Yiddish
1
און עס איז געװען אַ הונגער אין די טעג פֿון דָוִדן, דרײַ יאָר, אַ יאָר נאָך אַ יאָר, און דוד האָט געזוכט דעם פּנים פֿון גאָט. האָט גאָט געזאָגט: דאָס איז פֿון װעגן שָאולן און פֿון װעגן דעם בלוטיקן הױז, פֿאַר װאָס ער האָט געטײט די גבֿעונים.
2
האָט דער מלך גערופֿן די גבֿעונים, און ער האָט צו זײ גערעדט-און די גבֿעונים זײַנען ניט געװען פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, נאָר פֿון דעם איבערבלײַב פֿון אמורי; און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געשװאָרן צו זײ; און שָאול האָט זײ געזוכט צו דערשלאָגן אין זײַן אײפֿערדיקײט פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל און יהוּדה –
3
און דוד האָט געזאָגט צו די גבֿעונים: װאָס זאָל איך אײַך טאָן, און מיט װאָס קען איך מכפּר זײַן, אַז איר זאָלט בענטשן די נחלה פֿון גאָט?
4
האָבן די גבֿעונים צו אים געזאָגט: אונדז קומט ניט קײן זילבער און גאָלד פֿון שָאולן און פֿון זײַן הױז, און אונדז גײט ניט דערום צו טײטן אַ מענטשן פֿון ישׂראל. האָט ער געזאָגט: װאָס פֿאַרלאַנגט איר, איך זאָל אײַך טאָן?
5
האָבן זײ געזאָגט צום מלך: דער מאַן װאָס האָט אונדז פֿאַרלענדט, און װאָס האָט געפּלאַנט קעגן אונדז ביז מיר זײַנען פֿאַרטיליקט געװאָרן פֿון צו האָבן אַ באַשטאַנד אין גאַנצן גבֿול פֿון ישׂראל,
6
פֿון זײַנע קינדער זאָלן אונדז איבערגעגעבן װערן זיבן מאַן, און מיר װעלן זײ אױפֿהענגען פֿאַר גאָט אױפֿן בערגל פֿון שָאול [גבֿעת-שָאול], דעם אױסדערװײלטן פֿון גאָט. האָט דער מלך געזאָגט: איך װעל געבן.
7
און דער מלך האָט געשױנט מפֿיבֿוֹשת דעם זון פֿון יהונתן דעם זון פֿון שָאולן, איבער דער שבֿועה פֿון גאָט װאָס צװישן זײ, צװישן דָוִדן און צװישן יהונתן דעם זון פֿון שָאולן.
8
האָט דער מלך גענומען די צװײ זין פֿון רִצפָּה דער טאָכטער פֿון אַיָהן, װאָס זי האָט געבאָרן פֿון שָאולן, אַרמוֹנין און מפֿיבֿוֹשתן, און די פֿינף זין פֿון מִיכל דער טאָכטער פֿון שָאולן, װאָס זי האָט געבאָרן פֿון עַדריאֵל דעם זון פֿון בַרזלַין, פֿון מחוֹלָה;
9
און ער האָט זײ איבערגעגעבן אין דער האַנט פֿון די גבֿעונים, און זײ האָבן זײ אױפֿגעהאַנגען אױפֿן באַרג פֿאַר גאָט; און זײ זײַנען אומגעקומען אַלע זיבן אין אײנעם. און זײ זײַנען געטײט געװאָרן אין די ערשטע טעג פֿון שניט, אין אָנהײב גערשטנשניט.
10
און רִצפָּה די טאָכטער פֿון אַיָהן האָט גענומען אַ זאַק, און האָט עס זיך אױסגעשפּרײט אױפֿן פֿעלדז, פֿון אָנהײב שניט ביז עס האָט זיך אַראָפּגעגאָסן אױף זײ װאַסער פֿון הימל. און זי האָט ניט געלאָזט אַ פֿױגל פֿון הימל זיך אַראָפּלאָזן אױף זײ בײַ טאָג, און אַ חיה פֿון פֿעלד בײַ נאַכט.
11
איז דערצײלט געװאָרן דָוִדן װאָס רִצפָּה די טאָכטער פֿון אַיָהן, די קעפּסװײַב פֿון שָאולן, האָט געטאָן.
