Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 און עס איז געװען אין זיבעטן יאָר, אין פֿינפֿטן חודש, אין צענטן טאָג פֿון חודש, זײַנען געקומען מענער פֿון די עלטסטע פֿון ישׂראל צו פֿרעגן בײַ גאָט, און זײ זײַנען געזעסן פֿאַר מיר. 2 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 3 מענטשנקינד, רעד צו די עלטסטע פֿון ישׂראל, און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: פֿרעגן בײַ מיר זײַט איר געקומען? אַזױ װי איך לעב, אױב איך װעל זיך לאָזן פֿרעגן פֿון אײַך! זאָגט גאָט דער האַר. 4 װילסטו זײ משפּטן? װילסטו משפּטן, מענטשנקינד? לאָז זײ װיסן די אומװערדיקײטן פֿון זײערע עלטערן. 5 און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: אין דעם טאָג װאָס איך האָב אױסדערװײלט ישׂראל, און איך האָב אױפֿגעהױבן מײַן האַנט צו דעם זאָמען פֿון דעם הױז פֿון יעקבֿ, און האָב זיך געלאָזט דערקענען צו זײ אין לאַנד מצרַיִם, האָב איך אױפֿגעהױבן מײַן האַנט צו זײ, אַזױ צו זאָגן: איך בין יהוה אײַער גאָט. 6 אין יענעם טאָג האָב איך אױפֿגעהױבן מײַן האַנט צו זײ, זײ אַרױסצוציִען פֿון לאַנד מצרַיִם אין אַ לאַנד װאָס איך האָב אױסגעזוכט פֿאַר זײ, װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק, װאָס איז דאָס שײַנדל פֿון אַלע לענדער. 7 און איך האָב צו זײ געזאָגט: װאַרפֿט אַװעק איטלעכער די אומװערדיקײטן פֿון זײַנע אױגן, און מיט די אָפּגעטער פֿון מצרַיִם זאָלט איר אײַך ניט פֿאַראומרײניקן; איך בין יהוה אײַער גאָט. 8 אָבער זײ האָבן װידערשפּעניקט אָן מיר, און זײ האָבן ניט געװאָלט צוהערן צו מיר; זײ האָבן ניט אַװעקגעװאָרפֿן איטלעכער די אומװערדיקײטן פֿון זײערע אױגן, און די אָפּגעטער פֿון מצרַיִם האָבן זײ ניט פֿאַרלאָזן; און איך האָב געטראַכט אױסצוגיסן מײַן גרימצאָרן אױף זײ, אױסצולאָזן מײַן כּעס אױף זײ אין לאַנד מצרַיִם. 9 אָבער איך האָב געטאָן פֿון מײַן נאָמען װעגן, כּדי ער זאָל ניט פֿאַרשװעכט װערן אין די אױגן פֿון די פֿעלקער, װאָס זײ זײַנען געװען צװישן זײ, װאָס פֿאַר זײערע אױגן האָב איך זיך געלאָזט דערקענען צו זײ, זײ אַרױסצוציִען פֿון לאַנד מצרַיִם. 10 און איך האָב זײ אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מצרַיִם, און האָב זײ געבראַכט אין דער מדבר. 11 און איך האָב זײ געגעבן מײַנע חוקים, און מײַנע געזעצן זײ געלאָזט װיסן, װאָס אַז דער מענטש טוט זײ, לעבט ער דורך זײ. 12 און אױך מײַנע שבֿטים האָב איך זײ געגעבן, צו זײַן פֿאַר אַ צײכן צװישן מיר און צװישן זײ, כּדי זײ זאָלן װיסן אַז איך יהוה הײליק זײ. 13 אָבער דאָס הױז פֿון ישׂראל האָבן װידערשפּעניקט אָן מיר אין דער מדבר: אין מײַנע חוקים זײַנען זײ ניט געגאַנגען, און מײַנע געזעצן האָבן זײ פֿאַראַכט, װאָס אַז דער מענטש טוט זײ, לעבט ער דורך זײ; און מײַנע שבֿטים האָבן זײ פֿאַרשװעכט ביז גאָר; און איך האָב געטראַכט אױסצוגיסן מײַן גרימצאָרן אױף זײ אין דער מדבר, כּדי זײ צו פֿאַרלענדן. 