Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דענצמאָל האָט שלמה אײַנגעזאַמלט די עלטסטע פֿון ישׂראל, און אַלע הױפּטלײַט פֿון די שבֿטים, די פֿירשטן פֿון די פֿאָטערהײַזער פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, צו מלך שלמה קײן ירושלים, כּדי אַרױפֿצוברענגען דעם אָרון פֿון גאָטס בונד פֿון דָוִדס-שטאָט, דאָס איז צִיון.  2 און אַלע מענער פֿון ישׂראל האָבן זיך אײַנגעזאַמלט צום מלך שלמה אױף יום-טובֿ, אים מאָנאַט אֵתָנים, דאָס איז דער זיבעטער חודש.  3 און אַלע עלטסטע פֿון ישׂראל זײַנען געקומען, און די כּהנים האָבן געטראָגן דעם אָרון. 4 זײ האָבן אַרױפֿגעבראַכט דעם אָרון פֿון גאָט, און דעם אהל-מועד, און אַלע הײליקע כּלים װאָס אין געצעלט – די כּהנים און די לוִיִים האָבן זײ אַרױפֿגעבראַכט. 5 און דער מלך שלמה און מיט אים די גאַנצע עדה פֿון ישׂראל װאָס איז זיך צונױפֿגעקומען בײַ אים, זײַנען געװען פֿאַר דעם אָרון, שלאַכטנדיק שאָף און רינדער, װאָס האָבן ניט געקענט געצײלט װערן און ניט באַטראַכט װערן פֿון פֿילקײט. 6 און די כּהנים האָבן אַרײַנגעבראַכט דעם אָרון פֿון גאָטס בונד אױף זײַן אָרט, אין דעם דבֿיר פֿון הױז, אין קדשֵי-קָדשים, אונטער די פֿליגלען פֿון די כּרובֿים. 7 װאָרום די כּרובֿים האָבן אױסגעשפּרײט די פֿליגלען איבער דעם אָרט פֿון אָרון, און די כּרובֿים האָבן געשירעמט איבער דעם אָרון און איבער זײַנע שטאַנגען פֿון אױבן. 8 און די שטאַנגען זײַנען געװען אַזױ לאַנג אַז די שפּיצן פֿון די שטאַנגען זײַנען געזען געװאָרן פֿון הײליקטום פֿאַרן דבֿיר, אָבער זײ זײַנען ניט געזען געװאָרן װײַטער אַרױס. און זײ זײַנען דאָרטן געבליבן ביז אױף הײַנטיקן טאָג. 9 גאָרנישט איז אין אָרון געװען, נאָר די צװײ שטײנערנע לוחות װאָס משה האָט אַהין אַרײַנגעלײגט אין חורבֿ, בעת גאָט האָט געשלאָסן אַ בונד מיט די קינדער פֿון ישׂראל, װען זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון לאַנד מצרים. 10 און עס איז געװען, װי די כּהנים זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון הײליקטום, אַזױ האָט אַ װאָלקן אָנגעפֿילט דאָס הױז פֿון גאָט. 11 און די כּהנים האָבן ניט געקענט זיך שטעלן טאָן דעם דינסט פֿון װעגן דעם װאָלקן, װאָרום די פּראַכט פֿון גאָט האָט אָנגעפֿילט דאָס הױז פֿון גאָט.
12 דענצמאָל האָט שלמה געזאָגט: גאָט האָט געזאָגט אין װאָלקן צו רוען; 13 האָב איך בױען געבױט דיר אַ הױז פֿאַר אַ װױנונג, אַן אָרט דיר צו זיצן אױף אײביק. 14 און דער מלך האָט אומגעדרײט זײַן פּנים, און האָט געבענטשט די גאַנצע אײַנזאַמלונג פֿון ישׂראל, און די גאַנצע אײַנזאַמלונג פֿון ישׂראל איז געשטאַנען. 15 און ער האָט געזאָגט: געלױבט איז יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל, װאָס האָט מיט זײַן מױל גערעדט צו מײַן פֿאָטער דָוִדן, און מיט זײַן האַנט דערפֿילט, אַזױ צו זאָגן: 16 פֿון דעם טאָג װאָס איך האָב אַרױסגעצױגן מײַן פֿאָלק, ישׂראל, פֿון מצרים, האָב איך ניט אױסדערװײלט קײן שטאָט פֿון אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל אױף צו בױען אַ הױז אַז מײַן נאָמען זאָל דאָרטן זײַן, אָבער איך האָב אױסדערװײלט דָוִדן צו זײַן איבער מײַן פֿאָלק ישׂראל. 17 און עס איז געװען אין האַרצן פֿון מײַן פֿאָטער דָוִדן צו בױען אַ הױז צו דעם נאָמען פֿון יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל. 18 אָבער גאָט האָט געזאָגט צו מײַן פֿאָטער