12
איז דוד געגאַנגען, און האָט גענומען די בײנער פֿון שָאולן, און די בײנער פֿון יהונתן זײַן זון, פֿון די מענער פֿון יָבֿיש-גִלעָד, װאָס האָבן זײ אַװעקגעגנבֿעט פֿון דעם מאַרק פֿון בית-שָן װאָס די פּלִשתּים האָבן זײ דאָרטן געהאַט אױפֿגעהאַנגען, אין דעם טאָג װאָס די פּלִשתּים האָבן געשלאָגן שָאולן אין גִלבוֹע.
13
און ער האָט אַרױפֿגעבראַכט פֿון דאָרטן די בײנער פֿון שָאולן, און די בײנער פֿון יהונתן זײַן זון; און מע האָט אױפֿגעקליבן די בײנער פֿון די געהאַנגענע.
14
און מע האָט באַגראָבן די בײנער פֿון שָאולן און יהונתן זײַן זון אין לאַנד בנימין, אין צֵלָע, אין דעם קבֿר פֿון זײַן פֿאָטער קישן; און מע האָט געטאָן אַלץ װאָס דער מלך האָט באַפֿױלן. און גאָט האָט זיך איבערגעבעטן צום לאַנד נאָך דעם.
15
און די פּלִשתּים האָבן װידער געהאַט אַ מלחמה מיט ישׂראל, און דוד און זײַנע קנעכט מיט אים האָבן אַראָפּגענידערט, און האָבן מלחמה געהאַלטן מיט די פּלִשתּים, און דוד איז אָפּגעשלאַפֿט געװאָרן.
16
און יִשבי-בנוֹבֿ װאָס איז געװען פֿון די קינדער פֿון דעם רָפֿה, און די װאָג פֿון זײַן שפּיז איז געװען דרײַ הונדערט שקל קופּער, און ער איז געװען אָנגעגורט מיט אַ נײַער [שװערד], האָט געװאָלט דערשלאָגן דָוִדן.
17
אָבער אַבֿישַי דער זון פֿון צרוּיָהן איז אים געקומען צו הילף, און האָט געשלאָגן דעם פּלִשתּי און אים געטײט. דענצמאָל האָבן דָוִדס מענטשן געשװאָרן פֿאַר אים, אַזױ צו זאָגן: זאָלסט מער ניט אַרױסגײן מיט אונדז אין מלחמה, כּדי זאָלסט ניט פֿאַרלעשן דאָס ליכט פֿון ישׂראל.
18
און עס איז געװען נאָך דעם, איז װידער געװען אַ מלחמה אין גוֹבֿ מיט די פּלִשתּים; דענצמאָל האָט סִבכַי פֿון חוּשָה דערשלאָגן סַפֿן װאָס פֿון די קינדער פֿון דעם רָפֿה.
19
און עס איז װידער געװען אַ מלחמה אין גוֹבֿ מיט די פּלִשתּים; און אֶלחָנֶן דער זון פֿון יַעֲרֵי-אוֹרגים דער בֵית-לֶחֶמער האָט דערשלאָגן גָליַתן פֿון גַת, װאָס דער האָלץ פֿון זײַן שפּיז איז געװען אַזױ װי דער שטאַנג פֿון װעבער.
20
און עס איז װידער געװען אַ מלחמה אין גַת. איז דאָרטן געװען אַ מאַן פֿון שטרײַט װאָס די פֿינגער פֿון זײַנע הענט און די פֿינגער פֿון זײַנע פֿיס זײַנען געװען צו זעקס און זעקס, פֿיר און צװאַנציק אין צאָל. און ער אױך איז געװען געבאָרן פֿון דעם רָפֿה.
21
און ער האָט געלעסטערט ישׂראל; האָט אים יהונתן דער זון פֿון שִמְעִי, דָוִדס ברודער, דערשלאָגן.
22
די דאָזיקע פֿיר זײַנען געװען געבאָרן פֿון דעם רָפֿה אין גַת. און זײ זײַנען געפֿאַלן דורך דער האַנט פֿון דָוִדן, און דורך דער האַנט פֿון זײַנע קנעכט.