Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 און דו מענטשנקינד, זאָג נבֿיאותאױף די בערג פֿון ישׂראל, און זאָלסט זאָגן: בערג פֿון ישׂראל, הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט. 2 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײַל דער פֿײַנט האָט אױף אײַך געזאָגט: אַהאַ! אױך די אײביקע הײכן זײַנען אונדז צו ירושה געװאָרן. 3 דרום זאָג נבֿיאות, און זאָלסט זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײַל און באַװײַל מע האָט אײַך פֿאַרװיסטאון אײַנגעשלונגען פֿון רונד אַרום, כּדי איר זאָלט װערן אַ ירושהפֿאַר די איבעריקע פֿעלקער, און איר זײַט געקומען אױף דעם גערײד פֿון צינגער, און דער באַרײדערײַ פֿון מענטשן, 4 דרום איר בערג פֿון ישׂראל, הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט דעם האַר: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַרצו די בערג און צו די הײכן, צו די גראָבנס און צו די טאָלן, און צו די װיסטע חורבֿות, און צו די פֿאַרלאָזענע שטעט, װאָס זײַנען געװאָרן צו רױב און צו שפּאָטבײַ די איבעריקע פֿעלקער װאָס פֿון רונד אַרום – 5 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: פֿאַר װאָר, אין דעם פֿײַער פֿון מײַן צאָרן האָב איך גערעדט װעגן די איבעריקע פֿעלקער, און װעגן אדום אין גאַנצן, װאָס האָבן געמאַכט מײַן לאַנד זיך פֿאַר אַ ירושה, מיט שִׂמחה פֿון גאַנצן האַרצן, מיט פֿאַראַכטונג פֿון דער זעל, כּדי עס צו פֿאַרטרײַבן צוליב רױב. 6 דרום זאָג נבֿיאות איבער דער ערד פֿון ישׂראל, און זאָלסט זאָגן צו די בערג און צו די הײכן, צו די גראָבנס און צו די טאָלן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: זע, אין מײַן כּעס און אין מײַן גרימצאָרן האָב איך גערעדט, װײַל די שאַנד פֿון די פֿעלקער האָט איר געטראָגן. 7 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: איך הײב אױף מײַן האַנט, אױב די פֿעלקער װאָס פֿון רונד אַרום אײַך, זײ גופֿא, װעלן ניט טראָגן זײער שאַנד! 8 און איר, בערג פֿון ישׂראל, װעט געבן אײַערע צװײַגן, און טראָגן אײַער פֿרוכט, פֿאַר מײַן פֿאָלק ישׂראל; װאָרום זײ זײַנען נאָנט צו קומען. 