Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און אײנע אַ פֿרױ פֿון די װײַבער פֿון די יונגע נבֿיאים האָט געשריִען צו אֶלישע, אַזױ צו זאָגן: דײַן קנעכט, מײַן מאַן, איז טױט; און דו װײסט אַז דײַן קנעכט איז געװען גאָטספֿאָרכטיק; און דער בַעַל-חובֿ איז געקומען נעמען צו זיך מײַנע צװײ קינדער פֿאַר קנעכט. 2 האָט אֶלישע צו איר געזאָגט: װאָס זאָל איך דיר טאָן? זאָג מיר װאָס האָסטו אין הױז? האָט זי געזאָגט: דײַן דינסט האָט גאָרנישט אין הױז, נאָר בלױז אַ קריגל אײל. 3 האָט ער געזאָגט: גײ, באָרג דיר כּלים פֿון דערױסן, פֿון אַלע דײַנע שכנים, לײדיקע כּלים; זאָלסט ניט קאַרגן. 4 און זאָלסט אַרײַנגײן און פֿאַרשליסן די טיר הינטער דיר און הינטער דײַנע זין, און זאָלסט אָנגיסן אין אַלע די דאָזיקע כּלים; און די פֿולע זאָלסטו אַװעקרוקן. 5 איז זי אַװעקגעגאַנגען פֿון אים, און זי האָט פֿאַרשלאָסן די טיר הינטער זיך און הינטער אירע זין: זײ האָבן איר דערלאַנגט, און זי האָט אָנגעגאָסן. 6 און עס איז געװען, װי די כּלים זײַנען געװאָרן פֿול, אַזױ האָט זי געזאָגט צו איר זון: דערלאַנג מיר נאָך אַ כּלי. האָט ער צו איר געזאָגט: ניטאָ מער קײן כּלי. און דאָס אײל האָט זיך אָפּגעשטעלט. 7 איז זי געקומען, און האָט דערצײלט דעם געטלעכן מאַן, און ער האָט געזאָגט: גײ פֿאַרקױף דאָס אײל, און באַצאָל דײַן חובֿ, און דו מיט דײַנע זין װעסט לעבן אױף דעם רעשט.
8 און עס איז געװען אײן טאָג, איז אֶלישע אַריבערגעגאַנגען קײן שוּנֵם, און דאָרטן איז געװען אַ רײַכע פֿרױ, האָט זי אים פֿאַרהאַלטן צו עסן ברױט. און עס איז געװען, אַז װען נאָר ער איז דורכגעגאַנגען, פֿלעגט ער פֿאַרקערן אַהין צו עסן ברױט. 9 האָט זי געזאָגט צו איר מאַן: זע, איך בעט דיך, איך װײס אַז דאָס איז אַ הײליקער מאַן פֿון גאָט װאָס גײט דורך בײַ אונדז תּמיד. 10 לאָמיר מאַכן, איך בעט דיך, אַ קלײן געמױערט אױבערסטיבל, און לאָמיר דאָרטן אַװעקשטעלן פֿאַר אים אַ בעט, און אַ טיש און אַ שטול, און אַ לאָמפּ, און עס װעט זײַן, װי ער קומט צו אונדז, אַזױ װעט ער אײַנקערן אַהין. 11 און עס איז געװען אײן טאָג, איז ער אַהין געקומען, און ער האָט אײַנגעקערט אין דער אױבערשטוב, און האָט זיך דאָרטן געלײגט. 