דָוִדן: אַזױ װי דו האָסט געהאַט אין האַרצן צו בױען אַ הױז צו מײַן נאָמען, האָסטו גוט געטאָן װאָס דו האָסט דאָס געהאַט אין האַרצן. 19 אָבער ניט דו װעסט בױען דאָס הױז, נײַערט דײַן זון װאָס גײט אַרױס פֿון דײַנע לענדן, ער װעט בױען דאָס הױז צו מײַן נאָמען. 20 און גאָט האָט מקיים געװען זײַן צוזאָג װאָס ער האָט צוגעזאָגט, און איך בין אױפֿגעשטאַנען אױף מײַן פֿאָטער דָוִדס אָרט, און איך האָב זיך געזעצט אױף דעם טראָן פֿון ישׂראל, אַזױ װי גאָט האָט געזאָגט, און איך האָב געבױט דאָס הױז צו דעם נאָמען פֿון יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל. 21 און איך האָב דאָרטן געמאַכט אַן אָרט פֿאַר דעם אָרון, װאָס דאָרטן איז דער בונד פֿון גאָט, װאָס ער האָט געשלאָסן מיט אונדזערע עלטערן, װען ער האָט זײ אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מצרים. 22 און שלמה האָט זיך געשטעלט פֿאַר דעם מזבח פֿון גאָט, אַקעגן דער גאַנצער אײַנזאַמלונג פֿון ישׂראל, און האָט אױסגעשפּטרײט זײַנע הענט צום הימל. 23 און ער האָט געזאָגט: יהוה דו גאָט פֿון ישׂראל, ניטאָ אין הימל אױבן אָדער אױף דער ערד אונטן אַ גאָט װי דו, װאָס היטסט דעם בונד און די גענאָד צו דײַנע קנעכט װאָס גײען פֿאַר דיר מיט זײער גאַנצן האַרצן; 24 װאָס האָסט געהיט דײַן קנעכט, מײַן פֿאָטער דָוִדן, דאָס װאָס דו האָסט אים צוגעזאָגט; און מיט דײַן מױל האָסטו גערעדט, און מיט דײַן האַנט דערפֿילט, אַזױ װי הײַנטיקן טאָג. 25 און אַצונד, יהוה דו גאָט פֿון ישׂראל, האַלט דײַן קנעכט, מײַן פֿאָטער דָוִדן, דאָס װאָרט דו האָסט צו אים גערעדט, אַזױ צו זאָגן: עס װעט דיר ניט פֿאַרשניטן װערן פֿון פֿאַר מיר אַ מאַן צו זיצן אױף דעם טראָן פֿון ישׂראל, אױב נאָר דײַנע קינדער װעלן היטן זײער װעג, צו גײן פֿאַר מיר אַזױ װי דו ביסט געגאַנגען פֿאַר מיר. 26 און אַצונד, גאָט פֿון ישׂראל, זאָל, איך בעט דיך, באַװערט װערן דײַן צוזאָג װאָס דו האָסט צוגעזאָגט דײַן קנעכט, מײַן פֿאָטער דָוִדן. 27 װאָרום קען אין דער אמתן גאָט װױנען אױף דער ערד? אַז די הימלען און די הימלען פֿון די הימלען קענען דיך ניט אַרײַננעמען, הײַנט װי שױן דאָס דאָזיקע הױז װאָס איך האָב געבױט! 28 אָבער קער זיך צו דער תּפֿילה פֿון דײַן קנעכט, און צו זײַן בקשה, יהוה מײַן גאָט, צוצוהערן צו דעם געשרײ און צו דער תּפֿילה װאָס דײַן קנעכט איז מתפּלל פֿאַר דיר הײַנט. 29 אַז דײַנע אױגן זאָלן זײַן אָפֿן אױף דעם דאָזיקן הױז נאַכט און טאָג, אױף דעם אָרט, װאָס דו האָסט געזאָגט: מײַן נאָמען זאָל דאָרטן זײַן; צוצוהערן צו דער תּפֿילה װאָס דײַן קנעכט װעט מתפּלל זײַן אַקעגן דעם דאָזיקן אָרט. 30 און זאָלסט צוהערן צו דער בקשה פֿון דײַן קנעכט, און פֿון דײַן פֿאָלק ישׂראל, װאָס זײ װעלן מתפּלל זײַן אַקעגן דעם דאָזיקן אָרט; און דו זאָלסט הערן אין דעם אָרט פֿון דײַן װױנונג, אין הימל, און אַז דו װעסט הערן, זאָלסטו פֿאַרגעבן. 31 אַז אַ מאַן װעט זינדיקן קעגן זײַן חבֿר, און מע װעט אַרױפֿלײגן אױף אים אַ שבֿועה אים צו באַשװערן, און ער װעט קומען און שװערן פֿאַר דײַן מזבח אין דעם דאָזיקן הױז, 32 זאָלסט דו צוהערן אין הימל, און טאָן, און משפּטן דײַנע קנעכט, צו מאַכן שולדיק דעם שולדיקן, צו געבן דעם װעג אױף זײַן קאָפּ; און צו מאַכן גערעכט דעם גערעכטן, אים צו געבן לױט זײַן גערעכטיקײט. 