Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אין צװעלפֿטן יאָר פֿון אָחָז דעם מלך פֿון יהוּדה, איז הוֹשֵעַ דער זון פֿון אֵלָהן געװאָרן מלך אין שומרון איבער ישׂראל, [און האָט געקיניגט] נײַן יאָר. 2 און ער האָט געטאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון גאָט, נאָר ניט אַזױ װי די מלכים פֿון ישׂראל װאָס זײַנען געװען פֿאַר אים. 3 אױף אים איז אַרױפֿגעגאַנגען שַלמַנאֶסֶר דער מלך פֿון אשור, און הוֹשֵעַ איז געװאָרן אַ קנעכט צו אים, און אים געצאָלט אָפּגאָב. 4 און דער מלך פֿון אשור האָט אױסגעפֿונען אין הוֹשֵעַן אַ בונט, װײַל ער האָט געשיקט שלוחים צו סוֹא דעם מלך פֿון מצרים, און האָט ניט אַרױפֿגעבראַכט אָפּגאָב צו דעם מלך פֿון אשור אַזױ װי יאָר אין יאָר. און דער מלך פֿון אשור האָט אים פֿאַרהאַלטן, און האָט אים אַרײַנגעשפּאַרט אין תּפֿיסה. 5 און דער מלך פֿון אשור איז אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן גאַנצן לאַנד, און איז אַרױפֿגעגאַנגען אױף שומרון, און האָט געלעגערט אױף איר דרײַ יאָר. 6 אין נײַנטן יאָר פֿון הוֹשֵעַן האָט דער מלך פֿון אשור באַצװוּנגען שומרון, און האָט פֿאַרטריבן ישׂראל קײן אשור, און זײ באַזעצט אין חַלַח, און אין חָבֿור, בײַם טײַך גוֹזָן, און אין די שטעט פֿון מָדַי.
7 און דאָס איז געשען װײַל די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געזינדיקט צו יהוה זײער גאָט װאָס האָט זײ אױפֿגעבראַכט פֿון לאַנד מצרים, פֿון אונטער דער האַנט פֿון פּרעה דעם מלך פֿון מצרים, און זײ האָבן געפֿאָרכט פֿרעמדע געטער. 8 און זײ זײַנען געגאַנגען אין די געזעצן פֿון די פֿעלקער װאָס גאָט האָט פֿאַרטריבן פֿון פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל; דעס גלײַכן די מלכים פֿון ישׂראל, װאָס זײ האָבן געמאַכט. 9 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן צוגעטראַכט זאַכן װאָס ניט ריכטיק צו יהוה זײער גאָט, און זײ האָבן זיך געבױט בָמות אין אַלע זײערע שטעט, פֿון אַ װעכטערטורעם ביז אַ פֿעסטונגשטאָט. 10 און זײ האָבן זיך אױפֿגעשטעלט זײַלשטײנער און