Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 האָט געענטפֿערט אִיובֿ, און האָט געזאָגט: 2 װען געװױגן זאָל געװױגן װערן מײַן כּעס, און מײַן בראָך װאָלט מען נעמען אױפֿן װאָגשאָל באַגלײַך! 3 װאָרום שװערער פֿון דעם זאַמד פֿון ימען װאָלט עס זײַן אַצונד; דרום זײַנען מײַנע װערטער צעמישט. 4 װאָרום אין מיר זײַנען די פֿײַלן פֿון אַלמאַכטיקן, װאָס זײער גיפֿט טרינקט מײַן געמיט; שרעקענישן פֿון גאָט שטעלן זיך אױס קעגן מיר. 5 שרײַט דען אַ װאַלדאײזל אױף גראָז? צי מרוקעט אַן אָקס אױף זײַן פֿוטער? 6 װערט אומבאַטעַמטס געגעסן אָן זאַלץ? צי איז דאָ אַ טעם אין זאַפֿט פֿון אַלטײַ? 7 װאָס מײַן זעל האָט ניט געװאָלט אָנרירן, דאָס זײַנען די צושפּײַזן פֿון מײַן ברױט. 8 הלװאי קומט אָן מײַן פֿאַרלאַנג, און מײַן האָפֿענונג גיט גאָט! 9 און גאָט װיליקט אײַן און צעדריקט מיך, לאָזט לױז זײַן האַנט און דערענדיקט מיך! 10 װאָלט דאָס נאָך געװען מײַן נחמה, און איך װאָלט געטאַנצט אין יסורים; זאָל ער זײַן אומדערבאַרימדיק; הגם איך האָב ניט געלײקנטאָן די װערטער פֿון הײליקן. 11 װאָס איז מײַן כּוח, אַז איך זאָל האָפֿן? און װאָס מײַן סָוף, אַז איך זאָל אײַנהאַלטן מײַן געמיט? 12 איז דער כּוח פֿון שטײנער מײַן כּוח? איז מײַן לײַב פֿון קופּער? 13 איז דען פֿאַר מיר קײן הילף ניטאָ, און אַן עצה איז פֿאַרשטױסן פֿון מיר? 14 דעם װאָס גײט אײַן קומט רַחמָנות פֿון זײַן חבֿר, אַפֿילו ער פֿאַרלאָזט די מורא פֿאַרן אַלמאַכטיקן. 15 מײַנע ברידער האָבן געפֿעלשט װי אַ טײַך, װי דער שטראָם פֿון טײַכן װאָס גײען אַװעק, 16 װאָס זײַנען טונקל פֿון אײַז – אױף זײ באַהאַלט זיך דער שנײ. 17 בעת זײ װערן צעװאַרעמט, װערן זײ פֿאַרשװוּנדן, װי עס װערט הײס, צעגײען זײ פֿון זײער אָרט. 18 עס דרײען זיך די װעגן פֿון זײער װאַנדער, זײ פֿאַרגײען אין נישט און װערן פֿאַרלאָרן. 19 די קאַראַװאַנען פֿון תֵּימא האָבן אױסגעקוקט, די גײ-מחנות פֿון שבֿא האָבן געהאָפֿט אױף זײ, 20 אָבער זײ האָבן זיך געשעמט װאָס זײ האָבן זיך פֿאַרזיכערט, זײ זײַנען אָנגעקומען ביז אַהין און אין שאַנד געבליבן. 21 פֿאַר װאָר, אַצונד זײַט איר מיט אים, איר האָט דערזען דעם בראָך, און זיך דערשראָקן. 22 האָב איך דען געזאָגט: גיט מיר װאָס, און פֿון אײַער פֿאַרמעג שענקט פֿאַר מיר? 23 אָדער: מאַכט מיך אַנטרינען פֿון שׂונאס האַנט, און פֿון דער האַנט פֿון געװאַלטטוער זאָלט איר מיך אױסלײזן? 24 לערנט מיך, און איך װעל שװײַגן, און װאָס איך האָב פֿאַרזען, גיט מיר צו פֿאַרשטײן. 25 װי שטאַרק זײַנען ריכטיקע װערטער! אָבער װאָס באַװײַזט דאָס באַװײַזן פֿון אײַך? 26 רעכנט איר װערטער פֿאַר אַ באַװײַז, און פֿאַר װינט די רײד פֿון פֿאַרצװײפֿלטן? 27 אַפֿילו אױף אַ יתום װאָלט איר גורל װאַרפֿן, און איר װאָלט גראָבן אױף אײַער חבֿר. 28 און אַצונד באַװיליקט, קערט אײַך צו מיר; און צי װעל איך אײַך אין פּנים אַ ליגן זאָגן? 29 קערט אײַך אום, איך בעט אײַך, זאָל קײן עװלה ניט געשען, יאָ, קערט אײַך װידער אום, איך בין גערעכט דערין. 30 איז אין מײַן צונג דאָ אומרעכט? צי שפּירט ניט מײַן גומען פֿאַרברעכן?
