Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אין יענער צײַט איז קראַנק געװאָרן אַבֿיָה דער זון פֿון יָרָבֿעָמען. 2 האָט יָרָבֿעָם געזאָגט צו זײַן װײַב: שטײ אױף, איך בעט דיך, און פֿאַרשטעל זיך, מע זאָל ניט דערקענען אַז דו ביסט יָרָבֿעָמס װײַב, און זאָלסט גײן קײן שילו. זע, דאָרטן איז אַחִיה דער נבֿיא, דער װאָס האָט געזאָגט אױף מיר, אַז איך װעל װערן אַ מלך איבער דעם דאָזיקן פֿאָלק. 3 און זאָלסט נעמען מיט דיר צען ברױטן, און קיכלעך, און אַ קרוג האָניק, און קומען צו אים; ער װעט דיר זאָגן װאָס װעט זײַן מיטן ייִנגל. 4 האָט יָרָבֿעָמס װײַב אַזױ געטאָן, און זי איז אױפֿגעשטאַנען און איז געגאַנגען קײן שילו, און זי איז געקומען אין אַחִיהס הױז; און אַחִיה האָט ניט געקענט זען, װאָרום זײַנע אױגן זײַנען געװען שטאַר פֿאַר זײַן זִקנה. 5 אָבער גאָט האָט אָנגעזאָגט אַחִיהן: זע, יָרָבֿעָמס װײַב קומט פֿרעגן בײַ דיר אַ באַשײד װעגן איר זון, װאָרום ער איז קראַנק; זאָלסטו אַזױ און אַזױ רעדן צו איר. און עס װעט זײַן, אַז זי קומט, װעט זי זיך שטעלן פֿרעמד. 6 און עס איז געװען, װי אַחִיה האָט געהערט דעם שאָרך פֿון אירע פֿיס, װען זי איז אַרײַנגעקומען אין טיר, אַזױ האָט ער געזאָגט: קום אַרײַן, יָרָבֿעָמס װײַב, נאָך װאָס דען שטעלסטו זיך פֿרעמד, אַז איך בין געשיקט צו דיר מיט אַ שװערער בשׂורה? 7 גײ זאָג צו יָרָבֿעָמען: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: װײַל איך האָב דיך דערהױבן פֿון צװישן דעם פֿאָלק, און האָב דיך געמאַכט פֿאַר אַ פֿירשט איבער מײַן פֿאָלק ישׂראל; 8 און איך האָב אַװעקגעריסן די מלוכה פֿון דעם הױז פֿון דוד, און האָב זי דיר געגעבן; און דו ביסט ניט געװען אַזױ װי מײַן קנעכט דוד, װאָס האָט געהיט מײַנע געבאָט, און װאָס איז געגאַנגען נאָך מיר מיט זײַן גאַנצן האַרצן, צו טאָן נאָר װאָס איז רעכטפֿאַרטיק אין מײַנע אױגן; 9 און האָסט געטאָן ערגער װי אַלע װאָס זײַנען געװען פֿאַר דיר, און ביסט געגאַנגען און האָסט דיר געמאַכט פֿרעמדע געטער, און געגאָסענע געצן, מיך צו דערצערענען, און מיך האָסטו אַװעקגעװאָרפֿן הינטער דײַן רוקן – 10 דרום זע, איך ברענג אָן אומגליק אױף יָרָבֿעָמס הױז, און איך װעל פֿאַרשנײַדן פֿון יָרָבֿעָמען יעטװעדער מאַנספּאַרשױן, קינד און קײט, צװישן ישׂראל, און װעל אױסראַמען יָרָבֿעָמס הױז אַזױ װי מע ראַמט אױס קױט, ביז עס װעט פֿאַרלענדט װערן. 11 דעם װאָס שטאַרבט פֿון יָרָבֿעָמען אין שטאָט, װעלן די הינט אױפֿעסן, און דעם װאָס שטאַרבט אין פֿעלד, װעלן די פֿױגלען פֿון הימל אױפֿעסן; װאָרום גאָט האָט גערעדט. 