Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: האַק דיר אױס צװײ שטײנערנע לוחות אַזױ װי די ערשטע, און איך װעל אױפֿשרײַבן אױף די לוחות די װערטער װאָס זײַנען געװען אױף די ערשטע לוחות, װאָס דו האָסט צעבראָכן. 2 און זײַ אָנגעברײט אין דער פֿרי, און גײ אַרױף אין דער פֿרי אױפֿן באַרג סינַי, און שטעל זיך פֿאַר מיר דאָרטן אױפֿן שפּיץ באַרג. 3 און קײן מענטש זאָל ניט אַרױפֿגײן מיט דיר, און קײן מענטש זאָל אױך ניט געזען װערן אױפֿן גאַנצן באַרג; אַפילו די שאָפּ און די רינדער זאָלן זיך ניט פֿיטערן אַקעגן יענעם באַרג. 4 האָט ער אױסגעהאַקט צװײ שטײנערנע לוחות אַזױ װי די ערשטע; און משה האָט זיך געפֿעדערט אין דער פֿרי, און איז אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן באַרג סינַי, אַזױ װי גאָט האָט אים באַפֿױלן, און ער האָט גענומען אין זײַן האַנט די צװײ שטײנערנע לוחות. 5 און יהוה האָט אַראָפּגענידערט אין דעם װאָלקן; און ער האָט זיך געשטעלט מיט אים דאָרטן; און ער האָט גערופֿן דעם נאָמען יהוה. 6 און יהוה איז פֿאַרבײַגעגאַנגען פֿאַר זײַן פּנים, און האָט אױסגערופֿן: יהוה, יהוה איז אַ דערבאַרימדיקער און לײַטזעליקער גאָט, אײַנגעהאַלטן אין צאָרן, און רײַך אין גענאָד און טרײַשאַפֿט; 7 ער האַלט גענאָד ביזן טױזנטסטן גליד, ער פֿאַרטראָגט זינד און פֿאַרברעכן און חטאים, נאָר שענקען שענקט ער ניט; ער רעכנט זיך פֿאַר די זינד פֿון די פֿאָטערס, מיט די קינדער, און מיט די קינדסקינדער, מיטן דריטן און מיטן פֿירטן דָור. 8 האָט משה זיך גענײַגט אױף גיך צו דער ערד, און זיך געבוקט. 9 און ער האָט געזאָגט: אױב, איך בעט דיך, איך האָב געפֿונען לײַטזעליקײט אין דײַנע אױגן, גאָט, זאָל, איך בעט דיך, גאָט גײן צװישן אונדז, װאָרום אַ האַרטנעקיק פֿאָלק איז דאָס; און זאָלסט פֿאַרגעבן אונדזער זינד און אונדזער חטא, און אונדז מאַכן פֿאַר דײַן אַרב. 10 האָט ער געזאָגט: זע, איך שליס אַ בונד; אַנטקעגן פֿאַר דײַן גאַנצן פֿאָלק װעל איך טאָן װוּנדער װאָס זײַנען ניט באַשאַפֿן געװאָרן אױף דער גאַנצער ערד, און צװישן אַלע אומות; און דאָס גאַנצע פֿאָלק, װאָס דו ביסט צװישן אים, װעט זען די טוּונג פֿון גאָט װאָס איך טו מיט דיר, אַז זי איז פֿאָרכטיק. 