Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און ער האָט געהערט די װערטער פֿון לָבָנס זין, אַזױ צו זאָגן: יעקב האָט צוגענומען אַלץ װאָס אונדזער פֿאָטער האָט געהאַט, און פֿון אונדזער פֿאָטערס האָב האָט ער געמאַכט די דאָזיקע גאַנצע רײַכקײט. 2 און יעקב האָט געזען אָן לָבָנס פּנים, ערשט ער איז ניט צו אים װי נעכטן-אײערנעכטן. 3 און גאָט האָט געזאָגט צו יעקבן: קער זיך אום צו דעם לאַנד פֿון דײַנע עלטערן, און צו דײַן אָפּשטאַם, און איך װעל זײַן מיט דיר. 4 האָט יעקב געשיקט און האָט גערופֿן רחלען און לאהן אין פֿעלד, צו זײַנע שאָף. 5 און ער האָט צו זײ געזאָגט: איך זע אָן אײַער פֿאָטערס פּנים, אַז ער איז ניט צו מיר װי נעכטן-אײערנעכטן; אָבער דער גאָט פֿון מײַן פֿאָטער איז געװען מיט מיר. 6 און איר װײסט אַז מיט מײַן גאַנצן כּוֹח האָב איך געדינט אײַער פֿאָטער. 7 און אײַער פֿאָטער האָט געמאַכט געשפּעט פֿון מיר, און האָט געביטן מײַן לױן צען מאָל, נאָר גאָט האָט אים ניט געלאָזן שלעכטס טאָן מיט מיר. 8 אַז ער האָט אַזױ געזאָגט: געשפּרענקלטע זאָלן זײַן דײַן לױן, האָבן אַלע שאָף געבאָרן געשפּרענקלטע; און אַז ער האָט אַזױ געזאָגט: געשטרײַפֿטע זאָלן זײַן דײַן לױן, האָבן אַלע שאָף געבאָרן געשטרײַפֿטע. 9 און גאָט האָט אַװעקגענומען פֿון אײַער פֿאָטערס פֿי, און געגעבן מיר. 10 און עס איז געװען אין דער צײַט װען די שאָף האָבן זיך געפּאָרט, האָב איך אױפֿגעהױבן מײַנע אױגן, און האָב געזען אין חלום, ערשט די בעק װאָס שפּרינגען אױף די שאָף זײַנען געשטרײַפֿטע, געשפּרענקלטע, און געפֿלעקטע. 11 און אַ מלאך פֿון גאָט האָט געזאָגט צו מיר אין חלום: יעקב! און איך האָב געזאָגט: דאָ בין איך. 12 האָט ער צו מיר געזאָגט: הײב אַקאָרשט אױף דײַנע אױגן און זע, אַלע בעק װאָס שפּרינגען אױף די שאָף זײַנען געשטרײַפֿטע, געשפּרענקלטע, און געפֿלעקטע; װאָרום איך האָב געזען אַלץ װאָס לָבָן טוט צו דיר. 13 איך בין דער גאָט פֿון בית-אֵל װאָס דו האָסט דאָרטן געזאַלבט אַ זײַלשטײן, װאָס דו האָסט דאָרטן געטאָן אַ נדר צו מיר. און אַצונד שטײ אױף, גײ אַרױס פֿון דעם היגן לאַנד, און קער זיך אום צו דעם לאַנד פֿון דײַן געבורט. 