12 און ער האָט געזאָגט צו זײַן יונג גֵיחזי: רוף די דאָזיקע שוּנַמית. האָט ער זי גערופֿן, און זי האָט זיך געשטעלט פֿאַר אים. 13 האָט ער צו אים געזאָגט: זאָג אַקאָרשט צו איר: זע, דו האָסט געזאָרגט פֿון אונדזערט װעגן די דאָזיקע גאַנצע זאָרג; װאָס איז דאָ צו טאָן פֿאַר דיר? איז דאָ צו רעדן פֿאַר דיר צום מלך אָדער צום האַר פֿון חיל? האָט זי געזאָגט: צװישן מײַן שטאַם זיץ איך. 14 האָט ער געזאָגט: װאָס איז פֿאָרט דאָ צו טאָן פֿאַר איר? האָט גֵיחזי געזאָגט: פֿאַר װאָר זי האָט ניט קײן קינד, און איר מאַן איז אַלט. 15 האָט ער געזאָגט: רוף זי, און ער האָט זי גערופֿן, און זי האָט זיך געשטעלט אין טיר. 16 האָט ער געזאָגט: אין דער צײַט, אַזױ װי איצט איבער אַ יאָר, װעסטו האַלדזן אַ זון. האָט זי געזאָגט: נײן, מײַן האַר געטלעכער מאַן! זאָלסט ניט נאַרן דײַן דינסט. 17 און די פֿרױ איז טראָגעדיק געװאָרן, און זי האָט געבאָרן אַ זון אין דער צײַט אין אַ יאָר אַרום, אַזױ װי אֶלישע האָט צו איר גערעדט. 18 און דאָס קינד איז אױפֿגעװאַקסן; און עס איז געװען אײן טאָג, איז ער אַרױסגעגאַנגען צו זײַן פֿאָטער בײַ די שניטערס. 19 און ער האָט געזאָגט צו זײַן פֿאָטער: מײַן קאָפּ, מײַן קאָפּ! האָט ער געזאָגט צום יונג: טראָג אים אַװעק צו זײַן מוטער. 20 האָט ער אים אַװעקגעטראָגן און אים געבראַכט צו זײַן מוטער. און ער איז געזעסן אױף אירע קני ביז האַלבן טאָג, און איז געשטאָרבן. 21 איז זי אַרױפֿגעגאַנגען, און האָט אים אַװעקגעלײגט אױפֿן בעט פֿון דעם געטלעכן מאַן, און זי האָט אים פֿאַרשלאָסן, און איז אַרױסגעגאַנגען. 22 און זי האָט גערופֿן צו איר מאַן און האָט געזאָגט: שיק מיר, איך בעט דיך, אײנעם פֿון די יונגען מיט אײנער פֿון די אײזעלינס, און איך װעל אַריבערלױפֿן צום געטלעכן מאַן, און װעל זיך אומקערן. 