Yiddish
1
האָבן צו אים געזאָגט די מענער פֿון אפֿרים: װאָס פֿאַר אַ זאַך האָסטו אונדז דאָ געטאָן, אונדז ניט צו רופֿן װען דו ביסט געגאַנגען מלחמה האַלטן אַקעגן מדין? און זײ האָבן זיך שטאַרק געקריגט מיט אים.
2
האָט ער צו זײ געזאָגט: װאָס האָב איך אַצונד אױפֿגעטאָן אין פֿאַרגלײַך מיט אײַך? איז ניט דער נאָכקלײַב פֿון אפֿרים בעסער װי די לעז פֿון אבֿיעזר?
3
אין אײַער האַנט האָט גאָט געגעבן די האַרן פֿון מדין, עורבֿן און זאבֿן, און װאָס האָב איך געקענט אױפֿטאָן אין פֿאַרגלײַך מיט אײַך? האָט דענצמאָל אָפּגעלאָזט זײער כּעס פֿון אים, װען ער האָט גערעדט די דאָזיקע רײד.
4
און גדעון איז געקומען צום ירדן, און איז אַריבערגעגאַנגען, ער און די דרײַ הונדערט מאַן װאָס מיט אים, פֿאַרשמאַכטע און פֿאַריאָגטע.
5
און ער האָט געזאָגט צו די מענטשן פֿון סוכּות: גיט, איך בעט אײַך, לאַבנס ברױט פֿאַר דעם פֿאָלק װאָס הינטער מיר, װאָרום זײ זײַנען פֿאַרשמאַכט, און איך יאָג נאָך זבֿח און צלמונע די מלכים פֿון מדין.
6
האָבן די האַרן פֿון סוכּות געזאָגט: איז די האַנט פֿון זבֿחן און צלמונען אַצונד אין דײַן פֿױסט, אַז מיר זאָלן געבן דײַן חיל ברױט?
7
האָט גדעון געזאָגט: דערפֿאַר אַז גאָט װעט געבן זבֿחן און צלמונען אין מײַן האַנט, װעל איך דרעשן אײַער לײַב מיט דערנער פֿון מדבר און מיט שטעכיקע ריטער.
8
און ער איז אַרױפֿגעגאַנגען פֿון דאָרטן קײן פּנואל, און האָט צו זײ גערעדט דעסט גלײַכן; האָבן אים די מענטשן פֿון פּנואל געענטפֿערט אַזױ װי די מענטשן פֿון סוכּות האָבן געענטפֿערט.
9
האָט ער געזאָגט אױך צו די מענטשן פֿון פּנואל, אַזױ צו זאָגן: אַז איך װעל זיך אומקערן בשלום, װעל איך צעברעכן דעם דאָזיקן טורעם.
10
און זבֿח און צלמונע זײַנען געװען אין קרקור, און זײער חיל מיט זײ, אַרום פֿופֿצן טױזנט, אַלע װאָס זײַנען געבליבן פֿון דעם גאַנצן חיל פֿון די קינדער פֿון מזרח; און די געפֿאַלענע זײַנען געװען הונדערט און צװאַנציק טױזנט מאַן װאָס האָבן געצױגן אַ שװערד.
11
און גדעון איז אַרױפֿגעגאַנגען דורך די װױנער אין געצעלטן, אין מזרח פֿון נובֿח און יגבהה, און האָט געשלאָגן דעם חיל, בעת דער חיל האָט זיך געשפּירט זיכער.
12
אָבער זבֿח און צלמונע זײַנען אַנטלאָפֿן, און ער האָט זײ נאָכגעיאָגט; און ער האָט געכאַפּט די צװײ מלכים פֿון מדין, זבֿחן און צלמונען, און דעם גאַנצן חיל האָט ער צעשראָקן.
13
און גדעון דער זון פֿון יואשן האָט זיך אומגעקערט פֿון דער מלחמה, פֿון דעם אַרױפֿגאַנג פֿון חֶרס.
14
און ער האָט אָנגעכאַפּט אַ יונגן מאַן פֿון די מענטשן פֿון סוכּות, און האָט אים אױספֿגעפֿרעגט; און ער האָט אים אױפֿגעשריבן די האַרן פֿון סוכּות, און אירע עלטסטע, זיבן און זיבעציק מאַן.
15
און ער איז געקומען צו די מענטשן פֿון סוכּות, און האָט געזאָגט: אָט זײַנען זבֿח און צלמונע, װאָס איר האָט געשפּעט פֿון מיר, אַזױ צו זאָגן: איז די האַנט פֿון זבֿחן און צלמונען אַצונד אין דײַן פֿױסט, אַז מיר זאָלן געבן דײַנע פֿאַרשמאַכטע מענטשן ברױט?
16
און ער האָט גענומען די עלטסטע פֿון שטאָט, און דערנער פֿון מדבר און שטעכיקע ריטער, און האָט אָנגעלערנט מיט זײ די מענטשן פֿון סוכּות.
17
און דעם טורעם פֿון פּנואל האָט ער צעבראָכן, און האָט געהרגעט די מענטשן פֿון שטאָט.