33 און דײַן פֿאָלק ישׂראל װעט געשלאָגן װערן פֿאַרן פֿײַנט, װײַל זײ האָבן געזינדיקט צו דיר, און זײ װעלן זיך אומקערן צו דיר, און װעלן באַקענען דײַן נאָמען,  און װעלן מתפּלל זײַן און בעטן צו דיר אין דעם דאָזיקן הױז, 34 זאָלסט דו צוהערן אין הימל, און פֿאַרגעבן די זינד פֿון דײַן פֿאָלק ישׂראל, און זאָלסט זײ אומקערן אױף דער ערד װאָס דו האָסט געגעבן זײערע עלטערן. 35 אַז דער הימל װעט זײַן פֿאַרשלאָסן, און עס װעט ניט זײַן קײן רעגן,  װײַל זײ האָבן געזינדיקט צו דיר,  און זײ װעלן מתפּלל זײַן אַקעגן דעם דאָזיקן אָרט, און װעלן באַקענען דײַן נאָמען, און זיך אומקערן פֿון זײער זינד, װען דו האָסט זײ געפּײַניקט, 36 זאָלסט דו צוהערן אין הימל, און פֿאַרגעבען די זינד פֿון דײַנע קנעכט און דײַן פֿאָלק ישׂראל, װען דו װעסט זײ האָבן געװיזן דעם גוטן װעג װאָס זײ זאָלן אױף אים גײן; און זאָלסט געבן רעגן אױף דײַן לאַנד, װאָס דו האָסט געגעבן דײַן פֿאָלק פֿאַר אַ נחלה. 37 אַז עס װעט זײַן אַ הונגער אין לאַנד, אַז עס װעט זײַן אַ מגפֿה, אַז עס װעט זײַן אַ קאָרנבראַנד, אַ װעלקעניש, אַ הײשעריק, אַ גראָזפֿרעסער; אַז זײַן פֿײַנט װעט אים באַלעגערן אין דעם לאַנד פֿון זײַנע שטעט; װאָס נאָר פֿאַר אַ פּלאָג, װאָס נאָר פֿאַר אַ קראַנקשאַפֿט; 38 װאָס נאָר פֿאַר אַ תּפֿילה, װאָס נאָר פֿאַר אַ בקשה, עס װעט זײַן בײַ עמיצן אײנעם פֿון דײַן גאַנצן פֿאָלק ישׂראל, װען איטלעכער פֿון זײ שפּירט די פּלאָגעניש פֿון זײַן האַרצן, און ער שפּרײט אױס זײַנע הענט צו דעם דאָזיקן הױז, 39 זאָלסט דו צוהערן אין הימל, דעם אָרט פֿון דײַן װױנונג, און זאָלסט פֿאַרגעבן, און זאָלסט טאָן, און געבן איטלעכן לױט אַלע זײַנע װעגן, אַזױ װי דו װײסט זײַן האַרץ – װאָרום דו אַלײן װײסט דאָס האַרץ פֿון אַלע מענטשנקינדער– 40 כּדי זײ זאָלן מורא האָבן פֿאַר דיר אַלע טעג װאָס זײ לעבן אױף דער ערד װאָס דו האָסט געגעבן אונדזערע עלטערן. 41 און אױך צו דעם פֿרעמדן װאָס ער איז ניט פֿון דײַן פֿאָלק ישׂראל, אַז ער װעט קומען פֿון אַ װײַטן לאַנד פֿון װעגן דײַן נאָמען– 42 װאָרום זײ װעלן הערן פֿון דײַן גרױסן נאָמען, און פֿון דײַן שטאַרקער האַנט, און פֿון דײַן אױסגעשטרעקטן אָרעם – און ער װעט קומען און װעט מתפּלל זײַן אַקעגן דעם דאָזיקן הױז, 43 זאָלסט דו צוהערן אין הימל, דעם אָרט פֿון דײַן װױנונג, און זאָלסט טאָן אַלץ אום װאָס דער פֿרעמדער װעט רופֿן צו דיר; כּדי אַלע פֿעלקער פֿון דער ערד זאָלן דערקענען דײַן נאָמען, מורא צו האָבן פֿאַר דיר, אַזױ װי דײַן פֿאָלק ישׂראל, און װיסן אַז דײַן נאָמען װערט גערופֿן אױף דעם דאָזיקן הױז װאָס איך האָב געבױט. 44 אַז דײַן פֿאָלק װעט אַרױסגײן אױף מלחמה אַקעגן זײַן פֿײַנט, אױף װאָסער װעג דו װעסט זײ שיקן, און זײ װעלן מתפּלל זײַן צו גאָט אַקעגן דער שטאָט װאָס דו האָסט זי אױסדערװײלט,  און דעם הױז װאָס איך האָב געבױט צו דײַן נאָמען, 45 זאָלסטו צוהערן אין הימל זײער תּפֿילה און זײער בקשה, און טאָן זײער רעכט. 46 אַז זײ װעלן זינדיקן צו דיר – און דו װעסט צוהערן אױף זײ, און זײ איבערגעבן פֿאַרן פֿײַנט, און זײערע פֿאַנגערס װעלן זײ נעמען געפֿאַנגען אין לאַנד פֿון דעם פֿײַנט, װײַט אָדער נאָנט; 47 און זײ װעלן זיך נעמען צו האַרצן אין דעם לאַנד װאָס זײ זײַנען גענומען געװאָרן געפֿאַנגען אַהין, און זײ װעלן תּשובֿה טאָן, און װעלן בעטן צו דיר אין לאַנד פֿון זײערע פֿאַנגערס, אַזױ צו זאָגן: מיר האָבן געזינדקט און פֿאַרבראָכן, מיר האָבן שלעכטס געטאָן; 48 און זײ װעלן זיך אומקערן צו דיר מיט זײער גאַנצן האַרצן, און