23 האָט ער צו איר געזאָגט: פֿאַר װאָס גײסטו צו אים הײַנט, ניט ראש-חודש און ניט שבת? האָט זי געזאָגט: עס איז פֿריד. 24 און זי האָט אָנגעזאָטלט די אײזעלין, און האָט געזאָגט צו איר יונג: טרײַב און גײ; זאָלסט מיך ניט אױפֿהאַלטן אין רײַטן, סײַדן איך האָב דיר געהײסן. 25 און זי איז געגאַנגען און געקומען צום געטלעכן מאַן אױפֿן באַרג כַּרמל. און עס איז געװען, װי דער געטלעכער מאַן האָט זי דערזען פֿון װײַטן, אַזױ האָט ער געזאָגט צו זײַן יונג גֵיחזין: אָן איז יענע שוּנַמית. 26 אַצונד לױף אַקאָרשט איר אַנטקעגן, און זאָג צו איר: איז פֿריד צו דיר? איז פֿריד צו דײַן מאַן? איז פֿריד צום קינד? האָט זי געזאָגט: פֿריד. 27 און זי איז געקומען צום געטלעכן מאַן אױפֿן באַרג, און זי האָט זיך אָנגענומען אָן זײַנע פֿיס; האָט גֵיחזי גענענט זי אַװעקצושטױסן, אָבער דער געטלעכער מאַן האָט געזאָגט: לאָז זי אָפּ, װאָרום איר זעל איז פֿאַרביטערט, און גאָט האָט פֿאַרהױלן פֿון מיר, און האָט מיר ניט דערצײלט. 28 האָט זי געזאָגט: האָב איך דען געבעטן אַ זון בײַ מײַן האַר? האָב איך ניט געזאָגט: זאָלסט מיך ניט גענאַרן? 29 האָט ער געזאָגט צו גֵיחזין: גורט אָן דײַנע לענדן, און נעם מײַן שטעקן אין דײַן האַנט, און גײ; אַז דו װעסט אָנטרעפֿן עמיצן, זאָלסטו אים ניט באַגריסן, און אַז עמעצער װעט דיך באַגריסן, זאָלסטו אים ניט ענטפֿערן; און זאָלסט אַרױפֿטאָן מײַן שטעקן אױפֿן ייִנגלס פּנים. 30 האָט געזאָגט די מוטער פֿון ייִנגל: אַזױ װי גאָט לעבט, און אַזױ װי דײַן זעל לעבט, אױב איך װעל דיך אָפּלאָזן! איז ער אױפֿגעשטאַנען און איז געגאַנגען נאָך איר. 31 און גֵיחזי איז אַװעקגעגאַנגען זײ פֿאַרױס, און האָט אַרױפֿגעטאָן דעם שטעקן אױפֿן ייִנגלס פּנים, אָבער קײן קָול און קײן הערונג. האָט ער זיך אומגעקערט אים אַנטקעגן, און האָט אים דערצײלט, אַזױ צו זאָגן: דער ייִנגל האָט