14 אָבער איך האָב געטאָן פֿון מײַן נאָמען װעגן, כּדי ער זאָל ניט פֿאַרשװעכט װערן אין די אױגן פֿון די פֿעלקער װאָס איך האָב זײ אַרױסגעצױגן פֿאַר זײערע אױגן. 15 נאָר איך האָב אױך אױפֿגעהױבן מײַן האַנט צו זײ אין דער מדבר, זײ ניט צו ברענגען אין דעם לאַנד װאָס איך האָב געגעבן, װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק, װאָס איז דאָס שײַנדל פֿון אַלע לענדער; 16 װײַל מײַנע געזעצן האָבן זײ פֿאַראַכט, און מײַנע חוקים, אין זײ זײַנען זײ ניט געגאַנגען, און מײַנע שבֿטים האָבן זײ פֿאַרשװעכט; נײַערט נאָך זײערע אָפּגעטער איז געגאַנגען זײער האַרץ. 17 אָבער מײַן אױג האָט זײ געשױנט, זײ ניט אומצוברענגען, און איך האָב ניט געמאַכט פֿון זײ אַ פֿאַרלענדונג אין דער מדבר. 18 און איך האָב געזאָגט צו זײערע קינדער אין דער מדבר: אין די חוקים פֿון אײַערע עלטערן זאָלט איר ניט גײן, און זײערע געזעצן זאָלט איר ניט היטן, און מיט זײערע אָפּגעטער זאָלט איר אײַך ניט פֿאַראומרײניקן. 19 איך יהוה בין אײַער גאָט; אין מײַנע חוקים גײט, און מײַנע געזעצן היט, און טוט זײ. 20 און מײַנע שבֿטים האַלט הײליק, און זײ זאָלן זײַן פֿאַר אַ צײכן צװישן מיר און צװישן אײַך, כּדי איר זאָלט װיסן אַז איך יהוה בין אײַער גאָט. 21 אָבער די קינדער האָבן װידערשפּעניקט אָן מיר: אין מײַנע חוקים זײַנען זײ ניט געגאַנגען, און מײַנע געזעצן האָבן זײ ניט געהיט זײ צו טאָן, װאָס אַז אַ מענטש טוט זײ, לעבט ער דורך זײ; מײַנע שבֿטים האָבן זײ פֿאַרשװעכט; און איך האָב געטראַכט אױסצוגיסן מײַן גרימצאָרן אױף זײ, אױסצולאָזן מײַן כּעס אױף זײ אין דער מדבר. 22 אָבער איך האָב אומגעקערט מײַן האַנט, און איך האָב געטאָן פֿון מײַן נאָמען װעגן, כּדי ער זאָל ניט פֿאַרשװעכט װערן אין די אױגן פֿון די פֿעלקער װאָס פֿאַר זײערע אױגן האָב איך זײ אַרױסגעצױגן. 23 הגם איך האָב אױפֿגעהױבן מײַן האַנט צו זײ אין דער מדבר, זײ צו פֿאַרשפּרײטן צװישן די פֿעלקער, און זײ צו צעװאַרפֿן אין די לענדער; 24 װײַל מײַנע געזעצן האָבן זײ ניט געטאָן, און מײַנע חוקים האָבן זײ פֿאַראַכט, און מײַנע שבֿטים האָבן זײ פֿאַרשװעכט, און נאָך די אָפּגעטער פֿון זײערע עלטערן זײַנען געװען זײערע אױגן. 25 און איך אױך האָב זײ געגעבן חוקים ניט גוטע, און געזעצן װאָס זײ זאָלן ניט קענען לעבן דורך זײ; 26 און איך האָב זײ געלאָזט זיך פֿאַראומרײניקן מיט זײערע אָפּפֿערגעשאַנקען, מיט אָפּשײדן איטלעכס װאָס עפֿנט דעם טראַכט; כּדי איך זאָל זײ פֿאַרװיסטן, כּדי זײ זאָלן װיסן אַז איך בין יהוה. 27 דרום רעד צו דעם הױז פֿון ישׂראל, דו מענטשנקינד, און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: דערמיט אױך האָבן אײַערע עלטערן מיך געלעסטערט, װאָס זײ האָבן געפֿעלשט אַ פֿעלשונג אָן מיר. 28 װאָרום אַז איך האָב זײ געבראַכט אין דאָס לאַנד, װאָס איך האָב אױפֿגעהױבן מײַן האַנט צו זײ, זײ עס צו געבן, איז װוּ נאָר זײ האָבן געזען אַ הױך בערגל, און