Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און יעקב האָט גערופֿן זײַנע זין, און האָט געזאָגט: זאַמלט אײַך אײַן, און איך װעל אײַך זאָגן װאָס אײַך װעט געשען אין סָוף פֿון די טעג. 2 קלײַבט אײַך אױף און הערט, קינדער פֿון יעקב, און האָרכט צו אײַער פֿאָטער ישׂראל: 3 ראובן, מײַן בכָור ביסטו, מײַן כּוח און מײַן ערשטע קראַפֿט, די פּער פֿון גרױסקײט, און די פּער פֿון מאַכט. 4 ביסט אײַליק װי װאַסער – זאָלסטו די פּער ניט זײַן; װײַל דו ביסט אױף דײַן פֿאָטערס געלעגער אַרױף; דענצמאָל האָסטו עס פֿאַרשװעכט – מײַן בעט אַװוּ ער איז אַרױף.
5 שמעון און לֵוִי זײַנען ברידער, װאַפֿן פֿון רױב זײַנען זײערע לײַב-קרוֹבים. 6 אין זײער באַראָט זאָל ניט קומען מײַן זעל, צו זײער געזעמל זאָל מײַן כּבוד ניט צושטײן; װאָרום אין זײער כּעס הרגען זײ אַ מענטשן, און אין זײער גוטמוט פֿאַרקריפּלען זײ אַן אָקס. 7 פֿאַרשאָלטן זײער כּעס, װײַל ער איז שטאַרק, און זײער צאָרן, װײַל ער איז האַרט! איך װעל זײ צעטײלן אין יעקב, און זײ צעשפּרײטן אין ישׂראל. 8 יהודה, דיך װעלן לױבן דײַנע ברידער, דײַן האַנט װעט זײַן אױפֿן נאַקן פֿון דײַנע פֿײַנט, די זין פֿון דײַן פֿאָטער װעלן זיך בוקן צו דיר. 9 אַ יונגער לײב איז יהודה; פֿון פֿאַרצוקונג, מײַן זון, ביסטו אױפֿגעװאַקסן; ער קניט, ער הױערט װי אַ לײב, און װי אַ לײבינטע – װער קען אים אױפֿרײַצן? 10 ניט אָפּגעטאָן װעט װערן אַ צעפּטער פֿון יהודה, און אַ הערשערשטאָק פֿון צװישן זײַנע פֿיס, װי לאַנג מע װעט קומען קײן שילוֹ; און צו אים װעלן פֿעלקער געהאָרכן. 11 ער בינדט צום װײַנשטאָק זײַן יונגאײזל, אום צום װײַנצװײַג דעם זון פֿון זײַן אײזעלין. ער װאַשט אין װײַן זײַן קלײד, און אין בלוט פֿון טרױבן זײַן בגד; 12 גערױטיקט די אױגן פֿון װײַן, און װײַס די צײנער פֿון מילך.
13 זבולון װעט װױנען בײַם באָרטן פֿון ימען, און ער װעט זײַן אַ באָרטן פֿאַר שיפֿן, און זײַן לענד איבער צידוֹן. 14 יִשׂשָׂכָר איז אַ בײניקער אײזל, ער הױערט צװישן די שאָפֿגעהעפֿטן. 15 און ער האָט געזען די רו, אַז זי איז גוט, און דאָס לאַנד, אַז עס איז ליב, האָט ער געבױגן זײַן רוקן צו טראָגן, און איז אַ צינזקנעכט געװאָרן. 16 דָן װעט זיך אָננעמען פֿאַר זײַן פֿאָלק, װי אײנער פֿון די שבטים פֿון ישׂראל. 17 דָן װעט זײַן אַ שלאַנג אױפֿן װעג, אַ האָרנשלאַנג אױפֿן שטעג, װאָס בײַסט די טריט פֿון דעם פֿערד, און זײַן רײַטער פֿאַלט אַהינטער. 18 אױף זײַן הילף, גאָט, טו איך האָפֿן. 19 גָד – אים װעט אַ מחנה באַפֿאַלן, אָבער ער װעט אָנפֿאַלן אױף זײער טריט. 20 בײַ אָשרן װעט פֿעט זײַן זײַן ברױט, און ער װעט אַרױסגעבן מַלכות-געריכטן. 21 נפֿתּלי איז אַ הינדין אַ פֿלינקע; ער גיט אַרױס שײנע רײד. 22 אַ פֿרוכטיק בײמל איז יוֹסף, אַ פֿרוכטיק בײמל בײַ אַ קװאַל; די צװײַגן שפּרײַזן איבער דער מױער. 23 און אים געביטערט, און געשאָסן, און אים געפֿײַנט האָבן די פֿײַלמענער; 24 אָבער פֿעסט איז זײַן בױגן געבליבן, און פֿלינק געװען זײַנען די אָרעמס פֿון זײַנע הענט, דורך די הענט פֿון דעם מאַכטיקן פֿון יעקב, פֿון דאָרט – פֿון דעם פּאַסטוך, דעם פֿעלז פֿון ישׂראל; 25 פֿון דעם גאָט פֿון דײַן פֿאָטער װאָס העלפֿט דיר, און פֿון שַדַי װאָס בענטשט דיך, מיט ברכות פֿון הימל פֿון אױבן, ברכות פֿון תּהָום װאָס הױערט אונטן, ברכות פֿון ברוסטן און טראַכט. 26 די ברכות פֿון דײַן פֿאָטער שטײַגן אַריבער די ברכות פֿון מײַנע עלטערן – ביז דעם שפּיץ פֿון די אײביקע בערג. זײ זאָלן זײַן אױף דעם קאָפּ פֿון יוֹספֿן, און אױפֿן שײדל דעם פֿירשט פֿון זײַנע ברידער.
