Yiddish
1
און עס איז געװען, װי ער האָט געענדיקט רעדן צו שָאולן, אַזױ איז די זעל פֿון יהוֹנָתָנען צוגעבונדן געװאָרן צו דער זעל פֿון דָוִדן, און יהוֹנָתָן האָט אים ליב געקריגן אַזױ װי זײַן אײגן זעל.
2
און שָאול האָט אים צוגענומען אין יענעם טאָג, און האָט אים ניט געלאָזט זיך אומקערן צו זײַן פֿאָטערס הױז.
3
און יהוֹנָתָן האָט געשלאָסן אַ בונד מיט דָוִדן, װײַל ער האָט אים ליב געהאַט װי זײַן אײגן זעל.
4
און יהוֹנָתָן האָט אױסגעטאָן דעם מאַנטל װאָס אױף זיך, און האָט אים געשאָנקן דָוִדן; אױך זײַנע קלײדער, ביז אױף זײַן שװערד, און ביז אױף זײַן בױגן, און ביז אױף זײַן גאַרטל.
5
און אַז דוד איז אַרױסגעגאַנגען, איז, װוּ שָאול פֿלעגט אים שיקן, פֿלעגט ער באַגליקן. און שָאול האָט אים אױפֿגעזעצט איבער די מלחמה-לײַט; און ער איז װױלגעפֿעלן אין די אױגן פֿון גאַנצן פֿאָלק, און אױך אין די אױגן פֿון שאָולס קנעכט.
6
און עס איז געװען, בײַ זײער אָנקומען, אַז דוד האָט זיך אומגעקערט פֿון שלאָגן דעם פּלִשתּי, זײַנען אַרױסגעגאַנגען די װײַבער פֿון אַלע שטעט פֿון ישׂראל מיט געזאַנג און טענץ אַנטקעגן דעם מלך שָאולן, מיט פּױקן, מיט שִׂמחה, און מיט צימבלען.
7
און די װײַבער די שפּילערינס האָבן געזונגען און געזאָגט: שָאול האָט געשלאָגן אין זײַנע טױזנטן, און דוד אין זײַנע צענטױזנטן.
8
האָט שָאולן זײער געברענט, און דאָס דאָזיקע גערײד איז געװען שלעכט אין זײַנע אױגן, און ער האָט געזאָגט: דָוִדן האָבן זײ געגעבן די צענטױזנטן, און מיר האָבן זײ געגעבן די טױזנטן, און אים פֿעלט נאָך בלױז די מלוכה.
9
און שָאול האָט געקוקט קרום אױף דָוִדן פֿון יענעם טאָג און װײַטער.
10
און עס איז געװען אױף מאָרגן, איז אַ בײזער גײַסט פֿון גאָט געקומען אױף שָאולן, און ער האָט אין הױז גערעדט פֿון זינען, און דוד האָט געשפּילט מיט זײַן האַנט אַזױ װי טאָג אין טאָג, און אין שאָולס האַנט איז געװען דער שפּיז.
11
האָט שָאול אַ װאָרף געטאָן דעם שפּיז, און ער האָט געקלערט: איך װעל דורכשטעכן דָוִדן ביז אין װאַנט. אָבער דוד האָט זיך אָפּגעדרײט פֿון אים צװײ מאָל.
12
און שָאול האָט מורא געהאַט פֿאַר דָוִדן, װאָרום גאָט איז געװען מיט אים, און פֿון שָאולן האָט ער זיך אָפּגעטאָן.
13
און שָאול האָט אים אָפּגעטאָן פֿון זיך, און אים געמאַכט פֿאַר אַ הױפּטמאַן פֿון טױזנט, און ער איז געגאַנגען און געקומען דעם פֿאָלק פֿאַרױס.
14
און דוד האָט באַגליקט אין אַלע זײַנע װעגן, און גאָט איז געװען מיט אים.
15
און שָאול האָט געזען אַז ער באַגליקט זײער, און ער האָט זיך געשראָקן פֿאַר אים.
16
אָבער גאַנץ ישׂראל און יהוּדה האָט ליב געהאַט דָוִדן, װאָרום ער פֿלעגט גײן און קומען זײ פֿאַרױס.
