Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען נאָך פֿיל טעג, איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען צו אֵלִיָהון – אױפֿן דריטן יאָר – אַזױ צו זאָגן: גײ װײַז זיך פֿאַר אַחאבֿן, און איך װעל געבן רעגן אױפֿן געזיכט פֿון דער ערד. 2 איז אֵלִיָהו געגאַנגען זיך װײַזן פֿאַר אַחאבֿן. און דער הונגער איז געװען שטאַרק אין שומרון. 3 און אַחאבֿ האָט גערופֿן עוֹבֿדיָהון װאָס איבערן פּאַלאַץ – און עוֹבֿדיָהו האָט זײער געפֿאָרכט יהוה; 4 און עס איז געװען, אַז אִזֶבֿל האָט פֿאַרשניטן די נבֿיאים פֿון יהוה, האָט עוֹבֿדיָהו גענומען הונדערט נבֿיאים, און האָט זײ באַהאַלטן צו פֿופֿציק מאַן אין אַ הײל, און האָט זײ אױסגעהאַלטן מיט ברױט און מיט װאַסער – 5 און אַחאבֿ האָט געזאָגט צו עוֹבֿדיָהו: גײ דורכן לאַנד בײַ אַלע קװאַלן װאַסער און בײַ אַלע טײַכן; אפֿשר װעלן מיר געפֿינען גראָז, און מיר װעלן דערהאַלטן בײַם לעבן די פֿערד און די מױלאײזלען, אַז מיר זאָלן ניט אָנװערן די בהמות. 6 האָבן זײ זיך צעטײלט דאָס לאַנד, כּדי דורכצוגײן דורך דעם: אַחאבֿ איז געגאַנגען אַלײן אין זײַן װעג, און עוֹבֿדיָהו איז געגאַנגען אַלײן אין אַן אַנדער װעג. 7 און װי עוֹבֿדיָהו איז געװען אין װעג, ערשט אֵלִיָהו קומט אים אַנטקעגן. האָט ער אים דערקענט, און ער איז געפֿאַלן אױף זײַן פּנים, און האָט געזאָגט: ביסט דו דאָס, מײַן האַר אֵלִיָהו? 8 האָט ער צו אים געזאָגט: איך; גײ זאָג דײַן האַר: אָן איז אֵלִיָהו. 9 האָט ער געזאָגט: װאָס האָב איך געזינדיקט, אַז דו װילסט געבן דײַן קנעכט אין אַחאבֿס האַנט, מיך צו טײטן? 10 אַזױ װי עס לעבט יהוה דײַן גאָט, אױב עס איז דאָ אַ פֿאָלק אָדער אַ קיניגרײַך, װאָס מײַן האַר האָט ניט געשיקט אַהין דיך זוכן! און אַז זײ האָבן געזאָגט: ניטאָ, האָט ער געמאַכט שװערן דאָס פֿאָלק און דאָס קיניגרײַך, אַז מע האָט דיך ניט געפֿונען. 11 און אַצונד זאָגסטו: גײ זאָג דײַן האַר: אָן איז אֵלִיָהו. 12 און עס װעט זײַן, װי איך װעל אַװעקגײן פֿון דיר, אַזױ װעט דער גײַסט פֿון גאָט דיך פֿאַרטראָגן, איך װײס ניט װוּהין, און אַז איך װעל קומען אָנזאָגן אַחאבֿן, און ער װעט דיך ניט געפֿינען, װעט