Yiddish
1
און די מלחמה איז געװען אַ לאַנגע צװישן דעם הױז פֿון שָאולן און צװישן דעם הױז פֿון דָוִדן. און דוד איז געװאָרן אַלץ שטאַרקער, און דאָס הױז פֿון שָאולן איז געװאָרן אַלץ שװאַכער.
2
און בײַ דָוִדן זײַנען געבאָרן געװאָרן זין אין חבֿרון, און זײַן בכָור איז געװען אַמנוֹן, פֿון אַחינוֹעמען פֿון יזרעאל;
3
און דער צװײטער פֿון אים, כִּלאָבֿ, פֿון אַבֿיגַיִל דער װײַב פֿון נָבֿלן פֿון כַּרמל; און דער דריטער, אַבֿשָלום, דער זון פֿון מעכה דער טאָכטער פֿון תַּלמַי דעם מלך פֿון גשור;
4
און דער פֿירטער, אַדוֹנִיָה, דער זון פֿון חַגיתן; און דער פֿינפֿטער שפֿטיָה דער זון פֿון אַבֿיטַלן;
5
און דער זעקסטער, יִתרעָם פֿון דָוִדס װײַב עֶגלָהן. די דאָזיקע זײַנען געבאָרן געװאָרן בײַ דָוִדן אין חבֿרון.
6
און עס איז געװען, װען די מלחמה איז געװען צװישן דעם הױז פֿון שָאולן און צװישן דעם הױז פֿון דָוִדן, האָט אַבֿנר זיך געהאַלטן אָן דעם הױז פֿון שָאולן.
7
און שָאול האָט געהאַט אַ קעפּסװײַב װאָס איר נאָמען איז געװען רִצפָּה די טאָכטער פֿון אַיָהן. האָט [איש-בוֹשֶת] געזאָגט צו אַבֿנרן: פֿאַר װאָס ביסטו געקומען צו מײַן פֿאָטערס קעפּסװײַב?
8
האָט אַבֿנרן זײער געברענט אױף די װערטער פֿון איש-בוֹשֶתן, און ער האָט געזאָגט: בין איך דען אַ הונטסקאָפּ פֿון יהוּדה? איך טו הײַנט צו טאָג חֶסד מיט דעם הױז פֿון דײַן פֿאָטער שָאולן, צו זײַנע אײגענע און צו זײַנע גוטע פֿרײַנט, און איך האָב דיך ניט איבערגעענטפֿערט אין דער האַנט פֿון דָוִדן, און דו װאַרפֿסט מיר הײַנט פֿאָר אַ זינד מיט דער פֿרױ.
9
זאָל גאָט טאָן צו אַבֿנרן אַזױ און נאָך מער, אַז אַזױ װי גאָט האָט געשװאָרן צו דָוִדן, אַזױ װעל איך אים טאָן,
10
אַריבערצוטראָגן די מלוכה פֿון שאָולס הױז, און אױפֿשטעלן דעם טראָן פֿון דָוִדן איבער ישׂראל און איבער יהוּדה, פֿון דן און ביז באֵר-שֶבֿע!
11
און ער האָט מער אַ װאָרט ניט געקענט ענטפֿערן אַבֿנרן, פֿון זײַן מורא פֿאַר אים.
12
און אַבֿנר האָט אױפֿן אָרט געשיקט שלוחים צו דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: בײַ װעמען איז דאָס לאַנד? אַזױ צו זאָגן: שליס דײַן בונד מיט מיר, און אָט איז מײַן האַנט מיט דיר איבערצודרײען צו דיר גאַנץ ישׂראל.
13
האָט ער געזאָגט: גוט, איך װעל שליסן מיט דיר אַ בונד, אָבער אײן זאַך פֿאַרלאַנג איך פֿון דיר, אַזױ צו זאָגן: זאָלסט ניט זען מײַן פּנים, סײַדן דו ברענגסט צוגלײַך מִיכל די טאָכטער פֿון שָאולן, װען דו קומסט זען מײַן פּנים.