9 װאָרום אָט קום איך צו אײַך, און איך װעל זיך קערן צו אײַך, און איר װעט באַאַרבעט װערן, און פֿאַרזײט װערן. 10 און איך װעל מערן אױף אײַך מענטשן, דאָס גאַנצע הױז פֿון ישׂראל אין גאַנצן; און די שטעט װעלן באַזעצט װערן, און די חורבֿות װעלן אָפּגעבױט װערן. 11 און איך װעל מערן אױף אײַך מענטשן און בהמות, און זײ װעלן זיך מערן און פֿרוכפּערן; און איך װעל אײַך באַזעצן װי אין אײַערע פֿריִערדיקע צײַטן, און װעל אײַך באַגיטיקן מער װי אין אײַער אָנהײב; און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה. 12 און איך װעל מאַכן אומגײן אױף אײַך מענטשן, מײַן פֿאָלק ישׂראל; און זײ װעלן דיך אַרבן, און װעסט זײ זײַן פֿאַר אַ נחלה, און װעסט זײ מער ניט װידער פֿאַרװאַרפֿן. 13 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײַל מע זאָגט צו אײַך: אַ מענטשנעסערין ביסטו, און אַ פֿאַרװאַרפֿערין פֿון פֿעלקער ביסטו געװאָרן. 14 דרום װעסטו מענטשן מער ניט עסן, און דײַנע פֿעלקער װעסטו מער ניט פֿאַרװאַרפֿן, זאָגט גאָט דער האַר. 15 און איך װעל דיך מער ניט מאַכן הערןדי שאַנד פֿון די פֿעלקער, און די חרפּה פֿון די אומותװעסטו מער ניט טראָגן, און דײַנע פֿעלקער װעסטו מער ניט מאַכן שטרױכלען, זאָגט גאָט דער האַר. 16 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 17 מענטשנקינד, דאָס הױז פֿון ישׂראל זיצנדיק אױף זײער ערד, האָבן זײ זי פֿאַראומרײניקט מיט זײער װעגאון מיט זײערע מעשׂים; אַזױ װי די אומרײנקײט פֿון אַן אָפּגעזונדערטער פֿרױאיז געװען זײער װעג פֿאַר מיר. 18 און איך האָב אױסגעגאָסן אױף זײ מײַן גרימצאָרן פֿאַר דעם בלוט װאָס זײ האָבן פֿאַרגאָסן אין לאַנד, און װײַל מיט זײערע אָפּגעטער האָבן זײ עס פֿאַראומרײניקט. 19 און איך האָב זײ צעשפּרײט צװישן די פֿעלקער, און זײ זײַנען צעװאָרפֿן געװאָרן אין די לענדער; לױט זײער װעג און לױט זײערע מעשׂים האָב איך זײ געמשפּט. 20 און אַז זײ זײַנען געקומען צו די פֿעלקערװאָס זײ זײַנען געקומען אַהין, האָבן זײ פֿאַרשװעכט מײַן הײליקן נאָמען, אַז מע האָט אױף זײ געזאָגט: דאָס פֿאָלק פֿון גאָט זײַנען די דאָזיקע, און פֿון זײַן לאַנד קומען זײ אַרױס. 21 און איך האָב געשױנט מײַן הײליקן נאָמען, װאָס דאָס הױז פֿון ישׂראל האָט אים פֿאַרשװעכטצװישן די פֿעלקער װאָס זײ זײַנען געקומען אַהין. 22 דרום זאָג צו דעם הױז פֿון ישׂראל: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: ניט פֿון אײַערט װעגן טו איך, הױז פֿון ישׂראל, נײַערט פֿאַר מײַן הײליקן נאָמען, װאָס איר האָט פֿאַרשװעכט צװישן די פֿעלקערװאָס איר זײַט געקומען אַהין. 23 און איך װעל הײליקן מײַן גרױסן נאָמען, װאָס איז פֿאַרשװעכט געװאָרן צװישן די פֿעלקער, װאָס איר האָט פֿאַרשװעכט צװישן זײ; און די פֿעלקער װעלן װיסן אַז איך בין יהוה, זאָגט גאָט דער האַר, װען איך װער געהײליקט דורך אײַך פֿאַר זײערע אױגן. 24 און איך װעל אײַך צונױפֿנעמען פֿון די פֿעלקער, און װעל אײַך אײַנזאַמלען פֿון אַלע לענדער, און אײַך ברענגען אױף אײַער ערד. 25 און איך װעל שפּריצן אױף אײַך רײנע װאַסער, און איר װעט רײן װערן; פֿון אַלע אײַערע אומרײנקײטן און פֿון אַלע אײַערע אָפּגעטערװעל איך אײַך רײניקן. 26 און איך װעל אײַך געבן אַ נײַ האַרץ, און אַ נײַ געמיט װעל איך אַרײַנגעבן אין אײַך, און איך װעל אָפּטאָן דאָס האַרץ פֿון שטײן פֿון אײַער לײַב, און װעל אײַך געבן אַ האַרץ פֿון פֿלײש. 27 און מײַן גײַסט װעל איך אַרײַנגעבן אין אײַך, און װעל מאַכן אַז אין מײַנע חוקים זאָלט איר גײן, און מײַנע געזעצן זאָלט איר היטן און טאָן. 28 און איר װעט זיצן אין דעם לאַנדװאָס איך האָב געגעבן אײַערע עלטערן, און איר װעט מיר זײַן צום פֿאָלק, און איך װעל אײַך זײַן צום גאָט. 29 און איך װעל אײַך העלפֿן פֿון אַלע אײַערע אומרײנקײטן, און איך װעל רופֿן צו דער תּבֿואה, און װעל זי מערן, און װעל ניט געבן אױף אײַך קײן הונגער. 30 און איך װעל מערן די פֿרוכט פֿון בױם, און די װאַקסונג פֿון פֿעלד, כּדי איר זאָלט מער ניט אױסשטײןדי חרפּה פֿון הונגער צװישן די פֿעלקער. 31 און איר װעט זיך דערמאָנען אײַערע שלעכטע װעגן, און אײַערע מעשׂים װאָס זײַנען ניט גוט געװען, און איר װעט זיך עקלען פֿאַר זיך אַלײן איבער אײַערע זינד און איבער אײַערע אומװערדיקײטן. 32 ניט פֿון אײַערט װעגן טו איך, זאָגט גאָט דער האַר; זאָל דאָס באַװוּסט זײַן צו אײַך; זײַט אין בושה און שעמט אײַך פֿאַר אײַערע װעגן, איר הױז פֿון ישׂראל. 33 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: אין דעם טאָג װאָס איך רײניק אײַך פֿון אַלע אײַערע זינד, װעל איך באַזעצן די שטעט, און די חורבֿות װעלן אָפּגעבױט װערן. 34 און דאָס פֿאַרװיסטע לאַנד װעט באַאַרבעט װערן, אָנשטאָט װאָס עס איז געװען אַ װיסטענישפֿאַר די אױגן פֿון איטלעכן דורכגײער. 35 און מע װעט זאָגן: דאָס דאָזיקע לאַנד דאָס פֿאַרװיסטעאיז געװאָרן װי דער גאָרטן פֿון עדן, און די שטעט די חרבֿע און פֿאַרװיסטע און צעשטערטעזײַנען באַפֿעסטיקטע באַזעצט. 36 און װיסן װעלן די פֿעלקערװאָס װעלן איבערבלײַבן רונד אַרום אײַך, אַז איך יהוה האָב אָפּגעבױט די צעשטערטע ערטער, האָב באַפֿלאַנצט דאָס פֿאַרװיסטע; איך יהוה האָב גערעדט און װעל טאָן. 37 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: אױך דערין װעל איך זיך לאָזן דערבעטןפֿון דעם הױז פֿון ישׂראל, זײ צו טאָן: איך װעל זײ מערן מענטשן װי שאָף. 38 װי די הײליקע שאָף, װי די שאָף פֿון ירושלים אין אירע יום-טובֿים, אַזױ װעלן זײַן די חרבֿע שטעט פֿול מיט מענטשנשאָף; און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה.