מיט זײער גאַנצער זעל, אין לאַנד פֿון זײערע פֿײַנט װאָס האָבן זײ געפֿאַנגען, און זײ װעלן מתפּלל זײַן צו דיר אַקעגן זײער לאַנד, װאָס דו האָסט געגעבן זײערע עלטערן, דער שטאָט װאָס דו האָסט אױסדערװײלט, און דעם הױז װאָס איך האָב געבױט צו דײַן נאָמען, 49 זאָלסטו צוהערן אין הימל, דעם אָרט פֿון דײַן װױנונג, זײער תּפֿילה און זײער בקשה, און טאָן זײער רעכט; 50 און זאָלסט פֿאַרגעבן דײַן פֿאָלק װאָס זײ האָבן געזינדיקט צו דיר, און אַלע זײערע פֿאַרברעכן װאָס זײ האָבן פֿאַרבראָכן קעגן דיר; און זאָלסט זײ געבן דערבאַרימונג בײַ זײערע פֿאַנגערס, אַז זײ זאָלן זיך דערבאַרימען אױף זײ; 51 װאָרום זײ זײַנען דײַן פֿאָלק און דײַן אַרב, װאָס דו האָסט אַרױסגעצױגן פֿון מצרים, פֿון דעם אײַזנשמעלצאױװן. 52 דײַנע אױגן זאָלן זײַן אָפֿן צו דעם געבעט פֿון דײַן קנעכט, און צו דעם געבעט פֿון דײַן פֿאָלק ישׂראל, זײ צוצוהערן װען נאָר זײ רופֿן צו דיר. 53 װאָרום דו האָסט זײ אָפּגעשײדט דיר צום אַרב פֿון אַלע פֿעלקער פֿון דער ערד, אַזױ װי דו האָסט גערעדט דורך דײַן קנעכט משהן װען דו האָסט אַרױסגעצױגן אונדזערע עלטערן פֿון מצרים, גאָט דו האַר.
54 און עס איז געװען, װי שלמה האָט געענדיקט מתפּלל זו זײַן צו גאָט די דאָזיקע גאַנצע תּפֿילה און בקשה, איז ער אױפֿגעשטאַנען פֿון פֿאַרן מזבח פֿון גאָט, פֿון קניִען אױף זײַנע קני, מיט זײַנע הענט אױסגעשפּרײט צום הימל, 55 און ער האָט זיך געשטעלט, און האָט געבענטשט די גאַנצע אײַנזאַמלונג פֿון ישׂראל אױף אַ הױכן קָול, אַזױ צו זאָגן: 56 געלױבט איז גאָט װאָס האָט געגעבן זײַן פֿאָלק ישׂראל רו, אַזױ װי אַלץ װאָס ער האָט צוגעזאָגט. ניט אַן אײנציק װאָרט איז אָפּגעפֿאַלן פֿון אַל זײַן גוטן צוזאָג װאָס ער האָט צוגעזאָגט דורך דײַן קנעכט משהן. 57 זאָל יהוה אונדזער גאָט זײַן מיט אונדז, אַזױ װי ער איז געװען מיט אונדזערע עלטערן; ער זאָל אונדז ניט פֿאַרלאָזן און ניט אַװעקװאַרפֿן; 58 כּדי צו נײַגן אונדזער האַרץ צו אים, צו גײן אין אַלע זײַנע װעגן, און צו היטן זײַנע געבאָט און זײַנע חוקים און זײַנע געזעצן, װאָס ער האָט באַפֿױלן אונדזערע עלטערן. 59 און זאָלן די דאָזיקע װערטער מײַנע װאָס איך האָב געבעטן פֿאַר גאָט, זײַן נאָנט צו יהוה אונדזער גאָט טאָג און נאַכט, צו טאָן דאָס רעכט פֿון זײַן קנעכט, און דאָס רעכט פֿון זײַן פֿאָלק ישׂראל, טאָג אין טאָג; 60 כּדי אַלע פֿעלקער פֿון דער ערד זאָלן װיסן אַז יהוה איז גאָט; מער איז ניטאָ; 61 און זאָל אײַער האַרץ זײַן גאַנץ מיט יהוה אונדזער גאָט, צו גײן אין זײַנע געזעצן און צו היטן זײַנע געבאָט, אַזױ װי הײַנטיקן טאָג. 62 און דער מלך און גאַנץ ישׂראל מיט אים האָבן געשלאַכט שלאַכטאָפּפֿער פֿאַר גאָט. 63 און שלמה האָט געשלאַכט פֿאַרן פֿרידאָפּפֿער װאָס ער האָט געשלאַכט צו גאָט, צװײ און צװאַנציק טױזנט רינדער, און הונדערט און צװאַנציק טױזנט שאָף. און דער מלך און אַלע קינדער פֿון ישׂראל האָבן באַנײַט דאָס הױז פֿון גאָט. 64 אין יענעם טאָג האָט דער מלך געהײליקט דעם מיטן פֿון דעם הױף װאָס פֿאַר גאָטס הױז; װײַל ער האָט דאָרטן געמאַכט די בראַנדאָפּפֿער און די שפּײַזאָפּפֿער, און דאָס פֿעטס פֿון די פֿרידאָפּפֿער; װאָרום דער קופּערנער מזבח װאָס פֿאַר גאָט איז געװען צו קלײן אַרױפֿצונעמען די בראַנדאָפּפֿער און די שפּײַזאָפּפֿער, און דאָס פֿעטס פֿון די פֿרידאָפּפֿער. 65 און שלמה האָט געמאַכט דעם יום-טובֿ אין יענער צײַט, און גאַנץ ישׂראל מיט אים – אַ גרױסע אײַנזאַמלונג, פֿון װוּ מע קומט קײן חַמת ביז דעם טײַך פֿון מצרים – פֿאַר יהוה אונדזער גאָט, זיבן טעג און זיבן טעג, פֿערצן טעג. 66 אױפֿן אַכטן טאָג האָט ער אַװעקגעשיקט דאָס פֿאָלק, און זײ האָבן געבענטשט דעם מלך, און זײַנען געגאַנגען צו זײערע געצעלטן פֿרײלעכע און מיט אַן אױפֿגעראַמטן האַרצן איבער אַלעם גוטן װאָס גאָט האָט געטאָן צו זײַן קנעכט דָוִדן, און צו זײַן פֿאָלק ישׂראל.
