Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 און אבֿימלך דער זון פֿון ירובעלן איז געגאַנגען קײן שכֶם צו זײַן מוטערס ברידער, און ער האָט גערעדט צו זײ, און צו דער גאַנצער משפּחה פֿון דעם הױז פֿון זײַן מוטערס פֿאָטער, אַזױ צו זאָגן: 2 רעד, איך בעט אײַך, אין די אױערן פֿון אַלע מענער פֿון שכֶם: װאָס איז אײַך בעסער, צי איבער אײַך זאָלן געװעלטיקן זיבעציק מאַן, אַלע זין פֿון ירובעלן, אָדער איבער אײַך זאָל געװעלטיקן אײן מאַן? אױך דאַרפֿט איר געדענקען, אַז אײַער בײן און אײַער פֿלײש בין איך. 3 האָבן זײַן מוטערס ברידער גערעדט פֿון זײַנעטװעגן אין די אױערן פֿון אַלע מענער פֿון שכֶם אַלע די דאָזיקע װערטער, און זײער האַרץ האָט זיך גענײַגט נאָך אבֿימלכן, װאָרום זײ האָבן געזאָגט: אונדזערער אַ ברודער איז ער. 4 און זײ האָבן אים געגעבן זיבעציק זילבערשטיק פֿון דעם הױז פֿון בַעַל-ברית, און אבֿימלך האָט דערמיט אָנגעדונגען נישטיקע און לױזע לײַט, און זײ זײַנען געגאַנגען נאָך אים. 5 און ער איז געקומען אין זײַן פֿאָטערס הױז אין עפֿרה, און האָט געהרגעט זײַנע ברידער, די זין פֿון ירובעלן, זיבעציק מאַן, אױףֿ אײן שטײן; נאָר יותם, דער ייִנגסטער זון פֿון ירובעלן איז געבליבן, װײַל ער האָט זיך באַהאַלטן. 6 און אַלע מענער פֿון שכֶם און גאַנץ בֵית-מלוא האָבן זיך אײַנגעזאַמלט, און זײ זײַנען געגאַנגען, און האָבן געמאַכט אבֿימלכן פֿאַר אַ מלך בײַם אײַכנבױם פֿון דעם זײַלשטײן װאָס אין שכֶם. 7 האָט מען אָנגעזאָגט יותמען, און ער איז געגאַנגען, און האָט זיך געשטעלט אױפֿן שפּיץ באַרג גרזים, און ער האָט אױפֿגעהױבן זײַן קָול און גערופֿן, און האָט זײ געזאָגט:  הערט מיר צו, מענער פֿון שכֶם, און גאָט װעט אײַך צוהערן: 8 געגאַנגען זײַנען געגאַנגען די בײמער צו זאַלבן אַ מלך איבער זיך, און זײ האָבן געזאָגט צום אײלבערטבױם: קיניג איבער אונדז. 9 האָט דער אײלבערטבױם צו זײ געזאָגט: זאָל איך אױפֿגעבן מײַן  פֿעטקײט, װאָס מיט איר טוט מען כּבֿוד גאָט און לײַט, און גײן זיך װיגן איבער די בײמער?   10 האָבן די בײמער געזאָגט צום פֿײַגנבױם: קום דו, קיניג איבער אונדז. 11 האָט דער פֿײַגנבױם  צו זײ געזאָגט:  זאָל איך אױפֿגעבן מײַן זיסקײט און מײַן גוטע פֿרוכט,  און גײן זיך װיגן איבער די בײמער? 12 האָבן די בײמער געזאָגט צום װײַנשטאָק:  קום דו, קיניג איבער אונדז. 13 האָט דער װײַנשטאָק צו זײ געזאָגט: זאָל איך אױפֿגעבן מײַן װײַן װאָס דערפֿרײט גאָט און לײַט,  און גײן זיך װיגן איבער די בײמער? 14 האָבן אַלע בײמער געזאָגט צום דאָרן: קום דו, קיניג איבער אונדז. 15 האָט דער דאָרן געזאָגט צו די בײמער:  אױב איר װילט מיך אין דער אמת זאַלבן פֿאַר אַ מלך איבער אײַך, קומט און שיצט אײַך אין מײַן שאָטן;  און אױב ניט, זאָל אַרױסגײן אַ פֿײַער פֿון דעם דאָרן,  און פֿאַרצערן די צעדערן פֿון לבֿנון. 16 און אַצונד, אױב איר האָט זיך מיט אמת און מיט ערלעכקײט באַגאַנגען, װאָס איר האָט געמאַכט אבֿימלכן פֿאַר אַ מלך, און אױב איר האָט געטאָן גוטס מיט ירובעלן און מיט זײַן הױז, און אױב איר האָט אים געטאָן לױט דעם פֿאַרדינסט פֿון זײַנע הענט – 17 װאָרום מײַן פֿאָטער האָט מלחמה געהאַלטן פֿאַר אײַך, און האָט אַװעקגעװאָרפֿן זײַן לעבן, און אײַך מציל געװען פֿון דער האַנט פֿון מדין; 18 און איר זײַט הײַנט אױפֿגעשטאַנען אױףֿ מײַן פֿאָטערס הױז, און האָט געהרגעט זײַנע זין, זיבעציק מאַן, אױףֿ אײן שטײן, און געמאַכט אבֿימלך דעם זון פֿון זײַן דינסט פֿאַר אַ מלך איבער די מענער פֿון שכֶם, װײַל ער איז אײַערער אַ ברודער – 19 איז, אױב איר האָט זיך מיט אמת און מיט ערלעכקײט באַגאַנגען מיט ירובעלן און מיט זײַן הױז הײַנטיקן טאָג, פֿרײט זיך מיט אבֿימלכן, און זאָל ער זיך פֿרײען מיט אײַך. 20 אױב אָבער ניט, זאָל אַרױסגײן אַ פֿײַער פֿון אבֿימלכן, און פֿאַרצערן די מענער פֿון שכֶם און בֵית-מלוא; און זאָל אַרױסגײן אַ פֿײַער פֿון די מענער פֿון שכֶם און בֵית-מלוא, און פֿאַרצערן אבֿימלכן. 21 און יותם איז אַנטרונען געװאָרן; און ער איז אַנטלאָפֿן  און איז אַװעק קײן באֵר, און איז דאָרטן געזעסן פֿון װעגן זײַן ברודער אבֿימלכן.