11 היט דיר װאָס איך באַפֿעל דיר הײַנט; זע, איך פֿאַרטרײַב פֿון פֿאַר דיר דעם אֶמוֹרי, און דעם כּנַעֲני, און דעם חִתּי, און דעם פּרִזי, און דעם חוי, און דעם יבֿוסי. 12 היט זיך, זאָלסט ניט שליסן אַ בונד דעם באַװוינער פֿון דעם לאַנד װאָס דו קומסט דערױף, כּדי ער זאָל ניט זײַן פֿאַר אַ שטרױכלונג צװישן דיר. 13 נײַערט זײערע מזבחות זאָלט איר צעשטױסן, און זײערע זײַלשטײנער זאָלט איר צעברעכן, און זײערע געצנבײמער זאָלט איר אָפּהאַקן. 14 װאָרום טאָרסט זיך ניט בוקן צו אַן אַנדער גאָט, װײַל יהוה – זײַן נאָמען איז צערענער, אַ צערנדיקער גאָט איז ער. 15 טאָמער װעסטו שליסן אַ בונד די באװױנער פֿון לאַנד, און זײ װעלן זײַן פֿאַרפֿירט נאָך זײערע געטער, און שלאַכטן צו זײערע געטער, װעלן זײ דיך רופֿן, און װעסט עסן פֿון זײער שלאַכטאָפּפֿער; 16 און װעסט נעמען פֿון זײערע טעכטער פֿאַר דײַנע זין, און זײערע טעכטער װעלן זײַן פֿאַרפֿירט נאָך זײערע געטער, און װעלן פֿאַרפֿירן דײַנע זין נאָך זײערע געטער. 17 קײן געגאָסענע געטער זאָלסטו דיר ניט מאַכן. 18 דעם יָום-טובֿ פֿון מצות זאָלסטו היטן: זיבן טעג זאָלסטו עסן מצות, אַזױ װי איך האָב דיר באַפֿױלן, אין דער געשטעלטער צײַט אין חוֹדש אָביב, װאָרום אין חוֹדש אָביב ביסטו אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם. 19 איטלעכס װאָס עפֿנט דעם טראַכט געהערט צו מיר; און פֿון אַל דײַן פֿי זאָלסטו הײליקן דעם זָכר, דעם ערשטלינג פֿון אָקס און שעפּס. 20 און דעם ערשטלינג פֿון אַן אײזל זאָלסטו אױסלײזן מיט אַ שעפּס; און אױב דו װעסט ניט אױסלײזן, זאָלסטו אים אָפּהאַקן דאָס געניק. יעטװעדער בכָור פֿון דײַנע זין זאָלסטו אױסלײזן. און מע זאָל זיך ניט װײַזן פֿאַר מיר מיט לײדיקן. 