12 און דו שטײ אױף, גײ אַהײם; װי דײַנע פֿיס קומען אין שטאָט, אַזױ װעט דאָס קינד שטאַרבן. 13 און גאַנץ ישׂראל װעלן אים באַקלאָגן, און װעלן אים באַגראָבן; װאָרום בלױז דער דאָזיקער פֿון יָרָבֿעָמען װעט קומען צו קבֿורה, װײַל אין אים איז געפֿונען געװאָרן עפּעס גוטס אַקעגן יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל, אין יָרָבֿעָמס הױז. 14 און גאָט װעט זיך אױפֿשטעלן אַ מלך איבער ישׂראל, װאָס װעט פֿאַרשנײַדן יָרָבֿעָמס הױז יענעם טאָג. אָבער אַפֿילו דענצמאָל איז װאָס? 15 װאָרום גאָט װעט שלאָגן ישׂראל, אַזױ װי אַ ראָר װערט געטרײסלט אין װאַסער, און ער װעט אױסרײַסן ישׂראל פֿון דער דאָזיקער גוטער ערד װאָס ער האָט געגעבן זײערע עלטערן, און ער װעט זײ צעשפּרײטן פֿון יענער זײַט טײַך, פֿאַר װאָס זײ האָבן געמאַכט זײערע געצנבײמער, דערצערענענדיק גאָט. 16 און ער װעט איבערגעבן ישׂראל פֿון װעגן די זינד פֿון יָרָבֿעָמען װאָס ער האָט געזינדיקט, און װאָס ער האָט געמאַכט זינדיקן ישׂראל. 17 און יָרָבֿעָמס װײַב איז אױפֿגעשטאַנען, און איז אַװעקגעגאַנגען און געקומען קײן תִּרצָה; װי זי איז געקומען אױף דעם שװעל פֿון הױז, אַזױ איז דאָס ייִנגל געשטאָרבן. 18 און גאַנץ ישׂראל האָבן אים באַגראָבן, און אים באַקלאָגט; אַזױ װי דאָס װאָרט פֿון גאָט װאָס ער האָט גערעדט דורך זײַן קנעכט אַחִיה דעם נבֿיא. 19 און די איבעריקע זאַכן װעגן יָרָבֿעָמען, װי ער האָט מלחמה געהאַלטן, און װי ער האָט געקיניגט, דאָס איז באַשריבן אין בוך פֿון די צײַטגעשעענישן פֿון די מלכים פֿון ישׂראל . 20 און די טעג װאָס יָרָבֿעָם האָט געקיניגט, זײַנען געװען צװײ און צװאַנציק יאָר, און ער האָט זיך געלײגט מיט זײַנע עלטערן, און זײַן זון נָדבֿ איז געװאָרן מלך אױף זײַן אָרט.
21 און רחַבֿעם דער זון פֿון שלמהן האָט געקיניגט אין יהוּדה. אײן און פֿערציק יאָר איז רחַבֿעם אַלט געװען אַז ער איז געװאָרן מלך, און זיבעצן יאָר האָט ער געקיניגט אין ירושלים, דער שטאָט װאָס גאָט האָט אױסדערװײלט פֿון אַלע שבֿטים אין ישׂראל, צו טאָן זײַן נאָמען דאָרטן. און דער נאָמען פֿון זײַן מוטער איז געװען נַעַמָה די עמונית. 22 און יהוּדה האָט געטאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון גאָט, און זײ האָבן אים דערצערנט מער װי אַלץ װאָס זײערע עלטערן האָבן געטאָן, מיט זײערע זינד װאָס זײ האָבן געזינדיקט. 23 און זײ אױך האָבן זיך געבױט בָמות, און זײַלשטײנער, און געצנבײמער, אױף יעטװעדער הױכן בערגל, און אונטער יעטװעדער צװײַגהאַפֿטיקן בױם. 24 און אױך שאַנדמענער זײַנען געװען אין לאַנד. זײ האָבן געטאָן אַזױ װי אַלע אומװערדיקײטן פֿון די פֿעלקער װאָס גאָט האָט פֿאַרטריבן פֿון פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל.