22  און אבֿימלך האָט געהערשט איבער ישׂראל דרײַ יאָר. 23 אָבער גאָט האָט אָנגעשיקט אַ בײז געמיט צװישן אבֿימלכן און צװישן די מענער פֿון שכֶם, און די מענער פֿון שכֶם האָבן געפֿעלשט אָן אבֿימלכן. – 24 כּדי דאָס אומרעכט אַקעגן די זיבעציק זין פֿון ירובעלן זאָל אױסגײן, און זײער בלוט אַרױפֿצוטאָן, אױףֿ זײער ברודער אבֿימלכן װאָס האָט זײ געהרגעט, און אױףֿ די מענער פֿון שכֶם װאָס האָבן געשטאַרקט זײַנע הענט צו הרגען זײַנע ברידער. – 25 און די מענער פֿון שכֶם האָבן געשטעלט לױערער אױףֿ אים, אױףֿ די שפּיצן בערג, און זײ האָבן באַרױבט איטלעכן װאָס איז פֿאַרבײַגעגאַנגען אױפֿן װעג; און עס איז דערצײלט געװאָרן אבֿימלכן.
26 און געל דער זון פֿון עבֿדן איז געקומען מיט זײַנע ברידער, און זײ זײַנען אַריבער אין שכֶם. און די מענער פֿון שכֶם האָבן זיך אײַנגעגלױבט אין אים. 27 און זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען אין פֿעלד, און האָבן געהאַרבסט זײערע װײַנגערטנער און געקעלטערט, און געמאַכט אַ יָום-טובֿ, און זײ זײַנען געגאַנגען אין הױז פֿון זײער גאָט, און האָבן געגעסן און געטרונקען, און געשאָלטן אבֿימלכן. 28 און געל דער זון פֿון עבֿדן האָט געזאָגט: װער איז אבֿימלך, און װער איז שכֶם, אַז מיר זאָלן אים דינען? איז ער ניט דער זון פֿון ירובעלן, און זבֿול זײַן אױפֿזעער? דינט מענטשן פֿון חמור דעם פֿאָטער פֿון שכֶם; אָבער פֿאַר װאָס זאָלן מיר אים דינען? 29 און הלװאי גיט װער דאָס דאָזיקע פֿאָלק אין מײַן האַנט, איך װאָלט שױן אָפּגעשאַפֿט אבֿימלכן. און ער האָט געלאָזט זאָגן אבֿימלכן: מער דײַן חיל, און קום אַרױס. 30 און זבֿול דער האַר פֿון שטאָט האָט געהערט די װערטער פֿון געל דעם זון פֿון עבֿדן, און זײַן צאָרן האָט געגרימט. 31 און ער האָט געשיקט שלוחים צו אבֿימלכן קײן תּרמה, אַזױ צו זאָגן: זע, געל דער זון פֿון עבֿדן און זײַנע ברידער זײַנען געקומען קײן שכֶם, און אָט העצן זײ די שטאָט אױףֿ דיר. 32 און אַצונד, שטײ אױףֿ בײַ נאַכט, דו און דאָס פֿאָלק װאָס מיט דיר, און לױער אין פֿעלד. 33 און עס װעט זײַן אין דער פֿרי, װי די זון גײט אױףֿ, אַזױ זאָלסטו דיך פֿעדערן, און זיך אַ לאָז טאָן אױףֿ דער שטאָט; און אָט װי ער און דאָס פֿאָלק װאָס מיט אים גײען אַרױס צו דיר, אַזױ זאָלסטו טאָן צו אים װי דײַן האַנט װעט קענען. 34 איז אױפֿגעשטאַנען אבֿימלך און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס מיט אים בײַ נאַכט, און זײ האָבן געלױערט אױףֿ שכֶם אין פֿיר מחנות. 35 און װי געל דער זון פֿון עבֿדן איז אַרױסגעגאַנגען, און האָט זיך געשטעלט אין אײַנגאַנג פֿון שטאָטטױער, אַזױ איז אױפֿגעשטאַנען אבֿימלך און דאָס פֿאָלק װאָס מיט אים, פֿון דער לױער. 36 האָט געל דערזען דאָס פֿאָלק, און ער האָט געזאָגט צו זבֿולן: זע, פֿאָלק נידערט אַראָפּ פֿון די שפּיצן בערג. האָט זבֿול צו אים געזאָגט: דעם שאָטן פֿון די בערג זעסטו אַזױ װי מענטשן. 37 האָט געל װידער גערעדט און האָט געזאָגט: זע, פֿאָלק נידערט אַראָפּ פֿון דעם נאָפּל פֿון לאַנד, און אײן מחנה קומט פֿון דעם װעג פֿון אלון-מעוננים. 38 האָט זבֿול צו אים געזאָגט: הײַנט אַװוּ איז דײַן מױל װען דו האָסט געזאָגט: װער איז אבֿימלך, אַז מיר זאָלן אים דינען? איז דאָס ניט דאָס פֿאָלק װאָס דו האָסט עס פֿאַראַכט? גײ אַדרבה אַרױס אַצונד, און האַלט מלחמה אַקעגן אים. 39 איז געל אַרױסגעגאַנגען  פֿאַרױס פֿאַר די מענער פֿון שכֶם, און ער האָט מלחמה געהאַלטן אַקעגן אבֿימלכן. 