Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 װײ, די קױטיקע און אומװערדיקע, די דריקערישע שטאָט! 2 זי האָט ניט צוגעהערט דעם קָול, זי האָט ניט גענומען קײן מוסר, זי האָט זיך ניט פֿאַרזיכערט אױף יהוה, זי האָט זיך ניט דערנענטערט צו איר גאָט. 3 אירע האַרן אין איר זײַנען לײבן ברומיקע, אירע ריכטער זײַנען אָװנטװעלף, זײ לאָזן ניט אַ בײן ביז פֿרימאָרגן. 4 אירע נבֿיאים זײַנען לױזגעלאָזט, מענטשן אומגעטרײַע; אירע כּהנים פֿאַרשװעכן די הײליקײט, פֿאַרברעכן אַקעגן דער תּורה. 5 גאָט דער גערעכטער איז אין איר מיט, ער טוט ניט קײן אומרעכט; פֿרימאָרגן אין פֿרימאָרגן לאָזט ער אַרױסזײַן גערעכטיקײט אין ליכט, ניט פֿאַרפֿעלט; אָבער דער פֿאַרברעכער װײס ניט פֿון קײן בושה. 6 איך האָב פֿאַרשניטן פֿעלקער, פֿאַרװיסט געװאָרן זײַנען זײערע װינקלען; איך האָב חרובֿ געמאַכט זײערע גאַסן, אַז קײנער גײט ניט דורך; צעשטערט זײַנען זײערע שטעט, אָן אַ מענטשן, אָן אַ באַװױנער. 7 האָב איך געטראַכט: װעסט געװיס מורא האָבן פֿאַר מיר, װעסט אַ מוסר נעמען; כּדי איר װױנונג זאָל ניט פֿאַרשניטן װערן, לױט אַלץ װאָס איך האָב באַפֿױלן װעגן איר; אָבער זײ האָבן זיך געפֿעדערטפֿאַרדאָרבן צו זײַן אין אַלע זײערע מעשׂים. 8 דרום ריכט זיך אױף מיר, זאָגט גאָט, אױף דעם טאָג װאָס איך שטײ אױף צום רױב, װאָרום מײַן משפּט איז אײַנצוזאַמלען די פֿעלקעראיך זאָל אױפֿקלײַבן די קיניגרײַכן, אױסצוגיסן אױף זײ מײַן כּעס, מײַן גאַנצן גרימצאָרן; װאָרום אין דעם פֿײַער פֿון מײַן פֿאַרדראָסװעט פֿאַרצערט װערן די גאַנצע ערד. 9 װאָרום דענצמאָל װעל איך איבערמאַכן די פֿעלקעראַ ליפּ אַ רײנע, אַז זײ זאָלן אַלע רופֿן צום נאָמען יהוה, אים צו דינען אַזױ װי אײן מאַן. 10 פֿון יענער זײַט טײַכן פֿון כּוּשװעלן זײ ברענגען מײַנע בעטער, די טאָכטער פּוּצַי, אַ מתּנה צו מיר. 11 אין יענעם טאָג װעסטו זיך מער ניט שעמעןװעגן אַלע דײַנע מעשׂים, װאָס דו האָסט פֿאַרבראָכן קעגן מיר, װאָרום דענצמאָל װעל איך אָפּטאָן פֿון צװישן דירדײַנע שטאָלצלוסטיקע, און װעסט זיך מער װידער ניט גרײסן, אױף מײַן הײליקן באַרג. 12 און איך װעל איבערלאָזן אין דירדאָס געדריקטע און אָרימע פֿאָלק, און זײ װעלן זיך באַשיצןאין דעם נאָמען יהוה. 13 דער איבערבלײַב פֿון ישׂראל װעט ניט טאָן קײן אומרעכט, און ניט רעדן קײן ליגן, און אין זײער מױל װעט זיך ניט געפֿינעןאַ צונג פֿון באַטרוג; יאָ, זײ װעלן זיך פֿיטערן און הױערן, און קײנער װעט ניט שרעקן. 14 זינג, טאָכטער צִיון, טוט שאַלן, ישׂראל; פֿרײ זיך און זײַ לוסטיק פֿון גאַנצן האַרצן, טאָכטער ירושלים. 15 גאָט טוט אָפּ דײַנע משפּטים, ער ראַמט אָפּ דײַנע פֿײַנט; דער קיניג פֿון ישׂראל, גאָט, איז צװישן דיר, זאָלסט מער ניט מורא האָבן פֿאַר בײז. 16 אין יענעם טאָג װעט געזאָגט װערן צו ירושלים: זאָלסט ניט מורא האָבן; צִיון, ניט שלאַף װערן זאָלן דײַנע הענט. 17 יהוה דײַן גאָט איז צװישן דיר, אַ גִבור װאָס העלפֿט; ער װעט זיך פֿרײען מיט שִׂמחה אױף דיר, ער װעט פֿאַרשװײַגן אין זײַן ליבשאַפֿט, ער װעט זיך פֿרײען אױף דיר מיט געזאַנג. 18 איך זאַמל אײַן די דערװײַטערטע פֿון אַ יום-טובֿ -די װאָס זײַנען אַװעק פֿון דיר, װאָס דו האָסט געטראָגן װעגן דעם שאַנד. 19 זע, איך רעכן זיך מיט אַלע דײַנע פּײַניקער, אין יענער צײַט, און איך װעל העלפֿן די װאָס איז הינקעדיק, און די פֿאַרשטױסענע װעל איך אײַנזאַמלען; און איך װעל זײ מאַכן פֿאַר אַ לױב און פֿאַר אַ שם, די װאָס איבער דער גאַנצער ערד איז געװען זײער שאַנד. 20 אין יענער צײַט װעל איך אײַך ברענגען, און אין יענער צײַט טו איך אײַך אײַנזאַמלען; װאָרום איך װעל אײַך מאַכן פֿאַר אַ שם און פֿאַר אַ לױבצװישן אַלע פֿעלקער פֿון דער ערד, װען איך קער אום אײַער געפֿאַנגענשאַפֿטפֿאַר אײַערע אױגן, זאָגט גאָט.