ער מיך הרגען; און דײַן קנעכט פֿאָרכט יהוה פֿון מײַן יוגנט אָן. 13 איז ניט דערצײלט געװאָרן צו מײַן האַר װאָס איך האָב געטאָן, װען אִזֶבֿל האָט אױסגעהרגעט די נבֿיאים פֿון יהוה, װי איך האָב באַהאַלטן הונדערט מאַן פֿון די נבֿיאים צו פֿופֿציק מאַן אין אַ הײל, און האָב זײ אױסגעהאַלטן מיט ברױט און מיט װאַסער? 14 און אַצונד זאָגסטו: גײ זאָג דײַן האַר: אָן איז אֵלִיָהו; און ער װעט מיך הרגען. 15 האָט אֵלִיָהו געזאָגט: אַזױ װי עס לעבט גאָט פֿון צבֿאות װאָס איך שטײ פֿאַר אים, אַז הײַנט װעל איך זיך װײַזן פֿאַר אים! 16 איז עוֹבֿדיָהו געגאַנגען אַנטקעגן אַחאבֿן, און האָט אים דערצײלט; און אַחאבֿ איז געגאַנגען אַנטקעגן אֵלִיָהון. 17 און עס איז געװען, װי אַחאבֿ האָט דערזען אֵלִיָהון, אַזױ האָט אַחאבֿ צו אים געזאָגט: ביסט דו דאָס, פֿאַראומגליקער פֿון ישׂראל? 18 האָט ער געזאָגט: ניט איך האָב פֿאַראומגליקט ישׂראל, נאָר דו און דײַן פֿאָטערס הױז, מיט װאָס איר האָט פֿאַרלאָזן די געבאָט פֿון יהוה, און ביסט געגאַנגען נאָך די בַעַל-געטער. 19 און אַצונד, שיק זאַמל אײַן צו מיר גאַנץ ישׂראל אױפֿן באַרג כַּרמל, און די פֿיר הונדערט און פֿופֿציק נבֿיאים פֿון בַעַל, און די פֿיר הונדערט נבֿיאים פֿון דער אַשֵרָה, װאָס עסן בײַם טיש פֿון אִזֶבֿלען. 20 האָט אַחאבֿ געשיקט צװישן אַלע קינדער פֿון ישׂראל, און האָט אײַנגעזאַמלט די נבֿיאים אױפֿן באַרג כַּרמל. 21 און אֵלִיָהו האָט גענענט צום גאַנצן פֿאָלק, און האָט געזאָגט: ביז װאַנען װעט איר אומשפּרינגען אױף צװײ צװײַגן? אױב יהוה איז גאָט, גײט נאָך אים, און אױב בַעַל, גײט נאָך אים. און דאָס פֿאָלק האָט אים אַ װאָרט ניט געענטפֿערט. 22 האָט אֵלִיָהו געזאָגט צום פֿאָלק: איך אַלײן בין געבליבן אַ נבֿיא צו יהוה, און די נבֿיאים פֿון בַעַל זײַנען פֿיר הונדערט און פֿופֿציק מאַן. 23 טאָ זאָל מען אונדז געבן צװײ אָקסן; און זאָלן זײ זיך אױסקלײַבן אײן אָקס, און אים צעשנײַדן און אַרױפֿלײגן אױפֿן האָלץ, און פֿײַער זאָלן זײ ניט אונטערלײגן. און איך װעל מאַכן דעם אַנדער אָקס, און אַרױפֿטאָן אױפֿן האָלץ, און פֿײַער װעל איך ניט אונטערלײגן. 