Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און יעקב האָט געזען אַז עס איז דאָ תּבואה אין מִצרַיִם, און יעקב האָט געזאָגט צו זײַנע זין: װאָס קוקט איר אײַך אָן? 2 און ער האָט געזאָגט: אָט האָב איך געהערט, אַז עס איז דאָ תּבואה אין מִצרַיִם. נידערט אַראָפּ אַהין, און קױפֿט אונדז אײַן פֿון דאָרטן, כּדי מיר זאָלן לעבן און ניט שטאַרבן. 3 האָבן יוֹספֿס צען ברידער אַראָפֿגענידערט קױפֿן תּבואה פֿון מִצרַיִם. 4 אָבער בנימין, יוֹספֿס ברודער, האָט יעקב ניט מיטגעשיקט מיט זײַנע ברידער, װײַל ער האָט געזאָגט: טאָמער װעט אים טרעפֿן אַן אומגליק. 5 זײַנען געקומען די זין פֿון ישׂראלן אײַנקױפֿן, צװישן די װאָס זײַנען געקומען, װאָרום דער הונגער איז געװען אין לאַנד כּנַעַן. 6 און יוֹסף איז געװען דער געװעלטיקער איבערן לאַנד; ער איז געװען דער װאָס האָט פֿאַרקױפֿט צום גאַנצן פֿאָלק פֿון לאַנד. זײַנען געקומען יוֹספֿס ברידער, און האָבן זיך צו אים געבוקט מיטן פּנים צו דער ערד. 7 און יוֹסף האָט געזען זײַנע ברידער, און האָט זײ דערקענט, אָבער ער האָט זיך געמאַכט פֿרעמד צו זײ, און האָט גערעדט מיט זײ האַרט, און האָט צו זײ געזאָגט: פֿון װאַנען קומט איר? האָבן זײ געזאָגט: פֿון לאַנד כּנַעַן, אײַנצוקױפֿן שפּײַז. 8 און יוֹסף האָט דערקענט זײַנע ברידער, אָבער זײ האָבן אים ניט דערקענט. 9 און יוֹסף האָט זיך דערמאָנט אָן די חלוֹמות, װאָס האָבן זיך אים געחלומט װעגן זײ, און ער האָט צו זײ געזאָגט: אױסקוקערס זײַט איר; צו זען די נאַקעטקײט פֿון לאַנד זײַט איר געקומען. 10 האָבן זײ צו אים געזאָגט: נײן, מײַן האַר, נײַערט צו קױפֿן שפּײַז זײַנען געקומען דײַנע קנעכט. 11 מיר אַלע זײַנען זין פֿון אײן מאַן; ערלעכע מענטשן זײַנען מיר; דײַנע קנעכט זײַנען קײן מאָל ניט געװען קײן אױסקוקערס. 