21 זעקס טעג זאָלסטו אַרבעטן, און אױפֿן זיבעטן טאָג זאָלסטו רוען; אַפֿילו אין אַקערצײַט און אין שניטצײַט זאָלסטו רוען. 22 און דעם יָום-טובֿ פֿון שבועות זאָלסטו דיר מאַכן, בײַ די ערשטצײַטיקע פֿון װײצשניט; און דעם יָום-טובֿ פֿון אײַנזאַמלונג בײַם אומדרײ פֿון יאָר. 23 דרײַ מאָל אין יאָר זאָלן אַלע דײַנע מאַנספּאַרשױנען זיך װײַזן פֿאַר דעם האַר יהוה, דעם גאָט פֿון ישׂראל. 24 װאָרום איך װעל פֿאַריאָגן די פֿעלקער פֿון פֿאַר דיר, און װעל דערברײטערן דײַן געמאַרק; און קײנער װעט ניט גלוסטן דײַן לאַנד, װען דו גײסט אַרױף זיך װײַזן פֿאַר יהוה דײַן גאָט דרײַ מאָל אין יאָר. 25 זאָלסט ניט מקריב זײַן מיט געזײַערטן ברױט דאָס בלוט פֿון מײַן שלאַכטאָפּפֿער, און דאָס שלאַכטאָפּפֿער פֿון דעם יָום-טובֿ פֿון פּסח זאָל ניט איבערנעכטיקן ביז אין דער פֿרי. 26 די ערשטע פֿריצײַטיקע פֿון דײַן ערד זאָלסטו ברענגען אין הױז פֿון יהוה דײַן גאָט. זאָלסט ניט קאָכן אַ ציקעלע אין זײַן מוטערס מילך.
27 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: שרײַב דיר אױף די דאָזיקע װערטער, װאָרום לױט די דאָזיקע װערטער האָב איך געשלאָסן אַ בונד מיט דיר און מיט ישׂראל. 28 און ער איז דאָרטן געװען מיט גאָט פֿערציק טעג און פֿערציק נעכט; קײן ברױט האָט ער ניט געגעסן, און קײן װאַסער האָט ער ניט געטרונקען. און ער האָט אױפֿגעשריבן אױף די לוחות די װערטער פֿון דעם בונד, די צען געבאָט. 29 און עס איז געװען, אַז משה האָט אַראָפּגענידערט פֿון באַרג סינַי – און די צװײ לוחות פֿון געזעץ זײַנען געװען אין משהס האַנט, װען ער האָט אַראָפּגענידערט פֿון באַרג – האָט משה ניט געװוּסט, אַז די הױט פֿון זײַן פּנים האָט געשטראַלט פֿון זײַן רעדן מיט אים. 30 און אַהרן און אַלע קינדער פֿון ישׂראל האָבן געזען משהן, ערשט די הױט פֿון זײַן פּנים שטראַלט, און זײ האָבן מוֹרא געהאַט צו גענענען צו אים. 31 האָט זײ משה צוגערופֿן, און אַהרן, און אַלע פֿירשטן פֿון דער עדה האָבן זיך אומגעקערט צו אים, און משה האָט צו זײ גערעדט. 32 און דערנאָך האָבן גענענט אַלע קינדער פֿון ישׂראל, און ער האָט זײ באַפֿױלן אַלץ װאָס גאָט האָט מיט אים גערעדט אױפֿן באַרג סינַי. 33 און װי משה האָט געענדיקט רעדן מיט זײ, האָט ער אָנגעטאָן אױף זײַן פּנים אַ צודעק. 