Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 און עס איז געװען, װי סַנבֿלַט, און טוֹבֿיָה, און גֶשֶם דער אַראַבער, און אונדזערע איבעריקע פֿײַנט האָבן געקריגן צו הערן אַז איך האָב אױפֿגעבױט די מױער, און קײן בראָך איז ניט געבליבן אין איר – הגם ביז יענער צײַט האָב איך נאָך ניט געהאַט אַרײַנגעשטעלט טירן אין די טױערן – 2 האָט סַנבֿלַט, און גֶשֶם, געשיקט צו מיר, אַזױ צו זאָגן: קום, און לאָמיר זיך צונױפֿקומען אין אײנעם אין כּפֿרים אין טאָל אוֹנוֹ. און זײ האָבן געטראַכט מיר צו טאָן בײז. 3 האָב איך צו זײ געשיקט שלוחים, אַזױ צו זאָגן: אַ גרױסע אַרבעט טו איך, און איך קען ניט אַראָפּנידערן; נאָך װאָס זאָל די אַרבעט אױפֿהערן, אַז איך װעל זי אָפּלאָזן, און אַראָפּנידערן צו אײַך? 4 און זײ האָבן צו מיר געשיקט אַזױ װי די דאָזיקע רײד פֿיר מאָל, און איך האָב זײ געענטפֿערט אַזױ װי די דאָזיקע רײד. 5 האָט סַנבֿלַט געשיקט צו מיר אַזױ װי די דאָזיקע רײד אַ פֿינפֿט מאָל זײַן יונג מיט אַן אָפֿענעם בריװ אין זײַן האַנט, 6 װאָס דערין איז געװען געשריבן: צװישן די פֿעלקער הערט זיך, און גַשמו זאָגט, אַז דו און די ייִדן טראַכטן צו װידערשפּעניקן, דרום בױסטו די מױער, און דו װילסט װערן בײַ זײ פֿאַר אַ מלך, לױט די דאָזיקע רײד. 7 און אױך האָסטו אױפֿגעשטעלט נבֿיאים אױסצורופֿן װעגן דיר אין ירושָלַיִם, אַזױ צו זאָגן: אַ מלך איז דאָ אין יהודה. און אַצונד װעט דער מלך קריגן צו הערן אַזעלכע רײד. איז, אַצונד קום און לאָמיר אַן עצה האַלטן אין אײנעם. 8 האָב איך צו אים געשיקט, אַזױ צו זאָגן: אַזעלכע זאַכן װי דו זאָגסט זײַנען ניט געשען, נאָר פֿון דײַן האַרצן טראַכסטו זײ אױס. 9 װאָרום זײ אַלע האָבן אונדז געװאָלט אײַנשרעקן, אַזױ צו זאָגן: זײערע הענט װעלן אָפּגעשלאַפֿט װערן פֿון דער אַרבעט, און זי װעט ניט געטאָן װערן. און אַצונד, גאָט, שטאַרק מײַנע הענט. 10 און איך בין געקומען אין הױז פֿון שמַעיָה דעם זון פֿון דלָיָה, דעם זון פֿון מהֵיטַבֿאֵלן, װאָס האָט זיך געהאַלטן אײַנגעשלאָסן; און ער האָט געזאָגט: לאָמיר זיך צונױפֿקומען אין הױז פֿון גאָט, אינעװײניק אין הֵיכל, און לאָמיר פֿאַרשליסן די טירן פֿון הֵיכל, װאָרום זײ װעלן קומען דיך הרגען, און בײַ נאַכט װעלן זײ קומען דיך הרגען. 11 האָב איך געזאָגט: זאָל אַזאַ מענטש װי איך אַנטלױפֿן? און װער פֿון מײַן גלײַכן קען אַרײַנגײן אין הֵיכל, און בלײַבן לעבן? איך װעל ניט אַרײַנגײן. 12 און איך האָב דערקענט, אַז ניט גאָט האָט אים געשיקט, נאָר ער האָט גערעדט די נבֿואה װעגן מיר, װײַל טוֹבֿיָה און סַנבֿלַט האָבן אים אָנגעדונגען. 13 ער איז דערפֿאַר געװען געדונגען, כּדי איך זאָל מוֹרא קריגן, און איך זאָל טאָן אַזױ, און מיך פֿאַרזינדיקן, און דאָס װעט זײ זײַן פֿאַר אַ שֶם-רַע כּדי זײ זאָלן מיך קענען לעסטערן.
