Yiddish
1
אין ערשטן יאָר פֿון דָריָוֶש דען זון פֿון אַכַשוֵרוֹש פֿון דעם אָפּשטאַם פֿון מָדַי, װאָס איז געמאַכט געװאָרן פֿאַר אַ מלך איבער דעם קיניגרײַך פֿון די כַּשׂדים,
2
אין ערשטן יאָר פֿון זײַן מלוכה, האָב איך, דניאל, נאָכגעקוקט אין די ספֿרים די צאָל פֿון די יאָרן װאָס דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יִרמיָה הנבֿיא, צו דערפֿילן אױף די חורבֿות פֿון ירושָלַיִם – זיבעציק יאָר.
3
און איך האָב געקערט מײַן פּנים צו גאָט דעם האַר, צו בעטן אַ תּפֿילה און אַ בקשה מיט פֿאַסטן, און זאַק און אַש.
4
און איך האָב מתפּלל געװען צו יהוה מײַן גאָט, און האָב מיך מתװדה געװען, און האָב געזאָגט: איך בעט דיך גאָט, דו גרױסער און פֿאָרכטיקער גאָט, װאָס היט דעם בונד און די גענאָד צו די װאָס האָבן אים ליב, און צו די װאָס היטן זײַנע געבאָט,
5
מיר האָבן געזינדיקט, און פֿאַרבראָכן, און שלעכטס געטאָן, און װידערשפּעניקט, און זיך אָפּגעקערט פֿון דײַנע געבאָט און דײַנע געזעצן;
6
און מיר האָבן ניט צוגעהערט צו דײַנע קנעכט די נבֿיאים, װאָס האָבן גערעדט אין דײַן נאָמען צו אונדזערע מלכים, אונדזערע האַרן, און אונדזערע עלטערן, און צו דעם גאַנצן פֿאָלק פֿון לאַנד.
7
צו דיר, גאָט, איז די גערעכטיקײט, און צו אונדז איז הײַנטיקן טאָג די שאַנד פֿון פּנים – צו די מענער פֿון יהודה, און צו די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם, און צו גאַנץ ישׂראל, די נאָנטע און די װײַטע, אין אַלע לענדער װאָס דו האָסט זײ פֿאַרשטױסן אַהין, פֿון װעגן דער פֿעלשונג װאָס זײ האָבן געפֿעלשט אָן דיר.
8
גאָט, צו אונדז איז די שאַנד פֿון פּנים, צו אונדזערע מלכים, צו אונדזערע האַרן, און צו אונדזערע עלטערן, װײַל מיר האָבן געזינדיקט צו דיר.
9
בײַ גאָט אונדזער האַר איז די דערבאַרימונג און די פֿאַרגעבונג; װאָרום מיר האָבן װידערשפּעניקט אָן אים,
10
און מיר האָבן ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון יהוה אונדזער גאָט, צו גײן אין זײַנע לערנונגען, װאָס ער האָט אַװעקגעלײגט פֿאַר אונדז דורך דער האַנט פֿון זײַנע קנעכט די נבֿיאים.
11
און גאַנץ ישׂראל האָבן איבערגעטרעטן דײַן תּוֹרה, און זיך אָפּגעקערט, ניט צוצוהערן צו דײַן קָול, און אױף אונדז איז אױסגעגאָסן געװאָרן די קללה און די שבֿועה װאָס שטײט געשריבן אין דער תּוֹרה פֿון משה דעם קנעכט פֿון גאָט, װײַל מיר האָבן געזינדיקט צו אים.
12
און ער האָט מקיים געװען זײַן װאָרט, װאָס ער האָט גערעדט װעגן אונדז, און װעגן אונדזערע שוֹפֿטים װאָס האָבן אונדז געמשפּט, צו ברענגען אױף אונדז אַ גרױס בײז, װאָס איז ניט געשען אונטערן גאַנצן הימל אַזױ װי עס איז געשען צו ירושָלַיִם.
13
אַזױ װי עס שטײט געשריבן אין דער תּוֹרה פֿון משהן, איז דאָס דאָזיקע גאַנצע בײז געקומען אױף אונדז; אָבער מיר האָבן ניט געבעטן פֿאַר יהוה אונדזער גאָט, כּדי זיך אומצוקערן פֿון אונדזערע זינד, און זיך צו קליגן אין דײַן אמת.
14
און גאָט האָט אױפֿגעפּאַסט אױף דעם בײז, און האָט עס געבראַכט אױף אונדז, װאָרום יהוה אונדזער גאָט איז גערעכט אין אַלע זײַנע טוּונגען װאָס ער האָט געטאָן, און מיר האָבן ניט צוגעהערט צו זײַן קָול.
15
און אַצונד, יהוה אונדזער גאָט, דו װאָס האָסט אַרױסגעצױגן דײַן פֿאָלק פֿון לאַנד מִצרַיִם מיט אַ שטאַרקער האַנט, און דיר געמאַכט אַ נאָמען אַזױ װי אױף הײַנטיקן טאָג – מיר האָבן געזינדיקט, מיר האָבן שלעכטס געטאָן.
16
גאָט, לױט אַלע דײַנע גערעכטיקײטן, זאָל, איך בעט דיך, זיך אָפּקערן דײַן כּעס און דײַן גרימצאָרן פֿון דײַן שטאָט ירושָלַיִם, דײַן הײליקן באַרג, װאָרום פֿון װעגן אונדזערע זינד, און פֿון װעגן די פֿאַרברעכן פֿון אונדזערע עלטערן, איז ירושָלַיִם און דײַן פֿאָלק צו שאַנד בײַ אַלע אונדזערע אַרומיקע.
17
און אַצונד, אונדזער גאָט, הער צו די תּפֿילה פֿון דײַן קנעכט, און זײַן בקשה, און דערלײַכט דײַן פּנים אױף דײַן פֿאַרװיסטן הײליקטום פֿון גאָטס װעגן.
18
נײג, מײַן גאָט, דײַן אױער, און הער, עפֿן דײַנע אױגן, און זע אונדזערע פֿאַרװיסטונגען, און די שטאָט װאָס דײַן נאָמען װערט אױף איר גערופֿן, װאָרום ניט פֿון װעגן אונדזערע גערעכטיקײטן מאַכן מיר פֿאַלן פֿאַר דיר אונדזער בקשה, נײַערט פֿון װעגן דײַן גרױס דערבאַרימונג.
19
גאָט, הער, גאָט, פֿאַרגיב, גאָט, פֿאַרנעם און טו, זאָלסט ניט זאַמען; פֿון דײַנעטװעגן, מײַן גאָט, װאָרום דײַן נאָמען װערט גערופֿן אױף דײַן שטאָט און אױף זײַן פֿאָלק.
20
און װי איך רעד נאָך, און בין מתפּלל, און בין זיך מתװדה אױף מײַנע זינד, און די זינד פֿון מײַן פֿאָלק ישׂראל, און מאַך פֿאַלן מײַן בקשה פֿאַר יהוה מײַן גאָט, פֿון װעגן דעם הײליקן באַרג פֿון מײַן גאָט –
21
װי איך רעד נאָך אין געבעט, אַזױ איז דער מאַן גַבֿריאל, װאָס איך האָב געזען אין דער זעונג אין אָנהײב, געקומען פֿליעדיק צו פֿליען, און האָט מיך אָנגערירט, אַרום דער צײַט פֿון אָװנט-קרבן.
22
און ער האָט געגעבן צו פֿאַרשטײן, און האָט מיט מיר גערעדט, און האָט געזאָגט: דניאל, איך בין אַצונד אַרױסגעקומען דיך צו קליגן אין פֿאַרשטאַנדיקײט.
23
בײַם אָנהײב פֿון דײַן בקשה איז אַרױס אַ װאָרט, און איך בין געקומען עס צו זאָגן, װאָרום דו ביסט באַליבט; דרום באַטראַכט דאָס װאָרט, און פֿאַרשטײ די זעונג.
24
זיבעציק [יאָר-] װאָכן זײַנען נִגזר געװאָרן אױף דײַן פֿאָלק און אױף דײַן הײליקער שטאָט, כּדי צו פֿאַרלענדן דעם פֿאַרברעך, און פֿאַרטיליקן דעם חטא, און מכפּר זײַן אױף דער זינד, און ברענגען אײביקע גערעכטיקײט, און באַזיגלען די זעונג און די נבֿיאות, און זאַלבן דעם קָדשֵי-קָדשים.
25
און זאָלסט װיסן און פֿאַרשטײן, אַז פֿון דעם אַרױסגאַנג פֿון דעם װאָרט, װידער אױפֿצובױען ירושָלַיִם, ביז דעם געזאַלבטן פֿירשט, זײַנען זיבן װאָכן, און צװײ און זעכציק װאָסן װעט זי װידער זײַן אױפֿגעבױט, מיט מערק און גראָבנס, אָבער אין געדריקטע צײַטן.
26
און נאָך די צװײ און זעכציק װאָכן, װעט פֿאַרשניטן װערן אַ געזאַלבטער, און פֿון אים װעט ניט בלײַבן; און די שטאָט און דאָס הײליקטום װעט צעשטערן דאָס פֿאָלק פֿון אַ פֿירשט װאָס װעט קומען; און זײַן סָוף װעט זײַן מיט פֿלײצונג; און ביז צום סָוף פֿון דער מלחמה זײַנען נִגזר געװאָרן פֿאַרװיסטונגען.
27
און ער װעט מאַכן אַ שטאַרקן בונד מיט פֿיל פֿאַר אײן װאָך; און אַ האַלבע װאָך װעט ער פֿאַרשטערן שלאַכטאָפּפֿער און שפּײַזאָפּפֿער; און אױף דעם פֿליגל פֿון אומװערדיקײטן װעט קומען דער פֿאַרװיסטער, אַזש ביז אַ פֿאַרלענדונג און אַ גזַר װעט אױסגעגאָסן װערן אױף דעם פֿאַרװיסטער.