Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 הלװאי ביסטו װי אַ ברודער מײַנער װאָס האָט די בריסט פֿון מײַן מוטער געזױגן! איך װאָלט דיך געטראָפֿן אין גאַס, דיך געקושט, און מע װאָלט מיך ניט פֿאַראַכט. 2 איך װאָלט דיך געפֿירט, דיך געבראַכט אין הױז פֿון מײַן מוטער װאָס לערנט מיך; דיר טרינקען געגעבן פֿון װײַן געקאָכטן, פֿון זאַפֿט פֿון מײַן מילגרױם. 3 זײַן לינקע האַנט אונטער מײַן קאָפּ, און זײַן רעכטע זאָל מיך אַרומנעמען. 4 איך באַשװער אײַך, טעכטער פֿון ירושלים, איר זאָלט ניט װעקן און ניט אױפֿװעקן די ליבשאַפֿט, ביז זי װעט באַגערן. 5 װער איז די װאָס גײט אױף פֿונעם מדבר, זיך טוליענדיק צו איר געליבטן? אונטערן עפּלבױם האָב איך דיך אױפֿגעװעקט; דאָרטן האָט דײַן מוטער געװײטאָקט מיט דיר, דאָרט האָט געװײטאָקט די װאָס האָט דיך געבאָרן. 6 טו מיך אַרױף װי אַ זיגל אױף דײַן האַרצן, װי אַ זיגל אױף דײַן אָרעם, װאָרום שטאַרק װי דער טױט איז די ליבשאַפֿט, האַרט װי דער קבֿר די אײפֿערזוכט; אירע פֿלאַמען זײַנען פֿלאַמען פֿײַער, אַ פֿלאַקער פֿון גאָט. 7 גרױסע װאַסערן קענען ניט פֿאַרלעשן די ליבשאַפֿט, און טײַכן װעלן זי ניט אַװעקפֿלײצן. אַז אַ מענטש זאָל געבן פֿאַר ליבשאַפֿט דעם גאַנצן פֿאַרמעג פֿון זײַן הױז, פֿאַראַכטן אים װאָלט מען פֿאַראַכט. 8 אַ קלײנע שװעסטער האָבן מיר, און זי האָט נאָך קײן בריסט ניט; װאָס זאָלן מיר טאָן מיט אונדזער שװעסטער אין דעם טאָג װאָס מע װעט איר רעדן? 9 אױב זי איז אַ מױער, װעלן מיר בױען אױף איר אַ זילבערנע מױערקרױן; און אױב זי איז אַ טיר, װעלן מיר זי פֿאַרשפּאַרן מיט צעדערברעטער. 10 איך בין אַ מױער, און מײַנע בריסט װי די טורעמס; דענצמאָל בין איך געװען אין זײַנע אױגן אַזױ װי אַ קװאַל פֿון גליק.
11 אַ װײַנגאָרטן האָט שלמה געהאַט אין בַעַל-הָמון, האָט ער געגעבן דעם װײַנגאָרטן צו היטער; איטלעכער פֿלעגט ברענגען פֿאַר זײַן פֿרוכט טױזנט זילבערשטיק. 12 מײַן אײגענער װײַנגאָרטן איז בײַ מיר. די טױזנט זײַנען פֿאַר דיר, שלמה, אָבער צװײ הונדערט פֿאַר די װאָס היטן זײַן פֿרוכט. 13 דו װאָס זיצסט אין די גערטנער, די חבֿרים האָרכן אױף דײַן קָול, לאָז מיך אים הערן. 14 אַנטלױף, געליבטער מײַן, און זײַ געגליכן צו אַ הירש, אָדער צו אַ הינד אַ יונגן, אױף די בשׂמים-געבערג.