12 האָט ער צו זײ געזאָגט: נײן, נײַערט די נאַקעטקײט פֿון לאַנד זײַט איר געקומען זען. 13 האָבן זײ געזאָגט: צװעלף ברידער זײַנען מיר, דײַנע קנעכט, זין פֿון אײן מאַן אין לאַנד כּנַעַן, און אָט איז דער ייִנגסטער הײַנט מיט אונדזער פֿאָטער, און אײנער איז ניט געװאָרן. 14 האָט יוֹסף צו זײ געזאָגט: דאָס איז דאָך װאָס איך האָב צו אײַך גערעדט, אַזױ צו זאָגן: אױסקוקערס זײַט איר. 15 דערמיט װעט איר געפּרוּװט װערן: אַזױ װי פַּרעה לעבט, אױב איר װעט פֿון דאַנען אַרױסגײן, סײַדן אײַער ייִנגסטער ברודער װעט קומען אַהער! 16 שיקט פֿון אײַך אײנעם, ער זאָל ברענגען אײַער ברודער, און איר בלײַבט אײַנגעשפֿאַרט, כּדי אײַערע װערטער זאָלן אױסגעפּרוּװט װערן, אױב דער אמת איז מיט אײַך; און אױב ניט, אַזױ װי פַּרעה לעבט, אַז איר זײַט אױסקוקערס! 17 און ער האָט זײ אַרײַנגענומען אין װאַך אױף דרײַ טעג. 18 און יוֹסף האָט צו זײ געזאָגט אױפֿן דריטן טאָג: דאָס טוט, און איר װעט בלײַבן לעבן – איך האָב מוֹרא פֿאַר גאָט: 19 אױב איר זײַט ערלעכע מענטשן, זאָל אײן ברודער אײַערער בלײַבן אײַנגעשפֿאַרט אין אײַער װאַכהױז, און איר גײט, און ברענגט תּבואה פֿאַר דעם הונגער פֿון אײַערע הױזגעזינטן. 20 און אײַער ייִנגסטן ברודער זאָלט איר ברענגען צו מיר; און אײַערע װערטער װעלן באַװערט װערן, און איר װעט ניט שטאַרבן. האָבן זײ אַזױ געטאָן. 21 און זײ האָבן געזאָגט אײנער צום אַנדערן: פֿאַר װאָר, מיר זײַנען שולדיק װעגן אונדזער ברודער װאָס מיר האָבן צוגעזען דעם צער פֿון זײַן זעל, װען ער האָט זיך געבעטן בײַ אונדז, און מיר האָבן ניט צוגעהערט. דרום איז אױף אונדז געקומען די דאָזיקע צרה. 22 און ראובן האָט זיך אָפּגערופֿן צו זײ, אַזױ צו זאָגן: האָב איך אײַך ניט געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: פֿאַרזינדיקט אײַך ניט אָן דעם ייִנגל? אָבער איר האָט ניט צוגעהערט; און אָט אױך װערט זײַן בלוט אױפֿגעמאָנט. 23 און זײ האָבן ניט געװוּסט אַז יוֹסף פֿאַרשטײט װאָרום אַ טאָלמעטש איז געװען צװישן זײ. 24 האָט ער זיך אָפּגעדרײט פֿון זײ, און האָט געװײנט. און ער האָט זיך אומגעקערט צו זײ, און האָט צו זײ גערעדט; און ער האָט גענומען פֿון זײ שמעונען, און האָט אים אײַנגעשפֿאַרט פֿאַר זײערע אױגן. 25 און יוֹסף האָט באַפֿױלן, מע זאָל אָנפֿילן זײערע כּלים מיט תּבואה, און