זיך ניט אױפֿגעכאַפּט. 32 און אֶלישע איז געקומען אין הױז, ערשט דער ייִנגל איז טױט, אַװעקגעלײגט אױף זײַן בעט. 33 איז ער אַרײַנגעגאַנגען און האָט פֿאַרשלאָסן די טיר הינטער זײ צװײען, און ער האָט מתפּלל געװען צו גאָט. 34 און ער איז אַרױף און האָט זיך געלײגט איבערן קינד, און האָט אַרױפֿגעטאָן זײַן מױל אױף זײַן מױל, און זײַנע אױגן אױף זײַנע אױגן, און זײַנע הענט אױף זײַנע הענט, און ער האָט זיך אױסגעצױגן אױף אים, ביז דער לײַב פֿון ייִנגל איז געװאָרן װאַרעם. 35 און ער האָט זיך אומגעקערט, און איז אומגעגאַנגען אין הױז אײן מאָל אַהין און אײן מאָל אַהער; און ער איז אַרױף און האָט זיך אױסגעצױגן אױף אים; און דער ייִנגל האָט גענאָסן ביז זיבן מאָל, און דער ייִנגל האָט אױפֿגעמאַכט זײַנע אױגן. 36 האָט ער גערופֿן גֵיחזין, און האָט געזאָגט: רוף די דאָזיקע שוּנַמית. האָט ער זי גערופֿן, און זי איז אַרײַנגעקומען צו אים; האָט ער געזאָגט: נעם דײַן זון. 37 איז זי צוגעקומען, און איז געפֿאַלן צו זײַנע פֿיס, און האָט זיך געבוקט צו דער ערד. און זי האָט גענומען איר זון, און איז אַרױסגעגאַנגען.
38 און אֶלישע האָט זיך אומגעקערט קײן גִלגָל; און אַ הונגער איז געװען אין לאַנד; און די יונגע נבֿיאים זײַנען געזעסן פֿאַר אים; האָט ער געזאָגט צו זײַן יונג: שטעל צו דעם גרױסן טאָפּ, און קאָך אָפּ אַ געקעכטס פֿאַר די יונגע נבֿיאים. 39 איז אײנער אַרױסגעגאַנגען אין פֿעלד קלײַבן קרײַטעכער, און ער האָט געפֿונען אַ פֿעלדבײמל און האָט אָנגעקליבן דערפֿון װילדע אוגערקעס אַ פֿול קלײד זײַנס. און ער איז געקומען און האָט עס אַרײַנגעשניטן אין טאָפּ געקעכטס; װײַל זײ האָבן עס ניט געקענט. 40 האָט מען אַרײַנגעגאָסן די מענטשן צום עסן; און עס איז געװען, װי זײ האָבן געגעסן פֿון דעם געקעכטס, אַזױ האָבן זײ אױסגעשריִען און געזאָגט: טױט איז אין טאָפּ, געטלעכער מאַן. און זײ האָבן ניט געקענט עסן. 41 האָט ער געזאָגט: טאָ ברענגט מעל. און ער האָט אַרײַנגעשאָטן אין טאָפּ, און האָט געזאָגט: גיס אַרײַן פֿאַר די מענטשן, און זאָלן זײ עסן. און קײן שום בײז איז אין טאָפּ ניט געװען. 