Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 אַז אַ מאַן װעט נעמען אַ װײַב און זי באַמאַנען, איז, אױב זי װעט געפֿינען אַן אומחן אין זײַנע אױגן, װײַל ער האָט אױסגעפֿונען אין איר אַ מיאוסע זאַך, און ער װעט איר שרײַבן אַ גט, און געבן אין איר האַנט, און װעט זי אַװעקשיקן פֿון זײַן הױז, 2 און זי װעט אַװעק פֿון זײַן הױז, און גײן און װערן אַן אַנדער מאַנס, 3 און דער לעצטער מאַן װעט זי פֿײַנט קריגן, און װעט איר שרײַבן אַ גט, און געבן אין איר האַנט, און װעט זי אַװעקשיקן פֿון זײַן הױז, אָדער דער לעצטער מאַן װאָס האָט זי גענומען פֿאַר אַ װײַב צו אים, װעט שטאַרבן, 4 טאָר ניט איר ערשטער מאַן, װאָס האָט זי אַװעקגעשיקט, זי צוריקנעמען צו װערן פֿאַר אַ װײַב צו אים, נאָכדעם אַז זי איז פֿאַראומרײניקט געװאָרן; װאָרום אַן אומװערדיקײט איז דאָס פֿאַר גאָט; און זאָלסט ניט זינדיק מאַכן דאָס לאַנד װאָס יהוה דײַן גאָט גיט דיר פֿאַר אַ נחלה. 5 אַז אַ מאַן װעט נעמען אַ נײַע װײַב, זאָל ער ניט אַרױסגײן אין חיל, און אױף אים זאָל ניט אַרױפֿגעלײגט װערן קײן זאַך; פֿרײַ זאָל ער זײַן פֿאַר זײַן הײם אײן יאָר, און דערפֿרײען זײַן װײַב װאָס ער האָט גענומען. 6 מע זאָל ניט נעמען אין משכּון אַ האַנטמיל אָדער אַן אױבערשטן מילשטײן; װאָרום אַ נפֿש נעמט מען אין משכּון. 7 אַז עמיצער װעט געפֿונען װערן גנבֿענדיק אַ נפֿש פֿון זײַנע ברידער, פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, און ער װעט באַלעבאַטעװען איבער אים, און װעט אים פֿאַרקױפֿן, זאָל שטאַרבן יענער גנבֿ. און זאָלסט אױסראַמען דאָס בײז פֿון צװישן דיר. 8 זײַ אָפּגעהיט מיט דער פּלאָג פֿון צרעת, צו היטן זײער און צו טאָן אַזױ װי אַלץ װאָס די כֹּהנים פֿון שבֿט לֵוִי װעלן אײַך לערנען; אַזױ װי איך האָב זײ באַפֿױלן, זאָלט איר היטן צו טאָן. 9 געדענקט װאָס יהוה דײַן גאָט האָט געטאָן צו מרימען אונטערװעגנס, װען איר זײַט אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם. 10 אַז דו װעסט אַנטלײַען דײַן חבֿר װאָסער עס איז הלװאה, זאָלסטו ניט אַרײַנגײן צו אים אין הױז צו נעמען זײַן משכּון. 11 דרױסן זאָלסטו שטײן, און דער מאַן װאָס דו אַנטלײַסט אים, זאָל דיר אַרױסטראָגן דעם משכּון דרױסן. 