1 Samuel – Shemuel I 13 | The New Testament in Yiddish

Yiddish

Hebrew

Yiddish

1 . . . יאָר איז שָאול אַלט געװען אַז ער איז געװאָרן מלך און צװײ יאָר האָט ער געקיניקט איבער ישׂראל. 2 און שָאול האָט זיך אױסגעקליבן דרײַ טױזנט מאַן פֿון ישׂראל, און צװײ טױזנט זײַנען געװען מיט שָאולן אין מִכמָש און אױף דעם באַרג פֿון בֵית-אֵל, און טױזנט זײַנען געװען מיט יונָתנען אין גבֿעת-בנימין. און דאָס איבעריקע פֿאָלק האָט ער אַװעקגעשיקט איטלעכן צו זײַנע געצעלטן. 3 און יונָתן האָט געשלאָגן די װאַך פֿון די פּלשתּים װאָס אין גֶבֿע, און די פּלשתּים האָבן דערהערט. און שָאול האָט געבלאָזן אין שופֿר דורכן גאַנצן לאַנד, אַזױ צו זאָגן: זאָלן די עִבֿרים הערן! 4 און גאַנץ ישׂראל האָבן געהערט, אַזױ צו זאָגן: שָאול האָט געשלאָגן די װאַך פֿון די פּלשתּים, און ישׂראל האָט זיך אױך פֿאַרמיאוסט בײַ די פּלשתּים; און דאָס פֿאָלק האָט זיך אײַנגעזאַמלט הינטער שָאולן קײן גִלגל. 5 און די פּלשתּים האָבן אײַנגעזאַמלט מלחמה צו האַלטן מיט ישׂראל – דרײַסיק טױזנט רײַטװעגן, און זעקס טױזנט רײַטער, און פֿאָלק אַזױ װי דער זאַמד װאָס אױפֿן ברעג פֿון ים אין פֿילקײט; און זײ זײַנען אַרײַגעקומען און האָבן געלאַגערט אין מִכמָש, צו מזרח פֿון בית-אָון. 6 און די מענער פֿון ישׂראל האָבן געזען אַז זײ זײַנען אין אַ קלעם – װאָרום דאָס פֿאָלק איז געװען צוגעדריקט – און דאָס פֿאָלק האָט זיך באַהאַלטן אין הײלן, און צװישן דערנער, און אין פֿעלדזן, און אין טורעמס, און אין גריבער. 7 און טײל עִבֿרים זײַנען אַריבערגעגאַנגען דעם ירדן קײן לאַנד גָד און גִלעָד; אָבער שָאול איז נאָך געװען אין גִלגל, און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געאײַלט נאָך אים. 8 האָט ער געװאַרט זיבן טעג, ביז דער צײַט װאָס שמואל [האָט אָפּגעמאַכט], אָבער שמואל איז ניט געקומען קײן גִלגל. און דאָס פֿאָלק איז צעלאָפֿן פֿון אים. 9 האָט שָאול געזאָגט: גענענט צו מיר דאָס בראַנדאָפּפֿער און דאָס פֿרידאָפּפֿער; און ער האָט אױפֿגעבראַכט דאָס בראַנדאָפּפֿער. 10 און עס איז געװען, װי ער ענדיקט אױפֿברענגען דאָס בראַנדאָפּפֿער, ערשט שמואל קומט אָן; און שָאול איז אים אַרױסגעגאַנגען אַנטקעגן אים צו באַגריסן. 11 האָט שמואל געזאָגט: װאָס האָסטו געטאָן? האָט שָאול געזאָגט: אַז איך האָב געזען אַז דאָס פֿאָלק איז צעלאָפֿן פֿון מיר, און דו ביסט ניט געקומען אין די אָפּגערעדטע טעג, און די פּלשתּים זײַנען אײַנגעזאַמלט אין מִכמָש, 12 אַזױ האָב איך געזאָגט: אַצונד װעלן די פּלשתּים אַראָפּנידערן צו מיר קײן גִלגל, און צו גאָט האָב איך ניט געבעטן; און איך האָב מיך אײַנגעשטעלט, און האָב אױפֿגעבראַכט דאָס בראַנדאָפּפֿער. 13 האָט שמואל געזאָגט צו שָאולן: נאַריש האָסטו געטאָן; האָסט ניט געהיט דעם באַפֿעל פֿון יהוה דײַן גאָט װאָס ער האָט דיר באַפֿױלן; װאָרום גאָט װאָלט אַצונד באַפֿעסטיקט דײַן מלוכה איבער ישׂראל אױף אײביק. 14 אַצונד אָבער װעט דײַן מלוכה ניט באַשטײן. גאָט האָט זיך אױסגעזוכט אַ מאַן נאָך זײַן האַרצן, און גאָט האָט אים באַפֿױלן פֿאַר אַ פֿירשט איבער זײַן פֿאָלק, װײַל דו האָסט ניט געהיט װאָס גאָט האָט דיר באַפֿױלן.