14 האָבן רחל און לאה געענטפֿערט און געזאָגט צו אים: האָבן מיר דען נאָך אַ חלק אָדער אַ ירושה אין אונדזער פֿאָטערס הױז? 15 זײַנען מיר ניט אַזױ װי פֿרעמדע פֿאַררעכנט בײַ אים? װאָרום ער האָט אונדז פֿאַרקױפֿט, און אױפֿעסן אױך אױפֿגעגעסן דאָס געלט פֿאַר אונדז. 16 װאָרום די גאַנצע עשירות װאָס גאָט האָט אַװעקגענומען פֿון אונדזער פֿאָטער, דאָס איז אונדזערס און אונדזערע קינדערס. און אַצונד, אַלץ װאָס גאָט האָט דיר געהײסן, טו. 17 איז יעקב אױפֿגעשטאַנען, און האָט אַרױפֿגעזעצט זײַנע קינדער און זײַנע װײַבער אױף קעמלען; 18 און ער האָט אַװעקגעפֿירט דאָס גאַנצע פֿי זײַנס, און זײַן גאַנצן פֿאַרמעג װאָס ער האָט אָנגעקליבן, דאָס פֿי פֿון זײַן אײגנס װאָס ער האָט אָנגעקליבן אין פַּדַן-אַרָם – כּדי צו גײן צו זײַן פֿאָטער יצחקן, קײן כּנַעַן. 19 און לָבָן איז געװען אַװעקגעגאַנגען שערן זײַנע שאָף. האָט רחל אַרױסגעגנבעט דעם תּרָפֿים פֿון איר פֿאָטער. 20 און יעקב האָט געגנבעט דאָס האַרץ פֿון לָבָן דעם אַרַמי מיט װאָס ער האָט אים ניט געלאָזט מערקן אַז ער אַנטלױפֿט. 21 און ער איז אַנטלאָפֿן מיט אַלץ װאָס ער האָט געהאַט, און ער איז אױפֿגעשטאַנען און אַריבערגעגאַנגען דעם טײַך, און האָט געקערט זײַן פּנים צום באַרג גִלעָד. 22 איז אָנגעזאָגט געװאָרן לָבָנען אױפֿן דריטן טאָג אַז יעקב איז אַנטלאָפֿן. 23 האָט ער גענומען זײַנע ברידער מיט זיך, און האָט אים נאָכגעיאָגט זיבן טעג װעגס, און ער האָט אים אָנגעיאָגט אױפֿן באַרג גִלעָד. 24 איז גאָט געקומען צו לָבָן דעם אַרַמי אין אַ חלום פֿון דער נאַכט, און האָט צו אים געזאָגט: היט דיך, זאָלסט ניט רעדן מיט יעקבן פֿון גוטס ביז שלעכטס. 25 און לָבָן האָט אָנגעיאָגט יעקבן. און יעקב האָט אױפֿגעשטעלט זײַן געצעלט אױפֿן באַרג; אױך לָבָן און זײַנע ברידער האָבן אױפֿגעשטעלט אױפֿן באַרג גִלעָד. 26 האָט לָבָן געזאָגט צו יעקבן: װאָס האָסטו געטאָן װאָס דו האָסט געגנבעט מײַן האַרץ, און האָסט אַװעקגעפֿירט מײַנע טעכטער אַזױ װי געפֿאַנגענע פֿון שװערד? 