געצנשטאַנגען אױף יעטװעדער הױכן בערגל און אונטער יעטװעדער צװײַגהאַפֿטיקן בױם. 11 און זײ האָבן דאָרטן גערײכערט אױף אַלע בָמות, אַזױ װי די פֿעלקער װאָס גאָט האָט פֿאַרטריבן פֿון פֿאַר זײ; און זײ האָבן געטאָן שלעכטע זאַכן צו דערצערענען גאָט. 12 און זײ האָבן געדינט די אָפּגעטער, װאָס גאָט האָט זײ אָנגעזאָגט: איר זאָלט ניט טאָן די דאָזיקע זאַך. 13 און גאָט האָט געװאָרנט ישׂראל און יהוּדה דורך איטלעכן נבֿיא, איטלעכן זעער, אַזױ צו זאָגן: קערט אײַך אום פֿון אײַערע שלעכטע װעגן, און היט מײַנע געבאָט, מײַנע געזעצן, לױט דער גאַנצער תּורה װאָס איך האָב באַפֿױלן אײַערע עלטערן, און װאָס איך האָב געשיקט צו אײַך דורך מײַנע קנעכט, די נבֿיאים. 14 אָבער זײ האָבן ניט צוגעהערט, און זײ האָבן האַרט געמאַכט זײער נאַקן, אַזױ װי דער נאַקן פֿון זײערע עלטערן װאָס האָבן ניט געגלױבט אין יהוה זײער גאָט. 15 און זײ האָבן פֿאַראַכט זײַנע געזעצן און זײַן בונד װאָס ער האָט געשלאָסן מיט זײערע עלטערן, און זײַנע װאָרענישן װאָס ער האָט זײ געװאָרנט, און זײ זײַנען געגאַנגען נאָך נישטיקײט און געװאָרן נישטיק, און נאָך די פֿעלקער װאָס רונד אַרום זײ, װאָס גאָט האָט זײ באַפֿױלן ניט צו טאָן אַזױ װי זײ. 16 און זײ האָבן פֿאַרלאָזן אַלע געבאָט פֿון יהוה זײער גאָט, און האָבן זיך געמאַכט געגאָסענע געצן – צװײ קעלבער, און געמאַכט אַן אַשֵרָה, און זיך געבוקט צו דעם גאַנצן חיל פֿון הימל, און געדינט בַעַל. 17 און זײ האָבן געמאַכט דורכגײן זײערע זין און זײערע טעכטער דורכן פֿײַער, און האָבן געברױכט װאָרזאָגערײַ און געצױבערט, און זיך אָפּגעגעבן צו טאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון גאָט, אים צו דערצערענען. 18 און גאָט האָט זײער געצערנט אױף ישׂראל, און ער האָט זײ אָפּגעטאָן פֿון זײַן פּנים; עס איז ניט געבליבן אחוץ שבֿט יהוּדה אַלײן. 19 האָט אױך יהוּדה ניט געהיט די געבאָט פֿון יהוה זײער גאָט, און זײ זײַנען געגאַנגען אין די געזעצן פֿון ישׂראל, װאָס יענע האָבן געמאַכט. 20 און גאָט האָט פֿאַראַכט דעם גאַנצן זאָמען פֿון ישׂראל, און ער האָט זײ געפּײַניקט, און