42 און אַ מאַן איז געקומען פֿון בַעַל-שָלִשָה, און האָט געבראַכט דעם געטלעכן מאַן ברױט פֿון ערשטער תּבֿואה, צװאַנציק גערשטענע ברױטן, און פֿרישע זאַנגען אין זײַן זאַק. האָט ער געזאָגט: גיב די מענטשן און זאָלן זײ עסן. 43 האָט זײַן משרת געזאָגט: װי קען איך דאָס דערלאַנגען פֿאַר הונדערט מאַן? האָט ער געזאָגט: גיב די מענטשן, און זאָלן זײ עסן. װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זײ װעלן עסן און נאָך איבערלאָזן. 44 און ער האָט דערלאַנגט פֿאַר זײ, און זײ האָבן געגעסן און נאָך איבערגעלאָזן, אַזױ װי דאָס װאָרט פֿון גאָט.
עברית
1 וְאִשָּׁ֣ה אַחַ֣ת מִנְּשֵׁ֣י בְנֵֽי־הַ֠נְּבִיאִים צָעֲקָ֨ה אֶל־אֱלִישָׁ֜ע לֵאמֹ֗ר עַבְדְּךָ֤ אִישִׁי֙ מֵ֔ת וְאַתָּ֣ה יָדַ֔עְתָּ כִּ֣י עַבְדְּךָ֔ הָיָ֥ה יָרֵ֖א אֶת־יְהוָ֑ה וְהַ֨נֹּשֶׁ֔ה בָּ֗א לָקַ֜חַת אֶת־שְׁנֵ֧י יְלָדַ֛י ל֖וֹ לַעֲבָדִֽים׃ 2 וַיֹּ֨אמֶר אֵלֶ֤יהָ אֱלִישָׁע֙ מָ֣ה אֽ͏ֶעֱשֶׂה־לָּ֔ךְ הַגִּ֣ידִי לִ֔י מַה־יֶּשׁ־לכי בַּבָּ֑יִת וַתֹּ֗אמֶר אֵ֣ין לְשִׁפְחָתְךָ֥ כֹל֙ בַּבַּ֔יִת כִּ֖י אִם־אָס֥וּךְ שָֽׁמֶן׃ 3 וַיֹּ֗אמֶר לְכִ֨י שַׁאֲלִי־לָ֤ךְ כֵּלִים֙ מִן־הַח֔וּץ מֵאֵ֖ת כָּל־שכנכי כֵּלִ֥ים רֵקִ֖ים אַל־תַּמְעִֽיטִי׃ 4 וּבָ֗את וְסָגַ֤רְתְּ הַדֶּ֙לֶת֙ בַּעֲדֵ֣ךְ וּבְעַד־בָּנַ֔יִךְ וְיָצַ֕קְתְּ עַ֥ל כָּל־הַכֵּלִ֖ים הָאֵ֑לֶּה וְהַמָּלֵ֖א תַּסִּֽיעִי׃ 5 וַתֵּ֙לֶךְ֙ מֵֽאִתּ֔וֹ וַתִּסְגֹּ֣ר הַדֶּ֔לֶת בַּעֲדָ֖הּ וּבְעַ֣ד בָּנֶ֑יהָ הֵ֛ם מַגִּשִׁ֥ים אֵלֶ֖יהָ וְהִ֥יא מיצקת 6 וַיְהִ֣י כִּמְלֹ֣את הַכֵּלִ֗ים וַתֹּ֤אמֶר אֶל־בְּנָהּ֙ הַגִּ֨ישָׁה אֵלַ֥י עוֹד֙ כֶּ֔לִי וַיֹּ֣אמֶר אֵלֶ֔יהָ אֵ֥ין ע֖וֹד כֶּ֑לִי וַֽיַּעֲמֹ֖ד הַשָּֽׁמֶן׃ 7 וַתָּבֹ֗א וַתַּגֵּד֙ לְאִ֣ישׁ הָאֱלֹהִ֔ים וַיֹּ֗אמֶר לְכִי֙ מִכְרִ֣י אֶת־הַשֶּׁ֔מֶן וְשַׁלְּמִ֖י אֶת־נשיכי וְאַ֣תְּ בניכי תִֽחְיִ֖י בַּנּוֹתָֽר׃   פ
8 וַיְהִ֨י הַיּ֜וֹם וַיַּעֲבֹ֧ר אֱלִישָׁ֣ע אֶל־שׁוּנֵ֗ם וְשָׁם֙ אִשָּׁ֣ה גְדוֹלָ֔ה וַתַּחֲזֶק־בּ֖וֹ לֶאֱכָל־לָ֑חֶם וַֽיְהִי֙ מִדֵּ֣י עָבְר֔וֹ יָסֻ֥ר שָׁ֖מָּה לֶאֱכָל־לָֽחֶם׃ 9 וַתֹּ֙אמֶר֙ אֶל־אִישָׁ֔הּ הִנֵּה־נָ֣א יָדַ֔עְתִּי כִּ֛י אִ֥ישׁ אֱלֹהִ֖ים קָד֣וֹשׁ ה֑וּא עֹבֵ֥ר עָלֵ֖ינוּ תָּמִֽיד׃ 10 נַֽעֲשֶׂה־נָּ֤א עֲלִיַּת־קִיר֙ קְטַנָּ֔ה וְנָשִׂ֨ים ל֥וֹ שָׁ֛ם מִטָּ֥ה וְשֻׁלְחָ֖ן וְכִסֵּ֣א וּמְנוֹרָ֑ה וְהָיָ֛ה בְּבֹא֥וֹ אֵלֵ֖ינוּ יָס֥וּר שָֽׁמָּה׃ 11 וַיְהִ֥י הַיּ֖וֹם וַיָּ֣בֹא שָׁ֑מָּה וַיָּ֥סַר אֶל־הָעֲלִיָּ֖ה וַיִּשְׁכַּב־שָֽׁמָּה׃ 12 וַיֹּ֙אמֶר֙ אֶל־גֵּחֲזִ֣י נַעֲר֔וֹ קְרָ֖א לַשּׁוּנַמִּ֣ית הַזֹּ֑את וַיִּקְרָא־לָ֔הּ וַֽתַּעֲמֹ֖ד לְפָנָֽיו׃ 13 וַיֹּ֣אמֶר ל֗וֹ אֱמָר־נָ֣א אֵלֶיהָ֮ הִנֵּ֣ה חָרַ֣דְתְּ אֵלֵינוּ֮ אֶת־כָּל־הַחֲרָדָ֣ה הַזֹּאת֒ מֶ֚ה לַעֲשׂ֣וֹת לָ֔ךְ הֲיֵ֤שׁ לְדַבֶּר־לָךְ֙ אֶל־הַמֶּ֔לֶךְ א֖וֹ אֶל־שַׂ֣ר הַצָּבָ֑א וַתֹּ֕אמֶר בְּת֥וֹךְ עַמִּ֖י אָנֹכִ֥י יֹשָֽׁבֶת׃ 14 וַיֹּ֕אמֶר וּמֶ֖ה לַעֲשׂ֣וֹת לָ֑הּ וַיֹּ֣אמֶר גֵּיחֲזִ֗י אֲבָ֛ל בֵּ֥ן אֵֽין־לָ֖הּ וְאִישָׁ֥הּ זָקֵֽן׃ 15 וַיֹּ֖אמֶר קְרָא־לָ֑הּ וַיִּקְרָא־לָ֔הּ וַֽתַּעֲמֹ֖ד בַּפָּֽתַח׃ 16 וַיֹּ֗אמֶר לַמּוֹעֵ֤ד הַזֶּה֙ כָּעֵ֣ת חַיָּ֔ה אתי חֹבֶ֣קֶת בֵּ֑ן וַתֹּ֗אמֶר אַל־אֲדֹנִי֙ אִ֣ישׁ הָאֱלֹהִ֔ים אַל־תְּכַזֵּ֖ב בְּשִׁפְחָתֶֽךָ׃ 17 וַתַּ֥הַר הָאִשָּׁ֖ה וַתֵּ֣לֶד בֵּ֑ן לַמּוֹעֵ֤ד הַזֶּה֙ כָּעֵ֣ת חַיָּ֔ה אֲשֶׁר־דִּבֶּ֥ר אֵלֶ֖יהָ אֱלִישָֽׁע׃ 18 וַיִּגְדַּ֖ל הַיָּ֑לֶד וַיְהִ֣י הַיּ֔וֹם וַיֵּצֵ֥א אֶל־אָבִ֖יו אֶל־הַקֹּצְרִֽים׃ 19 וַיֹּ֥אמֶר אֶל־אָבִ֖יו רֹאשִׁ֣י רֹאשִׁ֑י וַיֹּ֙אמֶר֙ אֶל־הַנַּ֔עַר שָׂאֵ֖הוּ אֶל־אִמּֽוֹ׃ 20 וַיִּשָּׂאֵ֔הוּ וַיְבִיאֵ֖הוּ אֶל־אִמּ֑וֹ וַיֵּ֧שֶׁב עַל־בִּרְכֶּ֛יהָ עַד־הַֽצָּהֳרַ֖יִם וַיָּמֹֽת׃ 21 וַתַּ֙עַל֙ וַתַּשְׁכִּבֵ֔הוּ עַל־מִטַּ֖ת אִ֣ישׁ הָאֱלֹהִ֑ים וַתִּסְגֹּ֥ר בַּעֲד֖וֹ וַתֵּצֵֽא׃ 