עברית
1 אָ֣ז יַקְהֵ֣ל שְׁלֹמֹ֣ה אֶת־זִקְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֡ל אֶת־כָּל־רָאשֵׁ֣י הַמַּטּוֹת֩ נְשִׂיאֵ֨י הָאָב֜וֹת לִבְנֵ֧י יִשְׂרָאֵ֛ל אֶל־הַמֶּ֥לֶךְ שְׁלֹמֹ֖ה יְרוּשָׁלָ֑͏ִם לְֽהַעֲל֞וֹת אֶת־אֲר֧וֹן בְּרִית־יְהוָ֛ה מֵעִ֥יר דָּוִ֖ד הִ֥יא צִיּֽוֹן׃ 2 וַיִּקָּ֨הֲל֜וּ אֶל־הַמֶּ֤לֶךְ שְׁלֹמֹה֙ כָּל־אִ֣ישׁ יִשְׂרָאֵ֔ל בְּיֶ֥רַח הָאֵֽתָנִ֖ים בֶּחָ֑ג ה֖וּא הַחֹ֥דֶשׁ הַשְּׁבִיעִֽי׃ 3 וַיָּבֹ֕אוּ כֹּ֖ל זִקְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּשְׂא֥וּ הַכֹּהֲנִ֖ים אֶת־הָאָרֽוֹן׃ 4 וַֽיַּעֲל֞וּ אֶת־אֲר֤וֹן יְהוָה֙ וְאֶת־אֹ֣הֶל מוֹעֵ֔ד וְאֶֽת־כָּל־כְּלֵ֥י הַקֹּ֖דֶשׁ אֲשֶׁ֣ר בָּאֹ֑הֶל וַיַּעֲל֣וּ אֹתָ֔ם הַכֹּהֲנִ֖ים וְהַלְוִיִּֽם׃ 5 וְהַמֶּ֣לֶךְ שְׁלֹמֹ֗ה וְכָל־עֲדַ֤ת יִשְׂרָאֵל֙ הַנּוֹעָדִ֣ים עָלָ֔יו אִתּ֖וֹ לִפְנֵ֣י הָֽאָר֑וֹן מְזַבְּחִים֙ צֹ֣אן וּבָקָ֔ר אֲשֶׁ֧ר לֹֽא־יִסָּפְר֛וּ וְלֹ֥א יִמָּנ֖וּ מֵרֹֽב׃ 6 וַיָּבִ֣אוּ הַ֠כֹּהֲנִים אֶת־אֲר֨וֹן בְּרִית־יְהוָ֧ה אֶל־מְקוֹמ֛וֹ אֶל־דְּבִ֥יר הַבַּ֖יִת אֶל־קֹ֣דֶשׁ הַקֳּדָשִׁ֑ים אֶל־תַּ֖חַת כַּנְפֵ֥י הַכְּרוּבִֽים׃ 7 כִּ֤י הַכְּרוּבִים֙ פֹּרְשִׂ֣ים כְּנָפַ֔יִם אֶל־מְק֖וֹם הָֽאָר֑וֹן וַיָּסֹ֧כּוּ הַכְּרֻבִ֛ים עַל־הָאָר֥וֹן וְעַל־בַּדָּ֖יו מִלְמָֽעְלָה׃ 8 וֽ͏ַיַּאֲרִכוּ֮ הַבַּדִּים֒ וַיֵּרָאוּ֩ רָאשֵׁ֨י הַבַּדִּ֤ים מִן־הַקֹּ֙דֶשׁ֙ עַל־פְּנֵ֣י הַדְּבִ֔יר וְלֹ֥א יֵרָא֖וּ הַח֑וּצָה וַיִּ֣הְיוּ שָׁ֔ם עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 9 אֵ֚ין בָּֽאָר֔וֹן רַ֗ק שְׁנֵי֙ לֻח֣וֹת הָאֲבָנִ֔ים אֲשֶׁ֨ר הִנִּ֥חַ שָׁ֛ם מֹשֶׁ֖ה בְּחֹרֵ֑ב אֲשֶׁ֨ר כָּרַ֤ת יְהוָה֙ עִם־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בְּצֵאתָ֖ם מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 10 וַיְהִ֕י בְּצֵ֥את הַכֹּהֲנִ֖ים מִן־הַקֹּ֑דֶשׁ וְהֶעָנָ֥ן מָלֵ֖א אֶת־בֵּ֥ית יְהוָֽה׃ 11 וְלֹֽא־יָכְל֧וּ הַכֹּהֲנִ֛ים לַעֲמֹ֥ד לְשָׁרֵ֖ת מִפְּנֵ֥י הֶֽעָנָ֑ן כִּי־מָלֵ֥א כְבוֹד־יְהוָ֖ה אֶת־בֵּ֥ית יְהוָֽה׃   פ
12 אָ֖ז אָמַ֣ר שְׁלֹמֹ֑ה יְהוָ֣ה אָמַ֔ר לִשְׁכֹּ֖ן בָּעֲרָפֶֽל׃ 13 בָּנֹ֥ה בָנִ֛יתִי בֵּ֥ית זְבֻ֖ל לָ֑ךְ מָכ֥וֹן לְשִׁבְתְּךָ֖ עוֹלָמִֽים׃ 14 וַיַּסֵּ֤ב הַמֶּ֙לֶךְ֙ אֶת־פָּנָ֔יו וַיְבָ֕רֶךְ אֵ֖ת כָּל־קְהַ֣ל יִשְׂרָאֵ֑ל וְכָל־קְהַ֥ל יִשְׂרָאֵ֖ל עֹמֵֽד׃ 15 וַיֹּ֗אמֶר בָּר֤וּךְ יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁר֙ דִּבֶּ֣ר בְּפִ֔יו אֵ֖ת דָּוִ֣ד אָבִ֑י וּבְיָד֥וֹ מִלֵּ֖א לֵאמֹֽר׃ 16 מִן־הַיּ֗וֹם אֲשֶׁ֨ר הוֹצֵ֜אתִי אֶת־עַמִּ֣י אֶת־יִשְׂרָאֵל֮ מִמִּצְרַיִם֒ לֹֽא־בָחַ֣רְתִּי בְעִ֗יר מִכֹּל֙ שִׁבְטֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל לִבְנ֣וֹת בַּ֔יִת לִהְי֥וֹת שְׁמִ֖י שָׁ֑ם וָאֶבְחַ֣ר בְּדָוִ֔ד לִֽהְי֖וֹת עַל־עַמִּ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 17 וַיְהִ֕י עִם־לְבַ֖ב דָּוִ֣ד אָבִ֑י לִבְנ֣וֹת בַּ֔יִת לְשֵׁ֥ם יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 18 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־דָּוִ֣ד אָבִ֔י יַ֗עַן אֲשֶׁ֤ר הָיָה֙ עִם־לְבָ֣בְךָ֔ לִבְנ֥וֹת בַּ֖יִת לִשְׁמִ֑י הֱטִיבֹ֔תָ כִּ֥י הָיָ֖ה עִם־לְבָבֶֽךָ׃ 19 רַ֣ק אַתָּ֔ה לֹ֥א תִבְנֶ֖ה הַבָּ֑יִת כִּ֤י אִם־בִּנְךָ֙ הַיֹּצֵ֣א מֵחֲלָצֶ֔יךָ הֽוּא־יִבְנֶ֥ה הַבַּ֖יִת לִשְׁמִֽי׃ 20 וַיָּ֣קֶם יְהוָ֔ה אֶת־דְּבָר֖וֹ אֲשֶׁ֣ר דִּבֵּ֑ר וָאָקֻ֡ם תַּחַת֩ דָּוִ֨ד אָבִ֜י וָאֵשֵׁ֣ב עַל־כִּסֵּ֣א יִשְׂרָאֵ֗ל כַּֽאֲשֶׁר֙ דִּבֶּ֣ר יְהוָ֔ה וָאֶבְנֶ֣ה הַבַּ֔יִת לְשֵׁ֥ם יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 21 וָאָשִׂ֨ם שָׁ֤ם מָקוֹם֙ לָֽאָר֔וֹן אֲשֶׁר־שָׁ֖ם בְּרִ֣ית יְהוָ֑ה אֲשֶׁ֤ר כָּרַת֙ עִם־אֲבֹתֵ֔ינוּ בְּהוֹצִיא֥וֹ אֹתָ֖ם מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃   ס 22 וַיַּעֲמֹ֣ד שְׁלֹמֹ֗ה לִפְנֵי֙ מִזְבַּ֣ח יְהוָ֔ה נֶ֖גֶד כָּל־קְהַ֣ל יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּפְרֹ֥שׂ כַּפָּ֖יו הַשָּׁמָֽיִם׃ 23 וַיֹּאמַ֗ר יְהוָ֞ה אֱלֹהֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ אֵין־כָּמ֣וֹךָ אֱלֹהִ֔ים בַּשָּׁמַ֣יִם מִמַּ֔עַל וְעַל־הָאָ֖רֶץ מִתָּ֑חַת שֹׁמֵ֤ר הַבְּרִית֙ וְֽהַחֶ֔סֶד לַעֲבָדֶ֕יךָ הַהֹלְכִ֥ים לְפָנֶ֖יךָ בְּכָל־לִבָּֽם׃ 24 אֲשֶׁ֣ר שָׁמַ֗רְתָּ לְעַבְדְּךָ֙ דָּוִ֣ד אָבִ֔י אֵ֥ת אֲשֶׁר־דִּבַּ֖רְתָּ ל֑וֹ וַתְּדַבֵּ֥ר בְּפִ֛יךָ וּבְיָדְךָ֥ מִלֵּ֖אתָ כַּיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 25 וְעַתָּ֞ה יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל שְׁ֠מֹר לְעַבְדְּךָ֨ דָוִ֤ד אָבִי֙ אֵת֩ אֲשֶׁ֨ר דִּבַּ֤רְתָּ לּוֹ֙ לֵאמֹ֔ר לֹא־יִכָּרֵ֨ת לְךָ֥ אִישׁ֙ מִלְּפָנַ֔י יֹשֵׁ֖ב עַל־כִּסֵּ֣א יִשְׂרָאֵ֑ל רַ֠ק אִם־יִשְׁמְר֨וּ בָנֶ֤יךָ אֶת־דַּרְכָּם֙ לָלֶ֣כֶת לְפָנַ֔י כַּאֲשֶׁ֥ר הָלַ֖כְתָּ לְפָנָֽי׃ 26 וְעַתָּ֖ה אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל יֵאָ֤מֶן נָא֙ דבריך אֲשֶׁ֣ר דִּבַּ֔רְתָּ לְעַבְדְּךָ֖ דָּוִ֥ד אָבִֽי׃ 27 כִּ֚י הַֽאֻמְנָ֔ם יֵשֵׁ֥ב אֱלֹהִ֖ים עַל־הָאָ֑רֶץ הִ֠נֵּה הַשָּׁמַ֜יִם וּשְׁמֵ֤י הַשָּׁמַ֙יִם֙ לֹ֣א יְכַלְכְּל֔וּךָ אַ֕ף כִּֽי־הַבַּ֥יִת הַזֶּ֖ה אֲשֶׁ֥ר בָּנִֽיתִי׃ 28 וּפָנִ֜יתָ אֶל־תְּפִלַּ֧ת עַבְדְּךָ֛ וְאֶל־תְּחִנָּת֖וֹ יְהוָ֣ה אֱלֹהָ֑י לִשְׁמֹ֤עַ אֶל־הָֽרִנָּה֙ וְאֶל־הַתְּפִלָּ֔ה אֲשֶׁ֧ר עַבְדְּךָ֛ מִתְפַּלֵּ֥ל לְפָנֶ֖יךָ הַיּֽוֹם׃ 29 לִהְיוֹת֩ עֵינֶ֨ךָ פְתֻח֜וֹת אֶל־הַבַּ֤יִת הַזֶּה֙ לַ֣יְלָה וָי֔וֹם אֶל־הַ֨מָּק֔וֹם אֲשֶׁ֣ר אָמַ֔רְתָּ יִהְיֶ֥ה שְׁמִ֖י שָׁ֑ם לִשְׁמֹ֙עַ֙ אֶל־הַתְּפִלָּ֔ה אֲשֶׁ֣ר יִתְפַּלֵּ֣ל עַבְדְּךָ֔ אֶל־הַמָּק֖וֹם הַזֶּֽה׃ 30 וְשָׁ֨מַעְתָּ֜ אֶל־תְּחִנַּ֤ת עַבְדְּךָ֙ וְעַמְּךָ֣ יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁ֥ר יִֽתְפַּֽלְל֖וּ אֶל־הַמָּק֣וֹם הַזֶּ֑ה וְ֠אַתָּה תִּשְׁמַ֞ע אֶל־מְק֤וֹם שִׁבְתְּךָ֙ אֶל־הַשָּׁמַ֔יִם וְשָׁמַעְתָּ֖ וְסָלָֽחְתָּ׃ 31 אֵת֩ אֲשֶׁ֨ר יֶחֱטָ֥א אִישׁ֙ לְרֵעֵ֔הוּ וְנָֽשָׁא־ב֥וֹ אָלָ֖ה לְהַֽאֲלֹת֑וֹ וּבָ֗א אָלָ֛ה לִפְנֵ֥י מִֽזְבַּחֲךָ֖ בַּבַּ֥יִת הַזֶּֽה׃ 32 וְאַתָּ֣ה תִּשְׁמַ֣ע הַשָּׁמַ֗יִם וְעָשִׂ֙יתָ֙ וְשָׁפַטְתָּ֣ אֶת־עֲבָדֶ֔יךָ לְהַרְשִׁ֣יעַ רָשָׁ֔ע לָתֵ֥ת דַּרְכּ֖וֹ בְּרֹאשׁ֑וֹ וּלְהַצְדִּ֣יק צַדִּ֔יק לָ֥תֶת ל֖וֹ כְּצִדְקָתֽוֹ׃   ס 33 בְּֽהִנָּגֵ֞ף עַמְּךָ֧ יִשְׂרָאֵ֛ל לִפְנֵ֥י אוֹיֵ֖ב אֲשֶׁ֣ר