Yiddish
1
פֿאַר דעם געזאַנגמײַסטער, פֿאַר ידותון; אַ מזמור פֿון דָוִדן.
2
נאָר צו גאָט טוט האַרן מײַן זעל, פֿון אים איז מײַן הילף.
3
נאָר ער איז מײַן פֿעלדז און מײַן הילף, מײַן פֿעסטונג, איך זאָל זיך ניט אױסגליטשן שטאַרק.
4
ביז װאַנען װעט איר אָנפֿאַלן אױף אַ מענטשן? איר אַלע טוט הרגעןװי אַ װאַנט אַן אײַנגעבױגענע, װי אַ מױער אַן אומגעפֿאַלענע.
5
רַק זײ עֵצהן זיך פֿון זײַן הױכקײט אים אַראָפּצושטױסן; זײ האָבן הנאה פֿון ליגן; מיט זײער מױל בענטשן זײ, און אין זיך שילטן זײ. סֶלָה.
6
נאָר צו גאָט, טו האַרן, מײַן זעל, װאָרום פֿון אים איז מײַן האָפֿונג.
7
נאָר ער איז מײַן פֿעלדז און מײַן הילף, מײַן פֿעסטונג, איך זאָל זיך ניט אױסגליטשן.
8
בײַ גאָט איז מײַן הילף און מײַן כּבֿוד; דער פֿעלדז פֿון מײַן שטאַרקײט, מײַן באַשיצונג איז אין גאָט.
9
פֿאַרזיכערט אײַך אױף אים אין יעטװעדער צײַט, איר פֿאָלק, גיסט אױס פֿאַר אים אײַער האַרץ; גאָט איז אונדז אַ באַשיצונג. סֶלָה.
10
בלױז אַ הױך זײַנען די מענטשנקינדער, אַן אָפּנאַר די אָנגעזעענע לײַט; װען מע זאָל אױף אַ װאָגשאָל אַרױפֿלײגן, זײַנען זײ אין אײנעם אַ הױך.
11
איר זאָלט אײַך ניט פֿאַרזיכערן אױף רױב, און ניט נאַרן אױף גזלה זאָלט איר אײַך. אַז דער פֿאַרמעג װאַקסט, זאָלט איר ניט לײגן קײן אַכט.
12
אײן מאָל האָט גאָט גערעדט, צװײ מאָל האָב איך דאָס געהערט, אַז שטאַרקײט איז בײַ גאָט.
13
און בײַ דיר, גאָט, איז גענאָד, װאָרום דו באַצאָלסט איטלעכן לױט זײַנע מעשׂים.