34 און אַז משה איז געקומען פֿאַר גאָט צו רעדן מיט אים, פֿלעגט ער אָפּטאָן דעם צודעק ביז זײַן אַרױסגײן; און ער פֿלעגט אַרױסגײן און רעדן צו די קינדער פֿון ישׂראל דאָס װאָס ער איז באַפֿױלן געװאָרן. 35 און די קינדער פֿון ישׂראל פֿלעגן זען דעם פּנים פֿון משהן, אַז די הױט פֿון משהס פּנים שטראַלט; און משה פֿלעגט װידער אָנטאָן דעם צודעק אױף זײַן פּנים, ביז ער איז אַרײַנגעגאַנגען צו רעדן מיט אים.
Hebrew
1 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה פְּסָל־לְךָ֛ שְׁנֵֽי־לֻחֹ֥ת אֲבָנִ֖ים כָּרִאשֹׁנִ֑ים וְכָתַבְתִּי֙ עַל־הַלֻּחֹ֔ת אֶת־הַדְּבָרִ֔ים אֲשֶׁ֥ר הָי֛וּ עַל־הַלֻּחֹ֥ת הָרִאשֹׁנִ֖ים אֲשֶׁ֥ר שִׁבַּֽרְתָּ׃ 2 וֶהְיֵ֥ה נָכ֖וֹן לַבֹּ֑קֶר וְעָלִ֤יתָ בַבֹּ֙קֶר֙ אֶל־הַ֣ר סִינַ֔י וְנִצַּבְתָּ֥ לִ֛י שָׁ֖ם עַל־רֹ֥אשׁ הָהָֽר׃ 3 וְאִישׁ֙ לֹֽא־יַעֲלֶ֣ה עִמָּ֔ךְ וְגַם־אִ֥ישׁ אַל־יֵרָ֖א בְּכָל־הָהָ֑ר גַּם־הַצֹּ֤אן וְהַבָּקָר֙ אַל־יִרְע֔וּ אֶל־מ֖וּל הָהָ֥ר הַהֽוּא׃ 4 וַיִּפְסֹ֡ל שְׁנֵֽי־לֻחֹ֨ת אֲבָנִ֜ים כָּרִאשֹׁנִ֗ים וַיַּשְׁכֵּ֨ם מֹשֶׁ֤ה בַבֹּ֙קֶר֙ וַיַּ֙עַל֙ אֶל־הַ֣ר סִינַ֔י כַּאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֹת֑וֹ וַיִּקַּ֣ח בְּיָד֔וֹ שְׁנֵ֖י לֻחֹ֥ת אֲבָנִֽים׃ 5 וַיֵּ֤רֶד יְהוָה֙ בֶּֽעָנָ֔ן וַיִּתְיַצֵּ֥ב עִמּ֖וֹ שָׁ֑ם וַיִּקְרָ֥א בְשֵׁ֖ם יְהוָֽה׃ 6 וַיַּעֲבֹ֨ר יְהוָ֥ה עַל־פָּנָיו֮ וַיִּקְרָא֒ יְהוָ֣ה יְהוָ֔ה אֵ֥ל רַח֖וּם וְחַנּ֑וּן אֶ֥רֶךְ אַפַּ֖יִם וְרַב־חֶ֥סֶד וֶאֱמֶֽת 7 נֹצֵ֥ר חֶ֙סֶד֙ לָאֲלָפִ֔ים נֹשֵׂ֥א עָוֺ֛ן וָפֶ֖שַׁע וְחַטָּאָ֑ה וְנַקֵּה֙ לֹ֣א יְנַקֶּ֔ה פֹּקֵ֣ד עֲוֺ֣ן אָב֗וֹת עַל־בָּנִים֙ וְעַל־בְּנֵ֣י בָנִ֔ים עַל־שִׁלֵּשִׁ֖ים וְעַל־רִבֵּעִֽים׃ 8 וַיְמַהֵ֖ר מֹשֶׁ֑ה וַיִּקֹּ֥ד אַ֖רְצָה וַיִּשְׁתָּֽחוּ׃ 9 וַיֹּ֡אמֶר אִם־נָא֩ מָצָ֨אתִי חֵ֤ן בְּעֵינֶ֙יךָ֙ אֲדֹנָ֔י יֵֽלֶךְ־נָ֥א אֲדֹנָ֖י בְּקִרְבֵּ֑נוּ כִּ֤י עַם־קְשֵׁה־עֹ֙רֶף֙ ה֔וּא וְסָלַחְתָּ֛ לַעֲוֺנֵ֥נוּ וּלְחַטָּאתֵ֖נוּ וּנְחַלְתָּֽנוּ׃ 10 וַיֹּ֗אמֶר הִנֵּ֣ה אָנֹכִי֮ כֹּרֵ֣ת בְּרִית֒ נֶ֤גֶד כָּֽל־עַמְּךָ֙ אֶעֱשֶׂ֣ה נִפְלָאֹ֔ת אֲשֶׁ֛ר לֹֽא־נִבְרְא֥וּ בְכָל־הָאָ֖רֶץ וּבְכָל־הַגּוֹיִ֑ם וְרָאָ֣ה כָל־הָ֠עָם אֲשֶׁר־אַתָּ֨ה בְקִרְבּ֜וֹ אֶת־מַעֲשֵׂ֤ה