יֶחֶטְאוּ־לָ֑ךְ וְשָׁ֤בוּ אֵלֶ֙יךָ֙ וְהוֹד֣וּ אֶת־שְׁמֶ֔ךָ וְהִֽתְפַּֽלְל֧וּ וְהִֽתְחַנְּנ֛וּ אֵלֶ֖יךָ בַּבַּ֥יִת הַזֶּֽה׃ 34 וְאַתָּה֙ תִּשְׁמַ֣ע הַשָּׁמַ֔יִם וְסָ֣לַחְתָּ֔ לְחַטַּ֖את עַמְּךָ֣ יִשְׂרָאֵ֑ל וַהֲשֵֽׁבֹתָם֙ אֶל־הָ֣אֲדָמָ֔ה אֲשֶׁ֥ר נָתַ֖תָּ לַאֲבוֹתָֽם׃   ס 35 בְּהֵעָצֵ֥ר שָׁמַ֛יִם וְלֹא־יִהְיֶ֥ה מָטָ֖ר כִּ֣י יֶחֶטְאוּ־לָ֑ךְ וְהִֽתְפַּֽלְל֞וּ אֶל־הַמָּק֤וֹם הַזֶּה֙ וְהוֹד֣וּ אֶת־שְׁמֶ֔ךָ וּמֵחַטָּאתָ֥ם יְשׁוּב֖וּן כִּ֥י תַעֲנֵֽם׃ 36 וְאַתָּ֣ה תִּשְׁמַ֣ע הַשָּׁמַ֗יִם וְסָ֨לַחְתָּ֜ לְחַטַּ֤את עֲבָדֶ֙יךָ֙ וְעַמְּךָ֣ יִשְׂרָאֵ֔ל כִּ֥י תוֹרֵ֛ם אֶת־הַדֶּ֥רֶךְ הַטּוֹבָ֖ה אֲשֶׁ֣ר יֽ͏ֵלְכוּ־בָ֑הּ וְנָתַתָּ֤ה מָטָר֙ עַל־אַרְצְךָ֔ אֲשֶׁר־נָתַ֥תָּה לְעַמְּךָ֖ לְנַחֲלָֽה׃   ס 37 רָעָ֞ב כִּֽי־יִהְיֶ֣ה בָאָ֗רֶץ דֶּ֣בֶר כִּֽי־יִ֠הְיֶה שִׁדָּפ֨וֹן יֵרָק֜וֹן אַרְבֶּ֤ה חָסִיל֙ כִּ֣י יִהְיֶ֔ה כִּ֧י יָֽצַר־ל֛וֹ אֹיְב֖וֹ בְּאֶ֣רֶץ שְׁעָרָ֑יו כָּל־נֶ֖גַע כָּֽל־מַחֲלָֽה׃ 38 כָּל־תְּפִלָּ֣ה כָל־תְּחִנָּ֗ה אֲשֶׁ֤ר תִֽהְיֶה֙ לְכָל־הָ֣אָדָ֔ם לְכֹ֖ל עַמְּךָ֣ יִשְׂרָאֵ֑ל אֲשֶׁ֣ר יֵדְע֗וּן אִ֚ישׁ נֶ֣גַע לְבָב֔וֹ וּפָרַ֥שׂ כַּפָּ֖יו אֶל־הַבַּ֥יִת הַזֶּֽה׃ 39 וְ֠אַתָּה תִּשְׁמַ֨ע הַשָּׁמַ֜יִם מְכ֤וֹן שִׁבְתֶּ֙ךָ֙ וְסָלַחְתָּ֣ וְעָשִׂ֔יתָ וְנָתַתָּ֤ לָאִישׁ֙ כְּכָל־דְּרָכָ֔יו אֲשֶׁ֥ר תֵּדַ֖ע אֶת־לְבָב֑וֹ כִּֽי־אַתָּ֤ה יָדַ֙עְתָּ֙ לְבַדְּךָ֔ אֶת־לְבַ֖ב כָּל־בְּנֵ֥י הָאָדָֽם׃ 40 לְמַ֙עַן֙ יִֽרָא֔וּךָ כָּל־הַ֨יָּמִ֔ים אֲשֶׁר־הֵ֥ם חַיִּ֖ים עַל־פְּנֵ֣י הָאֲדָמָ֑ה אֲשֶׁ֥ר נָתַ֖תָּה לַאֲבֹתֵֽינוּ׃ 41 וְגַם֙ אֶל־הַנָּכְרִ֔י אֲשֶׁ֛ר לֹא־מֵעַמְּךָ֥ יִשְׂרָאֵ֖ל ה֑וּא וּבָ֛א מֵאֶ֥רֶץ רְחוֹקָ֖ה לְמַ֥עַן שְׁמֶֽךָ׃ 42 כִּ֤י יִשְׁמְעוּן֙ אֶת־שִׁמְךָ֣ הַגָּד֔וֹל וְאֶת־יָֽדְךָ֙ הֽ͏ַחֲזָקָ֔ה וּֽזְרֹעֲךָ֖ הַנְּטוּיָ֑ה וּבָ֥א וְהִתְפַּלֵּ֖ל אֶל־הַבַּ֥יִת הַזֶּֽה׃ 43 אַתָּ֞ה תִּשְׁמַ֤ע הַשָּׁמַ֙יִם֙ מְכ֣וֹן שִׁבְתֶּ֔ךָ וְעָשִׂ֕יתָ כְּכֹ֛ל אֲשֶׁר־יִקְרָ֥א אֵלֶ֖יךָ הַנָּכְרִ֑י לְמַ֣עַן יֵדְעוּן֩ כָּל־עַמֵּ֨י הָאָ֜רֶץ אֶת־שְׁמֶ֗ךָ לְיִרְאָ֤ה אֹֽתְךָ֙ כְּעַמְּךָ֣ יִשְׂרָאֵ֔ל וְלָדַ֕עַת כִּי־שִׁמְךָ֣ נִקְרָ֔א עַל־הַבַּ֥יִת הַזֶּ֖ה אֲשֶׁ֥ר בָּנִֽיתִי׃ 44 כִּי־יֵצֵ֨א עַמְּךָ֤ לַמִּלְחָמָה֙ עַל־אֹ֣יְב֔וֹ בַּדֶּ֖רֶךְ אֲשֶׁ֣ר תִּשְׁלָחֵ֑ם וְהִתְפַּֽלְל֣וּ אֶל־יְהוָ֗ה דֶּ֤רֶךְ הָעִיר֙ אֲשֶׁ֣ר בָּחַ֣רְתָּ בָּ֔הּ וְהַבַּ֖יִת אֲשֶׁר־בָּנִ֥תִי לִשְׁמֶֽךָ׃ 45 וְשָׁמַעְתָּ֙ הַשָּׁמַ֔יִם אֶת־תְּפִלָּתָ֖ם וְאֶת־תְּחִנָּתָ֑ם וְעָשִׂ֖יתָ מִשְׁפָּטָֽם׃ 46 כִּ֣י יֶֽחֶטְאוּ־לָ֗ךְ כִּ֣י אֵ֤ין אָדָם֙ אֲשֶׁ֣ר לֹא־יֶחֱטָ֔א וְאָנַפְתָּ֣ בָ֔ם וּנְתַתָּ֖ם לִפְנֵ֣י אוֹיֵ֑ב וְשָׁב֤וּם שֹֽׁבֵיהֶם֙ אֶל־אֶ֣רֶץ הָאוֹיֵ֔ב רְחוֹקָ֖ה א֥וֹ קְרוֹבָֽה׃ 47 וְהֵשִׁ֙יבוּ֙ אֶל־לִבָּ֔ם בָּאָ֖רֶץ אֲשֶׁ֣ר נִשְׁבּוּ־שָׁ֑ם וְשָׁ֣בוּ וְהִֽתְחַנְּנ֣וּ אֵלֶ֗יךָ בְּאֶ֤רֶץ שֹֽׁבֵיהֶם֙ לֵאמֹ֔ר חָטָ֥אנוּ וְהֶעֱוִ֖ינוּ רָשָֽׁעְנוּ׃ 48 וְשָׁ֣בוּ אֵלֶ֗יךָ בְּכָל־לְבָבָם֙ וּבְכָל־נַפְשָׁ֔ם בְּאֶ֥רֶץ אֹיְבֵיהֶ֖ם אֲשֶׁר־שָׁב֣וּ אֹתָ֑ם וְהִֽתְפַּֽלְל֣וּ אֵלֶ֗יךָ דֶּ֤רֶךְ אַרְצָם֙ אֲשֶׁ֣ר נָתַ֣תָּה לַאֲבוֹתָ֔ם הָעִיר֙ אֲשֶׁ֣ר בָּחַ֔רְתָּ וְהַבַּ֖יִת אֲשֶׁר־בנית לִשְׁמֶֽךָ׃ 49 וְשָׁמַעְתָּ֤ הַשָּׁמַ֙יִם֙ מְכ֣וֹן שִׁבְתְּךָ֔ אֶת־תְּפִלָּתָ֖ם וְאֶת־תְּחִנָּתָ֑ם וְעָשִׂ֖יתָ מִשְׁפָּטָֽם׃ 50 וְסָלַחְתָּ֤ לְעַמְּךָ֙ אֲשֶׁ֣ר חָֽטְאוּ־לָ֔ךְ וּלְכָל־פִּשְׁעֵיהֶ֖ם אֲשֶׁ֣ר פָּשְׁעוּ־בָ֑ךְ וּנְתַתָּ֧ם לְרַחֲמִ֛ים לִפְנֵ֥י שֹׁבֵיהֶ֖ם וְרִֽחֲמֽוּם׃ 51 כִּֽי־עַמְּךָ֥ וְנַחֲלָתְךָ֖ הֵ֑ם אֲשֶׁ֤ר הוֹצֵ֙אתָ֙ מִמִּצְרַ֔יִם מִתּ֖וֹךְ כּ֥וּר הַבַּרְזֶֽל׃ 52 לִהְי֨וֹת עֵינֶ֤יךָ פְתֻחוֹת֙ אֶל־תְּחִנַּ֣ת עַבְדְּךָ֔ וְאֶל־תְּחִנַּ֖ת עַמְּךָ֣ יִשְׂרָאֵ֑ל לִשְׁמֹ֣עַ אֲלֵיהֶ֔ם בְּכֹ֖ל קָרְאָ֥ם אֵלֶֽיךָ׃ 53 כִּֽי־אַתָּ֞ה הִבְדַּלְתָּ֤ם לְךָ֙ לְֽנַחֲלָ֔ה מִכֹּ֖ל עַמֵּ֣י הָאָ֑רֶץ כַּאֲשֶׁ֨ר דִּבַּ֜רְתָּ בְּיַ֣ד מֹשֶׁ֣ה עַבְדֶּ֗ךָ בְּהוֹצִיאֲךָ֧ אֶת־אֲבֹתֵ֛ינוּ מִמִּצְרַ֖יִם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   פ
54 וַיְהִ֣י כְּכַלּ֣וֹת שְׁלֹמֹ֗ה לְהִתְפַּלֵּל֙ אֶל־יְהוָ֔ה אֵ֛ת כָּל־הַתְּפִלָּ֥ה וְהַתְּחִנָּ֖ה הַזֹּ֑את קָ֞ם מִלִּפְנֵ֨י מִזְבַּ֤ח יְהוָה֙ מִכְּרֹ֣עַ עַל־בִּרְכָּ֔יו וְכַפָּ֖יו פְּרֻשׂ֥וֹת הַשָּׁמָֽיִם׃ 55 וַֽיַּעְמֹ֕ד וַיְבָ֕רֶךְ אֵ֖ת כָּל־קְהַ֣ל יִשְׂרָאֵ֑ל ק֥וֹל גָּד֖וֹל לֵאמֹֽר׃ 56 בָּר֣וּךְ יְהוָ֗ה אֲשֶׁ֨ר נָתַ֤ן מְנוּחָה֙ לְעַמּ֣וֹ יִשְׂרָאֵ֔ל כְּכֹ֖ל אֲשֶׁ֣ר דִּבֵּ֑ר לֹֽא־נָפַ֞ל דָּבָ֣ר אֶחָ֗ד מִכֹּל֙ דְּבָר֣וֹ הַטּ֔וֹב אֲשֶׁ֣ר דִּבֶּ֔ר בְּיַ֖ד מֹשֶׁ֥ה עַבְדּֽוֹ׃ 57 יְהִ֨י יְהוָ֤ה אֱלֹהֵ֙ינוּ֙ עִמָּ֔נוּ כַּאֲשֶׁ֥ר הָיָ֖ה עִם־אֲבֹתֵ֑ינוּ אַל־יַעַזְבֵ֖נוּ וְאַֽל־יִטְּשֵֽׁנוּ׃ 58 לְהַטּ֥וֹת לְבָבֵ֖נוּ אֵלָ֑יו לָלֶ֣כֶת בְּכָל־דְּרָכָ֗יו וְלִשְׁמֹ֨ר מִצְוֺתָ֤יו וְחֻקָּיו֙ וּמִשְׁפָּטָ֔יו אֲשֶׁ֥ר צִוָּ֖ה אֶת־אֲבֹתֵֽינוּ׃ 59 וְיִֽהְי֨וּ דְבָרַ֜י אֵ֗לֶּה אֲשֶׁ֤ר הִתְחַנַּ֙נְתִּי֙ לִפְנֵ֣י יְהוָ֔ה קְרֹבִ֛ים אֶל־יְהוָ֥ה אֱלֹהֵ֖ינוּ יוֹמָ֣ם וָלָ֑יְלָה לַעֲשׂ֣וֹת מִשְׁפַּ֣ט עַבְדּ֗וֹ וּמִשְׁפַּ֛ט עַמּ֥וֹ יִשְׂרָאֵ֖ל דְּבַר־י֥וֹם בְּיוֹמֽוֹ׃ 60 לְמַ֗עַן דַּ֚עַת כָּל־עַמֵּ֣י הָאָ֔רֶץ כִּ֥י יְהוָ֖ה ה֣וּא הָאֱלֹהִ֑ים אֵ֖ין עֽוֹד׃ 61 וְהָיָ֤ה לְבַבְכֶם֙ שָׁלֵ֔ם עִ֖ם יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֑ינוּ לָלֶ֧כֶת בְּחֻקָּ֛יו וְלִשְׁמֹ֥ר מִצְוֺתָ֖יו כַּיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 62 וְֽהַמֶּ֔לֶךְ וְכָל־יִשְׂרָאֵ֖ל עִמּ֑וֹ זֹבְחִ֥ים זֶ֖בַח לִפְנֵ֥י יְהוָֽה׃ 63 וַיִּזְבַּ֣ח שְׁלֹמֹ֗ה אֵ֣ת זֶ֣בַח הַשְּׁלָמִים֮ אֲשֶׁ֣ר זָבַ֣ח לַיהוָה֒ בָּקָ֗ר עֶשְׂרִ֤ים וּשְׁנַ֙יִם֙ אֶ֔לֶף וְצֹ֕אן מֵאָ֥ה וְעֶשְׂרִ֖ים אָ֑לֶף וַֽיַּחְנְכוּ֙ אֶת־בֵּ֣ית יְהוָ֔ה הַמֶּ֖לֶךְ וְכָל־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 64 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא קִדַּ֨שׁ הַמֶּ֜לֶךְ אֶת־תּ֣וֹךְ הֶחָצֵ֗ר אֲשֶׁר֙ לִפְנֵ֣י בֵית־יְהוָ֔ה כִּי־עָ֣שָׂה שָׁ֗ם אֶת־הָֽעֹלָה֙ וְאֶת־הַמִּנְחָ֔ה וְאֵ֖ת חֶלְבֵ֣י הַשְּׁלָמִ֑ים כִּֽי־מִזְבַּ֤ח הַנְּחֹ֙שֶׁת֙ אֲשֶׁ֣ר לִפְנֵ֣י יְהוָ֔ה קָטֹ֗ן מֵֽהָכִיל֙ אֶת־הָעֹלָ֣ה וְאֶת־הַמִּנְחָ֔ה וְאֵ֖ת חֶלְבֵ֥י הַשְּׁלָמִֽים׃ 65 וַיַּ֣עַשׂ שְׁלֹמֹ֣ה בָֽעֵת־הַהִ֣יא אֶת־הֶחָ֡ג וְכָל־יִשְׂרָאֵ֣ל עִמּוֹ֩ קָהָ֨ל גָּד֜וֹל מִלְּב֥וֹא חֲמָ֣ת עַד־נַ֣חַל מִצְרַ֗יִם לִפְנֵי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ שִׁבְעַ֥ת יָמִ֖ים וְשִׁבְעַ֣ת יָמִ֑ים אַרְבָּעָ֥ה עָשָׂ֖ר יֽוֹם׃ 66 בַּיּ֤וֹם הַשְּׁמִינִי֙ שִׁלַּ֣ח אֶת־הָעָ֔ם וַֽיְבָרֲכ֖וּ אֶת־הַמֶּ֑לֶךְ וַיֵּלְכ֣וּ לְאָהֳלֵיהֶ֗ם שְׂמֵחִים֙ וְט֣וֹבֵי לֵ֔ב עַ֣ל כָּל־הַטּוֹבָ֗ה אֲשֶׁ֨ר עָשָׂ֤ה יְהוָה֙ לְדָוִ֣ד עַבְדּ֔וֹ וּלְיִשְׂרָאֵ֖ל עַמּֽוֹ׃