Hebrew
1 וְאַתָּ֣ה בֶן־אָדָ֔ם הִנָּבֵ֖א אֶל־הָרֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְאָ֣מַרְתָּ֔ הָרֵי֙ יִשְׂרָאֵ֔ל שִׁמְע֖וּ דְּבַר־יְהוָֽה׃ 2 כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה יַ֣עַן אָמַ֧ר הָאוֹיֵ֛ב עֲלֵיכֶ֖ם הֶאָ֑ח וּבָמ֣וֹת עוֹלָ֔ם לְמֽוֹרָשָׁ֖ה הָ֥יְתָה לָּֽנוּ׃ 3 לָכֵן֙ הִנָּבֵ֣א וְאָמַרְתָּ֔ כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה יַ֣עַן בְּיַ֡עַן שַׁמּוֹת֩ וְשָׁאֹ֨ף אֶתְכֶ֜ם מִסָּבִ֗יב לִֽהְיוֹתְכֶ֤ם מֽוֹרָשָׁה֙ לִשְׁאֵרִ֣ית הַגּוֹיִ֔ם וַתֵּֽעֲל֛וּ עַל־שְׂפַ֥ת לָשׁ֖וֹן וְדִבַּת־עָֽם׃ 4 לָכֵן֙ הָרֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל שִׁמְע֖וּ דְּבַר־אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה כֹּֽה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְ֠הוִה לֶהָרִ֨ים וְלַגְּבָע֜וֹת לָאֲפִיקִ֣ים וְלַגֵּאָי֗וֹת וְלֶחֳרָב֤וֹת הַשֹּֽׁמְמוֹת֙ וְלֶעָרִ֣ים הַנֶּעֱזָב֔וֹת אֲשֶׁ֨ר הָי֤וּ לְבַז֙ וּלְלַ֔עַג לִשְׁאֵרִ֥ית הַגּוֹיִ֖ם אֲשֶׁ֥ר מִסָּבִֽיב׃   ס 5 לָכֵ֗ן כֹּֽה־אָמַר֮ אֲדֹנָ֣י יְהוִה֒ אִם־לֹ֠א בְּאֵ֨שׁ קִנְאָתִ֥י דִבַּ֛רְתִּי עַל־שְׁאֵרִ֥ית הַגּוֹיִ֖ם וְעַל־אֱד֣וֹם כֻּלָּ֑א אֲשֶׁ֣ר נָתְנֽוּ־אֶת־אַרְצִ֣י לָ֠הֶם לְמ֨וֹרָשָׁ֜ה בְּשִׂמְחַ֤ת כָּל־לֵבָב֙ בִּשְׁאָ֣ט נֶ֔פֶשׁ לְמַ֥עַן מִגְרָשָׁ֖הּ לָבַֽז׃ 6 לָכֵ֕ן הִנָּבֵ֖א עַל־אַדְמַ֣ת יִשְׂרָאֵ֑ל וְאָמַרְתָּ֡ לֶהָרִ֣ים וְ֠לַגְּבָעוֹת לָאֲפִיקִ֨ים וְלַגֵּאָי֜וֹת כֹּֽה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה הִנְנִ֨י בְקִנְאָתִ֤י וּבַחֲמָתִי֙ דִּבַּ֔רְתִּי יַ֛עַן כְּלִמַּ֥ת גּוֹיִ֖ם נְשָׂאתֶֽם׃ 7 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה אֲנִ֖י נָשָׂ֣אתִי אֶת־יָדִ֑י אִם־לֹ֤א הַגּוֹיִם֙ אֲשֶׁ֣ר לָכֶ֣ם מִסָּבִ֔יב הֵ֖מָּה כְּלִמָּתָ֥ם יִשָּֽׂאוּ׃ 8 וְאַתֶּ֞ם הָרֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ עַנְפְּכֶ֣ם תִּתֵּ֔נוּ וּפֶרְיְכֶ֥ם תִּשְׂא֖וּ לְעַמִּ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל כִּ֥י קֵרְב֖וּ לָבֽוֹא׃ 9 כִּ֖י הִנְנִ֣י אֲלֵיכֶ֑ם וּפָנִ֣יתִי אֲלֵיכֶ֔ם וְנֶעֱבַדְתֶּ֖ם וְנִזְרַעְתֶּֽם׃ 10 וְהִרְבֵּיתִ֤י עֲלֵיכֶם֙ אָדָ֔ם כָּל־בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵ֖ל