27 פֿאַר װאָס ביסטו אַנטלאָפֿן באַהאַלטענערהײט, און האָסט זיך אַװעקגעגנבעט פֿון מיר, און האָסט מיר ניט אױסגעזאָגט, אַז איך זאָל דיך באַלײטן מיט שׂמחה און מיט געזאַנגען, מיט פּױק און מיט האַרף? 28 און האָסט מיך ניט געלאָזן קושן מײַנע זין און מײַנע טעכטער. נאַריש האָסטו אַצונד געטאָן. 29 מײַן האַנט האָט בכּוֹח צו טאָן מיט אײַך שלעכטס, נאָר דער גאָט פֿון אײַער פֿאָטער האָט נעכטן בײַ נאַכט געזאָגט צו מיר, אַזױ צו זאָגן: היט דיך פֿון צו רעדן מיט יעקבן פֿון גוטס ביז שלעכטס. 30 און אַצונד, אַװעקגײן ביסטו אַװעקגעגאַנגען, װײַל בענקען האָסטו זיך פֿאַרבענקט נאָך דײַן פֿאָטערס הױז, אַלמאַי אָבער האָסטו געגנבעט מײַן גאָט? 31 האָט יעקב געענטפֿערט און האָט געזאָגט צו לָבָנען: װײַל איך האָב מוֹרא געהאַט, װאָרום איך האָב געקלערט: טאָמער װעסטו אַװעקרױבן דײַנע טעכטער פֿון מיר. 32 בײַ װעמען אָבער דו װעסט געפֿינען דײַן גאָט, דער זאָל ניט לעבן. פֿאַר אונדזערע ברידער דערקען װאָס איז דײַנס בײַ מיר, און נעם דיר צו. און יעקב האָט ניט געװוּסט אַז רחל האָט עס געגנבעט. 33 איז לָבָן אַרײַנגעגאַנגען אין דעם געצעלט פֿון יעקבן, און אין דעם געצעלט פֿון לאהן, און אין דעם געצעלט פֿון די צװײ דינסטן, און ער האָט ניט געפֿונען; און ער איז אַרױסגעגאַנגען פֿון לאהס געצעלט, און איז אַרײַנגעגאַנגען אין דעם געצעלט פֿון רחלען. 34 און רחל האָט גענומען דעם תּרָפֿים, און האָט אים אַרײַנגעטאָן אין זאָטלקישן פֿון דעם קעמל, און האָט זיך געזעצט דערױף; און לָבָן האָט אַרומגעטאַפּט דאָס גאַנצע געצעלט, און האָט ניט געפֿונען. 35 האָט זי געזאָגט צו איר פֿאָטער: זאָל ניט פֿאַרדריסן אין די אױגן פֿון מײַן האַר, װאָס איך קען ניט אױפֿשטײן פֿאַר דיר, װײַל דער שטײגער פֿון װײַבער איז בײַ מיר. און ער האָט געזוכט, און האָט ניט געפֿונען דעם תּרָפֿים. 36 האָט יעקבן פֿאַרדראָסן, און ער האָט זיך געקריגט מיט לָבָנען. און יעקב האָט זיך אָפּגערופֿן און האָט געזאָגט צו לָבָנען: װאָס איז מײַן פֿאַרברעך, װאָס איז מײַן חטא, װאָס דו האָסט מיך נאָכגעיאָגט? 37 אַז דו האָסט דורכגעטאַפּט אַלע מײַנע זאַכן, װאָס האָסטו געפֿונען פֿון אַלע דײַנע כְּלֵי-בית? לײג עס דאָ פֿאַר מײַנע ברידער און דײַנע ברידער, און זאָלן זײ אַנטשײדן צװישן אונדז בײדן. 38 פֿאַר די צװאַנציק יאָר װאָס איך בין געװען מיט דיר, האָבן דײַנע שעפּסן און דײַנע ציגן ניט פֿאַר װאָרפֿן, און די װידערס פֿון דײַנע שאָף האָב איך ניט געגעסן. 