40 און אבֿימלך האָט אים נאָכגעיאָגט, און ער איז פֿון אים אַנטלאָפֿן; און עס זײַנען געפֿאַלן פֿיל דערשלאָגענע ביז צום אײַנגאַנג פֿון טױער. 41 און אבֿימלך איז געבליבן אין אַרומה; און זבֿול האָט פֿאַרטריבן געלן און זײַנע ברידער פֿון זיצן אין שכֶם. 42 און עס איז געװען אױףֿ מאָרגן, איז דאָס פֿאָלק אַרױסגעגאַנגען אין פֿעלד, און מע האָט אָנגעזאָגט אבֿימלכן. 43 האָט ער גענומען דאָס פֿאָלק, און האָט זײ צעטײלט אין דרײַ מחנות; און ער האָט געלױערט אין פֿעלד. האָט ער דערזען, ערשט דאָס פֿאָלק גײט אַרױס פֿון שטאָט, און ער איז אױפֿגעשטאַנען אױףֿ זײ, און האָט זײ געשלאָגן. 44 און אבֿימלך און די מחנות װאָס מיט אים האָבן זיך אַ לאָז געטאָן, און האָבן זיך געשטעלט בײַם אײַנגאַנג פֿון שטאָטטױער; און די צװײ מחנות האָבן זיך אַ לאָז געטאָן אױףֿ אַלע װאָס אין פֿעלד, און האָבן זײ געשלאָגן. 45 און אבֿימלך האָט מלחמה געהאַלטן אױףֿ דער שטאָט יענעם גאַנצן טאָג, און האָט באַצװוּנגען די שטאָט, און דאָס פֿאָלק װאָס איז אין איר האָט ער געהרגעט; און ער האָט אײַנגעװאָרפֿן די שטאָט, און האָט זי פֿאַרזײט מיט זאַלץ.
46 האָבן דערהערט אַלע מענער פֿון מגדל-שכֶם, און זײ זײַנען אַרײַנגעגאַנגען אין טורעם פֿון דעם הױז פֿון אֵל-ברית. 47 איז אָנגעזאָגט געװאָרן אבֿימלכן, אַז אַלע מענער פֿון מגדל-שכֶם האָבן זיך צונױפֿגעקליבן. 48 און אבֿימלך איז אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן באַרג צלמון, ער און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס מיט אים, און אבֿימלך האָט גענומען אַ האַק אין זײַן האַנט, און האָט אָפּגעהאַקט אַ צװײַג פֿון די בײמער, און האָט אים גענומען און אַרױפֿגעטאָן אױףֿ זײַן אַקסל; און ער האָט געזאָגט צו דעם פֿאָלק װאָס מיט אים: װאָס איר האָט געזען מיך טאָן, אײַלט, טוט אַזױ װי איך. 49 האָט אױך דאָס גאַנצע פֿאָלק אָפּגעהאַקט איטלעכער זײַן צװײַג; און זײ זײַנען געגאַנגען נאָך אבֿימלכן, און האָבן עס אָנגעלײגט אַרום דעם טורעם, און אָנגעצונדן אױףֿ זײ דעם טורעם אין פֿײַער; און אױך אַלע מענטשן פֿון מגדל-שכֶם זײַנען אומגעקומען, אַרום טױזנט מענער און פֿרױען.
50 און אבֿימלך איז געגאַנגען קײן תּבֿץ, און ער האָט געלעגערט אױףֿ תּבֿץ, און האָט זי באַצװוּנגען. 51 אָבער אַ שטאַרקער טורעם איז געװען אין מיטן שטאָט, זײַנען אַהין אַנטלאָפֿן  אַלע מענער און פֿרױען, אַלע מענטשן פֿון שטאָט, און זײ האָבן זיך אײַנגעשלאָסן, און זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן דאַך פֿון טורעם. 52 איז אבֿימלך צוגעקומען ביזן טורעם, און האָט מלחמה געהאַלטן אױףֿ אים, און ער האָט גענענט ביזן אײַנגאַנג פֿון טורעם, כּדי אים צו פֿאַרברענען אין פֿײַער. 53 האָט אַ פֿרױ אַראָפּגעװאָרפֿן אַן אױבערשטן מילשטײן אױףֿ אבֿימלכס קאָפּ, און האָט אים צעבראָכן דעם שאַרבן. 54 האָט ער אױףֿ גיך צוגערופֿן דעם יונג, זײַן װאַפֿנטרעגער, און האָט צו אים געזאָגט: צי אַרױס דײַן שװערד, און טײט מיך, כּדי מע זאָל ניט זאָגן אױףֿ מיר: אַ פֿרױ האָט אים געהרגעט. האָט אים זײַן יונג דערשטאָכן, און ער איז געשטאָרבן. 55 האָבן געזען די מענער פֿון ישׂראל אַז אבֿימלך איז טױט, און זײ זײַנען אַװעקגעגאַנגען איטלעכער אין זײַן הײם. 56 אַזױ האָט גאָט אומגעקערט דאָס בײז פֿון אבֿימלכן װאָס ער האָט געטאָן אַקעגן זײַן פֿאָטער, צו הרגען זײַנע זיבעציק ברידער. 57 און דאָס גאַנצע בײז פֿון די מענטשן פֿון שכֶם האָט גאָט אומגעקערט אױףֿ זײער קאָפּ, און זײ איז אָנגעקומען די קללה פֿון יותם דעם זון פֿון ירובעלן.