24 און איר װעט רופֿן צו דעם נאָמען פֿון אײַער גאָט, און איך װעל רופֿן צו דעם נאָמען פֿון יהוה; און עס װעט זײַן, דער גאָט װאָס װעט ענטפֿערן מיט פֿײַער, ער איז גאָט. האָט זיך אָפּגערופֿן דאָס גאַנצע פֿאָלק און האָט געזאָגט: װױל גערעדט! 25 האָט אֵלִיָהו געזאָגט צו די נבֿיאים פֿון בַעַל: קלײַבט אײַך אױס אײן אָקס, און מאַכט אים צוערשט, װאָרום איר זײַט די פֿיל; און רופֿט צו דעם נאָמען פֿון אײַער גאָט, און פֿײַער זאָלט איר ניט אונטערלײגן. 26 האָבן זײ גענומען דעם אָקס װאָס מע האָט זײ געגעבן, און זײ האָבן אים געמאַכט, און האָבן גערופֿן צו דעם נאָמען פֿון בַעַל, פֿון פֿרימאָרגן ביזן מיטן טאָג, אַזױ צו זאָגן: בַעַל, ענטפֿער אונדז! אָבער קײן קָול און קײן ענטפֿער. װי זײ האָבן געהונקען אַרום דעם מזבח װאָס מע האָט געמאַכט. 27 און עס איז געװען אין מיטן טאָג, האָט אֵלִיָהו געשפּעט פֿון זײ, און ער האָט געזאָגט: רופֿט אױף אַ הױכן קָול, װאָרום ער איז אַ גאָט; ער האָט זיך מסתּם פֿאַררעדט, אָדער ער איז אַװעק אָן אַ זײַט, אָדער ער איז אין װעג; אפֿשר שלאָפֿט ער, און װעט זיך אױפֿכאַפּן. 28 און זײ האָבן גערופֿן אױף אַ הױכן קָול, און האָבן זיך אײַנגעשניטן, אַזױ װי זײער שטײגער, מיט שװערדן און מיט שפּיזן, ביז בלוט האָט זיך געגאָסן אױף זײ. 29 און עס איז געװען, אַז דער מיטן טאָג איז אַריבער, האָבן זײ נבֿיאות געזאָגט ביז װען מע ברענגט אױף דעם אָװנט-קרבן, אָבער קײן קָול און קײן ענטפֿער און קײן הערונג. 30 האָט אֵלִיָהו געזאָגט צום גאַנצן פֿאָלק: גענענט צו מיר. האָט דאָס גאַנצע פֿאָלק גענענט צו אים, און ער האָט פֿאַרריכט דעם צעשטערטן מזבח פֿון יהוה. 31 און אֵלִיָהו האָט גענומען צװעלף שטײנער אַזױ װי די צאָל פֿון די שבֿטים פֿון די קינדער פֿון יעקבֿ, װאָס דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו אים, אַזױ צו זאָגן: ישׂראל זאָל זײַן דײַן נאָמען. 32 און ער האָט אױפֿגעבױט פֿון די שטײנער אַ מזבח צו דעם נאָמען פֿון יהוה, און האָט געמאַכט אַ גראָבן, גרױס װי פֿאַר צװײ סְאָה זריעה, רונד אַרום מזבח. 33 און ער האָט אױסגעלײגט דאָס האָלץ, און צעשניטן דעם אָקס, און אַרױפֿגעטאָן אױפֿן האָלץ. 34 און ער האָט געזאָגט: פֿילט אָן פֿיר קריג מיט װאַסער, און גיסט אַרױף אױף דעם בראַנדאָפּפֿער און אױפֿן האָלץ. און ער האָט געזאָגט: טוט עס אַ צװײט מאָל; און זײ האָבן עס געטאָן אַ צװײט מאָל. האָט ער געזאָגט: טוט עס אַ דריט מאָל; און זײ האָבן עס געטאָן אַ דריט מאָל. 35 און דאָס װאַסער איז געגאַנגען רונד אַרום מזבח; און אױך דעם גראָבן האָט ער אָנגעפֿילט מיט װאַסער. 36 און עס איז געװען װען מע ברענגט אױף דעם אָװנט-קרבן, האָט אֵלִיָהו הנבֿיא גענענט און האָט געזאָגט: יהוה דו גאָט פֿון אבֿרהם, יצחק, און ישׂראל, זאָל הײַנט באַװוּסט װערן אַז דו ביסט גאָט אין ישׂראל, און איך בין דײַן קנעכט, און דורך מײַן װאָרט האָב איך געטאָן אַלע די דאָזיקע זאַכן. 37 ענטפֿער מיר, יהוה, ענטפֿער מיר. און זאָל דאָס דאָזיקע פֿאָלק װיסן אַז דו יהוה ביסט גאָט; אַזיסט קערסטו אָפּ זײער האַרץ אַהינטער. 38 איז אַראָפּגעפֿאַלן אַ פֿײַער פֿון גאָט, און האָט פֿאַרצערט דאָס בראַנדאָפּפֿער, און דאָס האָלץ, און די שטײנער, און די ערד; אַפֿילו דאָס װאַסער אין גראָבן האָט עס אױסגעלעקט. 39 און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געזען, און זײ זײַנען געפֿאַלן אױף זײער פּנים, און האָבן געזאָגט: יהוה, ער איז גאָט! יהוה, ער איז גאָט! 40 האָט אֵלִיָהו צו זײ געזאָגט: כאַפּט די נבֿיאים פֿון בַעַל; קײנער זאָל ניט אַנטרונען װערן פֿון זײ. האָבן זײ זײ געכאַפּט, און אֵלִיָהו האָט זײ געמאַכט נידערן צום טײַך קישון, און האָט זײ דאָרטן געשאָכטן. 41 און אֵלִיָהו האָט געזאָגט צו אַחאבֿן: גײ אַרױף, עס און טרינק, װאָרום עס איז אַ גערױש פֿון אַ סך רעגן. 42 איז אַחאבֿ אַרױפֿגעגאַנגען עסן און טרינקען. און אֵלִיָהו איז אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן שפּיץ כַּרמל, און האָט זיך אײַנגעבױגן צו דער ערד, און אַרײַנגעטאָן זײַן פּנים צװישן זײַנע קני. 43 און ער האָט געזאָגט צו זײַן יונג: גײ אַקאָרשט אַרױף, טו אַ קוק קעגן ים. איז ער אַרױפֿגעגאַנגען און האָט געקוקט, און ער האָט געזאָגט: ניטאָ גאָרנישט. האָט ער געזאָגט: ״גײ װידער״, זיבן מאָל. 44 און עס איז געװען אױפֿן זיבעטן מאָל, האָט ער געזאָגט: זע, אַ קלײן װאָלקנדל