װוּ נאָר אַ געדיכטן בױם, האָבן זײ דאָרטן געשלאַכט זײערע שלאַכטאָפּפֿער, און זײ האָבן דאָרטן געבראַכט די דערצערענונג פֿון זײער קרבן, און דאָרטן געמאַכט זײער געשמאַקן רֵיח, און דאָרטן געגאָסן זײערע גיסאָפּפֿער. 29 און איך האָב צו זײ געזאָגט: װאָס באַטײַט ״די בָמָה״? – װאָס איר מאַכט זיך נאַריש דאָרטן; דרום רופֿט מען איר נאָמען ״בָמָה״ ביז אױף הײַנטיקן טאָג. 30 דרום זאָג צו דעם הױז פֿון ישׂראל: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: איר פֿאַראומרײניקט אײַך אױף דעם שטײגער פֿון אײַערע עלטערן, און נאָך זײערע אומװערדיקײטן זײַט איר פֿאַרפֿירט, 31 און אַז איר ברענגט אײַערע אָפּפֿערגעשאַנקען, אַז איר מאַכט דורכגײן אײַערע קינדער דורכן פֿײַער, פֿאַראומרײניקט איר אײַך מיט אַלע אײַערע אָפּגעטער ביז אױף הײַנטיקן טאָג, און איך זאָל זיך לאָזן פֿרעגן פֿון אײַך, הױז פֿון ישׂראל? אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט דער האַר, אױב איך װעל זיך לאָזן פֿרעגן פֿון אײַך! 32 און װאָס אײַך קומט אױפֿן זינען װעט קײן מאָל ניט זײַן; װאָס איר זאָגט: מיר װעלן זײַן אַזױ װי די אומות, אַזױ װי די משפּחות פֿון די לענדער, צו דינען האָלץ און שטײן. 33 אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט דער האַר, אױב ניט מיט אַ שטאַרקער האַנט, און מיט אַן אױסגעשטרעקטן אָרעם, און מיט אױסגעגאָסענעם גרימצאָרן, װעל איך קיניגן אױף אײַך! 34 און איך װעל אײַך אַרױסציִען פֿון די פֿעלקער, און װעל אײַך אײַנזאַמלען פֿון די לענדער, װאָס איר זײַט צעשפּרײט אין זײ, מיט אַ שטאַרקער האַנט, און מיט אַן אױסגעשטרעקטן אָרעם, און מיט אױסגעגאָסענעם גרימצאָרן. 35 און איך װעל אײַך ברענגען צום מדבר פֿון די פֿעלקער, און װעל זיך משפּטן מיט אײַך, פּנים-אל-פּנים. 36 אַזױ װי איך האָב זיך געמשפּט מיט אײַערע עלטערןאין מדבר פֿון לאַנד מצרַיִם, אַזױ װעל איך זיך משפּטן מיט אײַך, זאָגט גאָט דער האַר. 37 און איך װעל אײַך מאַכן דורכגײן אונטער דער רוט, און װעל אײַך ברענגען אין דער פֿאַרקניפּונג פֿון בונד. 38 און איך װעל אױסרײניקן פֿון אײַך די װידערשפּעניקער, און די װאָס ברעכן אָן מיר; פֿון דעם לאַנד פֿון זײער פֿרעמדשאַפֿטװעל איך זײ אַרױסציִען, אָבער אױף דער ערד פֿון ישׂראלװעלן זײ ניט קומען; און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה. 39 און איר הױז פֿון ישׂראל, אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: גײט דינט איטלעכער זײַנע אָפּגעטער, אַזױ װי איר װילט ניט צוהערן צו מיר; אָבער מײַן הײליקן נאָמען זאָלט איר מער ניט פֿאַרשװעכןמיט אײַערע אָפּפֿערגעשאַנקען, און מיט אײַערע אָפּגעטער. 