Yiddish
1
חכמה האָט אױפֿגעבױט איר הױז, אױסגעהאַקט אירע זיבן זײַלן.
2
זי האָט געשאָכטן איר שעכטונג, געמישט איר װײַן, אױך געגרײט איר טיש.
3
זי שיקט אירע מײדלעך, זי רופֿטאױף די הױכע ערטער פֿון שטאָט:
4
װער עס איז אַ נאַר זאָל פֿאַרקערן אַהער; װוּ אײנער אָן שׂכל זאָגט זי צו אים:
5
קומט עסט פֿון מײַן ברױט, און טרינקט פֿון דעם װײַן װאָס איך האָב געמישט.
6
פֿאַרלאָזט נאַרישקײטן, כּדי איר זאָלט לעבן, און טרעט אין װעג פֿון פֿאַרשטאַנדיקײט. –
7
דער װאָס מוסערט דעם שפּעטער נעמט זיך שאַנד, און דער װאָס שטראָפֿט דעם רָשע – טאַדל אױף זיך.
8
זאָלסט ניט שטראָפֿן דעם שפּעטער, װאָרום ער װעט דיך פֿײַנט קריגן, שטראָף דעם קלוגן, און ער װעט דיך ליב קריגן.
9
גיב דעם קלוגן, און ער װעט נאָך קליגער װערן, לערן דעם גערעכטן, און ער װעט מערן לערנונג. –
10
דער אָנהײב פֿון חכמה איז מורא פֿאַר גאָט, און די דערקענונג פֿון דעם הײליקן איז פֿאַרשטאַנדיקײט.
11
װאָרום דורך מיר װעלן געמערט װערן דײַנע טעג, און יאָרן פֿון לעבן װעט מען דיר צולײגן.
12
אױב דו ביסט קלוג, ביסטו קלוג פֿאַר זיך, און ביסטו אַ שפּעטער, װעסטו אַלײן לײַדן.
13
די װײַבספּאַרשױן נאַרישקײט ליאַרעמט; לױטער לײַכטזיניקײט און װײס גאָרנישט.
14
און זי זיצט בײַם אײַנגאַנג פֿון איר הױז, אױף אַ שטול אױף די הױכע ערטער פֿון שטאָט,
15
צו רופֿן די פֿאַרבײַגײערװאָס גײען אױף זײערע גלײַכע װעגן:
16
װער עס איז אַ נאַר זאָל פֿאַרקערן אַהער; און װוּ אײנער אָן שׂכל זאָגט זי צו אים:
17
געגנבֿעט װאַסער איז זיס, און פֿאַרבאָרגן ברױט איז געשמאַק.
18
און ער װײס ניט אַז מתים זײַנען דאָרטן, אין די טיפֿענישן פֿון אונטערערד זײַנען אירע געסט.