18
און ער האָט געזאָגט צו זבֿחן און צלמונען: װי אַזױ זײַנען געװען די מענטשן װאָס איר האָט געהרגעט אין תּבֿור? האָבן זײ געזאָגט: אַזױ װי דו, אַזױ זײ; אײן [אָנבליק]; אַזױ װי די געשטאַלט פֿון בנֵי-מלכים.
19
האָט ער געזאָגט: מײַנע ברידער, די זין פֿון מײַן מוטער, זײַנען דאָס געװען. אַזױ װי גאָט לעבט, װען איר װאָלט זײ געלאָזט לעבן, װאָלט איך אײַך ניט געהרגעט!
20
און ער האָט געזאָגט צו יֶתֶר זײַן בכור: שטײ אױףֿ, הרגע זײ. אָבער דער יונג האָט ניט אַרױסגעצױגן זײַן שװערד, װאָרום ער האָט מורא געהאַט, װײַל ער איז נאָך געװען יונג.
21
האָט געזאָגט זבֿח און צלמונע: שטײ דו אױףֿ און דערשלאָג אונדז, װאָרום װי דער מאַן, אַזױ זײַן גבֿורה. איז גדעון אױפֿגעשטאַנען, און האָט געהרגעט זבֿחן און צלמונען. און ער האָט אַראָפּגענומען די לבֿנהלעך װאָס אױףֿ די העלדזער פֿון זײערע קעמלען.
22
און די מענער פֿון ישׂראל האָבן געזאָגט צו גדעונען: געװעלטיק איבער אונדז, אי דו, אי דײַן זון, אי דײַן זונס זון, װאָרום דו האָסט אונדז געהאָלפֿן פֿון דער האַנט פֿון מדין.
23
האָט גדעון צו זײ געזאָגט: ניט איך װעל געװעלטיקן איבער אײַך, און ניט מײַן זון װעט געװעלטיקן איבער אײַך; גאָט װעט געװעלטיקן איבער אײַך.
24
און גדעון האָט צו זײ געזאָגט: איך װעל בעטן פֿון אײַך אַ בקשה: גיט מיר איטלעכער אַ נאָזרינג פֿון זײַן רױב. װאָרום זײ האָבן געהאַט גילדערנע נאָזרינגען, װײַל זײ זײַנען געװען ישמעאלים.
25
האָבן זײ געזאָגט: אװדאי װעלן מיר געבן. און זײ האָבן אױסגעשפּרײט אַ טוך, און האָבן אַרײַנגעװאָרפֿן אַהין איטלעכער אַ נאָזרינג פֿון זײַן רױב.
26
און די װאָג פֿון די גילדערנע נאָזרינגען װאָס ער האָט געבעטן, איז געװען טױזנט און זיבן הונדערט [שֶקל] גאָלד, אַחוץ די לבֿנהלעך, און די אױרינגען, און די פּורפּלקלײדער װאָס אױףֿ די מלכים פֿון מדין, און אַחוץ די קײטלעך װאָס אױףֿ די העלדזער פֿון זײערע קעמלען.
27
און גדעון האָט דערפֿון געמאַכט אַן אפֿוד, און האָט אים אַװעקגעשטעלט אין זײַן שטאָט, אין עפֿרה. און גאַנץ ישׂראל זײַנען פֿאַרפֿירט געװען נאָך אים דאָרטן, און ער איז געװען גדעונען און זײַן הױז פֿאַר אַ שטרױכלונג.
28
און מדין איז אונטערטעניק געװאָרן פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל, און זײ האָבן מער ניט אױפֿגעהױבן זײער קאָפּ; און דאָס לאַנד איז געװען רויִק פֿערציק יאָר אין די טעג פֿון גדעונען.
29
און ירובעל דער זון פֿון יואשן איז אַװעקגעגאַנגען; און ער איז געזעסן אין זײַן הױז.
30
און גדעון האָט געהאַט זיבעציק זין װאָס זײַנען אַרױס פֿון זײַן דיך, װאָרום ער האָט געהאַט אַ סך װײַבער.
31
און זײַן קעפּסװײַב װאָס אין שכֶם, זי אױך האָט אים געבאָרן אַ זון, און ער האָט גערופֿן זײַן נאָמען אבֿימלך.
32
און גדעון דער זון פֿון יואשן איז געשטאָרבן אין אַ גוטער עלטער, און איז באַגראָבן געװאָרן אין דעם קבֿר פֿון זײַן פֿאָטער יואשן אין עפֿרה פֿון די אבֿיעזרער.
33
און עס איז געװען, װי גדעון איז געשטאָרבן, אַזױ זײַנען די קינדער פֿון ישׂראל װידער פֿאַרפֿירט געװאָרן נאָך די בַעַל-געטער, און זײ האָבן זיך געמאַכט בַעַל-ברית פֿאַר אַ גאָט.
34
און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן ניט געדאַכט אָן יהוה זײער גאָט װאָס האָט זײ מציל געװען פֿון דער האַנט פֿון אַלע זײערע פֿײַנט פֿון רונד אַרום.
35
און זײ האָבן ניט געטאָן חסד מיט דעם הױז פֿון ירובעל-גדעונען, לױט אַלעם גוטן װאָס ער האָט געטאָן מיט ישׂראל.