15 און שמואל איז אױפֿגעשטאַנען און איז אַװעק פֿון גִלגל קײן גבֿעת-בנימין. און שָאול האָט איבערגעצײלט דאָס פֿאָלק װאָס האָט זיך געפֿונען בײַ אים, אַרום זעקס הונדערט מאַן. 16 און שָאול און זײַן זון יונָתן, און דאָס פֿאָלק װאָס האָט זיך געפֿונען בײַ זײ, זײַנען געזעסן אין גבֿעת-בנימין, און די פּלשתּים האָבן געלאַגערט אין מִכמָש. 17 און די פֿאַרװיסטער זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון לאַגער פֿון די פּלשתּים אין דרײַ מחנות; אײן מחנה האָט זיך פֿאַרקערט אױפֿן װעג פֿון עפֿרה, צום לאַנד שועל, 18 און אײן מחנה האָט זיך פֿאַרקערט אױפֿן װעג פֿון בית-חוֹרון, און אײן מחנה האָט זיך פֿאַרקערט אױפֿן װעג פֿון געמאַרק, װאָס קוקט אַרױס אױפֿן טאָל צבֿוֹעים, צום מדבר צו. 19 און אַ שמיד האָט זיך ניט געפֿונען אין גאַנצן לאַנד ישׂראל, װאָרום די פּלשתּים האָבן געזאָגט: טאָמער װעלן די עִבֿרים מאַכן אַ שװערד אָדער אַ שפּיז. 20 און גאַנץ ישׂראל האָבן גענידערט צו די פּלשתּים צו שאַרפֿן איטלעכער זײַן אַקעראײַזן, און זײַן גראָבאײַזן, און זײַן האַק, און זײַן רידל. 21 און פֿאַרן אָנפֿײַלן איז געװען אַ פּים, פֿאַר די רידלען, און פֿאַר די גראָבאײַזנס, און פֿאַרן דרײַשפּיץ, און פֿאַר די העק; דאָס גלײַכן פֿאַר אָנשטעלן דעם טרײַבשטעכער. 22 אַזױ איז געשען, אַז אין טאָג פֿון מלחמה האָט זיך ניט געפֿונען אַ שװערד אָדער אַ שפּיז אין דער האַנט פֿון דעם גאַנצן פֿאָלק װאָס מיט שָאולן און מיט יונָתנען; נאָר בײַ שָאולן און בײַ יונָתן זײַן זון האָט זיך געפֿונען. 23 און די װאַך פֿון די פּלשתּים איז אַרױסגעגאַנגען צום איבערפֿאָר פֿון מִכמָש.

Hebrew

1 בֶּן־שָׁנָ֖ה שָׁא֣וּל בְּמָלְכ֑וֹ וּשְׁתֵּ֣י שָׁנִ֔ים מָלַ֖ךְ עַל־יִשְׂרָאֵֽל׃ 2 וַיִּבְחַר־ל֨וֹ שָׁא֜וּל שְׁלֹ֣שֶׁת אֲלָפִים֮ מִיִּשְׂרָאֵל֒ וַיִּהְי֨וּ עִם־שָׁא֜וּל אַלְפַּ֗יִם בְּמִכְמָשׂ֙ וּבְהַ֣ר בֵּֽית־אֵ֔ל וְאֶ֗לֶף הָיוּ֙ עִם־י֣וֹנָתָ֔ן בְּגִבְעַ֖ת בִּנְיָמִ֑ין וְיֶ֣תֶר הָעָ֔ם שִׁלַּ֖ח אִ֥ישׁ לְאֹהָלָֽיו׃ 3 וַיַּ֣ךְ יוֹנָתָ֗ן אֵ֣ת נְצִ֤יב פְּלִשְׁתִּים֙ אֲשֶׁ֣ר בְּגֶ֔בַע וַֽיִּשְׁמְע֖וּ פְּלִשְׁתִּ֑ים וְשָׁאוּל֩ תָּקַ֨ע בַּשּׁוֹפָ֤ר בְּכָל־הָאָ֙רֶץ֙ לֵאמֹ֔ר יִשְׁמְע֖וּ הָעִבְרִֽים׃ 4 וְכָל־יִשְׂרָאֵ֞ל שָׁמְע֣וּ לֵאמֹ֗ר הִכָּ֤ה שָׁאוּל֙ אֶת־נְצִ֣יב פְּלִשְׁתִּ֔ים וְגַם־נִבְאַשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל בַּפְּלִשְׁתִּ֑ים וַיִּצָּעֲק֥וּ הָעָ֛ם אַחֲרֵ֥י שָׁא֖וּל הַגִּלְגָּֽל׃ 5 וּפְלִשְׁתִּ֞ים נֶאֶסְפ֣וּ לְהִלָּחֵ֣ם עִם־יִשְׂרָאֵ֗ל שְׁלֹשִׁ֨ים אֶ֤לֶף רֶ֙כֶב֙ וְשֵׁ֤שֶׁת אֲלָפִים֙ פָּרָשִׁ֔ים וְעָ֕ם כַּח֛וֹל אֲשֶׁ֥ר עַל־שְׂפַֽת־הַיָּ֖ם לָרֹ֑ב וַֽיַּעֲלוּ֙ וַיַּחֲנ֣וּ בְמִכְמָ֔שׂ קִדְמַ֖ת בֵּ֥ית אָֽוֶן׃ 6 וְאִ֨ישׁ יִשְׂרָאֵ֤ל רָאוּ֙ כִּ֣י צַר־ל֔וֹ כִּ֥י נִגַּ֖שׂ הָעָ֑ם וַיִּֽתְחַבְּא֣וּ הָעָ֗ם בַּמְּעָר֤וֹת וּבַֽחֲוָחִים֙ וּבַסְּלָעִ֔ים וּבַצְּרִחִ֖ים וּבַבֹּרֽוֹת׃ 7 וְעִבְרִ֗ים עָֽבְרוּ֙ אֶת־הַיַּרְדֵּ֔ן אֶ֥רֶץ גָּ֖ד וְגִלְעָ֑ד וְשָׁאוּל֙ עוֹדֶ֣נּוּ בַגִּלְגָּ֔ל וְכָל־הָעָ֖ם חָרְד֥וּ אַחֲרָֽיו׃ 8 וייחל שִׁבְעַ֣ת יָמִ֗ים לַמּוֹעֵד֙ אֲשֶׁ֣ר שְׁמוּאֵ֔ל וְלֹא־בָ֥א שְׁמוּאֵ֖ל הַגִּלְגָּ֑ל וַיָּ֥פֶץ הָעָ֖ם מֵעָלָֽיו׃ 9 וַיֹּ֣אמֶר שָׁא֔וּל הַגִּ֣שׁוּ אֵלַ֔י הָעֹלָ֖ה וְהַשְּׁלָמִ֑ים וַיַּ֖עַל הָעֹלָֽה׃ 10 וַיְהִ֗י כְּכַלֹּתוֹ֙ לְהַעֲל֣וֹת הָעֹלָ֔ה וְהִנֵּ֥ה שְׁמוּאֵ֖ל בָּ֑א וַיֵּצֵ֥א שָׁא֛וּל לִקְרָאת֖וֹ לְבָרֲכֽוֹ׃ 11 וַיֹּ֥אמֶר שְׁמוּאֵ֖ל מֶ֣ה עָשִׂ֑יתָ וַיֹּ֣אמֶר שָׁא֡וּל כִּֽי־רָאִיתִי֩ כִֽי־נָפַ֨ץ הָעָ֜ם מֵעָלַ֗י וְאַתָּה֙ לֹא־בָ֙אתָ֙ לְמוֹעֵ֣ד הַיָּמִ֔ים וּפְלִשְׁתִּ֖ים נֶאֱסָפִ֥ים מִכְמָֽשׂ׃ 12 וָאֹמַ֗ר עַ֠תָּה יֵרְד֨וּ פְלִשְׁתִּ֤ים אֵלַי֙ הַגִּלְגָּ֔ל וּפְנֵ֥י יְהוָ֖ה לֹ֣א חִלִּ֑יתִי וָֽאֶתְאַפַּ֔ק וָאַעֲלֶ֖ה הָעֹלָֽה׃ ס 13 וַיֹּ֧אמֶר שְׁמוּאֵ֛ל אֶל־שָׁא֖וּל נִסְכָּ֑לְתָּ לֹ֣א שָׁמַ֗רְתָּ אֶת־מִצְוַ֞ת יְהוָ֤ה אֱלֹהֶ֙יךָ֙ אֲשֶׁ֣ר צִוָּ֔ךְ כִּ֣י עַתָּ֗ה הֵכִ֨ין יְהוָ֧ה אֶת־מַֽמְלַכְתְּךָ֛ אֶל־יִשְׂרָאֵ֖ל עַד־עוֹלָֽם׃ 14 וְעַתָּ֖ה מַמְלַכְתְּךָ֣ לֹא־תָק֑וּם בִּקֵּשׁ֩ יְהוָ֨ה ל֜וֹ אִ֣ישׁ כִּלְבָב֗וֹ וַיְצַוֵּ֨הוּ יְהוָ֤ה לְנָגִיד֙ עַל־עַמּ֔וֹ כִּ֚י לֹ֣א שָׁמַ֔רְתָּ אֵ֥ת אֲשֶֽׁר־צִוְּךָ֖ יְהוָֽה׃ פ