האָט זײ געגעבן אין דער האַנט פֿון אױסרױבער, ביז ער האָט זײ אַװעקגעװאָרפֿן פֿון זײַן פּנים. 21 װאָרום אַז ער האָט אָפּגעריסן ישׂראל פֿון דעם הױז פֿון דוד, און זײ האָבן געמאַכט פֿאַר אַ מלך יָרָבֿעָם דעם זון פֿון נבֿטן, האָט יָרָבֿעָם אָפּגעפֿירט ישׂראל פֿון הינטער גאָט, און ער האָט זײ געמאַכט זינדיקן אַ גרױסע זינד. 22 און די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען געגאַנגען אין אַלע זינד פֿון יָרָבֿעָמען װאָס ער האָט געטאָן; זײ האָבן זיך ניט אָפּגעקערט דערפֿון. 23 ביז גאָט האָט אָפּגעטאָן ישׂראל פֿון זײַן פּנים, אַזױ װי ער האָט גערעדט דורך אַלע זײַנע קנעכט די נבֿיאים, און ישׂראל איז פֿאַרטריבן געװאָרן פֿון זײַן ערד קײן אשור אױף הײַנטיקן טאָג.
24 און דער מלך פֿון אשור האָט געבראַכט מענטשן פֿון בָבֿל, און פֿון כּוּתָה, און פֿון עַוָא, און פֿון חַמת, און פֿון ספֿרוַיִם, און באַזעצט אין די שטעט פֿון שומרון אָנשטאָט די קינדער פֿון ישׂראל. און זײ האָבן געאַרבט שומרון, און זײַנען געזעסן אין אירע שטעט. 25 און עס איז געװען אין אָנהײב פֿון זײער זיצן דאָרטן, האָבן זײ ניט געפֿאָרכט יהוה, און יהוה האָט אָנגעשיקט אױף זײ לײבן, און זײ פֿלעגן אױסהרגען צװישן זײ. 26 האָט מען אָנגעזאָגט דעם מלך פֿון אשור, אַזױ צו זאָגן: די פֿעלקער װאָס דו האָסט אַװעקגעפֿירט, און באַזעצט אין די שטעט פֿון שומרון, װײסן ניט דעם שטײגער פֿון דעם גאָט פֿון לאַנד; דרום האָט ער אָנגעשיקט אױף זײ לײבן, און זע, זײ טײטן זײ, אַזױ װי זײ װײסן ניט דעם שטײגער פֿון דעם גאָט פֿון לאַנד. 27 האָט דער מלך פֿון אשור באַפֿױלן, אַזױ צו זאָגן: פֿירט אַװעק אַהין אײנעם פֿון די כּהנים װאָס איר האָט פֿאַרטריבן פֿון דאָרטן; און זאָלן זײ גײן און זיך באַזעצן דאָרטן, און ער זאָל זײ לערנען דעם שטײגער פֿון דעם גאָט פֿון לאַנד. 28 איז געקומען אײנער פֿון די כּהנים װאָס מע האָט געהאַט פֿאַרטריבן פֿון שומרון, און ער האָט זיך באַזעצט אין בֵית-אֵל, און האָט זײ געלערנט װי זײ זאָלן פֿאָרכטן יהוה. 29 אָבער איטלעך פֿאָלק פֿלעגט אױך מאַכן זײַנע אײגענע געטער, און זײ האָבן זײ אַװעקגעשטעלט אין די הײַזער פֿון די בָמות װאָס די שומרונים האָבן געמאַכט; איטלעך פֿאָלק אין זײערע שטעט װאָס זײ זײַנען דאָרטן געזעסן. 