12 און אױב ער איז אַן אָרעמאן, זאָלסטו זיך ניט לײגן מיט זײַן משכּון. 13 אומקערן זאָלסטו אים אומקערן דעם משכּון, װי די זון גײט אונטער; כּדי ער זאָל זיך לײגן אין זײַן צודעק, און דיך בענטשן; און פֿון דיר װעט עס זײַן אַ גערעכטיקײט פֿאַר יהוה דײַן גאָט. 14 זאָלסט ניט דריקן אַן אָרעמען און נױטבאַדערפֿטיקן לױנאַרבעטער פֿון דײַנע ברידער, אָדער פֿון דײַן פֿרעמדן װאָס אין דײַן לאַנד, אין דײַנע טױערן. 15 אין דעם אײגענעם טאָג זאָלסטו אָפּגעבן זײַן לױן, און די זון זאָל ניט אונטערגײן דערױף; װאָרום ער איז אַן אָרעמאַן, און ער קוקט אױס דערױף; כּדי ער זאָל ניט רופֿן אױף דיר צו גאָט, און אױף דיר װעט זײַן אַ זינד. 16 פֿאָטערס זאָלן ניט געטײט װערן פֿאַר קינדער, און קינדער זאָלן ניט געטײט װערן פֿאַר פֿאָטערס; יעטװעדער פֿאַר זײַן זינד זאָל געטײט װערן. 17 זאָלסט ניט פֿאַרדרײען דעם משפּט פֿון אַ פֿרעמדן, פֿון אַ יתום; און זאָלסט ניט נעמען אין משכּון דעם בגד פֿון אַן אַלמנה. 18 און זאָלסט געדענקען אַז אַ קנעכט ביסטו געװען אין מִצרַיִם, און יהוה דײַן גאָט האָט דיך אױסגעלײזט פֿון דאָרטן; דרום באַפֿעל איך דיר צו טאָן די דאָזיקע זאַך. 19 אַז דו װעסט שנײַדן דײַן שניט אין פֿעלד, און װעסט פֿאַרגעסן אַ גאַרב אין פֿעלד, זאָלסטו זיך ניט אומקערן זי צו נעמען; פֿאַרן פֿרעמדן, פֿאַרן יתום, און פֿאַר דער אַלמנה, זאָל עס זײַן; כּדי יהוה דײַן גאָט זאָל דיך בענטשן אין יעטװעדער טואונג פֿון דײַנע הענט. 20 אַז דו װעסט אָפּקלאַפּן דײַן אײלבערטבױם, זאָלסטו ניט נאָכזוכן די צװײַגן הינטער דיר; פֿאַרן פֿרעמדן, פֿאַרן יתום, און פֿאַר דער אַלמנה, זאָל עס זײַן. 21 אַז דו װעסט האַרבסטן דײַן װײַנגאָרטן, זאָלסטו ניט נאָכקלײַבן הינטער דיר; פֿאַרן פֿרעמדן, פֿאַרן יתום, און פֿאַר דער אַלמנה, זאָל עס זײַן. 22 און זאָלסט געדענקען אַז אַ קנעכט ביסטו געװען אין לאַנד מִצרַיִם; דרום באַפֿעל איך דיר צו טאָן די דאָזיקע זאַך.