27 בנימין איז אַ װאָלף װאָס פֿאַרצוקט; אין דער פֿרי עסט ער פֿאַנג, און אין אָװנט טײלט ער רױב. 28 די אַלע זײַנען די צװעלף שבטים פֿון ישׂראל, און דאָס איז װאָס זײער פֿאָטער האָט צו זײ גערעדט און זײ געבענטשט; איטלעכן װי לױט זײַן ברכה האָט ער זײ געבענטשט. 29 און ער האָט זײ באַפֿױלן, און זײ אָנגזאָגט: איך װער אײַנגעזאַמלט צו מײַן פֿאָלק; באַגראָבט מיך לעבן מײַנע עלטערן, אין דער הײל װאָס אין דעם פֿעלד פֿון עֶפֿרוֹן דעם חִתּי. 30 אין דער הײל װאָס אין דעם פֿעלד פֿון מַכפֵּלָה, װאָס פֿאַר מַמרֵא אין לאַנד כּנַעַן, װאָס אבֿרהם האָט אָפּגעקױפֿט מיטן פֿעלד פֿון עֶפֿרוֹן דעם חִתּי פֿאַר אַ קבֿר-אײגנטום – 31 דאָרטן האָט מען באַגראָבן אבֿרהמען און זײַן װײַב שׂרהן, דאָרטן האָט מען באַגראָבן יצחקן און זײַן װײַב רבקהן, און דאָרטן האָב איך באַגראָבן לאהן – 32 דער אײַנקױף פֿון דעם פֿעלד מיט דער הײל װאָס דרינען, פֿון די קינדער פֿון חֵת. 33 און װי יעקב האָט געענדיקט זײַן צַװָאֶה צו זײַנע זין, אַזױ האָט ער אַרײַנגענומען זײַנע פֿיס אין בעט, און איז פֿאַרגאַנגען, און איז אײַנגעזאַמלט געװאָרן צו זײַן פֿאָלק.
עברית
1 וַיִּקְרָ֥א יַעֲקֹ֖ב אֶל־בָּנָ֑יו וַיֹּ֗אמֶר הֵאָֽסְפוּ֙ וְאַגִּ֣ידָה לָכֶ֔ם אֵ֛ת אֲשֶׁר־יִקְרָ֥א אֶתְכֶ֖ם בְּאַחֲרִ֥ית הַיָּמִֽים׃ 2 הִקָּבְצ֥וּ וְשִׁמְע֖וּ בְּנֵ֣י יַעֲקֹ֑ב וְשִׁמְע֖וּ אֶל־יִשְׂרָאֵ֥ל אֲבִיכֶֽם׃ 3 רְאוּבֵן֙ בְּכֹ֣רִי אַ֔תָּה כֹּחִ֖י וְרֵאשִׁ֣ית אוֹנִ֑י יֶ֥תֶר שְׂאֵ֖ת וְיֶ֥תֶר עָֽז׃ 4 פַּ֤חַז כַּמַּ֙יִם֙ אַל־תּוֹתַ֔ר כִּ֥י עָלִ֖יתָ מִשְׁכְּבֵ֣י אָבִ֑יךָ אָ֥ז חִלַּ֖לְתָּ יְצוּעִ֥י עָלָֽה׃   פ