30 און די מענטשן פֿון בָבֿל האָבן געמאַכט סוכּות-בנוֹת, און די מענטשן פֿון כּוּת האָבן געמאַכט נֵרגַל, און די מענטשן פֿון חַמת האָבן געמאַכט אַשימאָ 31 און די עַוִים האָבן געמאַכט נִבֿחַז און תַּרתָּק, און די ספֿרוַיִם האָבן פֿאַרברענט זײערע קינדער אין פֿײַער צו אַדרַמֶלֶך און עַנַמֶלֶך, די געטער פֿון ספֿרוַיִם. 32 דערבײַ פֿלעגן זײ פֿאָרכטן יהוה, און זײ האָבן זיך געמאַכט פֿון צװישן זיך כּהנים פֿון בָמות, װאָס פֿלעגן מקריבֿ זײַן פֿאַר זײ אין די הײַזער פֿון די בָמות. 33 יהוה פֿלעגן זײ פֿאָרכטן, אָבער זײערע געטער פֿלעגן זײ דינען, אַזױ װי דער שטײגער פֿון די פֿעלקער װאָס מע האָט זײ פֿון דאָרטן אַװעקגעפֿירט. 34 ביז אױף הײַנטיקן טאָג טוען זײ אַזױ װי די פֿריִערדיקע שטײגערס; זײ פֿאָרכטן ניט [אין גאַנצן] יהוה, און זײ טוען ניט אַזױ װי זײערע חוקים און װי זײער געזעץ, און אַזױ װי די תּורה און װי דאָס געבאָט װאָס גאָט האָט געבאָטן די קינדער פֿון יעקבֿ, װאָס ער האָט געמאַכט זײַן נאָמען ישׂראל; 35 װאָס גאָט האָט מיט זײ געשלאָסן אַ בונד, און האָט זײ באַפֿױלן, אַזױ צו זאָגן: ״איר זאָלט ניט פֿאָרכטן פֿרעמדע געטער, און איר זאָלט זיך ניט בוקן צו זײ, און זײ ניט דינען, און ניט שלאַכטן צו זײ. 36 נײַערט יהוה װאָס האָט אײַך אױפֿגעבראַכט פֿון לאַנד מצרים מיט גרױס שטאַרקײט, און מיט אַן אױסגעשטרעכטן אָרעם, אים זאָלט איר פֿאָרכטן, און צו אים זאָלט איר זיך בוקן, און צו אים זאָלט איר שלאַכטן. 37 און די חוקים און די געזעצן, און די תּורה און דאָס געבאָט, װאָס ער האָט פֿאַר אײַך געשריבן, זאָלט איר היטן צו טאָן אַלע טאָג; און איר זאָלט ניט פֿאָרכטן פֿרעמדע געטער. 38 און דעם בונד װאָס איך האָב געשלאָסן מיט אײַך, זאָלט איר ניט פֿאַרגעסן; און איר זאָלט ניט פֿאָרכטן פֿרעמדע געטער. 39 נײַערט יהוה אײַער גאָט זאָלט איר פֿאָרכטן, און ער װעט אײַך מציל זײַן פֿון דער האַנט פֿון אַלע אײַערע פֿײַנט״. 40 אָבער זײ האָבן ניט צוגעהערט, נײַערט זײ טוען אַזױ װי זײער פֿריִערדיקער שטײגער. 41 און די דאָזיקע פֿעלקער פֿלעגן פֿאָרכטן יהוה, אָבער זײערע געצן פֿלעגן זײ דינען; דעס גלײַכן זײערע קינדער און זײערע קינדסקינדער – אַזױ װי זײערע עלטערן האָבן געטאָן, אַזױ טוען זײ ביז אױף הײַנטיקן טאָג.