כֻּלֹּ֑ה וְנֹֽשְׁבוּ֙ הֶֽעָרִ֔ים וְהֶחֳרָב֖וֹת תִּבָּנֶֽינָה׃ 11 וְהִרְבֵּיתִ֧י עֲלֵיכֶ֛ם אָדָ֥ם וּבְהֵמָ֖ה וְרָב֣וּ וּפָר֑וּ וְהוֹשַׁבְתִּ֨י אֶתְכֶ֜ם כְּקַדְמֽוֹתֵיכֶ֗ם וְהֵטִֽבֹתִי֙ מֵרִאשֹׁ֣תֵיכֶ֔ם וִֽידַעְתֶּ֖ם כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃ 12 וְהוֹלַכְתִּי֩ עֲלֵיכֶ֨ם אָדָ֜ם אֶת־עַמִּ֤י יִשְׂרָאֵל֙ וִֽירֵשׁ֔וּךָ וְהָיִ֥יתָ לָהֶ֖ם לְנַחֲלָ֑ה וְלֹא־תוֹסִ֥ף ע֖וֹד לְשַׁכְּלָֽם׃   ס 13 כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה יַ֚עַן אֹמְרִ֣ים לָכֶ֔ם אֹכֶ֥לֶת אָדָ֖ם אתי וּמְשַׁכֶּ֥לֶת גויך הָיִֽית׃ 14 לָכֵ֗ן אָדָם֙ לֹא־תֹ֣אכְלִי ע֔וֹד וגויך לֹ֣א תכשלי־ע֑וֹד נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 15 וְלֹא־אַשְׁמִ֨יעַ אֵלַ֤יִךְ עוֹד֙ כְּלִמַּ֣ת הַגּוֹיִ֔ם וְחֶרְפַּ֥ת עַמִּ֖ים לֹ֣א תִשְׂאִי־ע֑וֹד וגויך לֹא־תַכְשִׁ֣לִי ע֔וֹד נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   ס 16 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 17 בֶּן־אָדָ֗ם בֵּ֤ית יִשְׂרָאֵל֙ יֹשְׁבִ֣ים עַל־אַדְמָתָ֔ם וַיְטַמְּא֣וּ אוֹתָ֔הּ בְּדַרְכָּ֖ם וּבַעֲלִֽילוֹתָ֑ם כְּטֻמְאַת֙ הַנִּדָּ֔ה הָיְתָ֥ה דַרְכָּ֖ם לְפָנָֽי׃ 18 וָאֶשְׁפֹּ֤ךְ חֲמָתִי֙ עֲלֵיהֶ֔ם עַל־הַדָּ֖ם אֲשֶׁר־שָׁפְכ֣וּ עַל־הָאָ֑רֶץ וּבְגִלּוּלֵיהֶ֖ם טִמְּאֽוּהָ׃ 19 וָאָפִ֤יץ אֹתָם֙ בַּגּוֹיִ֔ם וַיִּזָּר֖וּ בָּאֲרָצ֑וֹת כְּדַרְכָּ֥ם וְכַעֲלִילוֹתָ֖ם שְׁפַטְתִּֽים׃ 20 וַיָּב֗וֹא אֶל־הַגּוֹיִם֙ אֲשֶׁר־בָּ֣אוּ שָׁ֔ם וַֽיְחַלְּל֖וּ אֶת־שֵׁ֣ם קָדְשִׁ֑י בֶּאֱמֹ֤ר לָהֶם֙ עַם־יְהוָ֣ה אֵ֔לֶּה וּמֵאַרְצ֖וֹ יָצָֽאוּ׃ 21 וָאֶחְמֹ֖ל עַל־שֵׁ֣ם קָדְשִׁ֑י אֲשֶׁ֤ר חִלְּל֙וּהוּ֙ בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֔ל בַּגּוֹיִ֖ם אֲשֶׁר־בָּ֥אוּ שָֽׁמָּה׃   ס 22 לָכֵ֞ן אֱמֹ֣ר לְבֵֽית־יִשְׂרָאֵ֗ל כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה לֹ֧א לְמַעַנְכֶ֛ם אֲנִ֥י עֹשֶׂ֖ה בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֑ל כִּ֤י אִם־לְשֵׁם־קָדְשִׁי֙ אֲשֶׁ֣ר חִלַּלְתֶּ֔ם בַּגּוֹיִ֖ם אֲשֶׁר־בָּ֥אתֶם שָֽׁם׃ 23 וְקִדַּשְׁתִּ֞י אֶת־שְׁמִ֣י הַגָּד֗וֹל הַֽמְחֻלָּל֙ בַּגּוֹיִ֔ם אֲשֶׁ֥ר חִלַּלְתֶּ֖ם בְּתוֹכָ֑ם וְיָדְע֨וּ הַגּוֹיִ֜ם כִּי־אֲנִ֣י יְהוָ֗ה נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה בְּהִקָּדְשִׁ֥י בָכֶ֖ם לְעֵינֵיהֶֽם׃ 24 וְלָקַחְתִּ֤י אֶתְכֶם֙ מִן־הַגּוֹיִ֔ם וְקִבַּצְתִּ֥י אֶתְכֶ֖ם מִכָּל־הָאֲרָצ֑וֹת וְהֵבֵאתִ֥י אֶתְכֶ֖ם