אומקערן זײער געלט איטלעכן אין זײַן זאַק, און זײ געבן שפּײַז אױפֿן װעג. און מע האָט צו זײ אַזױ געטאָן. 26 און זײ האָבן אױפֿגעלאָדן זײער תּבואה אױף זײערע אײזלען, און זײַנען אַװעקגעגאַנגען פֿון דאָרטן. 27 האָט אײנער געעפֿנט זײַן זאַק צו געבן זײַן אײזל פֿוטער אין האַרבעריק, און האָט דערזען זײַן געלט, ערשט עס איז אין מױל פֿון זײַן זאַק. 28 האָט ער געזאָגט צו זײַנע ברידער: מײַן געלט איז אומגעקערט געװאָרן, און אָט איז עס אױך אין מײַן זאַק. איז זײ אַרױסגעפֿאַלן דאָס האַרץ, און זײ האָבן ציטערנדיק געזאָגט אײנער צום אַנדערן: װאָס האָט אונדז דאָ גאָט געטאָן? 29 און זײ זײַנען געקומען צו זײער פֿאָטער יעקבן קײן לאַנד כּנַעַן, און האָבן אים דערצײלט אַלץ װאָס זײ האָט געטראָפֿן, אַזױ צו זאָגן: 30 דער מאַן, דער האַר פֿון לאַנד, האָט מיט אונדז גערעדט האַרט, און ער האָט אונדז געמאַכט פֿאַר אױסקוקערס פֿון דעם לאַנד. 31 האָבן מיר צו אים געזאָגט: ערלעכע מענטשן זײַנען מיר, מיר זײַנען קיין מאָל ניט געװען קײן אױסקוקערס. 32 צװעלף ברידער זײַנען מיר, זין פֿון אונדזער פֿאָטער; אײנער איז ניט געװאָרן, און דער ייִנגסטער איז הײַנט מיט אונדזער פֿאָטער אין לאַנד כּנַעַן. 33 האָט דער מאַן, דער האַר פֿון לאַנד, צו אונדז געזאָגט: דערמיט װעל איך װיסן אַז איר זײַט ערלעכע מענטשן: אײן ברודער אײַערן לאָזט איבער בײַ מיר, און נעמט גענוג פֿאַר דעם הונגער פֿון אײַערע הױזגעזינטן, און גײט. 34 און ברענגט אײַער ייִנגסטן ברודער צו מיר, און איך װעל װיסן אַז איר זײַט ניט קײן אױסקוקערס, נאָר איר זײַט ערלעכע מענטשן; װעל איך אײַך אָפּגעבן אײַער ברודער, און איר װעט מעגן פֿאַרקערן אין לאַנד. 35 און עס איז געװען, װי זײ לײדיקן אױס זײערע זעק, ערשט איטלעכנס בינטל געלט איז אין זײַן זאַק; און װי זײ און זײער פֿאָטער האָבן דערזען זײערע בינטלעך געלט, אַזױ האָבן זײ מוֹרא געקראָגן. 36 און זײער פֿאָטער יעקב האָט צו זײ געזאָגט: איר האָט מיך באַרױבט פֿון מײַנע קינדער; יוֹסף איז מער ניטאָ, און שמעון איז ניטאָ, און בנימינען װילט איר