Yiddish
1
און אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל זײַנען געקומען צו דָוִדן קײן חבֿרון, און זײ האָבן געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: דײַן בײן און דײַן פֿלײש זײַנען מיר.
2
נאָך נעכטן און נאָך אײערנעכטן, אַז שָאול איז געװען מלך איבער אונדז, ביסט דו געװען דער װאָס האָט אַרױסגעפֿירט און אַרײַנגעפֿירט ישׂראל. און גאָט האָט צו דיר געזאָגט: דו זאָלסט פֿיטערן מײַן פֿאָלק, ישׂראל, און דו זאָלסט זײַן אַ פֿירשט איבער ישׂראל.
3
און אַלע עלטסטע פֿון ישׂראל זײַנען געקומען צום מלך קײן חבֿרון, און דער מלך דוד האָט זײ געשלאָסן אַ בונד אין חבֿרון פֿאַר גאָט, און זײ האָבן געזאַלבט דָוִדן פֿאַר אַ מלך איבער ישׂראל.
4
דרײַסיק יאָר איז דוד אַלט געװען װען ער איז געװאָרן מלך; פֿערציק יאָר האָט ער געקיניגט.
5
אין חבֿרון האָט ער געקיניגט איבער יהוּדה זיבן יאָר און זעקס חדשים, און אין ירושלים האָט ער געקיניגט דרײַ און דרײַסיק יאָר איבער גאַנץ ישׂראל און יהוּדה.
6
און דער מלך איז געגאַנגען מיט זײַנע מענטשן קײן ירושלים אױף דעם יבֿוסי, דעם באַװױנער פֿון לאַנד. האָבן זײ געזאָגט צו דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: װעסט אַהער ניט קומען סײַדן װעסט אָפּטאָן די בלינדע און די הינקעדיקע; אַזױ צו זאָגן: דוד קען אַהער ניט קומען.
7
אָבער דוד האָט באַצװוּנגען די פֿעסטונג פֿון צִיון, דאָס איז דָוִדס-שטאָט.
8
און דוד האָט געזאָגט אין יענעם טאָג: װער נאָר עס װעט שלאָגן דעם יבֿוסי, און װעט צוקומען צו דער װאַסעררינע, און [אָפּטאָן] די הינקעדיקע און די בלינדע, די פֿאַרהאַסטע פֿון דָוִדס זעל. . . . . דרום זאָגט מען: אַ בלינדער און אַ הינקעדיקער איז דאָ; מע קען ניט אַרײַן אין הױז.
9
און דוד האָט זיך באַזעצט אין דער פֿעסטונג, און ער האָט זי גערופֿן דָוִדס-שטאָט;
10
און דוד האָט פֿאַרבױט רונד אַרום פֿון מלוא און אינעװײניק צו. און דוד איז געװאָרן אַלץ גרעסער, און יהוה דער גאָט פֿון צבֿאות איז געװען מיט אים.
11
און חירָם דער מלך פֿון צור האָט געשיקט שלוחים צו דָוִדן מיט צעדערהאָלץ און האָלצמײַנסטערס און שטײנמײַנסטערס, און זײ האָבן געבױט אַ הױז פֿאַר דָוִדן.
12
און דוד האָט געװוּסט אַז גאָט האָט אים באַפֿעסטיקט פֿאַר אַ מלך איבער ישׂראל, און אַז ער האָט דערהױבן זײַן מלוכה פֿון װעגן זײַן פֿאָלק ישׂראל.
13
און דוד האָט גענומען נאָך קעפּסװײַבער און װײַבער פֿון ירושלים נאָך זײַן קומען פֿון חבֿרון, און בײַ דָוִדן זײַנען געבאָרן געװאָרן נאָך זין און טעכטער.
14
און דאָס זײַנען די נעמען פֿון די װאָס זײַנען אים געבאָרן געװאָרן אין ירושלים: שַמוּעַ, און שוֹבֿבֿ, און נתן, און שלמה;
15
און יִבֿחָר, און אֶלישוּעַ, און נֶפֿג, און יָפֿיע;
16
און אֶלישָמָע, און אֶליָדָע, און אֶליפֿלט.
17
און די פּלִשתּים האָבן געהערט אַז מע האָט געזאַלבט דָוִדן פֿאַר אַ מלך איבער ישׂראל, און אַלע פּלִשתּים זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען צו זוכן דָוִדן. האָט דוד דערהערט, און ער האָט אַראָפּגענידערט צו דער פֿעסטונג.
18
און די פּלִשתּים זײַנען געקומען, און האָבן זיך פֿאַרשפּרײט אין טאָל רפֿאים.
19
האָט דוד געפֿרעגט בײַ גאָט, אַזױ צו זאָגן: זאָל איך אַרױפֿגײן אַקעגן די פּלִשתּים? װעסטו זײ געבן אין מײַן האַנט? האָט גאָט געזאָגט צו דָוִדן: גײ אַרױף װאָרום געבן װעל איך געבן די פּלִשתּים אין דײַן האַנט.
20
איז דוד געקומען אין בעל-פּרָצים, און דוד האָט זײ דאָרטן געשלאָגן, און ער האָט געזאָגט: גאָט האָט דורכגעבראָכן מײַנע פֿײַנט פֿאַר מיר, אַזױ װי אַ דורכבראָך פֿון װאַסער. דרום האָט מען גערופֿן דעם נאָמען פֿון יענעם אָרט בַעַל-פּרָצים.
21
און זײ האָבן דאָרטן איבערגעלאָזט זײערע געצנבילדער, און דוד און זײַנע מענטשן האָבן זײ אַװעקגעטראָגן.
22
און די פּלִשתּים זײַנען װידער אַ מאָל אַרױפֿגעקומען, און האָבן זיך פֿאַרשפּרײט אין טאָל רפֿאים.
23
האָט דוד געפֿרעגט בײַ גאָט, און ער האָט געזאָגט: זאָלסט ניט אַרױפֿגײן; דרײ זיך אױס הינטער זײ, און זאָלסט קומען אױף זײ פֿון אַקעגן די מױלבערבײמער.
24
און עס װעט זײַן, אַז דו הערסט אַ גערױש פֿון טריט אין די שפּיצן פֿון די מױלבערבײמער, דענצמאָל זאָלסטו אײַלן, װאָרום דענצמאָל איז גאָט אַרױסגעגאַנגען דיר פֿאַרױס, צו שלאָגן אין דעם לאַגער פֿון די פּלִשתּים.
25
און דוד האָט אַזױ געטאָן – אַזױ װי גאָט האָט אים באַפֿױלן, און ער האָט געשלאָגן די פּלִשתּים פֿון גֶבֿע ביז דו קומסט קײן גזר.