22 וַתִּקְרָא֮ אֶל־אִישָׁהּ֒ וַתֹּ֗אמֶר שִׁלְחָ֨ה נָ֥א לִי֙ אֶחָ֣ד מִן־הַנְּעָרִ֔ים וְאַחַ֖ת הָאֲתֹנ֑וֹת וְאָר֛וּצָה עַד־אִ֥ישׁ הָאֱלֹהִ֖ים וְאָשֽׁוּבָה׃ 23 וַיֹּ֗אמֶר מַ֠דּוּעַ אתי הלכתי אֵלָיו֙ הַיּ֔וֹם לֹֽא־חֹ֖דֶשׁ וְלֹ֣א שַׁבָּ֑ת וַתֹּ֖אמֶר שָׁלֽוֹם׃ 24 וַֽתַּחֲבֹשׁ֙ הָֽאָת֔וֹן וַתֹּ֥אמֶר אֶֽל־נַעֲרָ֖הּ נְהַ֣ג וָלֵ֑ךְ אַל־תַּעֲצָר־לִ֣י לִרְכֹּ֔ב כִּ֖י אִם־אָמַ֥רְתִּי לָֽךְ׃ 25 וַתֵּ֗לֶךְ וַתָּב֛וֹא אֶל־אִ֥ישׁ הָאֱלֹהִ֖ים אֶל־הַ֣ר הַכַּרְמֶ֑ל וַ֠יְהִי כִּרְא֨וֹת אִישׁ־הָאֱלֹהִ֤ים אֹתָהּ֙ מִנֶּ֔גֶד וַיֹּ֙אמֶר֙ אֶל־גֵּיחֲזִ֣י נַעֲר֔וֹ הִנֵּ֖ה הַשּׁוּנַמִּ֥ית הַלָּֽז׃ 26 עַתָּה֮ רֽוּץ־נָ֣א לִקְרָאתָהּ֒ וֶאֱמָר־לָ֗הּ הֲשָׁל֥וֹם לָ֛ךְ הֲשָׁל֥וֹם לְאִישֵׁ֖ךְ הֲשָׁל֣וֹם לַיָּ֑לֶד וַתֹּ֖אמֶר שָׁלֽוֹם׃ 27 וַתָּבֹ֞א אֶל־אִ֤ישׁ הָֽאֱלֹהִים֙ אֶל־הָהָ֔ר וַֽתַּחֲזֵ֖ק בְּרַגְלָ֑יו וַיִּגַּ֨שׁ גֵּֽיחֲזִ֜י לְהָדְפָ֗הּ וַיֹּאמֶר֩ אִ֨ישׁ הָאֱלֹהִ֤ים הַרְפֵּֽה־לָהּ֙ כִּֽי־נַפְשָׁ֣הּ מָֽרָה־לָ֔הּ וַֽיהוָה֙ הֶעְלִ֣ים מִמֶּ֔נִּי וְלֹ֥א הִגִּ֖יד לִֽי׃ 28 וַתֹּ֕אמֶר הֲשָׁאַ֥לְתִּי בֵ֖ן מֵאֵ֣ת אֲדֹנִ֑י הֲלֹ֣א אָמַ֔רְתִּי לֹ֥א תַשְׁלֶ֖ה אֹתִֽי׃ 29 וַיֹּ֨אמֶר לְגֵיחֲזִ֜י חֲגֹ֣ר מָתְנֶ֗יךָ וְקַ֨ח מִשְׁעַנְתִּ֣י בְיָדְךָ֮ וָלֵךְ֒ כִּֽי־תִמְצָ֥א אִישׁ֙ לֹ֣א תְבָרְכֶ֔נּוּ וְכִֽי־יְבָרֶכְךָ֥ אִ֖ישׁ לֹ֣א תַעֲנֶנּ֑וּ וְשַׂמְתָּ֥ מִשְׁעַנְתִּ֖י עַל־פְּנֵ֥י הַנָּֽעַר׃ 30 וַתֹּ֙אמֶר֙ אֵ֣ם הַנַּ֔עַר חַי־יְהוָ֥ה וְחֵֽי־נַפְשְׁךָ֖ אִם־אֶעֶזְבֶ֑ךָּ וַיָּ֖קָם וַיֵּ֥לֶךְ אַחֲרֶֽיהָ׃ 31 וְגֵחֲזִ֞י עָבַ֣ר לִפְנֵיהֶ֗ם וַיָּ֤שֶׂם אֶת־הַמִּשְׁעֶ֙נֶת֙ עַל־פְּנֵ֣י הַנַּ֔עַר וְאֵ֥ין ק֖וֹל וְאֵ֣ין קָ֑שֶׁב וַיָּ֤שָׁב לִקְרָאתוֹ֙ וַיַּגֶּד־ל֣וֹ לֵאמֹ֔ר לֹ֥א הֵקִ֖יץ הַנָּֽעַר׃ 32 וַיָּבֹ֥א אֱלִישָׁ֖ע הַבָּ֑יְתָה וְהִנֵּ֤ה הַנַּ֙עַר֙ מֵ֔ת מֻשְׁכָּ֖ב עַל־מִטָּתֽוֹ׃ 33 וַיָּבֹ֕א וַיִּסְגֹּ֥ר הַדֶּ֖לֶת בְּעַ֣ד שְׁנֵיהֶ֑ם וַיִּתְפַּלֵּ֖ל