17
און שָאול האָט געזאָגט צו דָוִדן: אָט איז מײַן עלטערע טאָכטער מֵרַבֿ; זי װעל איך דיר געבן פֿאַר אַ װײַב, אָבער זײַ מיר אַ העלדישער יונג, און פֿיר די מלחמות פֿון גאָט. װאָרום שָאול האָט געקלערט: זאָל ניט מײַן האַנט זײַן אױף אים, נײַערט די האַנט פֿון די פּלשתּים זאָל זײַן אױף אים.
18
האָט דוד געזאָגט צו שָאולן: װער בין איך? און װאָס איז מײַן לעבן, אָדער מײַן פֿאָטערס משפּחה אין ישׂראל, אַז איך זאָל װערן אַן אײדעם בײַם מלך?
19
אָבער עס איז געװען, בעת מע האָט געזאָלט געבן מֵרַבֿ די טאָכטער פֿון שָאולן צו דָוִדן, איז זי אַװעקגעגעבן געװאָרן צו עַדריאֵלן פֿון מחוֹלָה פֿאַר אַ װײַב.
20
און מִיכל די טאָכטער פֿון שָאולן האָט ליב געהאַט דָוִדן; האָט מען דערצײלט שָאולן, און די זאַך איז װױלגעפֿעלן אין זײַנע אױגן.
21
און שָאול האָט געקלערט: איך װיל זי אים געבן, כּדי זי זאָל אים זײַן פֿאַר אַ שטרױכלונג, און די האַנט פֿון די פּלשתּים זאָל זײַן אױף אים. און שָאול האָט געזאָגט צו דָוִדן: װעסט הײַנט װערן מײַן אײדעם מיט דער צװײטער.
22
און שָאול האָט באַפֿױלן זײַנע קנעכט: רעדט צו דָוִדן שטילערהײט, אַזױ צו זאָגן: זע, דער מלך װיל דיך, און אַלע זײַנע קנעכט האָבן דיך ליב, טאָ װער אַצונד דעם מלכס אײדעם.
23
האָבן שאָולס קנעכט גערעדט אין די אױערן פֿון דָוִדן די דאָזיקע װערטער. און דוד האָט געזאָגט: גרינג אין אײַערע אױגן צו װערן דעם מלכס אײדעם, אַז איך בין אַן אָרעמאַן און גרינגגעשאַצט?
24
האָבן די קנעכט פֿון שָאולן אים דערצײלט, אַזױ צו זאָגן: אַזױ װי די דאָזיקע װערטער האָט דוד גערעדט.
25
האָט שָאול געזאָגט: אַזױ זאָלט איר זאָגן צו דָוִדן: דער מלך װיל ניט קײן נדן, נײַערט הונדערט פֿאָרהױטן פֿון די פּלשתּים, זיך נוקם צו זײַן אָן דעם מלכס פֿײַנט. און שָאול האָט גערעכנט צו מאַכן פֿאַלן דָוִדן דורך דער האַנט פֿון די פּלשתּים.
26
האָבן זײַנע קנעכט דערצײלט דָוִדן די דאָזיקע װערטער, און די זאַך איז װױלגעפֿעלן אין די אױגן פֿון דָוִדן, צו װערן דעם מלכס אײדעם. און די טעג זײַנען נאָך צו מאָל ניט דערפֿילט געװאָרן,
27
איז דוד אױפֿגעשטאַנען און איז אַװעקגעגאַנגען, ער מיט זײַנע מענטשן, און ער האָט געשלאָגן פֿון די פּלשתּים צװײ הונדערט מאַן. און דוד האָט געבראַכט זײערע פֿאָרהױטן, און מע האָט זײ איבערגעגעבן פֿאַרפֿול צום מלך, כּדי ער זאָל װערן דעם מלכס אײדעם. און שָאול האָט אים געגעבן זײַן טאָכטער מיכלען פֿאַר אַ װײַב.
28
און שָאול האָט געזען און פֿאַרשטאַנען אַז גאָט איז מיט דָוִדן. און מִיכל די טאָכטער פֿון שָאולן האָט אים ליב געהאַט.
29
און שָאול האָט נאָך מער מורא געקריגן פֿאַר דָוִדן. און שָאול איז געװען דָוִדן אַ שׂונא אַלע טעג.
30
און די האַרן פֿון די פּלשתּים פֿלעגן אַרױסגײן; און עס איז געװען, װען נאָר זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען, האָט דוד באַגליקט מער פֿון אַלע קנעכט פֿון שָאולן, און זײַן נאָמען איז געװען זײער געאַכט.