14 דערמאָן, גאָט מײַנער, טוֹבֿיָהן, און סַנבֿלַטן לױט די דאָזיקע מעשׂים זײַנע, און אױך נוֹעַדיָה דער נבֿיאה, און די איבעריקע נבֿיאים װאָס האָבן מיך געװאָלט אײַנשרעקן. 15 און די מױער איז פֿאַרטיק געװאָרן אין פֿינף און צװאַנציקסטן טאָג פֿון אֶלול, אין צװײ און פֿופֿציק טעג.
16 און עס איז געװען, װי אַלע אונדזערע פֿײַנט האָבן דערהערט, האָבן אַלע פֿעלקער װאָס אַרום אונדז מוֹרא געקריגן, און זײ זײַנען זײער אַראָפּגעפֿאַלן בײַ זיך אין די אױגן, װאָרום זײ האָבן געזען אַז פֿון אונדזער גאָט איז געטאָן געװאָרן די דאָזיקע אַרבעט. 17 אױך האָבן אין יענע טעג די אַדללײַט פֿון יהודה געשיקט פֿיל בריװ צו טוֹבֿיָהן, און טוֹבֿיָהס זײַנען געקומען צו זײ. 18 װאָרום פֿיל אין יהודה זײַנען געװען געשװאָרענע צו אים, װאָרום ער איז געװען דער אײדים פֿון שכַניָה דעם זון פֿון אָרַחן, און זײַן זון יהוֹחָנָן האָט גענומען די טאָכטער פֿון משולָם דעם זון פֿון ברֶכיָהן. 19 אױך פֿלעגן זײ דערצײלן פֿאַר מיר זײַנע גוטע מעלות, און מײַנע װערטער פֿלעגן זײ אַרױסטראָגן צו אים. כּדי מיך אײַנצושרעקן האָט טוֹבֿיָה געשיקט די בריװ.
Hebrew
1 וַיְהִ֣י כַאֲשֶׁ֣ר נִשְׁמַ֣ע לְסַנְבַלַּ֣ט וְ֠טוֹבִיָּה וּלְגֶ֨שֶׁם הָֽעַרְבִ֜י וּלְיֶ֣תֶר אֹֽיְבֵ֗ינוּ כִּ֤י בָנִ֙יתִי֙ אֶת־הַ֣חוֹמָ֔ה וְלֹא־נ֥וֹתַר בָּ֖הּ פָּ֑רֶץ גַּ֚ם עַד־הָעֵ֣ת הַהִ֔יא דְּלָת֖וֹת לֹא־הֶעֱמַ֥דְתִּי בַשְּׁעָרִֽים׃ 2 וַיִּשְׁלַ֨ח סַנְבַלַּ֤ט וְגֶ֙שֶׁם֙ אֵלַ֣י לֵאמֹ֔ר לְכָ֞ה וְנִֽוָּעֲדָ֥ה יַחְדָּ֛ו בַּכְּפִירִ֖ים