5 שִׁמְע֥וֹן וְלֵוִ֖י אַחִ֑ים כְּלֵ֥י חָמָ֖ס מְכֵרֹתֵיהֶֽם׃ 6 בְּסֹדָם֙ אַל־תָּבֹ֣א נַפְשִׁ֔י בִּקְהָלָ֖ם אַל־תֵּחַ֣ד כְּבֹדִ֑י כִּ֤י בְאַפָּם֙ הָ֣רְגוּ אִ֔ישׁ וּבִרְצֹנָ֖ם עִקְּרוּ־שֽׁוֹר׃ 7 אָר֤וּר אַפָּם֙ כִּ֣י עָ֔ז וְעֶבְרָתָ֖ם כִּ֣י קָשָׁ֑תָה אֲחַלְּקֵ֣ם בְּיַעֲקֹ֔ב וַאֲפִיצֵ֖ם בְּיִשְׂרָאֵֽל׃   ס 8 יְהוּדָ֗ה אַתָּה֙ יוֹד֣וּךָ אַחֶ֔יךָ יָדְךָ֖ בְּעֹ֣רֶף אֹיְבֶ֑יךָ יִשְׁתַּחֲוּ֥וּ לְךָ֖ בְּנֵ֥י אָבִֽיךָ׃ 9 גּ֤וּר אַרְיֵה֙ יְהוּדָ֔ה מִטֶּ֖רֶף בְּנִ֣י עָלִ֑יתָ כָּרַ֨ע רָבַ֧ץ כְּאַרְיֵ֛ה וּכְלָבִ֖יא מִ֥י יְקִימֶֽנּוּ׃ 10 לֹֽא־יָס֥וּר שֵׁ֙בֶט֙ מִֽיהוּדָ֔ה וּמְחֹקֵ֖ק מִבֵּ֣ין רַגְלָ֑יו עַ֚ד כִּֽי־יָבֹ֣א שילה וְל֖וֹ יִקְּהַ֥ת עַמִּֽים׃ 11 אֹסְרִ֤י לַגֶּ֙פֶן֙ עירה וְלַשֹּׂרֵקָ֖ה בְּנִ֣י אֲתֹנ֑וֹ כִּבֵּ֤ס בַּיַּ֙יִן֙ לְבֻשׁ֔וֹ וּבְדַם־עֲנָבִ֖ים סותה 12 חַכְלִילִ֥י עֵינַ֖יִם מִיָּ֑יִן וּלְבֶן־שִׁנַּ֖יִם מֵחָלָֽב׃   פ
13 זְבוּלֻ֕ן לְח֥וֹף יַמִּ֖ים יִשְׁכֹּ֑ן וְהוּא֙ לְח֣וֹף אֳנִיּ֔וֹת וְיַרְכָת֖וֹ עַל־צִידֹֽן׃   ס 14 יִשָּׂשכָ֖ר חֲמֹ֣ר גָּ֑רֶם רֹבֵ֖ץ בֵּ֥ין הַֽמִּשְׁפְּתָֽיִם׃ 15 וַיַּ֤רְא מְנֻחָה֙ כִּ֣י ט֔וֹב וְאֶת־הָאָ֖רֶץ כִּ֣י נָעֵ֑מָה וַיֵּ֤ט שִׁכְמוֹ֙ לִסְבֹּ֔ל וַיְהִ֖י לְמַס־עֹבֵֽד׃   ס 16 דָּ֖ן יָדִ֣ין עַמּ֑וֹ כְּאַחַ֖ד שִׁבְטֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 17 יְהִי־דָן֙ נָחָ֣שׁ עֲלֵי־דֶ֔רֶךְ שְׁפִיפֹ֖ן עֲלֵי־אֹ֑רַח הַנֹּשֵׁךְ֙ עִקְּבֵי־ס֔וּס וַיִּפֹּ֥ל רֹכְב֖וֹ אָחֽוֹר׃ 18 לִֽישׁוּעָתְךָ֖ קִוִּ֥יתִי יְהוָֽה׃ 19 גָּ֖ד גְּד֣וּד יְגוּדֶ֑נּוּ וְה֖וּא יָגֻ֥ד עָקֵֽב׃   ס 20 מֵאָשֵׁ֖ר שְׁמֵנָ֣ה לַחְמ֑וֹ וְה֥וּא יִתֵּ֖ן מַֽעֲדַנֵּי־מֶֽלֶךְ׃   ס 21 נַפְתָּלִ֖י אַיָּלָ֣ה שְׁלֻחָ֑ה הַנֹּתֵ֖ן אִמְרֵי־שָֽׁפֶר׃   ס 22 בֵּ֤ן פֹּרָת֙ יוֹסֵ֔ף בֵּ֥ן פֹּרָ֖ת עֲלֵי־עָ֑יִן