Hebrew
1 וַיַּ֥עַן אִיּ֗וֹב וַיֹּאמַֽר׃ 2 ל֗וּ שָׁק֣וֹל יִשָּׁקֵ֣ל כַּעְשִׂ֑י והיתי בְּֽמֹאזְנַ֥יִם יִשְׂאוּ־יָֽחַד׃ 3 כִּֽי־עַתָּ֗ה מֵח֣וֹל יַמִּ֣ים יִכְבָּ֑ד עַל־כֵּ֝֗ן דְּבָרַ֥י לָֽעוּ׃ 4 כִּ֤י חִצֵּ֪י שַׁדַּ֡י עִמָּדִ֗י אֲשֶׁ֣ר חֲ֭מָתָם שֹׁתָ֣ה רוּחִ֑י בִּעוּתֵ֖י אֱל֣וֹהַּ יַֽעַרְכֽוּנִי׃ 5 הֲיִֽנְהַק־פֶּ֥רֶא עֲלֵי־דֶ֑שֶׁא אִ֥ם יִגְעֶה־שּׁ֝֗וֹר עַל־בְּלִילֽוֹ׃ 6 הֲיֵאָכֵ֣ל תָּ֭פֵל מִבְּלִי־מֶ֑לַח אִם־יֶשׁ־טַ֝֗עַם בְּרִ֣יר חַלָּמֽוּת׃ 7 מֵאֲנָ֣ה לִנְגּ֣וֹעַ נַפְשִׁ֑י הֵ֝֗מָּה כִּדְוֵ֥י לַחְמִֽי׃ 8 מִֽי־יִ֭תֵּן תָּב֣וֹא שֶֽׁאֱלָתִ֑י וְ֝תִקְוָתִ֗י יִתֵּ֥ן אֱלֽוֹהַּ׃ 9 וְיֹאֵ֣ל אֱ֭לוֹהַּ וִֽידַכְּאֵ֑נִי יַתֵּ֥ר יָ֝ד֗וֹ וִֽיבַצְּעֵֽנִי׃ 10 וּ֥תְהִי ע֨וֹד נֶ֘חָ֤מָתִ֗י וַאֲסַלְּדָ֣ה בְ֭חִילָה לֹ֣א יַחְמ֑וֹל כִּי־לֹ֥א כִ֝חַ֗דְתִּי אִמְרֵ֥י קָדֽוֹשׁ׃ 11 מַה־כֹּחִ֥י כִֽי־אֲיַחֵ֑ל וּמַה־קִּ֝צִּ֗י כִּֽי־אַאֲרִ֥יךְ נַפְשִֽׁי׃ 12 אִם־כֹּ֣חַ אֲבָנִ֣ים כֹּחִ֑י אִֽם־בְּשָׂרִ֥י נָחֽוּשׁ׃ 13 הַאִ֬ם אֵ֣ין עֶזְרָתִ֣י בִ֑י וְ֝תֻשִׁיָּ֗ה נִדְּחָ֥ה מִמֶּֽנִּי׃ 14 לַמָּ֣ס מֵרֵעֵ֣הוּ חָ֑סֶד וְיִרְאַ֖ת שַׁדַּ֣י יַעֲזֽוֹב׃ 15 אַ֭חַי בָּגְד֣וּ כְמוֹ־נָ֑חַל כַּאֲפִ֖יק נְחָלִ֣ים יַעֲבֹֽרוּ׃ 16 הַקֹּדְרִ֥ים מִנִּי־קָ֑רַח עָ֝לֵ֗ימוֹ יִתְעַלֶּם־שָֽׁלֶג׃ 17 בְּ֭עֵת יְזֹרְב֣וּ נִצְמָ֑תוּ בְּ֝חֻמּ֗וֹ נִדְעֲכ֥וּ מִמְּקוֹמָֽם׃ 18 יִ֭לָּ֣פְתוּ אָרְח֣וֹת דַּרְכָּ֑ם יַעֲל֖וּ בַתֹּ֣הוּ וְיֹאבֵֽדוּ׃ 19 הִ֭בִּיטוּ אָרְח֣וֹת תֵּמָ֑א הֲלִיכֹ֥ת שְׁ֝בָ֗א קִוּוּ־לָֽמוֹ׃ 20 בֹּ֥שׁוּ כִּֽי־בָטָ֑ח בָּ֥אוּ עָ֝דֶ֗יהָ וַיֶּחְפָּֽרוּ׃ 21 כִּֽי־עַ֭תָּה הֱיִ֣יתֶם לא תִּֽרְא֥וּ חֲ֝תַ֗ת וַתִּירָֽאוּ׃ 22 הֲ‍ֽכִי־אָ֭מַרְתִּי הָ֣בוּ לִ֑י וּ֝מִכֹּחֲכֶ֗ם שִׁחֲד֥וּ בַעֲדִֽי׃ 23 וּמַלְּט֥וּנִי מִיַּד־צָ֑ר וּמִיַּ֖ד עָרִיצִ֣ים תִּפְדּֽוּנִי׃ 24 ה֭וֹרוּנִי וַאֲנִ֣י אַחֲרִ֑ישׁ וּמַה־שָּׁ֝גִ֗יתִי הָבִ֥ינוּ לִֽי׃ 25 מַה־נִּמְרְצ֥וּ אִמְרֵי־יֹ֑שֶׁר וּמַה־יּוֹכִ֖יחַ הוֹכֵ֣חַ מִכֶּֽם׃ 26 הַלְהוֹכַ֣ח מִלִּ֣ים תַּחְשֹׁ֑בוּ וּ֝לְר֗וּחַ אִמְרֵ֥י נֹאָֽשׁ׃ 27 אַף־עַל־יָת֥וֹם תַּפִּ֑ילוּ וְ֝תִכְר֗וּ עַל־רֵֽיעֲכֶֽם׃ 28 וְ֭עַתָּה הוֹאִ֣ילוּ פְנוּ־בִ֑י וְעַל־פְּ֝נֵיכֶ֗ם אִם־אֲכַזֵּֽב׃ 29 שֻֽׁבוּ־נָ֭א אַל־תְּהִ֣י עַוְלָ֑ה ושבי ע֝וֹד צִדְקִי־בָֽהּ׃ 30 הֲיֵשׁ־בִּלְשׁוֹנִ֥י עַוְלָ֑ה אִם־חִ֝כִּ֗י לֹא־יָבִ֥ין הַוּֽוֹת׃