39 אַ פֿאַרצוקטע האָב איך ניט געבראַכט צו דיר; איך פֿלעג לײַדן איר שאָדן; פֿון מײַן האַנט פֿלעגסטו עס אױפֿמאָנען, געגנבעט בײַ טאָג, צי געגנבעט בײַ נאַכט. 40 בײַ טאָג פֿלעגט מיך אױפֿעסן די היץ, און דער פֿראָסט בײַ נאַכט; און מײַן שלאָף האָט געװײַכט פֿון מײַנע אױגן. 41 פֿאַר צװאַנציק יאָר בין איך געװען אין דײַן הױז: פֿערצן יאָר האָב איך דיר געדינט פֿאַר דײַנע צװײ טעכטער, און זעקס יאָר פֿאַר דײַנע שאָף; און דו האָסט געביטן מײַן לױן צען מאָל. 42 װען ניט דער גאָט פֿון מײַן פֿאָטער, דער גאָט פֿון אבֿרהמען און די פֿאָרכט פֿון יצחקן, װאָלט געװען מיט מיר, װאָלסטו מיך אַצונד אַװעקגעשיקט מיט לײדיקן. גאָט האָט געזען מײַן פּײַן און די מאַטערניש פֿון מײַנע הענט, און ער האָט אַנטשײדט נעכטן בײַ נאַכט. 43 האָט לָבָן געענטפֿערט און האָט געזאָגט צו יעקבן; די טעכטער זײַנען מײַנע טעכטער, און די קינדער מײַנע קינדער, און די שאָף מײַנע שאָף, און אַלץ װאָס דו זעסט איז מײַנס; און װאָס קען איך הײַנט טאָן צו די דאָזיקע טעכטער מײַנע, אָדער צו זײערע קינדער װאָס זײ האָבן געבאָרן? 44 און אַצונד, קום לאָמיר שליסן אַ בונד, איך און דו, און זאָל עס זײַן צום עדות צװישן מיר און צװישן דיר. 45 האָט יעקב גענומען אַ שטײן, און האָט אים אױפֿגעשטעלט פֿאַר אַ זײַלשטײן. 46 און יעקב האָט געזאָגט צו זײַנע ברידער: קלײַבט אָן שטײנער. האָבן זײ גענומען שטײנער, און געמאַכט אַ הױפֿן, און זײ האָבן געגעסן דאָרטן אױפֿן הױפֿן. 47 און לָבָן האָט אים גערופֿן יְגַר-שָׂהֲדותאָ, און יעקב האָט אים גערופֿן גַל-עֵד. 48 און לָבָן האָט געזאָגט: דער דאָזיקער הױפֿן איז אַן עדות צװישן מיר און צװישן דיר הײַנט. דרום האָט מען גערופֿן זײַן נאָמען גִלעָד; 49 און אױך מִצפָּה, װײַל ער האָט געזאָגט: גאָט זאָל אַראָפּקוקן צװישן מיר און צװישן דיר, װען מיר װעלן זײַן פֿאַרהױלן אײנער פֿון אַנדערן, 50 אױב דו װעסט פּײַניקן מײַנע טעכטער, און אױב דו װעסט צונעמען אַנדערע װײַבער צו מײַנע טעכטער, בעת קײן מענטש איז ניטאָ לעבן אונדז; זע, גאָט איז אַן עדות צװישן מיר און צװישן דיר. 51 און לָבָן