Hebrew
1 וַיֵּ֨לֶךְ אֲבִימֶ֤לֶךְ בֶּן־יְרֻבַּ֙עַל֙ שְׁכֶ֔מָה אֶל־אֲחֵ֖י אִמּ֑וֹ וַיְדַבֵּ֣ר אֲלֵיהֶ֔ם וְאֶל־כָּל־מִשְׁפַּ֛חַת בֵּית־אֲבִ֥י אִמּ֖וֹ לֵאמֹֽר׃ 2 דַּבְּרוּ־נָ֞א בְּאָזְנֵ֨י כָל־בַּעֲלֵ֣י שְׁכֶם֮ מַה־טּ֣וֹב לָכֶם֒ הַמְשֹׁ֨ל בָּכֶ֜ם שִׁבְעִ֣ים אִ֗ישׁ כֹּ֚ל בְּנֵ֣י יְרֻבַּ֔עַל אִם־מְשֹׁ֥ל בָּכֶ֖ם אִ֣ישׁ אֶחָ֑ד וּזְכַרְתֶּ֕ם כִּֽי־עַצְמֵכֶם וּבְשַׂרְכֶ֖ם אָנִֽי׃ 3 וַיְדַבְּר֨וּ אֲחֵֽי־אִמּ֜וֹ עָלָ֗יו בְּאָזְנֵי֙ כָּל־בַּעֲלֵ֣י שְׁכֶ֔ם אֵ֥ת כָּל־הַדְּבָרִ֖ים הָאֵ֑לֶּה וַיֵּ֤ט לִבָּם֙ אַחֲרֵ֣י אֲבִימֶ֔לֶךְ כִּ֥י אָמְר֖וּ אָחִ֥ינוּ הֽוּא׃ 4 וַיִּתְּנוּ־לוֹ֙ שִׁבְעִ֣ים כֶּ֔סֶף מִבֵּ֖יתּ בַ֣עַל בְּרִ֑ית וַיִּשְׂכֹּ֨ר בָּהֶ֜ם אֲבִימֶ֗לֶךְ אֲנָשִׁ֤ים רֵיקִים֙ וּפֹ֣חֲזִ֔ים וַיֵּלְכ֖וּ אַחֲרָֽיו׃ 5 וַיָּבֹ֤א בֵית־אָבִיו֙ עָפְרָ֔תָה וַֽיַּהֲרֹ֞ג אֶת־אֶחָ֧יו בְּנֵֽי־יְרֻבַּ֛עַל שִׁבְּעִ֥ים אִ֖ישׁ עַל־אֶ֣בֶן אֶחָ֑ת וַיִּוָּתֵ֞ר יוֹתָ֧ם בֶּן־יְרֻבַּ֛עַל הַקָּטֹ֖ן כִּ֥י נֶחְבָּֽא׃   ס 6 וַיֵּאָ֨סְפ֜וּ כָּל־בַּעֲלֵ֤י שְׁכֶם֙ וְכָל־בֵּ֣ית מִלּ֔וֹא וַיֵּ֣לְכ֔וּ וַיַּמְלִ֥יכוּ אֶת־אֲבִימֶ֖לֶךְ לְמֶ֑לֶךְ עִם־אֵל֥וֹן מֻצָּ֖ב אֲשֶׁ֥ר בִּשְׁכֶֽם׃ 7 וַיַּגִּ֣דוּ לְיוֹתָ֗ם וַיֵּ֙לֶךְ֙ וַֽיַּעֲמֹד֙ בְּרֹ֣אשׁ הַר־גְּרִזִ֔ים וַיִּשָּׂ֥א קוֹל֖וֹ וַיִּקְרָ֑א וַיֹּ֣אמֶר לָהֶ֗ם שִׁמְע֤וּ אֵלַי֙ בַּעֲלֵ֣י שְׁכֶ֔ם וְיִשְׁמַ֥ע אֲלֵיכֶ֖ם אֱלֹהִֽים׃ 8 הָל֤וֹךְ הָֽלְכוּ֙ הָעֵצִ֔ים לִמְשֹׁ֥חַ עֲלֵיהֶ֖ם מֶ֑לֶךְ וַיֹּאמְר֥וּ לַזַּ֖יִת מלוכה עָלֵֽינוּ׃ 9 וַיֹּ֤אמֶר לָהֶם֙ הַזַּ֔יִת הֶחֳדַ֙לְתִּי֙ אֶת־דִּשְׁנִ֔י אֲשֶׁר־בִּ֛י יְכַבְּד֥וּ אֱלֹהִ֖ים וַאֲנָשִׁ֑ים וְהָ֣לַכְתִּ֔י לָנ֖וּעַ עַל־הָעֵצִֽים׃ 10 וַיֹּאמְר֥וּ הָעֵצִ֖ים לַתְּאֵנָ֑ה לְכִי־אַ֖תְּ מָלְכִ֥י עָלֵֽינוּ׃ 11 וַתֹּ֤אמֶר לָהֶם֙ הַתְּאֵנָ֔ה הֶחֳדַ֙לְתִּי֙ אֶת־מָתְקִ֔י וְאֶת־תְּנוּבָתִ֖י הַטּוֹבָ֑ה