14
און דוד האָט געשיקט שלוחים צו איש-בוֹשֶת דעם זון פֿון שָאולן, אַזױ צו זאָגן: גיב מיר מײַן װײַב מיכלען, װאָס איך האָב פֿאַרקנאַסט צו מיר מיט הונדערט פֿאָרהױטן פֿון די פּלִשתּים.
15
האָט איש-בוֹשֶת געשיקט, און האָט זי אָפּגענומען פֿון דעם מאַן, פֿון פַּלטיאֵל דעם זון פֿון לַיִשן.
16
און איר מאַן איז געגאַנגען מיט איר, געגאַנגען נאָך איר און געװײנט ביז בחורים. האָט אַבֿנר צו אים געזאָגט: גײ קער זיך אום; און ער האָט זיך אומגעקערט.
17
און אַבֿנר האָט געהאַט אַ גערײד מיט די עלטסטע פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: נאָך נעכטן און נאָך אײערנעכטן האָט איר באַגערט דָוִדן פֿאַר אַ מלך איבער אײַך.
18
און אַצונד טוט; װאָרום גאָט האָט געזאָגט אױף דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: דורך דער האַנט פֿון דוד מײַן קנעכט װעל איך העלפֿן מײַן פֿאָלק ישׂראל פֿון דער האַנט פֿון די פּלִשתּים, און פֿון דער האַנט פֿון אַלע זײערע פֿײַנט.
19
און אַבֿנר האָט אױך גערעדט אין די אױערן פֿון בנימין. און אַבֿנר איז אױך געגאַנגען דערצײלן אין די אױערן פֿון דָוִדן אין חבֿרון אַלץ װאָס איז װױלגעפֿעלן אין די אױגן פֿון ישׂראל, און אין די אױגן פֿון גאַנצן הױז פֿון בנימין.
20
און אַבֿנר איז געקומען צו דָוִדן קײן חבֿרון, און צװאַנציק מאַן מיט אים. און דוד האָט געמאַכט פֿאַר אַבֿנרן און פֿאַר די מענטשן װאָס מיט אים אַ מאָלצײַט.
21
און אַבֿנר האָט געזאָגט צו דָוִדן: איך װעל אױפֿשטײן און װעל גײן, און איך װעל אײַנזאַמלען צו מײַן האַר דעם מלך גאַנץ ישׂראל, און זײ װעלן שליסן מיט דיר אַ בונד, און װעסט קיניגן װי װײַט דײַן האַרץ געלוסט. און דוד האָט אַװעקגעשיקט אַבֿנרן, און ער איז אַװעקגעגאַנגען בשלום.
22
ערשט די קנעכט פֿון דָוִדן און יוֹאָבֿ זײַנען אָנגעקומען פֿון אַן אָנפֿאַל, און זײ האָבן געבראַכט מיט זיך פֿיל רױב; און אַבֿנר איז שױן ניט געװען בײַ דָוִדן אין חבֿרון, װײַל ער האָט אים אַװעקגעשיקט, און ער איז אַװעקגעגאַנגען בשלום.
23
און װי יוֹאָבֿ און דער גאַנצער חיל װאָס מיט אים זײַנען אָנגעקומען, האָט מען דערצײלט יוֹאָבֿן, אַזױ צו זאָגן: אַבֿנר דער זון פֿון נֵרן איז געקומען צום מלך, און ער האָט אים אַװעקגעשיקט, און ער איז אַװעקגעגאַנגען בשלום.
24
איז יוֹאָבֿ געקומען צום מלך, און האָט געזאָגט: װאָס האָסטו געטאָן? אָט איז אַבֿנר געקומען צו דיר; אַלמַאי האָסטו אים אָפּגעלאָזט, און ער איז אַװעקגעגאַנגען?
25
דו קענסט אַבֿנר דעם זון פֿון נֵרן, אַז דיך צו פֿאַרנאַרן איז ער געקומען, און געװאָר צו װערן װוּ אױס און װוּ אײַן בײַ דיר, און געװאָר צו װערן אַלץ װאָס דו טוסט.
26
און יוֹאָבֿ איז אַרױסגעגאַנגען פֿון דָוִדן, און ער האָט געשיקט שלוחים נאָך אַבֿנרן, און זײ האָבן אים אומגעקערט פֿון בָור-סירה; און דוד האָט ניט געװוּסט.