25 און עס איז געװען אין פֿינפֿטן יאָר פֿון מלך רחַבֿעם איז שישַק דער מלך פֿון מצרים אַרױסגעקומען אױף ירושלים. 26 און ער האָט צוגענומען די אוֹצרות פֿון גאָטס הױז, און די אוֹצרות פֿון מלכס הױז; אַלץ האָט ער צוגענומען. און ער האָט צוגענומען אַלע גילדערנע שילדן װאָס שלמה האָט געמאַכט. 27 און דער מלך רחַבֿעם האָט געמאַכט אָנשטאָט זײ קופּערנע שילדן, און האָט זײ געגעבן אױף דער האַנט פֿון די הױפּטלײַט פֿון די לױפֿערס װאָס האָבן געהיט דעם אײַנגאַנג פֿון מלכס הױז. 28 און עס איז געװען, װען נאָר דער מלך פֿלעגט קומען אין גאָטס הױז, פֿלעגן די לױפֿערס זײ אַרױסטראָגן; דערנאָך פֿלעגן זײ זײ אומקערן אין דער קאַמער פֿון די לױפֿערס. 29 און די איבעריקע זאַכן װעגן רחַבֿעמען, און אַלץ װאָס ער האָט געטאָן, דאָס איז שױן באַשריבן אין בוך פֿון די צײַטגעשעענישן פֿון די מלכים פֿון יהוּדה. 30 און אַ מלחמה איז געװען צװישן רחַבֿעמען און צװישן יָרָבֿעָמען אַלע טעג. 31 און רחַבֿעם האָט זיך געלײגט מיט זײַנע עלטערן, און ער איז באַגראָבן געװאָרן לעבן זײַנע עלטערן אין דָוִדס-שטאָט. און דער נאָמען פֿון זײַן מוטער איז געװען נַעַמָה די עמונית. און זײַן זון אַבֿיָם איז געװאָרן מלך אױף זײַן אָרט.
עברית
1 בָּעֵ֣ת הַהִ֔יא חָלָ֖ה אֲבִיָּ֥ה בֶן־יָרָבְעָֽם׃ 2 וַיֹּ֨אמֶר יָרָבְעָ֜ם לְאִשְׁתּ֗וֹ ק֤וּמִי נָא֙ וְהִשְׁתַּנִּ֔ית וְלֹ֣א יֵֽדְע֔וּ כִּי־אתי אֵ֣שֶׁת יָרָבְעָ֑ם וְהָלַ֣כְתְּ שִׁלֹ֗ה הִנֵּה־שָׁם֙ אֲחִיָּ֣ה הַנָּבִ֔יא הֽוּא־דִבֶּ֥ר עָלַ֛י לְמֶ֖לֶךְ עַל־הָעָ֥ם הַזֶּֽה׃ 3 וְלָקַ֣חַתְּ בְּ֠יָדֵךְ עֲשָׂרָ֨ה לֶ֧חֶם וְנִקֻּדִ֛ים וּבַקְבֻּ֥ק דְּבַ֖שׁ וּבָ֣את אֵלָ֑יו ה֚וּא יַגִּ֣יד לָ֔ךְ מַה־יִּֽהְיֶ֖ה לַנָּֽעַר׃ 4 וַתַּ֤עַשׂ כֵּן֙ אֵ֣שֶׁת יָרָבְעָ֔ם וַתָּ֙קָם֙ וַתֵּ֣לֶךְ שִׁלֹ֔ה וַתָּבֹ֖א בֵּ֣ית אֲחִיָּ֑ה וַאֲחִיָּ֙הוּ֙ לֹֽא־יָכֹ֣ל לִרְא֔וֹת כִּ֛י קָ֥מוּ עֵינָ֖יו מִשֵּׂיבֽוֹ׃   ס 5 וַיהוָ֞ה אָמַ֣ר אֶל־אֲחִיָּ֗הוּ הִנֵּ֣ה אֵ֣שֶׁת יָרָבְעָ֡ם בָּאָ֣ה לִדְרֹשׁ֩ דָּבָ֨ר מֵעִמְּךָ֤ אֶל־בְּנָהּ֙ כִּֽי־חֹלֶ֣ה ה֔וּא כָּזֹ֥ה וְכָזֶ֖ה תְּדַבֵּ֣ר אֵלֶ֑יהָ וִיהִ֣י כְבֹאָ֔הּ וְהִ֖יא מִתְנַכֵּרָֽה׃ 6 וַיְהִי֩ כִשְׁמֹ֨עַ אֲחִיָּ֜הוּ אֶת־ק֤וֹל רַגְלֶ֙יהָ֙ בָּאָ֣ה בַפֶּ֔תַח וַיֹּ֕אמֶר בֹּ֖אִי אֵ֣שֶׁת יָרָבְעָ֑ם לָ֣מָּה זֶּ֗ה אַ֚תְּ מִתְנַכֵּרָ֔ה וְאָ֣נֹכִ֔י שָׁל֥וּחַ אֵלַ֖יִךְ קָשָֽׁה׃ 7 לְכִ֞י אִמְרִ֣י לְיָרָבְעָ֗ם כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל יַ֛עַן אֲשֶׁ֥ר הֲרִימֹתִ֖יךָ מִתּ֣וֹךְ הָעָ֑ם וָאֶתֶּנְךָ֣ נָגִ֔יד עַ֖ל עַמִּ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 8 וָאֶקְרַ֤ע אֶת־הַמַּמְלָכָה֙ מִבֵּ֣ית דָּוִ֔ד וָאֶתְּנֶ֖הָ לָ֑ךְ וְלֹֽא־הָיִ֜יתָ כְּעַבְדִּ֣י דָוִ֗ד אֲשֶׁר֩ שָׁמַ֨ר מִצְוֺתַ֜י וַאֲשֶׁר־הָלַ֤ךְ אַחֲרַי֙ בְּכָל־לְבָב֔וֹ לַעֲשׂ֕וֹת רַ֖ק הַיָּשָׁ֥ר בְּעֵינָֽי׃ 9 וַתָּ֣רַע לַעֲשׂ֔וֹת מִכֹּ֖ל אֲשֶׁר־הָי֣וּ לְפָנֶ֑יךָ וַתֵּ֡לֶךְ וַתַּעֲשֶׂה־לְּךָ֩ אֱלֹהִ֨ים אֲחֵרִ֤ים וּמַסֵּכוֹת֙ לְהַכְעִיסֵ֔נִי וְאֹתִ֥י הִשְׁלַ֖כְתָּ אַחֲרֵ֥י גַוֶּֽךָ׃   ס 10 לָכֵ֗ן הִנְנִ֨י מֵבִ֤יא רָעָה֙ אֶל־בֵּ֣ית יָרָבְעָ֔ם וְהִכְרַתִּ֤י לְיָֽרָבְעָם֙ מַשְׁתִּ֣ין בְּקִ֔יר עָצ֥וּר וְעָז֖וּב בְּיִשְׂרָאֵ֑ל וּבִֽעַרְתִּי֙ אַחֲרֵ֣י בֵית־יָרָבְעָ֔ם כַּאֲשֶׁ֛ר יְבַעֵ֥ר הַגָּלָ֖ל עַד־תֻּמּֽוֹ׃ 11 הַמֵּ֨ת לְיָֽרָבְעָ֤ם בָּעִיר֙ יֹאכְל֣וּ הַכְּלָבִ֔ים וְהַמֵּת֙ בַּשָּׂדֶ֔ה יֹאכְל֖וּ ע֣וֹף הַשָּׁמָ֑יִם כִּ֥י יְהוָ֖ה דִּבֵּֽר׃ 12 וְאַ֥תְּ ק֖וּמִי לְכִ֣י לְבֵיתֵ֑ךְ בְּבֹאָ֥ה רַגְלַ֛יִךְ הָעִ֖ירָה