האָט געזאָגט צו יעקבן: אָט איז דער דאָזיקער הױפֿן, און אָט איז דער זײַלשטײן, װאָס איך האָב אױפֿגעשטעלט צװישן מיר און צװישן דיר. 52 אַן עדות איז דער דאָזיקער הױפֿן, און אַן עדות דער זײַלשטײן, אַז איך װעל ניט אַריבערגײן דעם דאָזיקן הױפֿן צו דיר, און אַז דו װעסט ניט אַריבערגײן דעם דאָזיקן הױפֿן און דעם דאָזיקן זײַלשטײן צו מיר, צום בײזן. 53 זאָל דער גאָט פֿון אבֿרהמען, און דער גאָט פֿון נָחוֹרן, דער גאָט פֿון זײער פֿאָטער, משפּטן צװישן אונדז. און יעקב האָט געשװאָרן בײַ דער פֿאָרכט פֿון זײַן פֿאָטער יצחקן. 54 און יעקב האָט געשלאַכט שלאַכטאָפּפֿער אױפֿן באַרג, און ער האָט גערופֿן זײַנע ברידער צו עסן ברױט; און זײ האָבן געגעסן ברױט, און האָבן גענעכטיקט אױפֿן באַרג.
עברית
1 וַיִּשְׁמַ֗ע אֶת־דִּבְרֵ֤י בְנֵֽי־לָבָן֙ לֵאמֹ֔ר לָקַ֣ח יַעֲקֹ֔ב אֵ֖ת כָּל־אֲשֶׁ֣ר לְאָבִ֑ינוּ וּמֵאֲשֶׁ֣ר לְאָבִ֔ינוּ עָשָׂ֕ה אֵ֥ת כָּל־הַכָּבֹ֖ד הַזֶּֽה׃ 2 וַיַּ֥רְא יַעֲקֹ֖ב אֶת־פְּנֵ֣י לָבָ֑ן וְהִנֵּ֥ה אֵינֶ֛נּוּ עִמּ֖וֹ כִּתְמ֥וֹל שִׁלְשֽׁוֹם׃ 3 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶֽל־יַעֲקֹ֔ב שׁ֛וּב אֶל־אֶ֥רֶץ אֲבוֹתֶ֖יךָ וּלְמוֹלַדְתֶּ֑ךָ וְאֶֽהְיֶ֖ה עִמָּֽךְ׃ 4 וַיִּשְׁלַ֣ח יַעֲקֹ֔ב וַיִּקְרָ֖א לְרָחֵ֣ל וּלְלֵאָ֑ה הַשָּׂדֶ֖ה אֶל־צֹאנֽוֹ׃ 5 וַיֹּ֣אמֶר לָהֶ֗ן רֹאֶ֤ה אָנֹכִי֙ אֶת־פְּנֵ֣י אֲבִיכֶ֔ן כִּֽי־אֵינֶ֥נּוּ אֵלַ֖י כִּתְמֹ֣ל שִׁלְשֹׁ֑ם וֽ͏ֵאלֹהֵ֣י אָבִ֔י הָיָ֖ה עִמָּדִֽי׃ 6 וְאַתֵּ֖נָה יְדַעְתֶּ֑ן כִּ֚י בְּכָל־כֹּחִ֔י עָבַ֖דְתִּי אֶת־אֲבִיכֶֽן׃ 7 וַאֲבִיכֶן֙ הֵ֣תֶל בִּ֔י וְהֶחֱלִ֥ף אֶת־מַשְׂכֻּרְתִּ֖י עֲשֶׂ֣רֶת מֹנִ֑ים וְלֹֽא־נְתָנ֣וֹ אֱלֹהִ֔ים לְהָרַ֖ע עִמָּדִֽי׃ 8 אִם־כֹּ֣ה יֹאמַ֗ר נְקֻדִּים֙ יִהְיֶ֣ה שְׂכָרֶ֔ךָ וְיָלְד֥וּ כָל־הַצֹּ֖אן נְקֻדִּ֑ים וְאִם־כֹּ֣ה יֹאמַ֗ר עֲקֻדִּים֙ יִהְיֶ֣ה שְׂכָרֶ֔ךָ וְיָלְד֥וּ כָל־הַצֹּ֖אן עֲקֻדִּֽים׃ 9 וַיַּצֵּ֧ל אֱלֹהִ֛ים אֶת־מִקְנֵ֥ה אֲבִיכֶ֖ם וַיִּתֶּן־לִֽי׃ 10 וַיְהִ֗י בְּעֵת֙ יַחֵ֣ם הַצֹּ֔אן וָאֶשָּׂ֥א עֵינַ֛י וָאֵ֖רֶא בַּחֲל֑וֹם וְהִנֵּ֤ה הָֽעַתֻּדִים֙ הָעֹלִ֣ים עַל־הַצֹּ֔אן עֲקֻדִּ֥ים נְקֻדִּ֖ים וּבְרֻדִּֽים׃ 11 וַיֹּ֨אמֶר אֵלַ֜י מַלְאַ֧ךְ הָאֱלֹהִ֛ים בַּחֲל֖וֹם יֽ͏ַעֲקֹ֑ב וָאֹמַ֖ר הִנֵּֽנִי׃ 12 וַיֹּ֗אמֶר שָׂא־נָ֨א עֵינֶ֤יךָ וּרְאֵה֙ כָּל־הָֽעַתֻּדִים֙ הָעֹלִ֣ים עַל־הַצֹּ֔אן עֲקֻדִּ֥ים נְקֻדִּ֖ים וּבְרֻדִּ֑ים כִּ֣י רָאִ֔יתִי אֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁ֥ר לָבָ֖ן עֹ֥שֶׂה לָּֽךְ׃ 13 אָנֹכִ֤י הָאֵל֙ בֵּֽית־אֵ֔ל אֲשֶׁ֨ר מָשַׁ֤חְתָּ שָּׁם֙ מַצֵּבָ֔ה אֲשֶׁ֨ר נָדַ֥רְתָּ לִּ֛י שָׁ֖ם נֶ֑דֶר עַתָּ֗ה ק֥וּם צֵא֙ מִן־הָאָ֣רֶץ הַזֹּ֔את וְשׁ֖וּב אֶל־אֶ֥רֶץ מוֹלַדְתֶּֽךָ׃ 14 וַתַּ֤עַן רָחֵל֙ וְלֵאָ֔ה וַתֹּאמַ֖רְנָה ל֑וֹ הַע֥וֹד לָ֛נוּ חֵ֥לֶק וְנַחֲלָ֖ה בְּבֵ֥ית אָבִֽינוּ׃ 15 הֲל֧וֹא נָכְרִיּ֛וֹת נֶחְשַׁ֥בְנוּ ל֖וֹ כִּ֣י מְכָרָ֑נוּ וַיֹּ֥אכַל גַּם־אָכ֖וֹל אֶת־כַּסְפֵּֽנוּ׃ 16 כִּ֣י כָל־הָעֹ֗שֶׁר אֲשֶׁ֨ר הִצִּ֤יל אֱלֹהִים֙ מֵֽאָבִ֔ינוּ לָ֥נוּ ה֖וּא וּלְבָנֵ֑ינוּ וְעַתָּ֗ה כֹּל֩ אֲשֶׁ֨ר אָמַ֧ר אֱלֹהִ֛ים אֵלֶ֖יךָ עֲשֵֽׂה׃ 17 וַיָּ֖קָם יַעֲקֹ֑ב וַיִּשָּׂ֛א אֶת־בָּנָ֥יו וְאֶת־נָשָׁ֖יו עַל־הַגְּמַלִּֽים׃ 18 וַיִּנְהַ֣ג אֶת־כָּל־מִקְנֵ֗הוּ וְאֶת־כָּל־רְכֻשׁוֹ֙ אֲשֶׁ֣ר רָכָ֔שׁ מִקְנֵה֙ קִנְיָנ֔וֹ אֲשֶׁ֥ר רָכַ֖שׁ בְּפַדַּ֣ן אֲרָ֑ם לָב֛וֹא אֶל־יִצְחָ֥ק אָבִ֖יו אַ֥רְצָה כְּנָֽעַן׃ 19 וְלָבָ֣ן הָלַ֔ךְ לִגְזֹ֖ז אֶת־צֹאנ֑וֹ וַתִּגְנֹ֣ב רָחֵ֔ל אֶת־הַתְּרָפִ֖ים אֲשֶׁ֥ר לְאָבִֽיהָ׃ 20 וַיִּגְנֹ֣ב יַעֲקֹ֔ב אֶת־לֵ֥ב לָבָ֖ן הָאֲרַמִּ֑י עַל־בְּלִי֙ הִגִּ֣יד ל֔וֹ כִּ֥י בֹרֵ֖חַ הֽוּא׃ 21 וַיִּבְרַ֥ח הוּא֙ וְכָל־אֲשֶׁר־ל֔וֹ וַיָּ֖קָם וַיַּעֲבֹ֣ר אֶת־הַנָּהָ֑ר וַיָּ֥שֶׂם אֶת־פָּנָ֖יו הַ֥ר הַגִּלְעָֽד׃ 22 וַיֻּגַּ֥ד לְלָבָ֖ן בַּיּ֣וֹם הַשְּׁלִישִׁ֑י כִּ֥י בָרַ֖ח יַעֲקֹֽב׃ 23 וַיִּקַּ֤ח אֶת־אֶחָיו֙ עִמּ֔וֹ וַיִּרְדֹּ֣ף אַחֲרָ֔יו דֶּ֖רֶךְ שִׁבְעַ֣ת יָמִ֑ים וַיַּדְבֵּ֥ק אֹת֖וֹ בְּהַ֥ר הַגִּלְעָֽד׃ 24 וַיָּבֹ֧א אֱלֹהִ֛ים אֶל־לָבָ֥ן הָאֲרַמִּ֖י בַּחֲלֹ֣ם הַלָּ֑יְלָה וַיֹּ֣אמֶר ל֗וֹ הִשָּׁ֧מֶר לְךָ֛ פֶּן־תְּדַבֵּ֥ר עִֽם־יַעֲקֹ֖ב מִטּ֥וֹב עַד־רָֽע׃ 25 וַיַּשֵּׂ֥ג לָבָ֖ן אֶֽת־יַעֲקֹ֑ב וְיַעֲקֹ֗ב תָּקַ֤ע אֶֽת־אָהֳלוֹ֙ בָּהָ֔ר וְלָבָ֛ן תָּקַ֥ע אֶת־אֶחָ֖יו בְּהַ֥ר הַגִּלְעָֽד׃ 26 וַיֹּ֤אמֶר לָבָן֙ לְיַעֲקֹ֔ב מֶ֣ה עָשִׂ֔יתָ וַתִּגְנֹ֖ב אֶת־לְבָבִ֑י