בָּנ֕וֹת צָעֲדָ֖ה עֲלֵי־שֽׁוּר׃ 23 וַֽיְמָרֲרֻ֖הוּ וָרֹ֑בּוּ וַֽיִּשְׂטְמֻ֖הוּ בַּעֲלֵ֥י חִצִּֽים׃ 24 וַתֵּ֤שֶׁב בְּאֵיתָן֙ קַשְׁתּ֔וֹ וַיָּפֹ֖זּוּ זְרֹעֵ֣י יָדָ֑יו מִידֵי֙ אֲבִ֣יר יַעֲקֹ֔ב מִשָּׁ֥ם רֹעֶ֖ה אֶ֥בֶן יִשְׂרָאֵֽל׃ 25 מֵאֵ֨ל אָבִ֜יךָ וְיַעְזְרֶ֗ךָּ וְאֵ֤ת שַׁדַּי֙ וִיבָ֣רְכֶ֔ךָּ בִּרְכֹ֤ת שָׁמַ֙יִם֙ מֵעָ֔ל בִּרְכֹ֥ת תְּה֖וֹם רֹבֶ֣צֶת תָּ֑חַת בִּרְכֹ֥ת שָׁדַ֖יִם וָרָֽחַם׃ 26 בִּרְכֹ֣ת אָבִ֗יךָ גָּֽבְרוּ֙ עַל־בִּרְכֹ֣ת הוֹרַ֔י עַֽד־תַּאֲוַ֖ת גִּבְעֹ֣ת עוֹלָ֑ם תִּֽהְיֶ֙ין֙ לְרֹ֣אשׁ יוֹסֵ֔ף וּלְקָדְקֹ֖ד נְזִ֥יר אֶחָֽיו׃   פ
27 בִּנְיָמִין֙ זְאֵ֣ב יִטְרָ֔ף בַּבֹּ֖קֶר יֹ֣אכַל עַ֑ד וְלָעֶ֖רֶב יְחַלֵּ֥ק שָׁלָֽל׃ 28 כָּל־אֵ֛לֶּה שִׁבְטֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל שְׁנֵ֣ים עָשָׂ֑ר וְ֠זֹאת אֲשֶׁר־דִּבֶּ֨ר לָהֶ֤ם אֲבִיהֶם֙ וַיְבָ֣רֶךְ אוֹתָ֔ם אִ֛ישׁ אֲשֶׁ֥ר כְּבִרְכָת֖וֹ בֵּרַ֥ךְ אֹתָֽם׃ 29 וַיְצַ֣ו אוֹתָ֗ם וַיֹּ֤אמֶר אֲלֵהֶם֙ אֲנִי֙ נֶאֱסָ֣ף אֶל־עַמִּ֔י קִבְר֥וּ אֹתִ֖י אֶל־אֲבֹתָ֑י אֶל־הַ֨מְּעָרָ֔ה אֲשֶׁ֥ר בִּשְׂדֵ֖ה עֶפְר֥וֹן הֽ͏ַחִתִּֽי׃ 30 בַּמְּעָרָ֞ה אֲשֶׁ֨ר בִּשְׂדֵ֧ה הַמַּכְפֵּלָ֛ה אֲשֶׁ֥ר עַל־פְּנֵי־מַמְרֵ֖א בְּאֶ֣רֶץ כְּנָ֑עַן אֲשֶׁר֩ קָנָ֨ה אַבְרָהָ֜ם אֶת־הַשָּׂדֶ֗ה מֵאֵ֛ת עֶפְרֹ֥ן הַחִתִּ֖י לַאֲחֻזַּת־קָֽבֶר׃ 31 שָׁ֣מָּה קֽ͏ָבְר֞וּ אֶת־אַבְרָהָ֗ם וְאֵת֙ שָׂרָ֣ה אִשְׁתּ֔וֹ שָׁ֚מָּה קָבְר֣וּ אֶת־יִצְחָ֔ק וְאֵ֖ת רִבְקָ֣ה אִשְׁתּ֑וֹ וְשָׁ֥מָּה קָבַ֖רְתִּי אֶת־לֵאָֽה׃ 32 מִקְנֵ֧ה הַשָּׂדֶ֛ה וְהַמְּעָרָ֥ה אֲשֶׁר־בּ֖וֹ מֵאֵ֥ת בְּנֵי־חֵֽת׃ 33 וַיְכַ֤ל יַעֲקֹב֙ לְצַוֺּ֣ת אֶת־בָּנָ֔יו וַיֶּאֱסֹ֥ף רַגְלָ֖יו אֶל־הַמִּטָּ֑ה וַיִּגְוַ֖ע וַיֵּאָ֥סֶף אֶל־עַמָּֽיו׃