15 וַיָּ֣קָם שְׁמוּאֵ֗ל וַיַּ֛עַל מִן־הַגִּלְגָּ֖ל גִּבְעַ֣ת בִּנְיָמִ֑ן וַיִּפְקֹ֣ד שָׁא֗וּל אֶת־הָעָם֙ הַנִּמְצְאִ֣ים עִמּ֔וֹ כְּשֵׁ֥שׁ מֵא֖וֹת אִֽישׁ׃ 16 וְשָׁא֞וּל וְיוֹנָתָ֣ן בְּנ֗וֹ וְהָעָם֙ הַנִּמְצָ֣א עִמָּ֔ם יֹשְׁבִ֖ים בְּגֶ֣בַע בִּנְיָמִ֑ן וּפְלִשְׁתִּ֖ים חָנ֥וּ בְמִכְמָֽשׂ׃ 17 וַיֵּצֵ֧א הַמַּשְׁחִ֛ית מִמַּחֲנֵ֥ה פְלִשְׁתִּ֖ים שְׁלֹשָׁ֣ה רָאשִׁ֑ים הָרֹ֨אשׁ אֶחָ֥ד יִפְנֶ֛ה אֶל־דֶּ֥רֶךְ עָפְרָ֖ה אֶל־אֶ֥רֶץ שׁוּעָֽל׃ 18 וְהָרֹ֤אשׁ אֶחָד֙ יִפְנֶ֔ה דֶּ֖רֶךְ בֵּ֣ית חֹר֑וֹן וְהָרֹ֨אשׁ אֶחָ֤ד יִפְנֶה֙ דֶּ֣רֶךְ הַגְּב֔וּל הַנִּשְׁקָ֛ף עַל־גֵּ֥י הַצְּבֹעִ֖ים הַמִּדְבָּֽרָה׃ ס 19 וְחָרָשׁ֙ לֹ֣א יִמָּצֵ֔א בְּכֹ֖ל אֶ֣רֶץ יִשְׂרָאֵ֑ל כִּֽי־אמר פְלִשְׁתִּ֔ים פֶּ֚ן יַעֲשׂ֣וּ הָעִבְרִ֔ים חֶ֖רֶב א֥וֹ חֲנִֽית׃ 20 וַיֵּרְד֥וּ כָל־יִשְׂרָאֵ֖ל הַפְּלִשְׁתִּ֑ים לִ֠לְטוֹשׁ אִ֣ישׁ אֶת־מַחֲרַשְׁתּ֤וֹ וְאֶת־אֵתוֹ֙ וְאֶת־קַרְדֻּמּ֔וֹ וְאֵ֖ת מַחֲרֵשָׁתֽוֹ׃ 21 וְֽהָיְתָ֞ה הַפְּצִ֣ירָה פִ֗ים לַמַּֽחֲרֵשֹׁת֙ וְלָ֣אֵתִ֔ים וְלִשְׁלֹ֥שׁ קִלְּשׁ֖וֹן וּלְהַקַּרְדֻּמִּ֑ים וּלְהַצִּ֖יב הַדָּרְבָֽן׃ 22 וְהָיָה֙ בְּי֣וֹם מִלְחֶ֔מֶת וְלֹ֨א נִמְצָ֜א חֶ֤רֶב וַחֲנִית֙ בְּיַ֣ד כָּל־הָעָ֔ם אֲשֶׁ֥ר אֶת־שָׁא֖וּל וְאֶת־יוֹנָתָ֑ן וַתִּמָּצֵ֣א לְשָׁא֔וּל וּלְיוֹנָתָ֖ן בְּנֽוֹ׃ 23 וַיֵּצֵא֙ מַצַּ֣ב פְּלִשְׁתִּ֔ים אֶֽל־מַעֲבַ֖ר מִכְמָֽשׂ׃ ס