אַװעקנעמען; דאָס אַלץ איז אױף מיר אױסגעגאַנגען. 37 האָט ראובן געזאָגט צו זײַן פֿאָטער, אַזױ צו זאָגן: מײַנע בײדע זין זאָלסטו טײטן, אױב איך װעל דיר אים ניט צוריקבֿרענגען. גיב אים אױף מײַן האַנט, און איך װעל אים אומקערן צו דיר. 38 האָט ער געזאָגט: מײַן זון װעט ניט אַראָפּנידערן מיט אײַך, װאָרום זײַן ברודער איז טױט, און ער אַלײן איז געבליבן, און אַז אים װעט טרעפֿן אַן אומגליק אױף דעם װעג װאָס איר װעט גײן דערױף, װעט איר מאַכן נידערן מײַנע גראָע האָר מיט טרױער אין קבֿר.
עברית
1 וַיַּ֣רְא יַעֲקֹ֔ב כִּ֥י יֶשׁ־שֶׁ֖בֶר בְּמִצְרָ֑יִם וַיֹּ֤אמֶר יַעֲקֹב֙ לְבָנָ֔יו לָ֖מָּה תִּתְרָאֽוּ׃ 2 וַיֹּ֕אמֶר הִנֵּ֣ה שָׁמַ֔עְתִּי כִּ֥י יֶשׁ־שֶׁ֖בֶר בְּמִצְרָ֑יִם רְדוּ־שָׁ֙מָּה֙ וְשִׁבְרוּ־לָ֣נוּ מִשָּׁ֔ם וְנִחְיֶ֖ה וְלֹ֥א נָמֽוּת׃ 3 וַיֵּרְד֥וּ אֲחֵֽי־יוֹסֵ֖ף עֲשָׂרָ֑ה לִשְׁבֹּ֥ר בָּ֖ר מִמִּצְרָֽיִם׃ 4 וְאֶת־בִּנְיָמִין֙ אֲחִ֣י יוֹסֵ֔ף לֹא־שָׁלַ֥ח יַעֲקֹ֖ב אֶת־אֶחָ֑יו כִּ֣י אָמַ֔ר פֶּן־יִקְרָאֶ֖נּוּ אָסֽוֹן׃ 5 וַיָּבֹ֙אוּ֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל לִשְׁבֹּ֖ר בְּת֣וֹךְ הַבָּאִ֑ים כִּֽי־הָיָ֥ה הָרָעָ֖ב בְּאֶ֥רֶץ כְּנָֽעַן׃ 6 וְיוֹסֵ֗ף ה֚וּא הַשַּׁלִּ֣יט עַל־הָאָ֔רֶץ ה֥וּא הַמַּשְׁבִּ֖יר לְכָל־עַ֣ם הָאָ֑רֶץ וַיָּבֹ֙אוּ֙ אֲחֵ֣י יוֹסֵ֔ף וַיִּשְׁתַּֽחֲווּ־ל֥וֹ אַפַּ֖יִם אָֽרְצָה׃ 7 וַיַּ֥רְא יוֹסֵ֛ף אֶת־אֶחָ֖יו וַיַּכִּרֵ֑ם וַיִּתְנַכֵּ֨ר אֲלֵיהֶ֜ם וַיְדַבֵּ֧ר אִתָּ֣ם קָשׁ֗וֹת וַיֹּ֤אמֶר אֲלֵהֶם֙ מֵאַ֣יִן בָּאתֶ֔ם וַיֹּ֣אמְר֔וּ מֵאֶ֥רֶץ כְּנַ֖עַן לִשְׁבָּר־אֹֽכֶל׃ 8 וַיַּכֵּ֥ר יוֹסֵ֖ף אֶת־אֶחָ֑יו וְהֵ֖ם לֹ֥א הִכִּרֻֽהוּ׃ 9 וַיִּזְכֹּ֣ר יוֹסֵ֔ף אֵ֚ת הַחֲלֹמ֔וֹת אֲשֶׁ֥ר חָלַ֖ם לָהֶ֑ם וַיֹּ֤אמֶר אֲלֵהֶם֙ מְרַגְּלִ֣ים אַתֶּ֔ם לִרְא֛וֹת אֶת־עֶרְוַ֥ת הָאָ֖רֶץ בָּאתֶֽם׃ 10 וַיֹּאמְר֥וּ אֵלָ֖יו לֹ֣א אֲדֹנִ֑י וַעֲבָדֶ֥יךָ בָּ֖אוּ לִשְׁבָּר־אֹֽכֶל׃ 11 כֻּלָּ֕נוּ בְּנֵ֥י אִישׁ־אֶחָ֖ד נָ֑חְנוּ כֵּנִ֣ים אֲנַ֔חְנוּ לֹא־הָי֥וּ עֲבָדֶ֖יךָ מְרַגְּלִֽים׃ 12 וַיֹּ֖אמֶר אֲלֵהֶ֑ם לֹ֕א