עברית
1 בִּשְׁנַת֙ שְׁתֵּ֣ים עֶשְׂרֵ֔ה לְאָחָ֖ז מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֑ה מָ֠לַךְ הוֹשֵׁ֨עַ בֶּן־אֵלָ֧ה בְשֹׁמְר֛וֹן עַל־יִשְׂרָאֵ֖ל תֵּ֥שַׁע שָׁנִֽים׃ 2 וַיַּ֥עַשׂ הָרַ֖ע בְּעֵינֵ֣י יְהוָ֑ה רַ֗ק לֹ֚א כְּמַלְכֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁ֥ר הָי֖וּ לְפָנָֽיו׃ 3 עָלָ֣יו עָלָ֔ה שַׁלְמַנְאֶ֖סֶר מֶ֣לֶךְ אַשּׁ֑וּר וַֽיְהִי־ל֤וֹ הוֹשֵׁ֙עַ֙ עֶ֔בֶד וַיָּ֥שֶׁב ל֖וֹ מִנְחָֽה׃ 4 וַיִּמְצָא֩ מֶֽלֶךְ־אַשּׁ֨וּר בְּהוֹשֵׁ֜עַ קֶ֗שֶׁר אֲשֶׁ֨ר שָׁלַ֤ח מַלְאָכִים֙ אֶל־ס֣וֹא מֶֽלֶךְ־מִצְרַ֔יִם וְלֹא־הֶעֱלָ֥ה מִנְחָ֛ה לְמֶ֥לֶךְ אַשּׁ֖וּר כְּשָׁנָ֣ה בְשָׁנָ֑ה וַֽיַּעַצְרֵ֙הוּ֙ מֶ֣לֶךְ אַשּׁ֔וּר וַיַּאַסְרֵ֖הוּ בֵּ֥ית כֶּֽלֶא׃ 5 וַיַּ֥עַל מֶֽלֶךְ־אַשּׁ֖וּר בְּכָל־הָאָ֑רֶץ וַיַּ֙עַל֙ שֹׁמְר֔וֹן וַיָּ֥צַר עָלֶ֖יהָ שָׁלֹ֥שׁ שָׁנִֽים׃ 6 בִּשְׁנַ֨ת הַתְּשִׁיעִ֜ית לְהוֹשֵׁ֗עַ לָכַ֤ד מֶֽלֶךְ־אַשּׁוּר֙ אֶת־שֹׁ֣מְר֔וֹן וַיֶּ֥גֶל אֶת־יִשְׂרָאֵ֖ל אַשּׁ֑וּרָה וַיֹּ֨שֶׁב אֹתָ֜ם בַּחְלַ֧ח וּבְחָב֛וֹר נְהַ֥ר גּוֹזָ֖ן וְעָרֵ֥י מָדָֽי׃   פ
7 וַיְהִ֗י כִּֽי־חָטְא֤וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ לַיהוָ֣ה אֱלֹהֵיהֶ֔ם הַמַּעֲלֶ֤ה אֹתָם֙ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם מִתַּ֕חַת יַ֖ד פַּרְעֹ֣ה מֶֽלֶךְ־מִצְרָ֑יִם וַיִּֽירְא֖וּ אֱלֹהִ֥ים אֲחֵרִֽים׃ 8 וַיֵּֽלְכוּ֙ בְּחֻקּ֣וֹת הַגּוֹיִ֔ם אֲשֶׁר֙ הוֹרִ֣ישׁ יְהוָ֔ה מִפְּנֵ֖י בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וּמַלְכֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל אֲשֶׁ֥ר עָשֽׂוּ׃ 9 וַיְחַפְּא֣וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֗ל דְּבָרִים֙ אֲשֶׁ֣ר לֹא־כֵ֔ן עַל־יְהוָ֖ה אֱלֹהֵיהֶ֑ם וַיִּבְנ֨וּ לָהֶ֤ם בָּמוֹת֙ בְּכָל־עָ֣רֵיהֶ֔ם מִמִּגְדַּ֥ל נוֹצְרִ֖ים עַד־עִ֥יר מִבְצָֽר׃ 10 וַיַּצִּ֧בוּ לָהֶ֛ם מַצֵּב֖וֹת וַאֲשֵׁרִ֑ים עַ֚ל כָּל־גִּבְעָ֣ה גְבֹהָ֔ה וְתַ֖חַת כָּל־עֵ֥ץ רַעֲנָֽן׃ 11 וַיְקַטְּרוּ־שָׁם֙ בְּכָל־בָּמ֔וֹת כַּגּוֹיִ֕ם אֲשֶׁר־הֶגְלָ֥ה יְהוָ֖ה מִפְּנֵיהֶ֑ם וַֽיַּעֲשׂוּ֙ דְּבָרִ֣ים רָעִ֔ים לְהַכְעִ֖יס אֶת־יְהוָֽה׃ 12 וַיַּֽעַבְד֖וּ הַגִּלֻּלִ֑ים אֲשֶׁ֨ר אָמַ֤ר יְהוָה֙ לָהֶ֔ם לֹ֥א תַעֲשׂ֖וּ אֶת־הַדָּבָ֥ר הַזֶּֽה׃ 13 וַיָּ֣עַד יְהוָ֡ה בְּיִשְׂרָאֵ֣ל וּבִיהוּדָ֡ה בְּיַד֩ כָּל־נביאו כָל־חֹזֶ֜ה לֵאמֹ֗ר שֻׁ֜֠בוּ מִדַּרְכֵיכֶ֤ם הָֽרָעִים֙ וְשִׁמְרוּ֙ מִצְוֺתַ֣י חֻקּוֹתַ֔י כְּכָ֨ל־הַתּוֹרָ֔ה אֲשֶׁ֥ר צִוִּ֖יתִי אֶת־אֲבֹֽתֵיכֶ֑ם וֽ͏ַאֲשֶׁר֙ שָׁלַ֣חְתִּי אֲלֵיכֶ֔ם בְּיַ֖ד עֲבָדַ֥י הַנְּבִיאִֽים׃ 14 וְלֹ֖א שָׁמֵ֑עוּ וַיַּקְשׁ֤וּ אֶת־עָרְפָּם֙ כְּעֹ֣רֶף אֲבוֹתָ֔ם אֲשֶׁר֙ לֹ֣א הֶאֱמִ֔ינוּ בַּֽיהוָ֖ה אֱלֹהֵיהֶֽם׃ 15 וַיִּמְאֲס֣וּ אֶת־חֻקָּ֗יו וְאֶת־בְּרִיתוֹ֙ אֲשֶׁ֣ר כָּרַ֣ת אֶת־אֲבוֹתָ֔ם וְאֵת֙ עֵֽדְוֺתָ֔יו אֲשֶׁ֥ר הֵעִ֖יד בָּ֑ם וַיֵּ֨לְכ֜וּ אַחֲרֵ֤י הַהֶ֙בֶל֙ וַיֶּהְבָּ֔לוּ וְאַחֲרֵ֤י הַגּוֹיִם֙ אֲשֶׁ֣ר סְבִֽיבֹתָ֔ם אֲשֶׁ֨ר צִוָּ֤ה יְהוָה֙ אֹתָ֔ם לְבִלְתִּ֖י עֲשׂ֥וֹת כָּהֶֽם׃ 16 וַיַּעַזְב֗וּ אֶת־כָּל־מִצְוֺת֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֵיהֶ֔ם וַיַּעֲשׂ֥וּ לָהֶ֛ם מַסֵּכָ֖ה שנים עֲגָלִ֑ים וַיַּעֲשׂ֣וּ אֲשֵׁירָ֗ה וַיִּֽשְׁתַּחֲווּ֙ לְכָל־צְבָ֣א הַשָּׁמַ֔יִם וַיַּעַבְד֖וּ אֶת־הַבָּֽעַל׃ 17 וַֽ֠יַּעֲבִירוּ אֶת־בְּנֵיהֶ֤ם וְאֶת־בְּנֽוֹתֵיהֶם֙ בָּאֵ֔שׁ וַיִּקְסְמ֥וּ קְסָמִ֖ים וַיְנַחֵ֑שׁוּ וַיִּֽתְמַכְּר֗וּ לַעֲשׂ֥וֹת הָרַ֛ע בְּעֵינֵ֥י יְהוָ֖ה לְהַכְעִיסֽוֹ׃ 18 וַיִּתְאַנַּ֨ף יְהוָ֤ה מְאֹד֙ בְּיִשְׂרָאֵ֔ל וַיְסִרֵ֖ם מֵעַ֣ל פָּנָ֑יו לֹ֣א נִשְׁאַ֔ר רַ֛ק שֵׁ֥בֶט יְהוּדָ֖ה לְבַדּֽוֹ׃ 19 גַּם־יְהוּדָ֕ה לֹ֣א שָׁמַ֔ר אֶת־מִצְוֺ֖ת יְהוָ֣ה אֱלֹהֵיהֶ֑ם וַיֵּ֣לְכ֔וּ בְּחֻקּ֥וֹת יִשְׂרָאֵ֖ל אֲשֶׁ֥ר עָשֽׂוּ׃ 20 וַיִּמְאַ֨ס יְהוָ֜ה בְּכָל־זֶ֤רַע יִשְׂרָאֵל֙ וַיְעַנֵּ֔ם וַֽיִּתְּנֵ֖ם בְּיַד־שֹׁסִ֑ים