Hebrew
1 כִּֽי־יִקַּ֥ח אִ֛ישׁ אִשָּׁ֖ה וּבְעָלָ֑הּ וְהָיָ֞ה אִם־לֹ֧א תִמְצָא־חֵ֣ן בְּעֵינָ֗יו כִּי־מָ֤צָא בָהּ֙ עֶרְוַ֣ת דָּבָ֔ר וְכָ֨תַב לָ֜הּ סֵ֤פֶר כְּרִיתֻת֙ וְנָתַ֣ן בְּיָדָ֔הּ וְשִׁלְּחָ֖הּ מִבֵּיתֽוֹ׃ 2 וְיָצְאָ֖ה מִבֵּית֑וֹ וְהָלְכָ֖ה וְהָיְתָ֥ה לְאִישׁ־אַחֵֽר׃ 3 וּשְׂנֵאָהּ֮ הָאִ֣ישׁ הָאַחֲרוֹן֒ וְכָ֨תַב לָ֜הּ סֵ֤פֶר כְּרִיתֻת֙ וְנָתַ֣ן בְּיָדָ֔הּ וְשִׁלְּחָ֖הּ מִבֵּית֑וֹ א֣וֹ כִ֤י יָמוּת֙ הָאִ֣ישׁ הָאַחֲר֔וֹן אֲשֶׁר־לְקָחָ֥הּ ל֖וֹ לְאִשָּֽׁה׃ 4 לֹא־יוּכַ֣ל בַּעְלָ֣הּ הָרִאשׁ֣וֹן אֲשֶֽׁר־שִׁ֠לְּחָהּ לָשׁ֨וּב לְקַחְתָּ֜הּ לִהְי֧וֹת ל֣וֹ לְאִשָּׁ֗ה אַחֲרֵי֙ אֲשֶׁ֣ר הֻטַּמָּ֔אָה כִּֽי־תוֹעֵבָ֥ה הִ֖וא לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה וְלֹ֤א תַחֲטִיא֙ אֶת־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁר֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ נֹתֵ֥ן לְךָ֖ נַחֲלָֽה׃   ס 5 כִּֽי־יִקַּ֥ח אִישׁ֙ אִשָּׁ֣ה חֲדָשָׁ֔ה לֹ֤א יֵצֵא֙ בַּצָּבָ֔א וְלֹא־יַעֲבֹ֥ר עָלָ֖יו לְכָל־דָּבָ֑ר נָקִ֞י יִהְיֶ֤ה לְבֵיתוֹ֙ שָׁנָ֣ה אֶחָ֔ת וְשִׂמַּ֖ח אֶת־אִשְׁתּ֥וֹ אֲשֶׁר־לָקָֽח׃   ס 6 לֹא־יַחֲבֹ֥ל רֵחַ֖יִם וָרָ֑כֶב כִּי־נֶ֖פֶשׁ ה֥וּא חֹבֵֽל׃   ס 7 כִּי־יִמָּצֵ֣א אִ֗ישׁ גֹּנֵ֨ב נֶ֤פֶשׁ מֵאֶחָיו֙ מִבְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וְהִתְעַמֶּר־בּ֖וֹ וּמְכָר֑וֹ וּמֵת֙ הַגַּנָּ֣ב הַה֔וּא וּבִֽעַרְתָּ֥ הָרָ֖ע מִקִּרְבֶּֽךָ׃ 8 הִשָּׁ֧מֶר בְּנֶֽגַע־הַצָּרַ֛עַת לִשְׁמֹ֥ר מְאֹ֖ד וְלַעֲשׂ֑וֹת כְּכֹל֩ אֲשֶׁר־יוֹר֨וּ אֶתְכֶ֜ם הַכֹּהֲנִ֧ים הַלְוִיִּ֛ם כַּאֲשֶׁ֥ר צִוִּיתִ֖ם תִּשְׁמְר֥וּ לַעֲשֽׂוֹת׃   ס 9 זָכ֕וֹר אֵ֧ת אֲשֶׁר־עָשָׂ֛ה יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ לְמִרְיָ֑ם בַּדֶּ֖רֶךְ בְּצֵאתְכֶ֥ם מִמִּצְרָֽיִם׃   ס 10 כִּֽי־תַשֶּׁ֥ה בְרֵֽעֲךָ מַשַּׁ֣את