בְּבִקְעַ֣ת אוֹנ֑וֹ וְהֵ֙מָּה֙ חֹֽשְׁבִ֔ים לַעֲשׂ֥וֹת לִ֖י רָעָֽה׃ 3 וָאֶשְׁלְחָ֨ה עֲלֵיהֶ֤ם מַלְאָכִים֙ לֵאמֹ֔ר מְלָאכָ֤ה גְדוֹלָה֙ אֲנִ֣י עֹשֶׂ֔ה וְלֹ֥א אוּכַ֖ל לָרֶ֑דֶת לָ֣מָּה תִשְׁבַּ֤ת הַמְּלָאכָה֙ כַּאֲשֶׁ֣ר אַרְפֶּ֔הָ וְיָרַדְתִּ֖י אֲלֵיכֶֽם׃ 4 וַיִּשְׁלְח֥וּ אֵלַ֛י כַּדָּבָ֥ר הַזֶּ֖ה אַרְבַּ֣ע פְּעָמִ֑ים וָאָשִׁ֥יב אוֹתָ֖ם כַּדָּבָ֥ר הַזֶּֽה׃   ס 5 וַיִּשְׁלַח֩ אֵלַ֨י סַנְבַלַּ֜ט כַּדָּבָ֥ר הַזֶּ֛ה פַּ֥עַם חֲמִישִׁ֖ית אֶֽת־נַעֲר֑וֹ וְאִגֶּ֥רֶת פְּתוּחָ֖ה בְּיָדֽוֹ׃ 6 כָּת֣וּב בָּ֗הּ בַּגּוֹיִ֤ם נִשְׁמָע֙ וְגַשְׁמ֣וּ אֹמֵ֔ר אַתָּ֤ה וְהַיְּהוּדִים֙ חֹשְׁבִ֣ים לִמְר֔וֹד עַל־כֵּ֛ן אַתָּ֥ה בוֹנֶ֖ה הַחוֹמָ֑ה וְאַתָּ֗ה הֹוֶ֤ה לָהֶם֙ לְמֶ֔לֶךְ כַּדְּבָרִ֖ים הָאֵֽלֶּה׃ 7 וְגַם־נְבִיאִ֡ים הֶעֱמַ֣דְתָּ לִקְרֹא֩ עָלֶ֨יךָ בִֽירוּשָׁלִַ֜ם לֵאמֹ֗ר מֶ֚לֶךְ בִּֽיהוּדָ֔ה וְעַתָּה֙ יִשָּׁמַ֣ע לַמֶּ֔לֶךְ כַּדְּבָרִ֣ים הָאֵ֑לֶּה וְעַתָּ֣ה לְכָ֔ה וְנִֽוָּעֲצָ֖ה יַחְדָּֽו׃   ס 8 וָאֶשְׁלְחָ֤ה אֵלָיו֙ לֵאמֹ֔ר לֹ֤א נִֽהְיָה֙ כַּדְּבָרִ֣ים הָאֵ֔לֶּה אֲשֶׁ֖ר אַתָּ֣ה אוֹמֵ֑ר כִּ֥י מִֽלִּבְּךָ֖ אַתָּ֥ה בוֹדָֽאם׃ 9 כִּ֣י כֻלָּ֗ם מְיָֽרְאִ֤ים אוֹתָ֙נוּ֙ לֵאמֹ֔ר יִרְפּ֧וּ יְדֵיהֶ֛ם מִן־הַמְּלָאכָ֖ה וְלֹ֣א תֵעָשֶׂ֑ה וְעַתָּ֖ה חַזֵּ֥ק אֶת־יָדָֽי׃ 10 וַאֲנִי־בָ֗אתִי בֵּ֣ית שְֽׁמַֽעְיָ֧ה בֶן־דְּלָיָ֛ה בֶּן־מְהֵֽיטַבְאֵ֖ל וְה֣וּא עָצ֑וּר וַיֹּ֡אמֶר נִוָּעֵד֩ אֶל־בֵּ֨ית הָאֱלֹהִ֜ים אֶל־תּ֣וֹךְ הַֽהֵיכָ֗ל וְנִסְגְּרָה֙ דַּלְת֣וֹת הַהֵיכָ֔ל כִּ֚י