וַתְּנַהֵג֙ אֶת־בְּנֹתַ֔י כִּשְׁבֻי֖וֹת חָֽרֶב׃ 27 לָ֤מָּה נַחְבֵּ֙אתָ֙ לִבְרֹ֔חַ וַתִּגְנֹ֖ב אֹתִ֑י וְלֹא־הִגַּ֣דְתָּ לִּ֔י וָֽאֲשַׁלֵּחֲךָ֛ בְּשִׂמְחָ֥ה וּבְשִׁרִ֖ים בְּתֹ֥ף וּבְכִנּֽוֹר׃ 28 וְלֹ֣א נְטַשְׁתַּ֔נִי לְנַשֵּׁ֥ק לְבָנַ֖י וְלִבְנֹתָ֑י עַתָּ֖ה הִסְכַּ֥לְתָּֽ עֲשֽׂוֹ׃ 29 יֶשׁ־לְאֵ֣ל יָדִ֔י לַעֲשׂ֥וֹת עִמָּכֶ֖ם רָ֑ע וֽ͏ֵאלֹהֵ֨י אֲבִיכֶ֜ם אֶ֣מֶשׁ אָמַ֧ר אֵלַ֣י לֵאמֹ֗ר הִשָּׁ֧מֶר לְךָ֛ מִדַּבֵּ֥ר עִֽם־יַעֲקֹ֖ב מִטּ֥וֹב עַד־רָֽע׃ 30 וְעַתָּה֙ הָלֹ֣ךְ הָלַ֔כְתָּ כִּֽי־נִכְסֹ֥ף נִכְסַ֖פְתָּה לְבֵ֣ית אָבִ֑יךָ לָ֥מָּה גָנַ֖בְתָּ אֶת־אֱלֹהָֽי׃ 31 וַיַּ֥עַן יַעֲקֹ֖ב וַיֹּ֣אמֶר לְלָבָ֑ן כִּ֣י יָרֵ֔אתִי כִּ֣י אָמַ֔רְתִּי פֶּן־תִּגְזֹ֥ל אֶת־בְּנוֹתֶ֖יךָ מֵעִמִּֽי׃ 32 עִ֠ם אֲשֶׁ֨ר תִּמְצָ֣א אֶת־אֱלֹהֶיךָ֮ לֹ֣א יִֽחְיֶה֒ נֶ֣גֶד אַחֵ֧ינוּ הַֽכֶּר־לְךָ֛ מָ֥ה עִמָּדִ֖י וְקַֽח־לָ֑ךְ וְלֹֽא־יָדַ֣ע יַעֲקֹ֔ב כִּ֥י רָחֵ֖ל גְּנָבָֽתַם׃ 33 וַיָּבֹ֨א לָבָ֜ן בְּאֹ֥הֶל יַעֲקֹ֣ב וּבְאֹ֣הֶל לֵאָ֗ה וּבְאֹ֛הֶל שְׁתֵּ֥י הָאֲמָהֹ֖ת וְלֹ֣א מָצָ֑א וַיֵּצֵא֙ מֵאֹ֣הֶל לֵאָ֔ה וַיָּבֹ֖א בְּאֹ֥הֶל רָחֵֽל׃ 34 וְרָחֵ֞ל לָקְחָ֣ה אֶת־הַתְּרָפִ֗ים וַתְּשִׂמֵ֛ם בְּכַ֥ר הַגָּמָ֖ל וַתֵּ֣שֶׁב עֲלֵיהֶ֑ם וַיְמַשֵּׁ֥שׁ לָבָ֛ן אֶת־כָּל־הָאֹ֖הֶל וְלֹ֥א מָצָֽא׃ 35 וַתֹּ֣אמֶר אֶל־אָבִ֗יהָ אַל־יִ֙חַר֙ בְּעֵינֵ֣י אֲדֹנִ֔י כִּ֣י ל֤וֹא אוּכַל֙ לָק֣וּם מִפָּנֶ֔יךָ כִּי־דֶ֥רֶךְ נָשִׁ֖ים לִ֑י וַיְחַפֵּ֕שׂ וְלֹ֥א מָצָ֖א אֶת־הַתְּרָפִֽים׃ 36 וַיִּ֥חַר לְיַעֲקֹ֖ב וַיָּ֣רֶב בְּלָבָ֑ן וַיַּ֤עַן יַעֲקֹב֙ וַיֹּ֣אמֶר לְלָבָ֔ן מַה־פִּשְׁעִי֙ מַ֣ה חַטָּאתִ֔י כִּ֥י דָלַ֖קְתָּ אַחֲרָֽי׃ 37 כִּֽי־מִשַּׁ֣שְׁתָּ אֶת־כָּל־כֵּלַ֗י מַה־מָּצָ֙אתָ֙ מִכֹּ֣ל כְּלֵי־בֵיתֶ֔ךָ שִׂ֣ים כֹּ֔ה נֶ֥גֶד אַחַ֖י וְאַחֶ֑יךָ וְיוֹכִ֖יחוּ בֵּ֥ין שְׁנֵֽינוּ׃ 38 זֶה֩ עֶשְׂרִ֨ים שָׁנָ֤ה אָנֹכִי֙ עִמָּ֔ךְ רְחֵלֶ֥יךָ וְעִזֶּ֖יךָ לֹ֣א שִׁכֵּ֑לוּ וְאֵילֵ֥י צֹאנְךָ֖ לֹ֥א אָכָֽלְתִּי׃ 39 טְרֵפָה֙ לֹא־הֵבֵ֣אתִי אֵלֶ֔יךָ אָנֹכִ֣י אֲחַטֶּ֔נָּה מִיָּדִ֖י תְּבַקְשֶׁ֑נָּה גְּנֻֽבְתִ֣י י֔וֹם וּגְנֻֽבְתִ֖י לָֽיְלָה׃ 40 הָיִ֧יתִי בַיּ֛וֹם אֲכָלַ֥נִי חֹ֖רֶב וְקֶ֣רַח בַּלָּ֑יְלָה