יְהוָה֙ כִּֽי־נוֹרָ֣א ה֔וּא אֲשֶׁ֥ר אֲנִ֖י עֹשֶׂ֥ה עִמָּֽךְ׃ 11 שְׁמָ֨ר־לְךָ֔ אֵ֛ת אֲשֶׁ֥ר אָנֹכִ֖י מְצַוְּךָ֣ הַיּ֑וֹם הִנְנִ֧י גֹרֵ֣שׁ מִפָּנֶ֗יךָ אֶת־הָאֱמֹרִי֙ וְהַֽכְּנַעֲנִ֔י וְהַחִתִּי֙ וְהַפְּרִזִּ֔י וְהַחִוִּ֖י וְהַיְבוּסִֽי׃ 12 הִשָּׁ֣מֶר לְךָ֗ פֶּן־תִּכְרֹ֤ת בְּרִית֙ לְיוֹשֵׁ֣ב הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֥ר אַתָּ֖ה בָּ֣א עָלֶ֑יהָ פֶּן־יִהְיֶ֥ה לְמוֹקֵ֖שׁ בְּקִרְבֶּֽךָ׃ 13 כִּ֤י אֶת־מִזְבְּחֹתָם֙ תִּתֹּצ֔וּן וְאֶת־מַצֵּבֹתָ֖ם תְּשַׁבֵּר֑וּן וְאֶת־אֲשֵׁרָ֖יו תִּכְרֹתֽוּן׃ 14 כִּ֛י לֹ֥א תִֽשְׁתַּחֲוֶ֖ה לְאֵ֣ל אַחֵ֑ר כִּ֤י יְהוָה֙ קַנָּ֣א שְׁמ֔וֹ אֵ֥ל קַנָּ֖א הֽוּא׃ 15 פֶּן־תִּכְרֹ֥ת בְּרִ֖ית לְיוֹשֵׁ֣ב הָאָ֑רֶץ וְזָנ֣וּ אַחֲרֵ֣י אֱלֹֽהֵיהֶ֗ם וְזָבְחוּ֙ לֵאלֹ֣הֵיהֶ֔ם וְקָרָ֣א לְךָ֔ וְאָכַלְתָּ֖ מִזִּבְחֽוֹ׃ 16 וְלָקַחְתָּ֥ מִבְּנֹתָ֖יו לְבָנֶ֑יךָ וְזָנ֣וּ בְנֹתָ֗יו אַחֲרֵי֙ אֱלֹ֣הֵיהֶ֔ן וְהִזְנוּ֙ אֶת־בָּנֶ֔יךָ אַחֲרֵ֖י אֱלֹהֵיהֶֽן׃ 17 אֱלֹהֵ֥י מַסֵּכָ֖ה לֹ֥א תַעֲשֶׂה־לָּֽךְ׃ 18 אֶת־חַ֣ג הַמַּצּוֹת֮ תִּשְׁמֹר֒ שִׁבְעַ֨ת יָמִ֜ים תֹּאכַ֤ל מַצּוֹת֙ אֲשֶׁ֣ר צִוִּיתִ֔ךָ לְמוֹעֵ֖ד חֹ֣דֶשׁ הָאָבִ֑יב כִּ֚י בְּחֹ֣דֶשׁ הָֽאָבִ֔יב יָצָ֖אתָ מִמִּצְרָֽיִם׃ 19 כָּל־פֶּ֥טֶר רֶ֖חֶם לִ֑י וְכָֽל־מִקְנְךָ֙ תִּזָּכָ֔ר פֶּ֖טֶר שׁ֥וֹר וָשֶֽׂה׃ 20 וּפֶ֤טֶר חֲמוֹר֙ תִּפְדֶּ֣ה בְשֶׂ֔ה וְאִם־לֹ֥א תִפְדֶּ֖ה וַעֲרַפְתּ֑וֹ כֹּ֣ל בְּכ֤וֹר בָּנֶ֙יךָ֙ תִּפְדֶּ֔ה וְלֹֽא־יֵרָא֥וּ פָנַ֖י רֵיקָֽם׃ 21 שֵׁ֤שֶׁת יָמִים֙ תַּעֲבֹ֔ד וּבַיּ֥וֹם הַשְּׁבִיעִ֖י תִּשְׁבֹּ֑ת בֶּחָרִ֥ישׁ וּבַקָּצִ֖יר תִּשְׁבֹּֽת׃ 22 וְחַ֤ג שָׁבֻעֹת֙ תַּעֲשֶׂ֣ה לְךָ֔ בִּכּוּרֵ֖י קְצִ֣יר חִטִּ֑ים וְחַג֙ הָֽאָסִ֔יף תְּקוּפַ֖ת הַשָּׁנָֽה׃ 23 שָׁלֹ֥שׁ פְּעָמִ֖ים בַּשָּׁנָ֑ה יֵרָאֶה֙ כָּל־זְכ֣וּרְךָ֔ אֶת־פְּנֵ֛י הָֽאָדֹ֥ן יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 24 כִּֽי־אוֹרִ֤ישׁ גּוֹיִם֙ מִפָּנֶ֔יךָ וְהִרְחַבְתִּ֖י אֶת־גְּבוּלֶ֑ךָ וְלֹא־יַחְמֹ֥ד אִישׁ֙ אֶֽת־אַרְצְךָ֔ בַּעֲלֹֽתְךָ֗ לֵרָאוֹת֙ אֶת־פְּנֵי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ שָׁלֹ֥שׁ פְּעָמִ֖ים בַּשָּׁנָֽה׃ 25 לֹֽא־תִשְׁחַ֥ט עַל־חָמֵ֖ץ דַּם־זִבְחִ֑י וְלֹא־יָלִ֣ין לַבֹּ֔קֶר זֶ֖בַח חַ֥ג הַפָּֽסַח׃ 26 רֵאשִׁ֗ית בִּכּוּרֵי֙ אַדְמָ֣תְךָ֔ תָּבִ֕יא בֵּ֖ית יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֑יךָ לֹא־תְבַשֵּׁ֥ל גְּדִ֖י בַּחֲלֵ֥ב אִמּֽוֹ׃   פ
27 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה כְּתָב־לְךָ֖ אֶת־הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֑לֶּה כִּ֞י עַל־פִּ֣י הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֗לֶּה כָּרַ֧תִּי אִתְּךָ֛ בְּרִ֖ית וְאֶת־יִשְׂרָאֵֽל׃ 28 וֽ͏ַיְהִי־שָׁ֣ם עִם־יְהוָ֗ה אַרְבָּעִ֥ים יוֹם֙ וְאַרְבָּעִ֣ים לַ֔יְלָה לֶ֚חֶם לֹ֣א אָכַ֔ל וּמַ֖יִם לֹ֣א שָׁתָ֑ה וַיִּכְתֹּ֣ב עַל־הַלֻּחֹ֗ת אֵ֚ת דִּבְרֵ֣י הַבְּרִ֔ית עֲשֶׂ֖רֶת הַדְּבָרִֽים׃ 29 וַיְהִ֗י בְּרֶ֤דֶת מֹשֶׁה֙ מֵהַ֣ר סִינַ֔י וּשְׁנֵ֨י לֻחֹ֤ת הָֽעֵדֻת֙ בְּיַד־מֹשֶׁ֔ה בְּרִדְתּ֖וֹ מִן־הָהָ֑ר וּמֹשֶׁ֣ה לֹֽא־יָדַ֗ע כִּ֥י קָרַ֛ן ע֥וֹר פָּנָ֖יו בְּדַבְּר֥וֹ אִתּֽוֹ׃ 30 וַיַּ֨רְא אַהֲרֹ֜ן וְכָל־בְּנֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ אֶת־מֹשֶׁ֔ה וְהִנֵּ֥ה קָרַ֖ן ע֣וֹר פָּנָ֑יו וַיִּֽירְא֖וּ מִגֶּ֥שֶׁת אֵלָֽיו׃ 31 וַיִּקְרָ֤א אֲלֵהֶם֙ מֹשֶׁ֔ה וַיָּשֻׁ֧בוּ אֵלָ֛יו אַהֲרֹ֥ן וְכָל־הַנְּשִׂאִ֖ים בָּעֵדָ֑ה וַיְדַבֵּ֥ר מֹשֶׁ֖ה אֲלֵהֶֽם׃ 32 וְאַחֲרֵי־כֵ֥ן נִגְּשׁ֖וּ כָּל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיְצַוֵּ֕ם אֵת֩ כָּל־אֲשֶׁ֨ר דִּבֶּ֧ר יְהוָ֛ה אִתּ֖וֹ בְּהַ֥ר סִינָֽי׃ 33 וַיְכַ֣ל מֹשֶׁ֔ה מִדַּבֵּ֖ר אִתָּ֑ם וַיִּתֵּ֥ן עַל־פָּנָ֖יו מַסְוֶֽה׃ 34 וּבְבֹ֨א מֹשֶׁ֜ה לִפְנֵ֤י יְהוָה֙ לְדַבֵּ֣ר אִתּ֔וֹ יָסִ֥יר אֶת־הַמַּסְוֶ֖ה עַד־צֵאת֑וֹ וְיָצָ֗א וְדִבֶּר֙ אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֵ֖ת אֲשֶׁ֥ר יְצֻוֶּֽה׃ 35 וְרָא֤וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ אֶת־פְּנֵ֣י מֹשֶׁ֔ה כִּ֣י קָרַ֔ן ע֖וֹר פְּנֵ֣י מֹשֶׁ֑ה וְהֵשִׁ֨יב מֹשֶׁ֤ה אֶת־הַמַּסְוֶה֙ עַל־פָּנָ֔יו עַד־בֹּא֖וֹ לְדַבֵּ֥ר אִתּֽוֹ׃   ס