Yiddish
1
און גאָט האָט געזאָגט צו שמואלן: ביז װאַנען װעסטו טרױערן װעגן שָאולן, אַז איך האָב אים פֿאַראַכט פֿון צו קיניגן איבער ישׂראל? פֿיל אָן דײַן האָרן מיט אײל, און קום איך װעל דיך שיקן צו יִשַין פֿון בֵית-לֶחֶם, װאָרום איך האָב מיר געזען אַ מלך צװישן זײַנע זין.
2
האָט שמואל געזאָגט: װי קען איך גײן? אַז שָאול װעט הערן, װעט ער מיך הרגען. האָט גאָט געזאָגט: אַ יונגע קו װעסטו נעמען מיט זיך, און װעסט זאָגן: צו שלאַכטן צו גאָט בין איך געקומען.
3
און װעסט פֿאַררופֿן יִשַין צום שלאַכטאָפּפֿער, און איך װעל דיך לאָזן װיסן װאָס דו זאָלסט טאָן; און װעסט מיר זאַלבן דעם װאָס איך װעל דיר זאָגן.
4
האָט שמואל געטאָן װאָס גאָט האָט געהײסן, און ער איז געקומען קײן בֵית-לֶחֶם. און די עלטסטע פֿון שטאָט האָבן געאײַלט אים אַנטקעגן, און געזאָגט: פֿריד צו דײַן קומען!
5
האָט ער געזאָגט: פֿריד! צו שלאַכטן צו גאָט בין איך געקומען. הײליקט אײַך, און איר װעט קומען מיט מיר צום שלאַכטאָפּפֿער. און ער האָט געהײסן יִשַין און זײַנע זין זיך הײליקן, און האָט זײ פֿאַררופֿן צום שלאַכטאָפּפֿער.
6
און עס איז געװען, װי זײ זײַנען געקומען, אַזױ האָט ער דערזען אֶליִאָבֿן, און ער האָט געזאָגט: פֿאַר װאָר, אַנטקעגן גאָט איז זײַן געזאַלבטער.
7
האָט גאָט געזאָגט צו שמואלן: זאָלסט ניט קוקן אױף זײַן אױסזען, און אױף זײַן הױכן װוּקס, װאָרום איך װיל אים ניט; װאָרום עס איז ניט װי דער מענטש זעט; װײַל דער מענטש זעט נאָכן אָנבליק, אָבער גאָט זעט נאָכן האַרצן.
8
האָט יִשַי גערופֿן אַבֿינָדֶבֿן, און האָט אים פֿאַרבײַגעפֿירט פֿאַר שמואלן, אָבער ער האָט געזאָגט: אױך דעם דאָזיקן האָט גאָט ניט אױסדערװײלט.
9
האָט יִשַי פֿאַרבײַגעפֿירט שַמָהן, אָבער ער האָט געזאָגט: אױך דעם דאָזיקן האָט גאָט ניט אױסדערװײלט.
10
אַזױ האָט יִשַי פֿאַרבײַגעפֿירט זיבן פֿון זײַנע זין פֿאַר שמואלן, און שמואל האָט געזאָגט צו יִשַין: גאָט האָט ניט אױסדערװײלט די דאָזיקע.
11
און שמואל האָט געזאָגט צו יִשַין: געענדיקט די יונגען? האָט ער געזאָגט: עס איז נאָך געבליבן דער קלענסטער; און אָט איז ער אַ פּאַסטוך בײַ די שאָף. האָט שמואל געזאָגט צו יִשַין: שיק און ברענג אים; װאָרום מיר װעלן זיך ניט זעצן, ביז ער קומט אַהער.
12
האָט ער געשיקט און אים געבראַכט. און ער איז געװען אַ גערױטלטער, מיט שײנע אױגן און אַ פֿײַנעם אױסזען. און גאָט האָט געזאָגט: שטײ אױף, זאַלב אים, װאָרום ער איז דאָס.
13
האָט שמואל גענומען דעם האָרן מיט אײל, און האָט אים געזאַלבט אין מיטן זײַנע ברידער. און דער גײַסט פֿון גאָט איז געקומען אױף דָוִדן פֿון יענעם טאָג אָן און װײַטער. און שמואל איז אױפֿגעשטאַנען, און איז אַװעקגעגאַנגען קײן רמה.
14
און דער גײַסט פֿון גאָט האָט זיך אָפּגעטאָן פֿון שָאולן און אים האָט געשראָקן אַ בײזער גײַסט פֿון גאָט.
15
האָבן שאָולס קנעכט צו אים געזאָגט: זע נאָר: אַ בײזער גײַסט פֿון גאָט שרעקט דיך.
16
זאָל אַקאָרשט אונדזער האַר הײסן דײַנע קנעכט װאָס פֿאַר דיר, זײ זאָלן אױפֿזוכן אַ מאַן װאָס קען שפּילן אױף אַ האַרף; און עס װעט זײַן, װי דער בײזער גײַסט פֿון גאָט איז אױף דיר, אַזױ װעט ער שפּילן מיט זײַן האַנט, און דיר װעט בעסער װערן.
17
האָט שָאול געזאָגט צו זײַנע קנעכט: זעט אַקאָרשט פֿאַר מיר אַ מאַן װאָס שפּילט גוט, און איר זאָלט אים ברענגען צו מיר.
18
האָט זיך אָפּגערופֿן אײנער פֿון די יונגען, און האָט געזאָגט: אָט האָב איך געזען אַ זון בײַ יִשַין פֿון בֵית-לֶחֶם, װאָס קען שפּילן, און איז אַ העלדישער גִבור און אַ מענטש פֿון מלחמה, און פֿאַרשטײט אַ זאַך, און איז אַ מענטש מיט אַ געשטאַלט, און גאָט איז מיט אים.
19
האָט שָאול געשיקט שלוחים צו יִשַין, און אָנגעזאָגט: שיק צו מיר דײַן זון דָוִדן װאָס בײַ די שאָף.
20
האָט יִשַי גענומען אַן אײזל מיט ברױט און אַ לאָגל װײַן, און אײן ציגנבעקל, און געשיקט דורך דער האַנט פֿון זײַן זון דָוִדן צו שָאולן.
21
און דוד איז געקומען צו שָאולן, און איז געשטאַנען פֿאַר אים; און ער האָט אים זײער ליב געקריגן, און ער איז אים געװאָרן אַ װאַפֿנטרעגער.
22
און שָאול האָט געשיקט צו יִשַין, אַזױ צו זאָגן: זאָל, איך בעט דיך, דוד שטײן פֿאַר מיר, װאָרום ער האָט געפֿונען חן אין מײַנע אױגן.
23
און עס איז געװען, װי דער [בײזער] גײַסט פֿון גאָט איז געװען אױף שָאולן, אַזױ פֿלעגט דוד נעמען די האַרף און שפּילן מיט זײַן האַנט, און שָאולן פֿלעגט אָפּגײן, און אים פֿלעגט בעסער װערן, און דער בײזער גײַסט פֿלעגט זיך אָפּטאָן פֿון אים.