אֶל־אַדְמַתְכֶֽם׃ 25 וְזָרַקְתִּ֧י עֲלֵיכֶ֛ם מַ֥יִם טְהוֹרִ֖ים וּטְהַרְתֶּ֑ם מִכֹּ֧ל טֻמְאוֹתֵיכֶ֛ם וּמִכָּל־גִּלּ֥וּלֵיכֶ֖ם אֲטַהֵ֥ר אֶתְכֶֽם׃ 26 וְנָתַתִּ֤י לָכֶם֙ לֵ֣ב חָדָ֔שׁ וְר֥וּחַ חֲדָשָׁ֖ה אֶתֵּ֣ן בְּקִרְבְּכֶ֑ם וַהֲסִ֨רֹתִ֜י אֶת־לֵ֤ב הָאֶ֙בֶן֙ מִבְּשַׂרְכֶ֔ם וְנָתַתִּ֥י לָכֶ֖ם לֵ֥ב בָּשָֽׂר׃ 27 וְאֶת־רוּחִ֖י אֶתֵּ֣ן בְּקִרְבְּכֶ֑ם וְעָשִׂ֗יתִי אֵ֤ת אֲשֶׁר־בְּחֻקַּי֙ תֵּלֵ֔כוּ וּמִשְׁפָּטַ֥י תִּשְׁמְר֖וּ וַעֲשִׂיתֶֽם׃ 28 וִישַׁבְתֶּ֣ם בָּאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֥ר נָתַ֖תִּי לַאֲבֹֽתֵיכֶ֑ם וִהְיִ֤יתֶם לִי֙ לְעָ֔ם וְאָ֣נֹכִ֔י אֶהְיֶ֥ה לָכֶ֖ם לֵאלֹהִֽים׃ 29 וְהוֹשַׁעְתִּ֣י אֶתְכֶ֔ם מִכֹּ֖ל טֻמְאֽוֹתֵיכֶ֑ם וְקָרָ֤אתִי אֶל־הַדָּגָן֙ וְהִרְבֵּיתִ֣י אֹת֔וֹ וְלֹא־אֶתֵּ֥ן עֲלֵיכֶ֖ם רָעָֽב׃ 30 וְהִרְבֵּיתִי֙ אֶת־פְּרִ֣י הָעֵ֔ץ וּתְנוּבַ֖ת הַשָּׂדֶ֑ה לְמַ֗עַן אֲ֠שֶׁר לֹ֣א תִקְח֥וּ ע֛וֹד חֶרְפַּ֥ת רָעָ֖ב בַּגּוֹיִֽם׃ 31 וּזְכַרְתֶּם֙ אֶת־דַּרְכֵיכֶ֣ם הָרָעִ֔ים וּמַעַלְלֵיכֶ֖ם אֲשֶׁ֣ר לֹֽא־טוֹבִ֑ים וּנְקֹֽטֹתֶם֙ בִּפְנֵיכֶ֔ם עַ֚ל עֲוֺנֹ֣תֵיכֶ֔ם וְעַ֖ל תּוֹעֲבֽוֹתֵיכֶֽם׃ 32 לֹ֧א לְמַעַנְכֶ֣ם אֲנִֽי־עֹשֶׂ֗ה נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה יִוָּדַ֖ע לָכֶ֑ם בּ֧וֹשׁוּ וְהִכָּלְמ֛וּ מִדַּרְכֵיכֶ֖ם בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵֽל׃   ס 33 כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה בְּיוֹם֙ טַהֲרִ֣י אֶתְכֶ֔ם מִכֹּ֖ל עֲוֺנֽוֹתֵיכֶ֑ם וְהֽוֹשַׁבְתִּי֙ אֶת־הֶ֣עָרִ֔ים וְנִבְנ֖וּ הֶחֳרָבֽוֹת׃ 34 וְהָאָ֥רֶץ הַנְּשַׁמָּ֖ה תֵּֽעָבֵ֑ד תַּ֚חַת אֲשֶׁ֣ר הָיְתָ֣ה שְׁמָמָ֔ה לְעֵינֵ֖י כָּל־עוֹבֵֽר׃ 35 וְאָמְר֗וּ הָאָ֤רֶץ הַלֵּ֙זוּ֙ הַנְּשַׁמָּ֔ה הָיְתָ֖ה כְּגַן־עֵ֑דֶן וְהֶעָרִ֧ים הֶחֳרֵב֛וֹת וְהַֽנְשַׁמּ֥וֹת וְהַנֶּהֱרָס֖וֹת בְּצוּר֥וֹת יָשָֽׁבוּ׃ 36 וְיָדְע֣וּ הַגּוֹיִ֗ם אֲשֶׁ֣ר יִֽשָּׁאֲרוּ֮ סְבִיבוֹתֵיכֶם֒ כִּ֣י אֲנִ֣י יְהוָ֗ה בָּנִ֙יתִי֙ הַנֶּ֣הֱרָס֔וֹת נָטַ֖עְתִּי הַנְּשַׁמָּ֑ה אֲנִ֥י יְהוָ֖ה דִּבַּ֥רְתִּי וְעָשִֽׂיתִי׃   ס 37 כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה ע֗וֹד זֹ֛את אִדָּרֵ֥שׁ לְבֵֽית־יִשְׂרָאֵ֖ל לַעֲשׂ֣וֹת לָהֶ֑ם אַרְבֶּ֥ה אֹתָ֛ם כַּצֹּ֖אן אָדָֽם׃ 38 כְּצֹ֣אן קָֽדָשִׁ֗ים כְּצֹ֤אן יְרוּשָׁלִַ֙ם֙ בְּמ֣וֹעֲדֶ֔יהָ כֵּ֤ן תִּהְיֶ֙ינָה֙ הֶעָרִ֣ים הֶחֳרֵב֔וֹת מְלֵא֖וֹת צֹ֣אן אָדָ֑ם וְיָדְע֖וּ כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   ס