Yiddish
1
פֿאַר דעם געזאַנגמײַסטער; אַל-תַּשחֵת; פֿון דָוִדן אַ מִכתָּם, װען ער איז אַנטלאָפֿן פֿון שָאולן אין דער הײל.
2
לײַטזעליק מיך, גאָט, לײַטזעליק מיך, װאָרום אין דיר האָט זיך געשיצט מײַן זעל, און אין שאָטן פֿון דײַנע פֿליגלען װעל איך מיך שיצןביז די אומגליקן װעלן אַריבער.
3
איך װעל רופֿן צו גאָט דעם אױבערשטן, צו גאָט װאָס פֿירט אױס פֿאַר מיר.
4
ער װעט שיקן פֿון הימל, און מיך העלפֿן, מעג לעסטערן דער װאָס װיל מיך אײַנשלינגען, סֶלָה; גאָט װעט שיקן זײַן חֶסד און זײַן טרײַשאַפֿט.
5
מײַן זעל איז צװישן לײבן, איך ליג צװישן מענטשנקינדער לָהוטע; זײערע צײן זײַנען שפּיזן און פֿײַלן, און זײער צונג אַ שװערד אַ שאַרפֿע.
6
דערהײב דיך איבער די הימלען, גאָט, איבער דער גאַנצער ערד זאָל זײַן דײַן כּבֿוד.
7
אַ נעץ האָבן זײ אָנגעברײט פֿאַר מײַנע טריט, מע האָט אײַנגעבױגן מײַן זעל; זײ האָבן געגראָבן פֿאַר מיר אַ גרוב, זײַנען זײ אַלײן אַרײַנגעפֿאַלן אין איר. סֶלָה.
8
פֿעסט איז מײַן האַרץ, גאָט, פֿעסט איז מײַן האַרץ, איך װעל זינגען און שפּילן.
9
דערװעק דיך, מײַן זעל, דערװעק דיך, גיטאַר און האַרף; לאָמיך אױפֿװעקן דעם באַגינען.
10
איך װעל דיך לױבן צװישן די פֿעלקער, גאָט, איך װעל דיך באַזינגען צװישן די אומות.
11
װאָרום גרױס ביז די הימלען איז דײַן חֶסד, און ביז די װאָלקן דײַן טרײַשאַפֿט.
12
דערהײב דיך איבער די הימלען, גאָט, איבער דער גאַנצער ערד זאָל זײַן דײַן כּבֿוד.