וַתִּדַּ֥ד שְׁנָתִ֖י מֵֽעֵינָֽי׃ 41 זֶה־לִּ֞י עֶשְׂרִ֣ים שָׁנָה֮ בְּבֵיתֶךָ֒ עֲבַדְתִּ֜יךָ אַרְבַּֽע־עֶשְׂרֵ֤ה שָׁנָה֙ בִּשְׁתֵּ֣י בְנֹתֶ֔יךָ וְשֵׁ֥שׁ שָׁנִ֖ים בְּצֹאנֶ֑ךָ וַתַּחֲלֵ֥ף אֶת־מַשְׂכֻּרְתִּ֖י עֲשֶׂ֥רֶת מֹנִֽים׃ 42 לוּלֵ֡י אֱלֹהֵ֣י אָבִי֩ אֱלֹהֵ֨י אַבְרָהָ֜ם וּפַ֤חַד יִצְחָק֙ הָ֣יָה לִ֔י כִּ֥י עַתָּ֖ה רֵיקָ֣ם שִׁלַּחְתָּ֑נִי אֶת־עָנְיִ֞י וְאֶת־יְגִ֧יעַ כַּפַּ֛י רָאָ֥ה אֱלֹהִ֖ים וַיּ֥וֹכַח אָֽמֶשׁ׃ 43 וַיַּ֨עַן לָבָ֜ן וַיֹּ֣אמֶר אֶֽל־יַעֲקֹ֗ב הַבָּנ֨וֹת בְּנֹתַ֜י וְהַבָּנִ֤ים בָּנַי֙ וְהַצֹּ֣אן צֹאנִ֔י וְכֹ֛ל אֲשֶׁר־אַתָּ֥ה רֹאֶ֖ה לִי־ה֑וּא וְלִבְנֹתַ֞י מָֽה־אֽ͏ֶעֱשֶׂ֤ה לָאֵ֙לֶּה֙ הַיּ֔וֹם א֥וֹ לִבְנֵיהֶ֖ן אֲשֶׁ֥ר יָלָֽדוּ׃ 44 וְעַתָּ֗ה לְכָ֛ה נִכְרְתָ֥ה בְרִ֖ית אֲנִ֣י וָאָ֑תָּה וְהָיָ֥ה לְעֵ֖ד בֵּינִ֥י וּבֵינֶֽךָ׃ 45 וַיִּקַּ֥ח יַעֲקֹ֖ב אָ֑בֶן וַיְרִימֶ֖הָ מַצֵּבָֽה׃ 46 וַיֹּ֨אמֶר יַעֲקֹ֤ב לְאֶחָיו֙ לִקְט֣וּ אֲבָנִ֔ים וַיִּקְח֥וּ אֲבָנִ֖ים וַיַּֽעֲשׂוּ־גָ֑ל וַיֹּ֥אכְלוּ שָׁ֖ם עַל־הַגָּֽל׃ 47 וַיִּקְרָא־ל֣וֹ לָבָ֔ן יְגַ֖ר שָׂהֲדוּתָ֑א וְיַֽעֲקֹ֔ב קָ֥רָא ל֖וֹ גַּלְעֵֽד׃ 48 וַיֹּ֣אמֶר לָבָ֔ן הַגַּ֨ל הַזֶּ֥ה עֵ֛ד בֵּינִ֥י וּבֵינְךָ֖ הַיּ֑וֹם עַל־כֵּ֥ן קָרָֽא־שְׁמ֖וֹ גַּלְעֵֽד׃ 49 וְהַמִּצְפָּה֙ אֲשֶׁ֣ר אָמַ֔ר יִ֥צֶף יְהוָ֖ה בֵּינִ֣י וּבֵינֶ֑ךָ כִּ֥י נִסָּתֵ֖ר אִ֥ישׁ מֵרֵעֵֽהוּ׃ 50 אִם־תְּעַנֶּ֣ה אֶת־בְּנֹתַ֗י וְאִם־תִּקַּ֤ח נָשִׁים֙ עַל־בְּנֹתַ֔י אֵ֥ין אִ֖ישׁ עִמָּ֑נוּ רְאֵ֕ה אֱלֹהִ֥ים עֵ֖ד בֵּינִ֥י וּבֵינֶֽךָ׃ 51 וַיֹּ֥אמֶר לָבָ֖ן לְיַעֲקֹ֑ב הִנֵּ֣ה הַגַּ֣ל הַזֶּ֗ה וְהִנֵּה֙ הַמַצֵּבָ֔ה אֲשֶׁ֥ר יָרִ֖יתִי בֵּינִ֥י וּבֵינֶֽךָ׃ 52 עֵ֚ד הַגַּ֣ל הַזֶּ֔ה וְעֵדָ֖ה הַמַּצֵּבָ֑ה אִם־אָ֗נִי לֹֽא־אֽ͏ֶעֱבֹ֤ר אֵלֶ֙יךָ֙ אֶת־הַגַּ֣ל הַזֶּ֔ה וְאִם־אַ֠תָּה לֹא־תַעֲבֹ֨ר אֵלַ֜י אֶת־הַגַּ֥ל הַזֶּ֛ה וְאֶת־הַמַּצֵּבָ֥ה הַזֹּ֖את לְרָעָֽה׃ 53 אֱלֹהֵ֨י אַבְרָהָ֜ם וֵֽאלֹהֵ֤י נָחוֹר֙ יִשְׁפְּט֣וּ בֵינֵ֔ינוּ אֱלֹהֵ֖י אֲבִיהֶ֑ם וַיִּשָּׁבַ֣ע יַעֲקֹ֔ב בְּפַ֖חַד אָבִ֥יו יִצְחָֽק׃ 54 וַיִּזְבַּ֨ח יַעֲקֹ֥ב זֶ֙בַח֙ בָּהָ֔ר וַיִּקְרָ֥א לְאֶחָ֖יו לֶאֱכָל־לָ֑חֶם וַיֹּ֣אכְלוּ לֶ֔חֶם וַיָּלִ֖ינוּ בָּהָֽר׃