וְהָ֣לַכְתִּ֔י לָנ֖וּעַ עַל־הָעֵצִֽים׃ 12 וַיֹּאמְר֥וּ הָעֵצִ֖ים לַגָּ֑פֶן לְכִי־אַ֖תְּ מלוכי עָלֵֽינוּ׃ 13 וַתֹּ֤אמֶר לָהֶם֙ הַגֶּ֔פֶן הֶחֳדַ֙לְתִּי֙ אֶת־תִּ֣ירוֹשִׁ֔י הַֽמְשַׂמֵּ֥חַ אֱלֹהִ֖ים וַאֲנָשִׁ֑ים וְהָ֣לַכְתִּ֔י לָנ֖וּעַ עַל־הָעֵצִֽים׃ 14 וַיֹּאמְר֥וּ כָל־הָעֵצִ֖ים אֶל־הָאָטָ֑ד לֵ֥ךְ אַתָּ֖ה מְלָךְ־עָלֵֽינוּ׃ 15 וַיֹּ֣אמֶר הָאָטָד֮ אֶל־הָעֵצִים֒ אִ֡ם בֶּאֱמֶ֣ת אַתֶּם֩ מֹשְׁחִ֨ים אֹתִ֤י לְמֶ֙לֶךְ֙ עֲלֵיכֶ֔ם בֹּ֖אוּ חֲס֣וּ בְצִלִּ֑י וְאִם־אַ֕יִן תֵּ֤צֵא אֵשׁ֙ מִן־הָ֣אָטָ֔ד וְתֹאכַ֖ל אֶת־אַרְזֵ֥י הַלְּבָנֽוֹן׃ 16 וְעַתָּ֗ה אִם־בֶּאֱמֶ֤ת וּבְתָמִים֙ עֲשִׂיתֶ֔ם וַתַּמְלִ֖יכוּ אֶת־אֲבִימֶ֑לֶךְ וְאִם־טוֹבָ֤ה עֲשִׂיתֶם֙ עִם־יְרֻבַּ֣עַל וְעִם־בֵּית֔וֹ וְאִם־כִּגְמ֥וּל יָדָ֖יו עֲשִׂ֥יתֶם לֽוֹ׃ 17 אֲשֶׁר־נִלְחַ֥ם אָבִ֖י עֲלֵיכֶ֑ם וַיַּשְׁלֵ֤ךְ אֶת־נַפְשׁוֹ֙ מִנֶּ֔גֶד וַיַּצֵּ֥ל אֶתְכֶ֖ם מִיַּ֥ד מִדְיָֽן׃ 18 וְאַתֶּ֞ם קַמְתֶּ֨ם עַל־בֵּ֤ית אָבִי֙ הַיּ֔וֹם וַתַּהַרְג֧וּ אֶת־בָּנָ֛יו שִׁבְעִ֥ים אִ֖ישׁ עַל־אֶ֣בֶן אֶחָ֑ת וַתַּמְלִ֜יכוּ אֶת־אֲבִימֶ֤לֶךְ בֶּן־אֲמָתוֹ֙ עַל־בַּעֲלֵ֣י שְׁכֶ֔ם כִּ֥י אֲחִיכֶ֖ם הֽוּא׃ 19 וְאִם־בֶּאֱמֶ֨ת וּבְתָמִ֧ים עֲשִׂיתֶ֛ם עִם־יְרֻבַּ֥עַל וְעִם־בֵּית֖וֹ הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה שִׂמְחוּ֙ בַּאֲבִימֶ֔לֶךְ וְיִשְׂמַ֥ח גַּם־ה֖וּא בָּכֶֽם׃ 20 וְאִם־אַ֕יִן תֵּ֤צֵא אֵשׁ֙ מֵאֲבִימֶ֔לֶךְ וְתֹאכַ֛ל אֶת־בַּעֲלֵ֥י שְׁכֶ֖ם וְאֶת־בֵּ֣ית מִלּ֑וֹא וְתֵצֵ֨א אֵ֜שׁ מִבַּעֲלֵ֤י שְׁכֶם֙ וּמִבֵּ֣ית מִלּ֔וֹא וְתֹאכַ֖ל אֶת־אֲבִימֶֽלֶךְ׃ 21 וַיָּ֣נָס יוֹתָ֔ם וַיִּבְרַ֖ח וַיֵּ֣לֶךְ בְּאֵ֑רָה וַיֵּ֣שֶׁב שָׁ֔ם מִפְּנֵ֖י אֲבִימֶ֥לֶךְ אָחִֽיו׃   פ