Hebrew
1 ה֥וֹי מֹרְאָ֖ה וְנִגְאָלָ֑ה הָעִ֖יר הַיּוֹנָֽה׃ 2 לֹ֤א שָֽׁמְעָה֙ בְּק֔וֹל לֹ֥א לָקְחָ֖ה מוּסָ֑ר בַּֽיהוָה֙ לֹ֣א בָטָ֔חָה אֶל־אֱלֹהֶ֖יהָ לֹ֥א קָרֵֽבָה׃ 3 שָׂרֶ֣יהָ בְקִרְבָּ֔הּ אֲרָי֖וֹת שֹֽׁאֲגִ֑ים שֹׁפְטֶ֙יהָ֙ זְאֵ֣בֵי עֶ֔רֶב לֹ֥א גָרְמ֖וּ לַבֹּֽקֶר׃ 4 נְבִיאֶ֙יהָ֙ פֹּֽחֲזִ֔ים אַנְשֵׁ֖י בֹּֽגְד֑וֹת כֹּהֲנֶ֙יהָ֙ חִלְּלוּ־קֹ֔דֶשׁ חָמְס֖וּ תּוֹרָֽה׃ 5 יְהוָ֤ה צַדִּיק֙ בְּקִרְבָּ֔הּ לֹ֥א יַעֲשֶׂ֖ה עַוְלָ֑ה בַּבֹּ֨קֶר בַּבֹּ֜קֶר מִשְׁפָּט֨וֹ יִתֵּ֤ן לָאוֹר֙ לֹ֣א נֶעְדָּ֔ר וְלֹֽא־יוֹדֵ֥עַ עַוָּ֖ל בֹּֽשֶׁת׃ 6 הִכְרַ֣תִּי גוֹיִ֗ם נָשַׁ֙מּוּ֙ פִּנּוֹתָ֔ם הֶחֱרַ֥בְתִּי חֽוּצוֹתָ֖ם מִבְּלִ֣י עוֹבֵ֑ר נִצְדּ֧וּ עָרֵיהֶ֛ם מִבְּלִי־אִ֖ישׁ מֵאֵ֥ין יוֹשֵֽׁב׃ 7 אָמַ֜רְתִּי אַךְ־תִּירְאִ֤י אוֹתִי֙ תִּקְחִ֣י מוּסָ֔ר וְלֹֽא־יִכָּרֵ֣ת מְעוֹנָ֔הּ כֹּ֥ל אֲשֶׁר־פָּקַ֖דְתִּי עָלֶ֑יהָ אָכֵן֙ הִשְׁכִּ֣ימוּ הִשְׁחִ֔יתוּ כֹּ֖ל עֲלִילוֹתָֽם׃ 8 לָכֵ֤ן חַכּוּ־לִי֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה לְי֖וֹם קוּמִ֣י לְעַ֑ד כִּ֣י מִשְׁפָּטִי֩ לֶאֱסֹ֨ף גּוֹיִ֜ם לְקָבְצִ֣י מַמְלָכ֗וֹת לִשְׁפֹּ֨ךְ עֲלֵיהֶ֤ם זַעְמִי֙ כֹּ֚ל חֲר֣וֹן אַפִּ֔י כִּ֚י בְּאֵ֣שׁ קִנְאָתִ֔י תֵּאָכֵ֖ל כָּל־הָאָֽרֶץ׃ 9 כִּֽי־אָ֛ז אֶהְפֹּ֥ךְ אֶל־עַמִּ֖ים שָׂפָ֣ה בְרוּרָ֑ה לִקְרֹ֤א כֻלָּם֙ בְּשֵׁ֣ם יְהוָ֔ה לְעָבְד֖וֹ שְׁכֶ֥ם אֶחָֽד׃ 10 מֵעֵ֖בֶר לְנַֽהֲרֵי־כ֑וּשׁ עֲתָרַי֙ בַּת־פוּצַ֔י יוֹבִל֖וּן מִנְחָתִֽי׃ 11 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא לֹ֤א תֵב֙וֹשִׁי֙ מִכֹּ֣ל עֲלִילֹתַ֔יִךְ אֲשֶׁ֥ר פָּשַׁ֖עַתְּ בִּ֑י כִּי־אָ֣ז אָסִ֣יר מִקִּרְבֵּ֗ךְ עַלִּיזֵי֙ גַּאֲוָתֵ֔ךְ וְלֹֽא־תוֹסִ֧פִי לְגָבְהָ֛ה ע֖וֹד בְּהַ֥ר קָדְשִֽׁי׃ 12 וְהִשְׁאַרְתִּ֣י בְקִרְבֵּ֔ךְ עַ֥ם עָנִ֖י וָדָ֑ל וְחָס֖וּ בְּשֵׁ֥ם יְהוָֽה׃ 13 שְׁאֵרִ֨ית יִשְׂרָאֵ֜ל לֹֽא־יַעֲשׂ֤וּ עַוְלָה֙ וְלֹא־יְדַבְּר֣וּ כָזָ֔ב וְלֹֽא־יִמָּצֵ֥א בְּפִיהֶ֖ם לְשׁ֣וֹן תַּרְמִ֑ית כִּֽי־הֵ֛מָּה יִרְע֥וּ וְרָבְצ֖וּ וְאֵ֥ין מַחֲרִֽיד׃   ס 14 רָנִּי֙ בַּת־צִיּ֔וֹן הָרִ֖יעוּ יִשְׂרָאֵ֑ל שִׂמְחִ֤י וְעָלְזִי֙ בְּכָל־לֵ֔ב בַּ֖ת יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 15 הֵסִ֤יר יְהוָה֙ מִשְׁפָּטַ֔יִךְ פִּנָּ֖ה אֹֽיְבֵ֑ךְ מֶ֣לֶךְ יִשְׂרָאֵ֤ל יְהוָה֙ בְּקִרְבֵּ֔ךְ לֹא־תִֽירְאִ֥י רָ֖ע עֽוֹד׃ 16 בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא יֵאָמֵ֥ר לִירֽוּשָׁלַ֖͏ִם אַל־תִּירָ֑אִי צִיּ֖וֹן אַל־יִרְפּ֥וּ יָדָֽיִךְ׃ 17 יְהוָ֧ה אֱלֹהַ֛יִךְ בְּקִרְבֵּ֖ך גִּבּ֣וֹר יוֹשִׁ֑יעַ יָשִׂ֨ישׂ עָלַ֜יִךְ בְּשִׂמְחָ֗ה יַחֲרִישׁ֙ בְּאַ֣הֲבָת֔וֹ יָגִ֥יל עָלַ֖יִךְ בְּרִנָּֽה׃ 18 נוּגֵ֧י מִמּוֹעֵ֛ד אָסַ֖פְתִּי מִמֵּ֣ךְ הָי֑וּ מַשְׂאֵ֥ת עָלֶ֖יהָ חֶרְפָּֽה׃ 19 הִנְנִ֥י עֹשֶׂ֛ה אֶת־כָּל־מְעַנַּ֖יִךְ בָּעֵ֣ת הַהִ֑יא וְהוֹשַׁעְתִּ֣י אֶת־הַצֹּלֵעָ֗ה וְהַנִּדָּחָה֙ אֲקַבֵּ֔ץ וְשַׂמְתִּים֙ לִתְהִלָּ֣ה וּלְשֵׁ֔ם בְּכָל־הָאָ֖רֶץ בָּשְׁתָּֽם׃ 20 בָּעֵ֤ת הַהִיא֙ אָבִ֣יא אֶתְכֶ֔ם וּבָעֵ֖ת קַבְּצִ֣י אֶתְכֶ֑ם כִּֽי־אֶתֵּ֨ן אֶתְכֶ֜ם לְשֵׁ֣ם וְלִתְהִלָּ֗ה בְּכֹל֙ עַמֵּ֣י הָאָ֔רֶץ בְּשׁוּבִ֧י אֶת־שְׁבוּתֵיכֶ֛ם לְעֵינֵיכֶ֖ם אָמַ֥ר יְהוָֽה׃