כִּֽי־עֶרְוַ֥ת הָאָ֖רֶץ בָּאתֶ֥ם לִרְאֽוֹת׃ 13 וַיֹּאמְר֗וּ שְׁנֵ֣ים עָשָׂר֩ עֲבָדֶ֨יךָ אַחִ֧ים אֲנַ֛חְנוּ בְּנֵ֥י אִישׁ־אֶחָ֖ד בְּאֶ֣רֶץ כְּנָ֑עַן וְהִנֵּ֨ה הַקָּטֹ֤ן אֶת־אָבִ֙ינוּ֙ הַיּ֔וֹם וְהָאֶחָ֖ד אֵינֶֽנּוּ׃ 14 וַיֹּ֥אמֶר אֲלֵהֶ֖ם יוֹסֵ֑ף ה֗וּא אֲשֶׁ֨ר דִּבַּ֧רְתִּי אֲלֵכֶ֛ם לֵאמֹ֖ר מְרַגְּלִ֥ים אַתֶּֽם׃ 15 בְּזֹ֖את תִּבָּחֵ֑נוּ חֵ֤י פַרְעֹה֙ אִם־תֵּצְא֣וּ מִזֶּ֔ה כִּ֧י אִם־בְּב֛וֹא אֲחִיכֶ֥ם הַקָּטֹ֖ן הֵֽנָּה׃ 16 שִׁלְח֨וּ מִכֶּ֣ם אֶחָד֮ וְיִקַּ֣ח אֶת־אֲחִיכֶם֒ וְאַתֶּם֙ הֵאָ֣סְר֔וּ וְיִבָּֽחֲנוּ֙ דִּבְרֵיכֶ֔ם הַֽאֱמֶ֖ת אִתְּכֶ֑ם וְאִם־לֹ֕א חֵ֣י פַרְעֹ֔ה כִּ֥י מְרַגְּלִ֖ים אַתֶּֽם׃ 17 וַיֶּאֱסֹ֥ף אֹתָ֛ם אֶל־מִשְׁמָ֖ר שְׁלֹ֥שֶׁת יָמִֽים׃ 18 וַיֹּ֨אמֶר אֲלֵהֶ֤ם יוֹסֵף֙ בַּיּ֣וֹם הַשְּׁלִישִׁ֔י זֹ֥את עֲשׂ֖וּ וִֽחְי֑וּ אֶת־הָאֱלֹהִ֖ים אֲנִ֥י יָרֵֽא׃ 19 אִם־כֵּנִ֣ים אַתֶּ֔ם אֲחִיכֶ֣ם אֶחָ֔ד יֵאָסֵ֖ר בְּבֵ֣ית מִשְׁמַרְכֶ֑ם וְאַתֶּם֙ לְכ֣וּ הָבִ֔יאוּ שֶׁ֖בֶר רַעֲב֥וֹן בָּתֵּיכֶֽם׃ 20 וְאֶת־אֲחִיכֶ֤ם הַקָּטֹן֙ תָּבִ֣יאוּ אֵלַ֔י וְיֵאָמְנ֥וּ דִבְרֵיכֶ֖ם וְלֹ֣א תָמ֑וּתוּ וַיַּעֲשׂוּ־כֵֽן׃ 21 וַיֹּאמְר֞וּ אִ֣ישׁ אֶל־אָחִ֗יו אֲבָל֮ אֲשֵׁמִ֣ים אֲנַחְנוּ֮ עַל־אָחִינוּ֒ אֲשֶׁ֨ר רָאִ֜ינוּ צָרַ֥ת נַפְשׁ֛וֹ בְּהִתְחַֽנְנ֥וֹ אֵלֵ֖ינוּ וְלֹ֣א שָׁמָ֑עְנוּ עַל־כֵּן֙ בָּ֣אָה אֵלֵ֔ינוּ הַצָּרָ֖ה הַזֹּֽאת׃ 22 וַיַּעַן֩ רְאוּבֵ֨ן אֹתָ֜ם לֵאמֹ֗ר הֲלוֹא֩ אָמַ֨רְתִּי אֲלֵיכֶ֧ם לֵאמֹ֛ר אַל־תֶּחֶטְא֥וּ בַיֶּ֖לֶד וְלֹ֣א שְׁמַעְתֶּ֑ם וְגַם־דָּמ֖וֹ הִנֵּ֥ה נִדְרָֽשׁ׃ 23 וְהֵם֙ לֹ֣א יֽ͏ָדְע֔וּ כִּ֥י שֹׁמֵ֖עַ יוֹסֵ֑ף כִּ֥י הַמֵּלִ֖יץ בֵּינֹתָֽם׃ 24 וַיִּסֹּ֥ב מֵֽעֲלֵיהֶ֖ם וַיֵּ֑בְךְּ וַיָּ֤שָׁב אֲלֵהֶם֙ וַיְדַבֵּ֣ר אֲלֵהֶ֔ם וַיִּקַּ֤ח מֵֽאִתָּם֙ אֶת־שִׁמְע֔וֹן וַיֶּאֱסֹ֥ר אֹת֖וֹ לְעֵינֵיהֶֽם׃ 25 וַיְצַ֣ו יוֹסֵ֗ף וַיְמַלְא֣וּ אֶת־כְּלֵיהֶם֮ בָּר֒ וּלְהָשִׁ֤יב כַּסְפֵּיהֶם֙ אִ֣ישׁ אֶל־שַׂקּ֔וֹ וְלָתֵ֥ת לָהֶ֛ם צֵדָ֖ה לַדָּ֑רֶךְ וַיַּ֥עַשׂ לָהֶ֖ם כֵּֽן׃ 26 וַיִּשְׂא֥וּ אֶת־שִׁבְרָ֖ם עַל־חֲמֹרֵיהֶ֑ם