אֶל־יְהוָֽה׃ 34 וַיַּ֜עַל וַיִּשְׁכַּ֣ב עַל־הַיֶּ֗לֶד וַיָּשֶׂם֩ פִּ֨יו עַל־פִּ֜יו וְעֵינָ֤יו עַל־עֵינָיו֙ וְכַפָּ֣יו עַל־כפו וַיִּגְהַ֖ר עָלָ֑יו וַיָּ֖חָם בְּשַׂ֥ר הַיָּֽלֶד׃ 35 וַיָּ֜שָׁב וַיֵּ֣לֶךְ בַּבַּ֗יִת אַחַ֥ת הֵ֙נָּה֙ וְאַחַ֣ת הֵ֔נָּה וַיַּ֖עַל וַיִּגְהַ֣ר עָלָ֑יו וַיְזוֹרֵ֤ר הַנַּ֙עַר֙ עַד־שֶׁ֣בַע פְּעָמִ֔ים וַיִּפְקַ֥ח הַנַּ֖עַר אֶת־עֵינָֽיו׃ 36 וַיִּקְרָ֣א אֶל־גֵּיחֲזִ֗י וַיֹּ֙אמֶר֙ קְרָא֙ אֶל־הַשֻּׁנַמִּ֣ית הַזֹּ֔את וַיִּקְרָאֶ֖הָ וַתָּב֣וֹא אֵלָ֑יו וַיֹּ֖אמֶר שְׂאִ֥י בְנֵֽךְ׃ 37 וַתָּבֹא֙ וַתִּפֹּ֣ל עַל־רַגְלָ֔יו וַתִּשְׁתַּ֖חוּ אָ֑רְצָה וַתִּשָּׂ֥א אֶת־בְּנָ֖הּ וַתֵּצֵֽא׃   פ
38 וֶאֱלִישָׁ֞ע שָׁ֤ב הַגִּלְגָּ֙לָה֙ וְהָרָעָ֣ב בָּאָ֔רֶץ וּבְנֵי֙ הַנְּבִיאִ֔ים יֹשְׁבִ֖ים לְפָנָ֑יו וַיֹּ֣אמֶר לְנַעֲר֗וֹ שְׁפֹת֙ הַסִּ֣יר הַגְּדוֹלָ֔ה וּבַשֵּׁ֥ל נָזִ֖יד לִבְנֵ֥י הַנְּבִיאִֽים׃ 39 וַיֵּצֵ֨א אֶחָ֣ד אֶל־הַשָּׂדֶה֮ לְלַקֵּ֣ט אֹרֹת֒ וַיִּמְצָא֙ גֶּ֣פֶן שָׂדֶ֔ה וַיְלַקֵּ֥ט מִמֶּ֛נּוּ פַּקֻּעֹ֥ת שָׂדֶ֖ה מְלֹ֣א בִגְד֑וֹ וַיָּבֹ֗א וַיְפַלַּ֛ח אֶל־סִ֥יר הַנָּזִ֖יד כִּֽי־לֹ֥א יָדָֽעוּ׃ 40 וַיִּֽצְק֥וּ לַאֲנָשִׁ֖ים לֶאֱכ֑וֹל וַ֠יְהִי כְּאָכְלָ֨ם מֵהַנָּזִ֜יד וְהֵ֣מָּה צָעָ֗קוּ וַיֹּֽאמְרוּ֙ מָ֤וֶת בַּסִּיר֙ אִ֣ישׁ הָאֱלֹהִ֔ים וְלֹ֥א יָכְל֖וּ לֶאֱכֹֽל׃ 41 וַיֹּ֙אמֶר֙ וּקְחוּ־קֶ֔מַח וַיַּשְׁלֵ֖ךְ אֶל־הַסִּ֑יר וַיֹּ֗אמֶר צַ֤ק לָעָם֙ וְיֹאכֵ֔לוּ וְלֹ֥א הָיָ֛ה דָּבָ֥ר רָ֖ע בַּסִּֽיר׃   ס 42 וְאִ֨ישׁ בָּ֜א מִבַּ֣עַל שָׁלִ֗שָׁה וַיָּבֵא֩ לְאִ֨ישׁ הָאֱלֹהִ֜ים לֶ֤חֶם בִּכּוּרִים֙ עֶשְׂרִֽים־לֶ֣חֶם שְׂעֹרִ֔ים וְכַרְמֶ֖ל בְּצִקְלֹנ֑וֹ וַיֹּ֕אמֶר תֵּ֥ן לָעָ֖ם וְיֹאכֵֽלוּ׃ 43 וַיֹּ֙אמֶר֙ מְשָׁ֣רְת֔וֹ מָ֚ה אֶתֵּ֣ן זֶ֔ה לִפְנֵ֖י מֵ֣אָה אִ֑ישׁ וַיֹּ֗אמֶר תֵּ֤ן לָעָם֙ וְיֹאכֵ֔לוּ כִּ֣י כֹ֥ה אָמַ֛ר יְהוָ֖ה אָכֹ֥ל וְהוֹתֵֽר׃ 44 וַיִּתֵּ֧ן לִפְנֵיהֶ֛ם וַיֹּאכְל֥וּ וַיּוֹתִ֖רוּ כִּדְבַ֥ר יְהוָֽה׃   פ