מְא֑וּמָה לֹא־תָבֹ֥א אֶל־בֵּית֖וֹ לַעֲבֹ֥ט עֲבֹטֽוֹ׃ 11 בַּח֖וּץ תַּעֲמֹ֑ד וְהָאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֤ר אַתָּה֙ נֹשֶׁ֣ה ב֔וֹ יוֹצִ֥יא אֵלֶ֛יךָ אֶֽת־הַעֲב֖וֹט הַחֽוּצָה׃ 12 וְאִם־אִ֥ישׁ עָנִ֖י ה֑וּא לֹ֥א תִשְׁכַּ֖ב בַּעֲבֹטֽוֹ׃ 13 הָשֵׁב֩ תָּשִׁ֨יב ל֤וֹ אֶֽת־הַעֲבוֹט֙ כְּבֹ֣א הַשֶּׁ֔מֶשׁ וְשָׁכַ֥ב בְּשַׂלְמָת֖וֹ וּבֵֽרֲכֶ֑ךָּ וּלְךָ֙ תִּהְיֶ֣ה צְדָקָ֔ה לִפְנֵ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֶֽיךָ׃   ס 14 לֹא־תַעֲשֹׁ֥ק שָׂכִ֖יר עָנִ֣י וְאֶבְי֑וֹן מֵאַחֶ֕יךָ א֧וֹ מִגֵּרְךָ֛ אֲשֶׁ֥ר בְּאַרְצְךָ֖ בִּשְׁעָרֶֽיךָ׃ 15 בְּיוֹמוֹ֩ תִתֵּ֨ן שְׂכָר֜וֹ וְֽלֹא־תָב֧וֹא עָלָ֣יו הַשֶּׁ֗מֶשׁ כִּ֤י עָנִי֙ ה֔וּא וְאֵלָ֕יו ה֥וּא נֹשֵׂ֖א אֶת־נַפְשׁ֑וֹ וְלֹֽא־יִקְרָ֤א עָלֶ֙יךָ֙ אֶל־יְהוָ֔ה וְהָיָ֥ה בְךָ֖ חֵֽטְא׃   ס 16 לֹֽא־יוּמְת֤וּ אָבוֹת֙ עַל־בָּנִ֔ים וּבָנִ֖ים לֹא־יוּמְת֣וּ עַל־אָב֑וֹת אִ֥יש בְּחֶטְא֖וֹ יוּמָֽתוּ׃   ס 17 לֹ֣א תַטֶּ֔ה מִשְׁפַּ֖ט גֵּ֣ר יָת֑וֹם וְלֹ֣א תַחֲבֹ֔ל בֶּ֖גֶד אַלְמָנָֽה׃ 18 וְזָכַרְתָּ֗ כִּ֣י עֶ֤בֶד הָיִ֙יתָ֙ בְּמִצְרַ֔יִם וַֽיִּפְדְּךָ֛ יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ מִשָּׁ֑ם עַל־כֵּ֞ן אָנֹכִ֤י מְצַוְּךָ֙ לַעֲשׂ֔וֹת אֶת־הַדָּבָ֖ר הַזֶּֽה׃   ס 19 כִּ֣י תִקְצֹר֩ קְצִֽירְךָ֨ בְשָׂדֶ֜ךָ וְשֽׁ͏ָכַחְתָּ֧ עֹ֣מֶר בַּשָּׂדֶ֗ה לֹ֤א תָשׁוּב֙ לְקַחְתּ֔וֹ לַגֵּ֛ר לַיָּת֥וֹם וְלָאַלְמָנָ֖ה יִהְיֶ֑ה לְמַ֤עַן יְבָרֶכְךָ֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ בְּכֹ֖ל מַעֲשֵׂ֥ה יָדֶֽיךָ׃ 20 כִּ֤י תַחְבֹּט֙ זֵֽיתְךָ֔ לֹ֥א תְפָאֵ֖ר אַחֲרֶ֑יךָ לַגֵּ֛ר לַיָּת֥וֹם וְלָאַלְמָנָ֖ה יִהְיֶֽה׃   ס 21 כִּ֤י תִבְצֹר֙ כַּרְמְךָ֔ לֹ֥א תְעוֹלֵ֖ל אַחֲרֶ֑יךָ לַגֵּ֛ר לַיָּת֥וֹם וְלָאַלְמָנָ֖ה יִהְיֶֽה׃ 22 וְזָ֣כַרְתָּ֔ כִּי־עֶ֥בֶד הָיִ֖יתָ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם עַל־כֵּ֞ן אָנֹכִ֤י מְצַוְּךָ֙ לַעֲשׂ֔וֹת אֶת־הַדָּבָ֖ר הַזֶּֽה׃   ס