וַיֵּלְכ֖וּ מִשָּֽׁם׃ 27 וַיִּפְתַּ֨ח הָאֶחָ֜ד אֶת־שַׂקּ֗וֹ לָתֵ֥ת מִסְפּ֛וֹא לַחֲמֹר֖וֹ בַּמָּל֑וֹן וַיַּרְא֙ אֶת־כַּסְפּ֔וֹ וְהִנֵּה־ה֖וּא בְּפִ֥י אַמְתַּחְתּֽוֹ׃ 28 וַיֹּ֤אמֶר אֶל־אֶחָיו֙ הוּשַׁ֣ב כַּסְפִּ֔י וְגַ֖ם הִנֵּ֣ה בְאַמְתַּחְתִּ֑י וַיֵּצֵ֣א לִבָּ֗ם וַיֶּֽחֶרְד֞וּ אִ֤ישׁ אֶל־אָחִיו֙ לֵאמֹ֔ר מַה־זֹּ֛את עָשָׂ֥ה אֱלֹהִ֖ים לָֽנוּ׃ 29 וַיָּבֹ֛אוּ אֶל־יַעֲקֹ֥ב אֲבִיהֶ֖ם אַ֣רְצָה כְּנָ֑עַן וַיַּגִּ֣ידוּ ל֔וֹ אֵ֛ת כָּל־הַקֹּרֹ֥ת אֹתָ֖ם לֵאמֹֽר׃ 30 דִּ֠בֶּר הָאִ֨ישׁ אֲדֹנֵ֥י הָאָ֛רֶץ אִתָּ֖נוּ קָשׁ֑וֹת וַיִּתֵּ֣ן אֹתָ֔נוּ כִּֽמְרַגְּלִ֖ים אֶת־הָאָֽרֶץ׃ 31 וַנֹּ֥אמֶר אֵלָ֖יו כֵּנִ֣ים אֲנָ֑חְנוּ לֹ֥א הָיִ֖ינוּ מְרַגְּלִֽים׃ 32 שְׁנֵים־עָשָׂ֥ר אֲנַ֛חְנוּ אַחִ֖ים בְּנֵ֣י אָבִ֑ינוּ הָאֶחָ֣ד אֵינֶ֔נּוּ וְהַקָּטֹ֥ן הַיּ֛וֹם אֶת־אָבִ֖ינוּ בְּאֶ֥רֶץ כְּנָֽעַן׃ 33 וַיֹּ֣אמֶר אֵלֵ֗ינוּ הָאִישׁ֙ אֲדֹנֵ֣י הָאָ֔רֶץ בְּזֹ֣את אֵדַ֔ע כִּ֥י כֵנִ֖ים אַתֶּ֑ם אֲחִיכֶ֤ם הָֽאֶחָד֙ הַנִּ֣יחוּ אִתִּ֔י וְאֶת־רַעֲב֥וֹן בָּתֵּיכֶ֖ם קְח֥וּ וָלֵֽכוּ׃ 34 וְ֠הָבִיאוּ אֶת־אֲחִיכֶ֣ם הַקָּטֹן֮ אֵלַי֒ וְאֵֽדְעָ֗ה כִּ֣י לֹ֤א מְרַגְּלִים֙ אַתֶּ֔ם כִּ֥י כֵנִ֖ים אַתֶּ֑ם אֶת־אֲחִיכֶם֙ אֶתֵּ֣ן לָכֶ֔ם וְאֶת־הָאָ֖רֶץ תִּסְחָֽרוּ׃ 35 וַיְהִ֗י הֵ֚ם מְרִיקִ֣ים שַׂקֵּיהֶ֔ם וְהִנֵּה־אִ֥ישׁ צְרוֹר־כַּסְפּ֖וֹ בְּשַׂקּ֑וֹ וַיִּרְא֞וּ אֶת־צְרֹר֧וֹת כַּסְפֵּיהֶ֛ם הֵ֥מָּה וַאֲבִיהֶ֖ם וַיִּירָֽאוּ׃ 36 וַיֹּ֤אמֶר אֲלֵהֶם֙ יַעֲקֹ֣ב אֲבִיהֶ֔ם אֹתִ֖י שִׁכַּלְתֶּ֑ם יוֹסֵ֤ף אֵינֶ֙נּוּ֙ וְשִׁמְע֣וֹן אֵינֶ֔נּוּ וְאֶת־בִּנְיָמִ֣ן תִּקָּ֔חוּ עָלַ֖י הָי֥וּ כֻלָּֽנָה׃ 37 וַיֹּ֤אמֶר רְאוּבֵן֙ אֶל־אָבִ֣יו לֵאמֹ֔ר אֶת־שְׁנֵ֤י בָנַי֙ תָּמִ֔ית אִם־לֹ֥א אֲבִיאֶ֖נּוּ אֵלֶ֑יךָ תְּנָ֤ה אֹתוֹ֙ עַל־יָדִ֔י וַאֲנִ֖י אֲשִׁיבֶ֥נּוּ אֵלֶֽיךָ׃ 38 וַיֹּ֕אמֶר לֹֽא־יֵרֵ֥ד בְּנִ֖י עִמָּכֶ֑ם כִּֽי־אָחִ֨יו מֵ֜ת וְה֧וּא לְבַדּ֣וֹ נִשְׁאָ֗ר וּקְרָאָ֤הוּ אָסוֹן֙ בַּדֶּ֙רֶךְ֙ אֲשֶׁ֣ר תֵּֽלְכוּ־בָ֔הּ וְהוֹרַדְתֶּ֧ם אֶת־שֵׂיבָתִ֛י בְּיָג֖וֹן שְׁאֽוֹלָה׃