אָזױ װי די האַנט פֿון אַ מענטשן גײט אױף פֿון ים. האָט ער געזאָגט: גײ אַרױף, זאָג צו אַחאבֿן: שפּאַן אײַן און נידער אַראָפּ. כּדי דער רעגן זאָל דיך ניט פֿאַרהאַלטן. 45 און עס איז געװען, אײדער װאָס װען איז דער הימל שװאַרץ געװאָרן פֿון װאָלקנס און געװיטער, און עס איז געװאָרן אַ גרױסער רעגן. און אַחאבֿ האָט זיך אַרױפֿגעזעצט, און איז אַװעק קײן יזרעאל. 46 און די האַנט פֿון גאָט איז געװען אױף אֵלִיָהון, און ער האָט אָנגעגורט זײַנע לענדן, און איז געלאָפֿן פֿאַרױס פֿאַר אַחאבֿן ביז װוּ דו קומסט קײן יזרעאל.
עברית
1 וַיְהִי֙ יָמִ֣ים רַבִּ֔ים וּדְבַר־יְהוָ֗ה הָיָה֙ אֶל־אֵ֣לִיָּ֔הוּ בַּשָּׁנָ֥ה הַשְּׁלִישִׁ֖ית לֵאמֹ֑ר לֵ֚ךְ הֵרָאֵ֣ה אֶל־אַחְאָ֔ב וְאֶתְּנָ֥ה מָטָ֖ר עַל־פְּנֵ֥י הָאֲדָמָֽה׃ 2 וַיֵּ֙לֶךְ֙ אֵֽלִיָּ֔הוּ לְהֵרָא֖וֹת אֶל־אַחְאָ֑ב וְהָרָעָ֖ב חָזָ֥ק בְּשֹׁמְרֽוֹן׃ 3 וַיִּקְרָ֣א אַחְאָ֔ב אֶל־עֹבַדְיָ֖הוּ אֲשֶׁ֣ר עַל־הַבָּ֑יִת וְעֹבַדְיָ֗הוּ הָיָ֥ה יָרֵ֛א אֶת־יְהוָ֖ה מְאֹֽד׃ 4 וַיְהִי֙ בְּהַכְרִ֣ית אִיזֶ֔בֶל אֵ֖ת נְבִיאֵ֣י יְהוָ֑ה וַיִּקַּ֨ח עֹבַדְיָ֜הוּ מֵאָ֣ה נְבִאִ֗ים וַֽיַּחְבִּיאֵ֞ם חֲמִשִּׁ֥ים אִישׁ֙ בַּמְּעָרָ֔ה וְכִלְכְּלָ֖ם לֶ֥חֶם וָמָֽיִם׃ 5 וַיֹּ֤אמֶר אַחְאָב֙ אֶל־עֹ֣בַדְיָ֔הוּ לֵ֤ךְ בָּאָ֙רֶץ֙ אֶל־כָּל־מַעְיְנֵ֣י הַמַּ֔יִם וְאֶ֖ל כָּל־הַנְּחָלִ֑ים אוּלַ֣י נִמְצָ֣א חָצִ֗יר וּנְחַיֶּה֙ ס֣וּס וָפֶ֔רֶד וְל֥וֹא נַכְרִ֖ית מֵהַבְּהֵמָֽה׃ 6 וַֽיְחַלְּק֥וּ לָהֶ֛ם אֶת־הָאָ֖רֶץ לַֽעֲבָר־בָּ֑הּ אַחְאָ֞ב הָלַ֨ךְ בְּדֶ֤רֶךְ אֶחָד֙ לְבַדּ֔וֹ וְעֹֽבַדְיָ֛הוּ הָלַ֥ךְ בְּדֶרֶךְ־אֶחָ֖ד לְבַדּֽוֹ׃ 7 וַיְהִ֤י עֹבַדְיָ֙הוּ֙ בַּדֶּ֔רֶךְ וְהִנֵּ֥ה אֵלִיָּ֖הוּ לִקְרָאת֑וֹ וַיַּכִּרֵ֙הוּ֙ וַיִּפֹּ֣ל עַל־פָּנָ֔יו וַיֹּ֕אמֶר הַאַתָּ֥ה זֶ֖ה אֲדֹנִ֥י אֵלִיָּֽהוּ׃ 8 וַיֹּ֥אמֶר ל֖וֹ אָ֑נִי לֵ֛ךְ אֱמֹ֥ר לַאדֹנֶ֖יךָ הִנֵּ֥ה אֵלִיָּֽהוּ׃ 9 וַיֹּ֖אמֶר מֶ֣ה חָטָ֑אתִי כִּֽי־אַתָּ֞ה נֹתֵ֧ן אֶֽת־עַבְדְּךָ֛ בְּיַד־אַחְאָ֖ב לַהֲמִיתֵֽנִי׃ 10 חַ֣י יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֗יךָ אִם־יֶשׁ־גּ֤וֹי וּמַמְלָכָה֙ אֲ֠שֶׁר לֹֽא־שָׁלַ֨ח אֲדֹנִ֥י שָׁם֙ לְבַקֶּשְׁךָ֔ וְאָמְר֖וּ אָ֑יִן וְהִשְׁבִּ֤יעַ אֶת־הַמַּמְלָכָה֙ וְאֶת־הַגּ֔וֹי כִּ֖י לֹ֥א יִמְצָאֶֽכָּה׃ 11 וְעַתָּ֖ה אַתָּ֣ה אֹמֵ֑ר לֵ֛ךְ אֱמֹ֥ר לַאדֹנֶ֖יךָ הִנֵּ֥ה אֵלִיָּֽהוּ׃ 12 וְהָיָ֞ה אֲנִ֣י אֵלֵ֣ךְ מֵאִתָּ֗ךְ וְר֨וּחַ יְהוָ֤ה יִֽשָּׂאֲךָ֙ עַ֚ל אֲשֶׁ֣ר לֹֽא־אֵדָ֔ע וּבָ֨אתִי לְהַגִּ֧יד לְאַחְאָ֛ב וְלֹ֥א יִֽמְצָאֲךָ֖ וַהֲרָגָ֑נִי וְעַבְדְּךָ֛ יָרֵ֥א אֶת־יְהוָ֖ה מִנְּעֻרָֽי׃ 13 הֲלֹֽא־הֻגַּ֤ד לַֽאדֹנִי֙ אֵ֣ת אֲשֶׁר־עָשִׂ֔יתִי בַּהֲרֹ֣ג אִיזֶ֔בֶל אֵ֖ת נְבִיאֵ֣י יְהוָ֑ה וָאַחְבִּא֩ מִנְּבִיאֵ֨י יְהוָ֜ה מֵ֣אָה אִ֗ישׁ חֲמִשִּׁ֨ים חֲמִשִּׁ֥ים אִישׁ֙ בַּמְּעָרָ֔ה וָאֲכַלְכְּלֵ֖ם לֶ֥חֶם וָמָֽיִם׃ 14 וְעַתָּה֙ אַתָּ֣ה אֹמֵ֔ר לֵ֛ךְ אֱמֹ֥ר לַֽאדֹנֶ֖יךָ הִנֵּ֣ה אֵלִיָּ֑הוּ וַהֲרָגָֽנִי׃   ס 15 וַיֹּ֙אמֶר֙ אֵֽלִיָּ֔הוּ חַ֚י יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת אֲשֶׁ֥ר עָמַ֖דְתִּי לְפָנָ֑יו כִּ֥י הַיּ֖וֹם אֵרָאֶ֥ה אֵלָֽיו׃ 16 וַיֵּ֧לֶךְ עֹבַדְיָ֛הוּ לִקְרַ֥את אַחְאָ֖ב וַיַּגֶּד־ל֑וֹ וַיֵּ֥לֶךְ אַחְאָ֖ב לִקְרַ֥את אֵלִיָּֽהוּ׃ 17 וַיְהִ֛י כִּרְא֥וֹת אַחְאָ֖ב אֶת־אֵלִיָּ֑הוּ וַיֹּ֤אמֶר אַחְאָב֙ אֵלָ֔יו הַאַתָּ֥ה זֶ֖ה עֹכֵ֥ר יִשְׂרָאֵֽל׃ 18 וַיֹּ֗אמֶר לֹ֤א עָכַ֙רְתִּי֙ אֶת־יִשְׂרָאֵ֔ל כִּ֥י אִם־אַתָּ֖ה וּבֵ֣ית אָבִ֑יךָ בּֽ͏ַעֲזָבְכֶם֙ אֶת־מִצְוֺ֣ת יְהוָ֔ה וַתֵּ֖לֶךְ אַחֲרֵ֥י הַבְּעָלִֽים׃ 19 וְעַתָּ֗ה שְׁלַ֨ח קְבֹ֥ץ אֵלַ֛י אֶת־כָּל־יִשְׂרָאֵ֖ל אֶל־הַ֣ר הַכַּרְמֶ֑ל וְאֶת־נְבִיאֵ֨י הַבַּ֜עַל אַרְבַּ֧ע מֵא֣וֹת וַחֲמִשִּׁ֗ים וּנְבִיאֵ֤י הָֽאֲשֵׁרָה֙ אַרְבַּ֣ע מֵא֔וֹת אֹכְלֵ֖י שֻׁלְחַ֥ן אִיזָֽבֶל׃ 20 וַיִּשְׁלַ֥ח אַחְאָ֖ב בְּכָל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּקְבֹּ֥ץ אֶת־הַנְּבִיאִ֖ים אֶל־הַ֥ר הַכַּרְמֶֽל׃ 21 וַיִּגַּ֨שׁ אֵלִיָּ֜הוּ אֶל־כָּל־הָעָ֗ם וַיֹּ֙אמֶר֙ עַד־מָתַ֞י אַתֶּ֣ם פֹּסְחִים֮ עַל־שְׁתֵּ֣י הַסְּעִפִּים֒ אִם־יְהוָ֤ה הָֽאֱלֹהִים֙ לְכ֣וּ אַחֲרָ֔יו וְאִם־הַבַּ֖עַל לְכ֣וּ אַחֲרָ֑יו וְלֹֽא־עָנ֥וּ הָעָ֛ם אֹת֖וֹ דָּבָֽר׃ 22 וַיֹּ֤אמֶר אֵלִיָּ֙הוּ֙ אֶל־הָעָ֔ם אֲנִ֞י נוֹתַ֧רְתִּי נָבִ֛יא לַיהוָ֖ה לְבַדִּ֑י וּנְבִיאֵ֣י הַבַּ֔עַל אַרְבַּע־מֵא֥וֹת