וּמֵ֥ת הַיָּֽלֶד׃ 13 וְסָֽפְדוּ־ל֤וֹ כָל־יִשְׂרָאֵל֙ וְקָבְר֣וּ אֹת֔וֹ כִּֽי־זֶ֣ה לְבַדּ֔וֹ יָבֹ֥א לְיָרָבְעָ֖ם אֶל־קָ֑בֶר יַ֣עַן נִמְצָא־ב֞וֹ דָּבָ֣ר ט֗וֹב אֶל־יְהוָ֛ה אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל בְּבֵ֥ית יָרָבְעָֽם׃ 14 וְהֵקִים֩ יְהוָ֨ה ל֥וֹ מֶ֙לֶךְ֙ עַל־יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁ֥ר יַכְרִ֛ית אֶת־בֵּ֥ית יָרָבְעָ֖ם זֶ֣ה הַיּ֑וֹם וּמֶ֖ה גַּם־עָֽתָּה׃ 15 וְהִכָּ֨ה יְהוָ֜ה אֶת־יִשְׂרָאֵ֗ל כַּאֲשֶׁ֨ר יָנ֣וּד הַקָּנֶה֮ בַּמַּיִם֒ וְנָתַ֣שׁ אֶת־יִשְׂרָאֵ֗ל מֵ֠עַל הָאֲדָמָ֨ה הַטּוֹבָ֤ה הַזֹּאת֙ אֲשֶׁ֤ר נָתַן֙ לַאֲב֣וֹתֵיהֶ֔ם וְזֵרָ֖ם מֵעֵ֣בֶר לַנָּהָ֑ר יַ֗עַן אֲשֶׁ֤ר עָשׂוּ֙ אֶת־אֲשֵׁ֣רֵיהֶ֔ם מַכְעִיסִ֖ים אֶת־יְהוָֽה׃ 16 וְיִתֵּ֖ן אֶת־יִשְׂרָאֵ֑ל בִּגְלַ֞ל חַטֹּ֤אות יָֽרָבְעָם֙ אֲשֶׁ֣ר חָטָ֔א וַאֲשֶׁ֥ר הֶחֱטִ֖יא אֶת־יִשְׂרָאֵֽל׃ 17 וַתָּ֙קָם֙ אֵ֣שֶׁת יָרָבְעָ֔ם וַתֵּ֖לֶךְ וַתָּבֹ֣א תִרְצָ֑תָה הִ֛יא בָּאָ֥ה בְסַף־הַבַּ֖יִת וְהַנַּ֥עַר מֵֽת׃ 18 וַיִּקְבְּר֥וּ אֹת֛וֹ וַיִּסְפְּדוּ־ל֖וֹ כָּל־יִשְׂרָאֵ֑ל כִּדְבַ֤ר יְהוָה֙ אֲשֶׁ֣ר דִּבֶּ֔ר בְּיַד־עַבְדּ֖וֹ אֲחִיָּ֥הוּ הַנָּבִֽיא׃ 19 וְיֶ֙תֶר֙ דִּבְרֵ֣י יָֽרָבְעָ֔ם אֲשֶׁ֥ר נִלְחַ֖ם וַאֲשֶׁ֣ר מָלָ֑ךְ הִנָּ֣ם כְּתוּבִ֗ים עַל־סֵ֛פֶר דִּבְרֵ֥י הַיָּמִ֖ים לְמַלְכֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 20 וְהַיָּמִים֙ אֲשֶׁ֣ר מָלַ֣ךְ יָרָבְעָ֔ם עֶשְׂרִ֥ים וּשְׁתַּ֖יִם שָׁנָ֑ה וַיִּשְׁכַּב֙ עִם־אֲבֹתָ֔יו וַיִּמְלֹ֛ךְ נָדָ֥ב בְּנ֖וֹ תַּחְתָּֽיו׃   פ
21 וּרְחַבְעָם֙ בֶּן־שְׁלֹמֹ֔ה מָלַ֖ךְ בִּֽיהוּדָ֑ה בֶּן־אַרְבָּעִ֣ים וְאַחַ֣ת שָׁנָה֩ רְחַבְעָ֨ם בְּמָלְכ֜וֹ וּֽשֲׁבַ֨ע עֶשְׂרֵ֥ה שָׁנָ֣ה מָלַ֣ךְ בִּירוּשָׁלִַ֗ם הָ֠עִיר אֲשֶׁר־בָּחַ֨ר יְהוָ֜ה לָשׂ֨וּם אֶת־שְׁמ֥וֹ שָׁם֙ מִכֹּל֙ שִׁבְטֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וְשֵׁ֣ם אִמּ֔וֹ נַעֲמָ֖ה הָעַמֹּנִֽית׃ 22 וַיַּ֧עַשׂ יְהוּדָ֛ה הָרַ֖ע בְּעֵינֵ֣י יְהוָ֑ה וַיְקַנְא֣וּ אֹת֗וֹ מִכֹּל֙ אֲשֶׁ֣ר עָשׂ֣וּ אֲבֹתָ֔ם בְּחַטֹּאתָ֖ם אֲשֶׁ֥ר חָטָֽאוּ׃ 23 וַיִּבְנ֨וּ גַם־הֵ֧מָּה לָהֶ֛ם בָּמ֥וֹת וּמַצֵּב֖וֹת וַאֲשֵׁרִ֑ים עַ֚ל כָּל־גִּבְעָ֣ה גְבֹהָ֔ה וְתַ֖חַת כָּל־עֵ֥ץ רַעֲנָֽן׃ 24 וְגַם־קָדֵ֖שׁ הָיָ֣ה בָאָ֑רֶץ עָשׂ֗וּ כְּכֹל֙ הַתּוֹעֲבֹ֣ת הַגּוֹיִ֔ם אֲשֶׁר֙ הוֹרִ֣ישׁ יְהוָ֔ה מִפְּנֵ֖י בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃   פ
25 וַיְהִ֛י בַּשָּׁנָ֥ה הַחֲמִישִׁ֖ית לַמֶּ֣לֶךְ רְחַבְעָ֑ם עָלָ֛ה שושק מֶֽלֶךְ־מִצְרַ֖יִם עַל־יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 26 וַיִּקַּ֞ח אֶת־אֹצְר֣וֹת בֵּית־יְהוָ֗ה וְאֶת־אֽוֹצְרוֹת֙ בֵּ֣ית הַמֶּ֔לֶךְ וְאֶת־הַכֹּ֖ל לָקָ֑ח וַיִּקַּח֙ אֶת־כָּל־מָגִנֵּ֣י הַזָּהָ֔ב אֲשֶׁ֥ר עָשָׂ֖ה שְׁלֹמֹֽה׃ 27 וַיַּ֨עַשׂ הַמֶּ֤לֶךְ רְחַבְעָם֙ תַּחְתָּ֔ם מָגִנֵּ֖י נְחֹ֑שֶׁת וְהִפְקִ֗יד עַל־יַד֙ שָׂרֵ֣י הָרָצִ֔ים הַשֹּׁ֣מְרִ֔ים פֶּ֖תַח בֵּ֥ית הַמֶּֽלֶךְ׃ 28 וַיְהִ֛י מִדֵּי־בֹ֥א הַמֶּ֖לֶךְ בֵּ֣ית יְהוָ֑ה יִשָּׂאוּם֙ הָֽרָצִ֔ים וֶהֱשִׁיב֖וּם אֶל־תָּ֥א הָרָצִֽים׃ 29 וְיֶ֛תֶר דִּבְרֵ֥י רְחַבְעָ֖ם וְכָל־אֲשֶׁ֣ר עָשָׂ֑ה הֲלֹא־הֵ֣מָּה כְתוּבִ֗ים עַל־סֵ֛פֶר דִּבְרֵ֥י הַיָּמִ֖ים לְמַלְכֵ֥י יְהוּדָֽה׃ 30 וּמִלְחָמָ֨ה הָיְתָ֧ה בֵין־רְחַבְעָ֛ם וּבֵ֥ין יָרָבְעָ֖ם כָּל־הַיָּמִֽים׃ 31 וַיִּשְׁכַּ֨ב רְחַבְעָ֜ם עִם־אֲבֹתָ֗יו וַיִּקָּבֵ֤ר עִם־אֲבֹתָיו֙ בְּעִ֣יר דָּוִ֔ד וְשֵׁ֣ם אִמּ֔וֹ נַעֲמָ֖ה הָעַמֹּנִ֑ית וַיִּמְלֹ֛ךְ אֲבִיָּ֥ם בְּנ֖וֹ תַּחְתָּֽיו׃   פ