27
און װי אַבֿנר האָט זיך אומגעקערט קײן חבֿרון, אַזױ האָט אים יוֹאָבֿ אָפּגענײַגט אינעװײניק אין טױער, כּדי צו רעדן מיט אים שטילערהײט, און ער האָט אים דאָרטן געשלאָגן אין בױך, און ער איז געשטאָרבן, פֿאַר דעם בלוט פֿון זײַן ברודער עשׂהאלן.
28
און דוד האָט עס דערנאָך געהערט, און ער האָט געזאָגט: רײן בין איך און מײַן מלוכה פֿאַר גאָט אױף אײביק פֿון דעם בלוט פֿון אַבֿנר דעם זון פֿון נֵרן.
29
זאָל עס פֿאַלן אױפֿן קאָפּ פֿון יוֹאָבֿן, און אױפֿן גאַנצן הױז פֿון זײַן פֿאָטער, און זאָל ניט אױסגײן פֿון יוֹאָבֿס הױז אַ פֿלוסיקער און אַ קרעציקער, און דער װאָס האַלט זיך אױף אַ שטעקן, און דער װאָס פֿאַלט דורכן שװערד און דער װאָס אים פֿעלט ברױט.
30
און יוֹאָבֿ און אַבֿישַי זײַן ברודער האָבן געהרגעט אַבֿנרן פֿאַר װאָס ער האָט געטײט זײער ברודער עשׂהאלן אין גבֿעון אין דער מלחמה.
31
און דוד האָט געזאָגט צו יוֹאָבֿן און צו דעם גאַנצן פֿאָלק װאָס מיט אים: צערײַסט אײַערע קלײדער, און גורט אָן זאַק, און קלאָגט פֿאַרױס פֿאַר אַבֿנרן. און דער מלך דוד איז געגאַנגען נאָך דער מיטה.
32
און זײ האָבן באַגראָבן אַבֿנרן אין חבֿרון.
33
און דער מלך האָט אױפֿגעהױבן זײַן קָול, און האָט געװײנט אױף אַבֿנרס קבֿר, און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט מיטגעװײנט. און דער מלך האָט געקלאָגט אױף אַבֿנרן, און האָט געזאָגט: זאָל אַבֿנר שטאַרבן װי אַ נידערטרעכטיקער שטאַרבט?
34
דײַנע הענט זײַנען ניט געבונדן געװען, און דײַנע פֿיס ניט אין קײטן געשמידט; װי מע פֿאַלט פֿאַר פֿאַרברעכער ביסטו געפֿאַלן. און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט װידער געװײנט אױף אים.
35
און דאָס גאַנצע פֿאָלק איז געקומען צו געבן עסן דָוִדן ברױט װען עס איז נאָך געװען טאָג, אָבער דוד האָט געשװאָרן, אַזױ צו זאָגן: זאָל מיר גאָט טאָן אַזױ און נאָך מער, אױב איך װעל פֿאַרזוכן ברױט אָדער עפּעס װאָס עס איז, אײדער די זון גײט אונטער!
36
און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געמערקט, און עס איז װױלגעפֿעלן אין זײערע אױגן; אַלץ װאָס דער מלך האָט געטאָן איז װױלגעפֿעלן אין די אױגן פֿון גאַנצן פֿאָלק.
37
און דאָס גאַנצע פֿאָלק און גאַנץ ישׂראל האָבן געװוּסט אין יענעם טאָג, אַז דאָס איז ניט געװען פֿון מלך, צו טײטן אַבֿנר דעם זון פֿון נֵרן.
38
און דער מלך האָט געזאָגט צו זײַנע קנעכט: פֿאַר װאָר, איר דאַרפֿט װיסן, אַז אַ האַר און אַ גרױסער מאַן איז געפֿאַלן הײַנטיקן טאָג אין ישׂראל.
39
און איך בין הײַנט שװאַך, און נאָר-װאָס געזאַלבט פֿאַר אַ מלך, און די דאָזיקע לײַט, די זין פֿון צרוּיָהן, זײַנען צו האַרט פֿאַר מיר. זאָל גאָט באַצאָלן דעם שלעכטסטוער לױט זײַן שלעכטיקײט.