Hebrew
1 מִ֤י יִתֶּנְךָ֙ כְּאָ֣ח לִ֔י יוֹנֵ֖ק שְׁדֵ֣י אִמִּ֑י אֶֽמְצָאֲךָ֤ בַחוּץ֙ אֶשָׁ֣קְךָ֔ גַּ֖ם לֹא־יָב֥וּזוּ לִֽי׃ 2 אֶנְהָֽגֲךָ֗ אֲבִֽיאֲךָ֛ אֶל־בֵּ֥ית אִמִּ֖י תְּלַמְּדֵ֑נִי אַשְׁקְךָ֙ מִיַּ֣יִן הָרֶ֔קַח מֵעֲסִ֖יס רִמֹּנִֽי׃ 3 שְׂמֹאלוֹ֙ תַּ֣חַת רֹאשִׁ֔י וִֽימִינ֖וֹ תְּחַבְּקֵֽנִי׃ 4 הִשְׁבַּ֥עְתִּי אֶתְכֶ֖ם בְּנ֣וֹת יְרוּשָׁלָ֑͏ִם מַה־תָּעִ֧ירוּ וּֽמַה־תְּעֹֽרְר֛וּ אֶת־הָאַהֲבָ֖ה עַ֥ד שֶׁתֶּחְפָּֽץ׃   ס 5 מִ֣י זֹ֗את עֹלָה֙ מִן־הַמִּדְבָּ֔ר מִתְרַפֶּ֖קֶת עַל־דּוֹדָ֑הּ תַּ֤חַת הַתַּפּ֙וּחַ֙ עֽוֹרַרְתִּ֔יךָ שָׁ֚מָּה חִבְּלַ֣תְךָ אִמֶּ֔ךָ שָׁ֖מָּה חִבְּלָ֥ה יְלָדַֽתְךָ׃ 6 שִׂימֵ֨נִי כַֽחוֹתָ֜ם עַל־לִבֶּ֗ךָ כַּֽחוֹתָם֙ עַל־זְרוֹעֶ֔ךָ כִּֽי־עַזָּ֤ה כַמָּ֙וֶת֙ אַהֲבָ֔ה קָשָׁ֥ה כִשְׁא֖וֹל קִנְאָ֑ה רְשָׁפֶ֕יהָ רִשְׁפֵּ֕י אֵ֖שׁ שַׁלְהֶ֥בֶתְיָֽה׃ 7 מַ֣יִם רַבִּ֗ים לֹ֤א יֽוּכְלוּ֙ לְכַבּ֣וֹת אֶת־הָֽאַהֲבָ֔ה וּנְהָר֖וֹת לֹ֣א יִשְׁטְפ֑וּהָ אִם־יִתֵּ֨ן אִ֜ישׁ אֶת־כָּל־ה֤וֹן בֵּיתוֹ֙ בָּאַהֲבָ֔ה בּ֖וֹז יָב֥וּזוּ לֽוֹ׃   ס 8 אָח֥וֹת לָ֙נוּ֙ קְטַנָּ֔ה וְשָׁדַ֖יִם אֵ֣ין לָ֑הּ מַֽה־נַּעֲשֶׂה֙ לַאֲחֹתֵ֔נוּ בַּיּ֖וֹם שֶׁיְּדֻבַּר־בָּֽהּ׃ 9 אִם־חוֹמָ֣ה הִ֔יא נִבְנֶ֥ה עָלֶ֖יהָ טִ֣ירַת כָּ֑סֶף וְאִם־דֶּ֣לֶת הִ֔יא נָצ֥וּר עָלֶ֖יהָ ל֥וּחַ אָֽרֶז׃ 10 אֲנִ֣י חוֹמָ֔ה וְשָׁדַ֖י כַּמִּגְדָּל֑וֹת אָ֛ז הָיִ֥יתִי בְעֵינָ֖יו כְּמוֹצְאֵ֥ת שָׁלֽוֹם׃   פ
11 כֶּ֣רֶם הָיָ֤ה לִשְׁלֹמֹה֙ בְּבַ֣עַל הָמ֔וֹן נָתַ֥ן אֶת־הַכֶּ֖רֶם לַנֹּטְרִ֑ים אִ֛ישׁ יָבִ֥א בְּפִרְי֖וֹ אֶ֥לֶף כָּֽסֶף׃ 12 כַּרְמִ֥י שֶׁלִּ֖י לְפָנָ֑י הָאֶ֤לֶף לְךָ֙ שְׁלֹמֹ֔ה וּמָאתַ֖יִם לְנֹטְרִ֥ים אֶת־פִּרְיֽוֹ׃ 13 הַיוֹשֶׁ֣בֶת בַּגַּנִּ֗ים חֲבֵרִ֛ים מַקְשִׁיבִ֥ים לְקוֹלֵ֖ךְ הַשְׁמִיעִֽינִי׃ 14 בְּרַ֣ח דּוֹדִ֗י וּֽדְמֵה־לְךָ֤ לִצְבִי֙ א֚וֹ לְעֹ֣פֶר הָֽאַיָּלִ֔ים עַ֖ל הָרֵ֥י בְשָׂמִֽים׃