22 וַיָּ֧שַׂר אֲבִימֶ֛לֶךְ עַל־יִשְׂרָאֵ֖ל שָׁלֹ֥שׁ שָׁנִֽים׃ 23 וַיִּשְׁלַ֤ח אֱלֹהִים֙ ר֣וּחַ רָעָ֔ה בֵּ֣ין אֲבִימֶ֔לֶךְ וּבֵ֖ין בַּעֲלֵ֣י שְׁכֶ֑ם וַיִּבְגְּד֥וּ בַעֲלֵי־שְׁכֶ֖ם בַּאֲבִימֶֽלֶךְ׃ 24 לָב֕וֹא חֲמַ֖ס שִׁבְעִ֣ים בְּנֵֽי־יְרֻבָּ֑עַל וְדָמָ֗ם לָשׂ֞וּם עַל־אֲבִימֶ֤לֶךְ אֲחִיהֶם֙ אֲשֶׁ֣ר הָרַ֣ג אוֹתָ֔ם וְעַל֙ בַּעֲלֵ֣י שְׁכֶ֔ם אֲשֶׁר־חִזְּק֥וּ אֶת־יָדָ֖יו לַהֲרֹ֥ג אֶת־אֶחָֽיו׃ 25 וַיָּשִׂ֣ימוּ לוֹ֩ בַעֲלֵ֨י שְׁכֶ֜ם מְאָרְבִ֗ים עַ֚ל רָאשֵׁ֣י הֶהָרִ֔ים וַיִּגְזְל֗וּ אֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁר־יַעֲבֹ֥ר עֲלֵיהֶ֖ם בַּדָּ֑רֶךְ וַיֻּגַּ֖ד לַאֲבִימֶֽלֶךְ׃   פ
26 וַיָּבֹ֞א גַּ֤עַל בֶּן־עֶ֙בֶד֙ וְאֶחָ֔יו וַיַּעַבְר֖וּ בִּשְׁכֶ֑ם וַיִּבְטְחוּ־ב֖וֹ בַּעֲלֵ֥י שְׁכֶֽם׃ 27 וַיֵּצְא֨וּ הַשָּׂדֶ֜ה וַֽיִּבְצְר֤וּ אֶת־כַּרְמֵיהֶם֙ וַֽיִּדְרְכ֔וּ וַֽיַּעֲשׂ֖וּ הִלּוּלִ֑ים וַיָּבֹ֙אוּ֙ בֵּ֣ית אֱ‍ֽלֹֽהֵיהֶ֔ם וַיֹּֽאכְלוּ֙ וַיִּשְׁתּ֔וּ וַֽיְקַלְל֖וּ אֶת־אֲבִימֶֽלֶךְ׃ 28 וַיֹּ֣אמֶר גַּ֣עַל בֶּן־עֶ֗בֶד מִֽי־אֲבִימֶ֤לֶךְ וּמִֽי־שְׁכֶם֙ כִּ֣י נַעַבְדֶ֔נּוּ הֲלֹ֥א בֶן־יְרֻבַּ֖עַל וּזְבֻ֣ל פְּקִיד֑וֹ עִבְד֗וּ אֶת־אַנְשֵׁ֤י חֲמוֹר֙ אֲבִ֣י שְׁכֶ֔ם וּמַדּ֖וּעַ נַעַבְדֶ֥נּוּ אֲנָֽחְנוּ׃ 29 וּמִ֨י יִתֵּ֜ן אֶת־הָעָ֤ם הַזֶּה֙ בְּיָדִ֔י וְאָסִ֖ירָה אֶת־אֲבִימֶ֑לֶךְ וַיֹּ֙אמֶר֙ לַאֲבִימֶ֔לֶךְ רַבֶּ֥ה צְבָאֲךָ֖ וָצֵֽאָה׃ 30 וַיִּשְׁמַ֗ע זְבֻל֙ שַׂר־הָעִ֔יר אֶת־דִּבְרֵ֖י גַּ֣עַל בֶּן־עָ֑בֶד וַיִּ֖חַר אַפּֽוֹ׃ 31 וַיִּשְׁלַ֧ח מַלְאָכִ֛ים אֶל־אֲבִימֶ֖לֶךְ בְּתָרְמָ֣ה לֵאמֹ֑ר הִנֵּה֩ גַ֨עַל בֶּן־עֶ֤בֶד וְאֶחָיו֙ בָּאִ֣ים שְׁכֶ֔מָה וְהִנָּ֛ם צָרִ֥ים אֶת־הָעִ֖יר עָלֶֽיךָ׃ 32 וְעַתָּה֙ ק֣וּם לַ֔יְלָה אַתָּ֖ה וְהָעָ֣ם אֲשֶׁר־אִתָּ֑ךְ וֶאֱרֹ֖ב בַּשָּׂדֶֽה׃ 33 וְהָיָ֤ה בַבֹּ֙קֶר֙ כִּזְרֹ֣חַ הַשֶּׁ֔מֶשׁ תַּשְׁכִּ֖ים וּפָשַׁטְתָּ֣ עַל־הָעִ֑יר וְהִנֵּה־ה֞וּא וְהָעָ֤ם אֲשֶׁר־אִתּוֹ֙ יֹצְאִ֣ים אֵלֶ֔יךָ וְעָשִׂ֣יתָ לּ֔וֹ כַּאֲשֶׁ֖ר תִּמְצָ֥א יָדֶֽךָ׃   ס 34 וַיָּ֧קָם אֲבִימֶ֛לֶךְ וְכָל־הָעָ֥ם אֲשֶׁר־עִמּ֖וֹ לָ֑יְלָה וַיֶּאֶרְב֣וּ עַל־שְׁכֶ֔ם אַרְבָּעָ֖ה רָאשִֽׁים׃ 35 וַיֵּצֵא֙ גַּ֣עַל בֶּן־עֶ֔בֶד וַיַּעֲמֹ֕ד פֶּ֖תַח שַׁ֣עַר הָעִ֑יר וַיָּ֧קָם אֲבִימֶ֛לֶךְ וְהָעָ֥ם אֲשֶׁר־אִתּ֖וֹ מִן־הַמַּאְרָֽב׃ 36 וַיַּרְא־גַּעַל֮ אֶת־הָעָם֒ וַיֹּ֣אמֶר אֶל־זְבֻ֔ל הִנֵּה־עָ֣ם יוֹרֵ֔ד מֵרָאשֵׁ֖י הֶהָרִ֑ים וַיֹּ֤אמֶר אֵלָיו֙ זְבֻ֔ל אֵ֣ת צֵ֧ל הֶהָרִ֛ים אַתָּ֥ה רֹאֶ֖ה כָּאֲנָשִֽׁים׃   ס 37 וַיֹּ֨סֶף ע֣וֹד גַּעַל֮ לְדַבֵּר֒ וַיֹּ֕אמֶר הִנֵּה־עָם֙ יֽוֹרְדִ֔ים מֵעִ֖ם טַבּ֣וּר הָאָ֑רֶץ וְרֹאשׁ־אֶחָ֣ד בָּ֔א מִדֶּ֖רֶךְ אֵל֥וֹן מְעוֹנְנִֽים׃ 38 וַיֹּ֨אמֶר אֵלָ֜יו זְבֻ֗ל אַיֵּ֨ה אֵפ֥וֹא פִ֙יךָ֙ אֲשֶׁ֣ר תֹּאמַ֔ר מִ֥י אֲבִימֶ֖לֶךְ כִּ֣י נַעַבְדֶ֑נּוּ הֲלֹ֨א זֶ֤ה הָעָם֙ אֲשֶׁ֣ר מָאַ֣סְתָּה בּ֔וֹ צֵא־נָ֥א עַתָּ֖ה וְהִלָּ֥חֶם בּֽוֹ׃   ס 39 וַיֵּ֣צֵא גַ֔עַל לִפְנֵ֖י בַּעֲלֵ֣י שְׁכֶ֑ם וַיִּלָּ֖חֶם בַּאֲבִימֶֽלֶךְ׃ 40 וַיִּרְדְּפֵ֣הוּ אֲבִימֶ֔לֶךְ וַיָּ֖נָס מִפָּנָ֑יו וַֽיִּפְּל֛וּ חֲלָלִ֥ים רַבִּ֖ים עַד־פֶּ֥תַח הַשָּֽׁעַר׃ 41 וַיֵּ֥שֶׁב אֲבִימֶ֖לֶךְ בָּארוּמָ֑ה וַיְגָ֧רֶשׁ זְבֻ֛ל אֶת־גַּ֥עַל וְאֶת־אֶחָ֖יו מִשֶּׁ֥בֶת בִּשְׁכֶֽם׃ 42 וַֽיְהִי֙ מִֽמָּחֳרָ֔ת וַיֵּצֵ֥א הָעָ֖ם הַשָּׂדֶ֑ה וַיַּגִּ֖דוּ לַאֲבִימֶֽלֶךְ׃ 43 וַיִּקַּ֣ח אֶת־הָעָ֗ם וַֽיֶּחֱצֵם֙ לִשְׁלֹשָׁ֣ה רָאשִׁ֔ים וַיֶּאֱרֹ֖ב בַּשָּׂדֶ֑ה וַיַּ֗רְא וְהִנֵּ֤ה הָעָם֙ יֹצֵ֣א מִן־הָעִ֔יר וַיָּ֥קָם עֲלֵיהֶ֖ם וַיַּכֵּֽם׃ 44 וַאֲבִימֶ֗לֶךְ וְהָרָאשִׁים֙ אֲשֶׁ֣ר עִמּ֔וֹ פָּשְׁט֕וּ וַיַּ֣עַמְד֔וּ פֶּ֖תַח שַׁ֣עַר הָעִ֑יר וּשְׁנֵ֣י הֽ͏ָרָאשִׁ֗ים פָּֽשְׁט֛וּ עַֽל־כָּל־אֲשֶׁ֥ר בַּשָּׂדֶ֖ה וַיַּכּֽוּם׃ 45 וַאֲבִימֶ֜לֶךְ נִלְחָ֣ם בָּעִ֗יר כֹּ֚ל הַיּ֣וֹם הַה֔וּא וַיִּלְכֹּד֙ אֶת־הָעִ֔יר וְאֶת־הָעָ֥ם אֲשֶׁר־בָּ֖הּ הָרָ֑ג וַיִּתֹּץ֙ אֶת־הָעִ֔יר וַיִּזְרָעֶ֖הָ מֶֽלַח׃   פ