עַ֛ד אֲשֶׁ֥ר הִשְׁלִיכָ֖ם מִפָּנָֽיו׃ 21 כִּֽי־קָרַ֣ע יִשְׂרָאֵ֗ל מֵעַל֙ בֵּ֣ית דָּוִ֔ד וַיַּמְלִ֖יכוּ אֶת־יָרָבְעָ֣ם בֶּן־נְבָ֑ט וידא יָרָבְעָ֤ם אֶת־יִשְׂרָאֵל֙ מֵאַחֲרֵ֣י יְהוָ֔ה וְהֶחֱטֵיאָ֖ם חֲטָאָ֥ה גְדוֹלָֽה׃ 22 וַיֵּֽלְכוּ֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בְּכָל־חַטֹּ֥אות יָרָבְעָ֖ם אֲשֶׁ֣ר עָשָׂ֑ה לֹא־סָ֖רוּ מִמֶּֽנָּה׃ 23 עַ֠ד אֲשֶׁר־הֵסִ֨יר יְהוָ֤ה אֶת־יִשְׂרָאֵל֙ מֵעַ֣ל פָּנָ֔יו כַּאֲשֶׁ֣ר דִּבֶּ֔ר בְּיַ֖ד כָּל־עֲבָדָ֣יו הַנְּבִיאִ֑ים וַיִּ֨גֶל יִשְׂרָאֵ֜ל מֵעַ֤ל אַדְמָתוֹ֙ אַשּׁ֔וּרָה עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃   פ
24 וַיָּבֵ֣א מֶֽלֶךְ־אַשּׁ֡וּר מִבָּבֶ֡ל וּ֠מִכּוּ֠תָה וּמֵעַוָּ֤א וּמֵֽחֲמָת֙ וּסְפַרְוַ֔יִם וַיֹּ֙שֶׁב֙ בְּעָרֵ֣י שֹֽׁמְר֔וֹן תַּ֖חַת בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּֽרְשׁוּ֙ אֶת־שֹׁ֣מְר֔וֹן וַיֵּֽשְׁב֖וּ בְּעָרֶֽיהָ׃ 25 וַיְהִ֗י בִּתְחִלַּת֙ שִׁבְתָּ֣ם שָׁ֔ם לֹ֥א יָרְא֖וּ אֶת־יְהוָ֑ה וַיְשַׁלַּ֨ח יְהוָ֤ה בָּהֶם֙ אֶת־הָ֣אֲרָי֔וֹת וַיִּֽהְי֥וּ הֹרְגִ֖ים בָּהֶֽם׃ 26 וַיֹּאמְר֗וּ לְמֶ֣לֶךְ אַשּׁוּר֮ לֵאמֹר֒ הַגּוֹיִ֗ם אֲשֶׁ֤ר הִגְלִ֙יתָ֙ וַתּ֙וֹשֶׁב֙ בְּעָרֵ֣י שֹׁמְר֔וֹן לֹ֣א יָֽדְע֔וּ אֶת־מִשְׁפַּ֖ט אֱלֹהֵ֣י הָאָ֑רֶץ וַיְשַׁלַּח־בָּ֣ם אֶת־הָאֲרָי֗וֹת וְהִנָּם֙ מְמִיתִ֣ים אוֹתָ֔ם כַּאֲשֶׁר֙ אֵינָ֣ם יֹדְעִ֔ים אֶת־מִשְׁפַּ֖ט אֱלֹהֵ֥י הָאָֽרֶץ׃ 27 וַיְצַ֨ו מֶֽלֶךְ־אַשּׁ֜וּר לֵאמֹ֗ר הֹלִ֤יכוּ שָׁ֙מָּה֙ אֶחָ֤ד מֵהַכֹּֽהֲנִים֙ אֲשֶׁ֣ר הִגְלִיתֶ֣ם מִשָּׁ֔ם וְיֵלְכ֖וּ וְיֵ֣שְׁבוּ שָׁ֑ם וְיֹרֵ֕ם אֶת־מִשְׁפַּ֖ט אֱלֹהֵ֥י הָאָֽרֶץ׃ 28 וַיָּבֹ֞א אֶחָ֣ד מֵהַכֹּהֲנִ֗ים אֲשֶׁ֤ר הִגְלוּ֙ מִשֹּׁ֣מְר֔וֹן וַיֵּ֖שֶׁב בְּבֵֽית־אֵ֑ל וַֽיְהִי֙ מוֹרֶ֣ה אֹתָ֔ם אֵ֖יךְ יִֽירְא֥וּ אֶת־יְהוָֽה׃ 29 וַיִּהְי֣וּ עֹשִׂ֔ים גּ֥וֹי גּ֖וֹי אֱלֹהָ֑יו וַיַּנִּ֣יחוּ בְּבֵ֣ית הַבָּמ֗וֹת אֲשֶׁ֤ר עָשׂוּ֙ הַשֹּׁ֣מְרֹנִ֔ים גּ֥וֹי גּוֹי֙ בְּעָ֣רֵיהֶ֔ם אֲשֶׁ֛ר הֵ֥ם יֹשְׁבִ֖ים שָֽׁם׃ 30 וְאַנְשֵׁ֣י בָבֶ֗ל עָשׂוּ֙ אֶת־סֻכּ֣וֹת בְּנ֔וֹת וְאַנְשֵׁי־כ֔וּת