בָּאִ֣ים לְהָרְגֶ֔ךָ וְלַ֖יְלָה בָּאִ֥ים לְהָרְגֶֽךָ׃ 11 וָאֹמְרָ֗ה הַאִ֤ישׁ כָּמ֙וֹנִי֙ יִבְרָ֔ח וּמִ֥י כָמ֛וֹנִי אֲשֶׁר־יָב֥וֹא אֶל־הַהֵיכָ֖ל וָחָ֑י לֹ֖א אָבֽוֹא׃ 12 וָאַכִּ֕ירָה וְהִנֵּ֥ה לֹֽא־אֱלֹהִ֖ים שְׁלָח֑וֹ כִּ֤י הַנְּבוּאָה֙ דִּבֶּ֣ר עָלַ֔י וְטוֹבִיָּ֥ה וְסַנְבַלַּ֖ט שְׂכָרֽוֹ׃ 13 לְמַ֤עַן שָׂכוּר֙ ה֔וּא לְמַֽעַן־אִירָ֥א וְאֶֽעֱשֶׂה־כֵּ֖ן וְחָטָ֑אתִי וְהָיָ֤ה לָהֶם֙ לְשֵׁ֣ם רָ֔ע לְמַ֖עַן יְחָֽרְפֽוּנִי׃   פ
14 זָכְרָ֧ה אֱלֹהַ֛י לְטוֹבִיָּ֥ה וּלְסַנְבַלַּ֖ט כְּמַעֲשָׂ֣יו אֵ֑לֶּה וְגַ֨ם לְנוֹעַדְיָ֤ה הַנְּבִיאָה֙ וּלְיֶ֣תֶר הַנְּבִיאִ֔ים אֲשֶׁ֥ר הָי֖וּ מְיָֽרְאִ֥ים אוֹתִֽי׃ 15 וַתִּשְׁלַם֙ הַֽחוֹמָ֔ה בְּעֶשְׂרִ֥ים וַחֲמִשָּׁ֖ה לֶאֱל֑וּל לַחֲמִשִּׁ֥ים וּשְׁנַ֖יִם יֽוֹם׃   פ
16 וַיְהִ֗י כַּאֲשֶׁ֤ר שָֽׁמְעוּ֙ כָּל־א֣וֹיְבֵ֔ינוּ וַיִּֽרְא֗וּ כָּל־הַגּוֹיִם֙ אֲשֶׁ֣ר סְבִֽיבֹתֵ֔ינוּ וַיִּפְּל֥וּ מְאֹ֖ד בְּעֵינֵיהֶ֑ם וַיֵּ֣דְע֔וּ כִּ֚י מֵאֵ֣ת אֱלֹהֵ֔ינוּ נֶעֶשְׂתָ֖ה הַמְּלָאכָ֥ה הַזֹּֽאת׃ 17 גַּ֣ם בַּיָּמִ֣ים הָהֵ֗ם מַרְבִּ֞ים חֹרֵ֤י יְהוּדָה֙ אִגְּרֹ֣תֵיהֶ֔ם הוֹלְכ֖וֹת עַל־טוֹבִיָּ֑ה וַאֲשֶׁ֥ר לְטוֹבִיָּ֖ה בָּא֥וֹת אֲלֵיהֶֽם׃ 18 כִּי־רַבִּ֣ים בִּֽיהוּדָ֗ה בַּעֲלֵ֤י שְׁבוּעָה֙ ל֔וֹ כִּי־חָתָ֥ן ה֖וּא לִשְׁכַנְיָ֣ה בֶן־אָרַ֑ח וִֽיהוֹחָנָ֣ן בְּנ֔וֹ לָקַ֕ח אֶת־בַּת־מְשֻׁלָּ֖ם בֶּ֥ן בֶּֽרֶכְיָֽה׃ 19 גַּ֣ם טוֹבֹתָ֗יו הָי֤וּ אֹמְרִים֙ לְפָנַ֔י וּדְבָרַ֕י הָי֥וּ מוֹצִיאִ֖ים ל֑וֹ אִגְּר֛וֹת שָׁלַ֥ח טוֹבִיָּ֖ה לְיָֽרְאֵֽנִי׃