46 וַֽיִּשְׁמְע֔וּ כָּֽל־בַּעֲלֵ֖י מִֽגְדַּל־שְׁכֶ֑ם וַיָּבֹ֣אוּ אֶל־צְרִ֔יחַ בֵּ֖ית אֵ֥ל בְּרִֽית׃ 47 וַיֻּגַּ֖ד לַאֲבִימֶ֑לֶךְ כִּ֣י הִֽתְקַבְּצ֔וּ כָּֽל־בַּעֲלֵ֖י מִֽגְדַּל־שְׁכֶֽם׃ 48 וַיַּ֨עַל אֲבִימֶ֜לֶךְ הַר־צַלְמ֗וֹן הוּא֮ וְכָל־הָעָ֣ם אֲשֶׁר־אִתּוֹ֒ וַיִּקַּח֩ אֲבִימֶ֨לֶךְ אֶת־הַקַּרְדֻּמּ֜וֹת בְּיָד֗וֹ וַיִּכְרֹת֙ שׂוֹכַ֣ת עֵצִ֔ים וַיִּ֨שָּׂאֶ֔הָ וַיָּ֖שֶׂם עַל־שִׁכְמ֑וֹ וַיֹּ֜אמֶר אֶל־הָעָ֣ם אֲשֶׁר־עִמּ֗וֹ מָ֤ה רְאִיתֶם֙ עָשִׂ֔יתִי מַהֲר֖וּ עֲשׂ֥וּ כָמֽוֹנִי׃ 49 וַיִּכְרְת֨וּ גַם־כָּל־הָעָ֜ם אִ֣ישׁ שׂוֹכֹ֗ה וַיֵּ֨לְכ֜וּ אַחֲרֵ֤י אֲבִימֶ֙לֶךְ֙ וַיָּשִׂ֣ימוּ עַֽל־הַצְּרִ֔יחַ וַיַּצִּ֧יתוּ עֲלֵיהֶ֛ם אֶֽת־הַצְּרִ֖יחַ בָּאֵ֑שׁ וַיָּמֻ֜תוּ גַּ֣ם כָּל־אַנְשֵׁ֧י מִֽגְדַּל־שְׁכֶ֛ם כְּאֶ֖לֶף אִ֥ישׁ וְאִשָּֽׁה׃   פ
50 וַיֵּ֥לֶךְ אֲבִימֶ֖לֶךְ אֶל־תֵּבֵ֑ץ וַיִּ֥חַן בְּתֵבֵ֖ץ וַֽיִּלְכְּדָֽהּ׃ 51 וּמִגְדַּל־עֹז֮ הָיָ֣ה בְתוֹךְ־הָעִיר֒ וַיָּנֻ֨סוּ שָׁ֜מָּה כָּל־הָאֲנָשִׁ֣ים וְהַנָּשִׁ֗ים וְכֹל֙ בַּעֲלֵ֣י הָעִ֔יר וַֽיִּסְגְּר֖וּ בַּעֲדָ֑ם וַֽיַּעֲל֖וּ עַל־גַּ֥ג הַמִּגְדָּֽל׃ 52 וַיָּבֹ֤א אֲבִימֶ֙לֶךְ֙ עַד־הַמִּגְדָּ֔ל וַיִּלָּ֖חֶם בּ֑וֹ וַיִּגַּ֛שׁ עַד־פֶּ֥תַח הַמִּגְדָּ֖ל לְשָׂרְפ֥וֹ בָאֵֽשׁ׃ 53 וַתַּשְׁלֵ֞ךְ אִשָּׁ֥ה אַחַ֛ת פֶּ֥לַח רֶ֖כֶב עַל־רֹ֣אשׁ אֲבִימֶ֑לֶךְ וַתָּ֖רִץ אֶת־גֻּלְגָּלְתּֽוֹ׃ 54 וַיִּקְרָ֨א מְהֵרָ֜ה אֶל־הַנַּ֣עַר נֹשֵׂ֣א כֵלָ֗יו וַיֹּ֤אמֶר לוֹ֙ שְׁלֹ֤ף חַרְבְּךָ֙ וּמ֣וֹתְתֵ֔נִי פֶּן־יֹ֥אמְרוּ לִ֖י אִשָּׁ֣ה הֲרָגָ֑תְהוּ וַיִּדְקְרֵ֥הוּ נַעֲר֖וֹ וַיָּמֹֽת׃ 55 וַיִּרְא֥וּ אִֽישׁ־יִשְׂרָאֵ֖ל כִּ֣י מֵ֣ת אֲבִימֶ֑לֶךְ וַיֵּלְכ֖וּ אִ֥ישׁ לִמְקֹמֽוֹ׃ 56 וַיָּ֣שֶׁב אֱלֹהִ֔ים אֵ֖ת רָעַ֣ת אֲבִימֶ֑לֶךְ אֲשֶׁ֤ר עָשָׂה֙ לְאָבִ֔יו לַהֲרֹ֖ג אֶת־שִׁבְעִ֥ים אֶחָֽיו׃ 57 וְאֵ֗ת כָּל־רָעַת֙ אַנְשֵׁ֣י שְׁכֶ֔ם הֵשִׁ֥יב אֱלֹהִ֖ים בְּרֹאשָׁ֑ם וַתָּבֹ֣א אֲלֵיהֶ֔ם קִֽלֲלַ֖ת יוֹתָ֥ם בֶּן־יְרֻבָּֽעַל׃   פ