עָשׂ֖וּ אֶת־נֵֽרְגַ֑ל וְאַנְשֵׁ֥י חֲמָ֖ת עָשׂ֥וּ אֶת־אֲשִׁימָֽא׃ 31 וְהָעַוִּ֛ים עָשׂ֥וּ נִבְחַ֖ז וְאֶת־תַּרְתָּ֑ק וְהַסְפַרְוִ֗ים שֹׂרְפִ֤ים אֶת־בְּנֵיהֶם֙ בָּאֵ֔שׁ לְאַדְרַמֶּ֥לֶךְ וַֽעֲנַמֶּ֖לֶךְ אלה ספרים 32 וַיִּהְי֥וּ יְרֵאִ֖ים אֶת־יְהוָ֑ה וַיַּעֲשׂ֨וּ לָהֶ֤ם מִקְצוֹתָם֙ כֹּהֲנֵ֣י בָמ֔וֹת וַיִּהְי֛וּ עֹשִׂ֥ים לָהֶ֖ם בְּבֵ֥ית הַבָּמֽוֹת׃ 33 אֶת־יְהוָ֖ה הָי֣וּ יְרֵאִ֑ים וְאֶת־אֱלֹֽהֵיהֶם֙ הָי֣וּ עֹֽבְדִ֔ים כְּמִשְׁפַּט֙ הַגּוֹיִ֔ם אֲשֶׁר־הִגְל֥וּ אֹתָ֖ם מִשָּֽׁם׃ 34 עַ֣ד הַיּ֤וֹם הַזֶּה֙ הֵ֣ם עֹשִׂ֔ים כַּמִּשְׁפָּטִ֖ים הָרִֽאשֹׁנִ֑ים אֵינָ֤ם יְרֵאִים֙ אֶת־יְהוָ֔ה וְאֵינָ֣ם עֹשִׂ֗ים כְּחֻקֹּתָם֙ וּכְמִשְׁפָּטָ֔ם וְכַתּוֹרָ֣ה וְכַמִּצְוָ֗ה אֲשֶׁ֨ר צִוָּ֤ה יְהוָה֙ אֶת־בְּנֵ֣י יַעֲקֹ֔ב אֲשֶׁר־שָׂ֥ם שְׁמ֖וֹ יִשְׂרָאֵֽל׃ 35 וַיִּכְרֹ֨ת יְהוָ֤ה אִתָּם֙ בְּרִ֔ית וַיְצַוֵּ֣ם לֵאמֹ֔ר לֹ֥א תִֽירְא֖וּ אֱלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֑ים וְלֹא־תִשְׁתַּחֲו֣וּ לָהֶ֔ם וְלֹ֣א תַעַבְד֔וּם וְלֹ֥א תִזְבְּח֖וּ לָהֶֽם׃ 36 כִּ֣י אִֽם־אֶת־יְהוָ֗ה אֲשֶׁר֩ הֶעֱלָ֨ה אֶתְכֶ֜ם מֵאֶ֧רֶץ מִצְרַ֛יִם בְּכֹ֧חַ גָּד֛וֹל וּבִזְר֥וֹעַ נְטוּיָ֖ה אֹת֣וֹ תִירָ֑אוּ וְל֥וֹ תִֽשְׁתַּחֲו֖וּ וְל֥וֹ תִזְבָּֽחוּ׃ 37 וְאֶת־הַחֻקִּ֨ים וְאֶת־הַמִּשְׁפָּטִ֜ים וְהַתּוֹרָ֤ה וְהַמִּצְוָה֙ אֲשֶׁ֣ר כָּתַ֣ב לָכֶ֔ם תִּשְׁמְר֥וּן לַעֲשׂ֖וֹת כָּל־הַיָּמִ֑ים וְלֹ֥א תִֽירְא֖וּ אֱלֹהִ֥ים אֲחֵרִֽים׃ 38 וְהַבְּרִ֛ית אֲשֶׁר־כָּרַ֥תִּי אִתְּכֶ֖ם לֹ֣א תִשְׁכָּ֑חוּ וְלֹ֥א תִֽירְא֖וּ אֱלֹהִ֥ים אֲחֵרִֽים׃ 39 כִּ֛י אִֽם־אֶת־יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶ֖ם תִּירָ֑אוּ וְהוּא֙ יַצִּ֣יל אֶתְכֶ֔ם מִיַּ֖ד כָּל־אֹיְבֵיכֶֽם׃ 40 וְלֹ֖א שָׁמֵ֑עוּ כִּ֛י אִֽם־כְּמִשְׁפָּטָ֥ם הָֽרִאשׁ֖וֹן הֵ֥ם עֹשִֽׂים׃ 41 וַיִּהְי֣וּ הַגּוֹיִ֣ם הָאֵ֗לֶּה יְרֵאִים֙ אֶת־יְהוָ֔ה וְאֶת־פְּסִֽילֵיהֶ֖ם הָי֣וּ עֹֽבְדִ֑ים גַּם־בְּנֵיהֶ֣ם וּבְנֵ֣י בְנֵיהֶ֗ם כַּאֲשֶׁ֨ר עָשׂ֤וּ אֲבֹתָם֙ הֵ֣ם עֹשִׂ֔ים עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃   פ