וַחֲמִשִּׁ֖ים אִֽישׁ׃ 23 וְיִתְּנוּ־לָ֜נוּ שְׁנַ֣יִם פָּרִ֗ים וְיִבְחֲר֣וּ לָהֶם֩ הַפָּ֨ר הָאֶחָ֜ד וִֽינַתְּחֻ֗הוּ וְיָשִׂ֙ימוּ֙ עַל־הָ֣עֵצִ֔ים וְאֵ֖שׁ לֹ֣א יָשִׂ֑ימוּ וַאֲנִ֞י אֶעֱשֶׂ֣ה אֶת־הַפָּ֣ר הָאֶחָ֗ד וְנָֽתַתִּי֙ עַל־הָ֣עֵצִ֔ים וְאֵ֖שׁ לֹ֥א אָשִֽׂים׃ 24 וּקְרָאתֶ֞ם בְּשֵׁ֣ם אֱלֹֽהֵיכֶ֗ם וֽ͏ַאֲנִי֙ אֶקְרָ֣א בְשֵׁם־יְהוָ֔ה וְהָיָ֧ה הָאֱלֹהִ֛ים אֲשֶׁר־יַעֲנֶ֥ה בָאֵ֖שׁ ה֣וּא הָאֱלֹהִ֑ים וַיַּ֧עַן כָּל־הָעָ֛ם וַיֹּאמְר֖וּ ט֥וֹב הַדָּבָֽר׃ 25 וַיֹּ֨אמֶר אֵלִיָּ֜הוּ לִנְבִיאֵ֣י הַבַּ֗עַל בַּחֲר֨וּ לָכֶ֜ם הַפָּ֤ר הָֽאֶחָד֙ וַעֲשׂ֣וּ רִאשֹׁנָ֔ה כִּ֥י אַתֶּ֖ם הָרַבִּ֑ים וְקִרְאוּ֙ בְּשֵׁ֣ם אֱלֹהֵיכֶ֔ם וְאֵ֖שׁ לֹ֥א תָשִֽׂימוּ׃ 26 וַ֠יִּקְחוּ אֶת־הַפָּ֨ר אֲשֶׁר־נָתַ֣ן לָהֶם֮ וַֽיַּעֲשׂוּ֒ וַיִּקְרְא֣וּ בְשֵׁם־הַ֠בַּעַל מֵהַבֹּ֨קֶר וְעַד־הַצָּהֳרַ֤יִם לֵאמֹר֙ הַבַּ֣עַל עֲנֵ֔נוּ וְאֵ֥ין ק֖וֹל וְאֵ֣ין עֹנֶ֑ה וַֽיְפַסְּח֔וּ עַל־הַמִּזְבֵּ֖חַ אֲשֶׁ֥ר עָשָֽׂה׃ 27 וַיְהִ֨י בַֽצָּהֳרַ֜יִם וַיְהַתֵּ֧ל בָּהֶ֣ם אֵלִיָּ֗הוּ וַיֹּ֙אמֶר֙ קִרְא֤וּ בְקוֹל־גָּדוֹל֙ כִּֽי־אֱלֹהִ֣ים ה֔וּא כִּ֣י שִׂ֧יחַ וְכִֽי־שִׂ֛יג ל֖וֹ וְכִֽי־דֶ֣רֶךְ ל֑וֹ אוּלַ֛י יָשֵׁ֥ן ה֖וּא וְיִקָֽץ׃ 28 וַֽיִּקְרְאוּ֙ בְּק֣וֹל גָּד֔וֹל וַיִּתְגֹּֽדְדוּ֙ כְּמִשְׁפָּטָ֔ם בַּחֲרָב֖וֹת וּבָֽרְמָחִ֑ים עַד־שְׁפָךְ־דָּ֖ם עֲלֵיהֶֽם׃ 29 וַֽיְהִי֙ כַּעֲבֹ֣ר הַֽצָּהֳרַ֔יִם וַיִּֽתְנַבְּא֔וּ עַ֖ד לַעֲל֣וֹת הַמִּנְחָ֑ה וְאֵֽין־ק֥וֹל וְאֵין־עֹנֶ֖ה וְאֵ֥ין קָֽשֶׁב׃ 30 וַיֹּ֨אמֶר אֵלִיָּ֤הוּ לְכָל־הָעָם֙ גְּשׁ֣וּ אֵלַ֔י וַיִּגְּשׁ֥וּ כָל־הָעָ֖ם אֵלָ֑יו וַיְרַפֵּ֛א אֶת־מִזְבַּ֥ח יְהוָ֖ה הֶהָרֽוּס׃ 31 וַיִּקַּ֣ח אֵלִיָּ֗הוּ שְׁתֵּ֤ים עֶשְׂרֵה֙ אֲבָנִ֔ים כְּמִסְפַּ֖ר שִׁבְטֵ֣י בְנֵֽי־יַעֲקֹ֑ב אֲשֶׁר֩ הָיָ֨ה דְבַר־יְהוָ֤ה אֵלָיו֙ לֵאמֹ֔ר יִשְׂרָאֵ֖ל יִהְיֶ֥ה שְׁמֶֽךָ׃ 32 וַיִּבְנֶ֧ה אֶת־הָאֲבָנִ֛ים מִזְבֵּ֖חַ בְּשֵׁ֣ם יְהוָ֑ה וַיַּ֣עַשׂ תְּעָלָ֗ה כְּבֵית֙ סָאתַ֣יִם זֶ֔רַע סָבִ֖יב לַמִּזְבֵּֽחַ׃ 33 וַֽיַּעֲרֹ֖ךְ אֶת־הָֽעֵצִ֑ים וַיְנַתַּח֙ אֶת־הַפָּ֔ר וַיָּ֖שֶׂם עַל־הָעֵצִֽים׃ 34 וַיֹּ֗אמֶר מִלְא֨וּ אַרְבָּעָ֤ה כַדִּים֙ מַ֔יִם וְיִֽצְק֥וּ עַל־הָעֹלָ֖ה וְעַל־הָעֵצִ֑ים וַיֹּ֤אמֶר שְׁנוּ֙ וַיִּשְׁנ֔וּ וַיֹּ֥אמֶר שַׁלֵּ֖שׁוּ וַיְשַׁלֵּֽשׁוּ׃ 35 וַיֵּלְכ֣וּ הַמַּ֔יִם סָבִ֖יב לַמִּזְבֵּ֑חַ וְגַ֥ם אֶת־הַתְּעָלָ֖ה מִלֵּא־מָֽיִם׃ 36 וַיְהִ֣י בַּעֲל֣וֹת הַמִּנְחָ֗ה וַיִּגַּ֞שׁ אֵלִיָּ֣הוּ הַנָּבִיא֮ וַיֹּאמַר֒ יְהוָ֗ה אֱלֹהֵי֙ אַבְרָהָם֙ יִצְחָ֣ק וְיִשְׂרָאֵ֔ל הַיּ֣וֹם יִוָּדַ֗ע כִּֽי־אַתָּ֧ה אֱלֹהִ֛ים בְּיִשְׂרָאֵ֖ל וַאֲנִ֣י עַבְדֶּ֑ךָ ובדבריך עָשִׂ֔יתִי אֵ֥ת כָּל־הַדְּבָרִ֖ים הָאֵֽלֶּה׃ 37 עֲנֵ֤נִי יְהוָה֙ עֲנֵ֔נִי וְיֵֽדְעוּ֙ הָעָ֣ם הַזֶּ֔ה כִּֽי־אַתָּ֥ה יְהוָ֖ה הָאֱלֹהִ֑ים וְאַתָּ֛ה הֲסִבֹּ֥תָ אֶת־לִבָּ֖ם אֲחֹרַנִּֽית׃ 38 וַתִּפֹּ֣ל אֵשׁ־יְהוָ֗ה וַתֹּ֤אכַל אֶת־הָֽעֹלָה֙ וְאֶת־הָ֣עֵצִ֔ים וְאֶת־הָאֲבָנִ֖ים וְאֶת־הֶעָפָ֑ר וְאֶת־הַמַּ֥יִם אֲשֶׁר־בַּתְּעָלָ֖ה לִחֵֽכָה׃ 39 וַיַּרְא֙ כָּל־הָעָ֔ם וַֽיִּפְּל֖וּ עַל־פְּנֵיהֶ֑ם וַיֹּ֣אמְר֔וּ יְהוָה֙ ה֣וּא הָאֱלֹהִ֔ים יְהוָ֖ה ה֥וּא הָאֱלֹהִֽים׃ 40 וַיֹּאמֶר֩ אֵלִיָּ֨הוּ לָהֶ֜ם תִּפְשׂ֣וּ אֶת־נְבִיאֵ֣י הַבַּ֗עַל אִ֛ישׁ אַל־יִמָּלֵ֥ט מֵהֶ֖ם וַֽיִּתְפְּשׂ֑וּם וַיּוֹרִדֵ֤ם אֵלִיָּ֙הוּ֙ אֶל־נַ֣חַל קִישׁ֔וֹן וַיִּשְׁחָטֵ֖ם שָֽׁם׃ 41 וַיֹּ֤אמֶר אֵלִיָּ֙הוּ֙ לְאַחְאָ֔ב עֲלֵ֖ה אֱכֹ֣ל וּשְׁתֵ֑ה כִּי־ק֖וֹל הֲמ֥וֹן הַגָּֽשֶׁם׃ 42 וַיַּעֲלֶ֥ה אַחְאָ֖ב לֶאֱכֹ֣ל וְלִשְׁתּ֑וֹת וְאֵ֨לִיָּ֜הוּ עָלָ֨ה אֶל־רֹ֤אשׁ הַכַּרְמֶל֙ וַיִּגְהַ֣ר אַ֔רְצָה וַיָּ֥שֶׂם פָּנָ֖יו בֵּ֥ין ברכו 43 וַיֹּ֣אמֶר אֶֽל־נַעֲר֗וֹ עֲלֵֽה־נָא֙ הַבֵּ֣ט דֶּֽרֶךְ־יָ֔ם וַיַּ֙עַל֙ וַיַּבֵּ֔ט וַיֹּ֖אמֶר אֵ֣ין מְא֑וּמָה וַיֹּ֕אמֶר שֻׁ֖ב שֶׁ֥בַע פְּעָמִֽים׃ 44 וֽ͏ַיְהִי֙ בַּשְּׁבִעִ֔ית וַיֹּ֗אמֶר הִנֵּה־עָ֛ב קְטַנָּ֥ה כְּכַף־אִ֖ישׁ עֹלָ֣ה מִיָּ֑ם וַיֹּ֗אמֶר עֲלֵ֨ה אֱמֹ֤ר אֶל־אַחְאָב֙ אֱסֹ֣ר וָרֵ֔ד וְלֹ֥א יַעַצָרְכָ֖ה הַגָּֽשֶׁם׃ 45 וַיְהִ֣י עַד־כֹּ֣ה וְעַד־כֹּ֗ה וְהַשָּׁמַ֙יִם֙ הִֽתְקַדְּרוּ֙ עָבִ֣ים וְר֔וּחַ וַיְהִ֖י גֶּ֣שֶׁם גָּד֑וֹל וַיִּרְכַּ֥ב אַחְאָ֖ב וַיֵּ֥לֶךְ יִזְרְעֶֽאלָה׃ 46 וְיַד־יְהוָ֗ה הָֽיְתָה֙ אֶל־אֵ֣לִיָּ֔הוּ וַיְשַׁנֵּ֖ס מָתְנָ֑יו וַיָּ֙רָץ֙ לִפְנֵ֣י אַחְאָ֔ב עַד־בֹּאֲכָ֖ה יִזְרְעֶֽאלָה׃