40 װאָרום אױף מײַן הײליקן באַרג, אױף דעם הױכן באַרג פֿון ישׂראל, זאָגט גאָט דער האַר, דאָרטן װעט דאָס גאַנצע הױז פֿון ישׂראל אין גאַנצןמיר דינען אין לאַנד; דאָרטן װעל איך זײ באַװיליקן, און דאָרטן װעל איך פֿאַרלאַנגען אײַערע אָפּשײדונגען, און אײַערע ערשטגאָבן, מיט אַלע אײַערע געהײליקטע זאַכן. 41 דורך אַ געשמאַקן רֵיח װעל איך אײַך באַװיליקן, װען איך צי אײַך אַרױס פֿון די פֿעלקער, און װעל אײַך אײַנזאַמלען פֿון די לענדערװאָס איר זײַט צעשפּרײט אין זײ; און איך װעל געהײליקט װערן דורך אײַךאין די אױגן פֿון די אומות. 42 און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה, װען איך ברענג אײַך אױף דער ערד פֿון ישׂראל, אין דעם לאַנד, װאָס איך האָב אױפֿגעהױבן מײַן האַנט, עס צו געבן צו אײַערע עלטערן. 43 און איר װעט דאָרטן דערמאָנען אײַערע װעגן, און אַלע אײַערע מעשׂים, װאָס איר האָט זיך פֿאַראומרײניקט מיט זײ, און איר װעט זיך עקלען פֿאַר זיך אַלײןפֿון װעגן אַלע אײַערע בײזן װאָס איר האָט געטאָן. 44 און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה, װען איך טו מיט אײַך פֿון מײַן נאָמען װעגן, ניט לױט אײַערע שלעכטע װעגן, און לױט אײַערע פֿאַרדאָרבענע מעשׂים, איר הױז פֿון ישׂראל, זאָגט גאָט דער האַר.
Hebrew
1 וַיְהִ֣י בַּשָּׁנָ֣ה הַשְּׁבִיעִ֗ית בַּֽחֲמִשִׁי֙ בֶּעָשׂ֣וֹר לַחֹ֔דֶשׁ בָּ֧אוּ אֲנָשִׁ֛ים מִזִּקְנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל לִדְרֹ֣שׁ אֶת־יְהוָ֑ה וַיֵּשְׁב֖וּ לְפָנָֽי׃   ס 2 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 3 בֶּן־אָדָ֗ם דַּבֵּ֞ר אֶת־זִקְנֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵהֶ֔ם כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה הֲלִדְרֹ֥שׁ אֹתִ֖י אַתֶּ֣ם בָּאִ֑ים חַי־אָ֙נִי֙ אִם־אִדָּרֵ֣שׁ לָכֶ֔ם נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 4 הֲתִשְׁפֹּ֣ט אֹתָ֔ם הֲתִשְׁפּ֖וֹט בֶּן־אָדָ֑ם אֶת־תּוֹעֲבֹ֥ת אֲבוֹתָ֖ם הוֹדִיעֵֽם׃ 5 וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵיהֶ֗ם כֹּֽה־אָמַר֮ אֲדֹנָ֣י יְהוִה֒ בְּיוֹם֙ בָּחֳרִ֣י בְיִשְׂרָאֵ֔ל וָאֶשָּׂ֣א יָדִ֗י לְזֶ֙רַע֙ בֵּ֣ית יַֽעֲקֹ֔ב וָאִוָּדַ֥ע לָהֶ֖ם בְּאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם וָאֶשָּׂ֨א יָדִ֤י לָהֶם֙ לֵאמֹ֔ר אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 6 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא נָשָׂ֤אתִי יָדִי֙ לָהֶ֔ם לְהֽוֹצִיאָ֖ם מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם אֶל־אֶ֜רֶץ אֲשֶׁר־תַּ֣רְתִּי לָהֶ֗ם זָבַ֤ת חָלָב֙ וּדְבַ֔שׁ צְבִ֥י הִ֖יא לְכָל־הָאֲרָצֽוֹת׃ 7 וָאֹמַ֣ר אֲלֵהֶ֗ם אִ֣ישׁ שִׁקּוּצֵ֤י עֵינָיו֙ הַשְׁלִ֔יכוּ וּבְגִלּוּלֵ֥י מִצְרַ֖יִם אַל־תִּטַּמָּ֑אוּ אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 8 וַיַּמְרוּ־בִ֗י וְלֹ֤א אָבוּ֙ לִּשְׁמֹ֣עַ אֵלַ֔י אִ֣ישׁ אֶת־שִׁקּוּצֵ֤י עֵֽינֵיהֶם֙ לֹ֣א הִשְׁלִ֔יכוּ וְאֶת־גִּלּוּלֵ֥י מִצְרַ֖יִם לֹ֣א עָזָ֑בוּ וָאֹמַ֞ר לִשְׁפֹּ֧ךְ חֲמָתִ֣י עֲלֵיהֶ֗ם לְכַלּ֤וֹת אַפִּי֙ בָּהֶ֔ם בְּת֖וֹךְ אֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 9 וָאַ֙עַשׂ֙ לְמַ֣עַן שְׁמִ֔י לְבִלְתִּ֥י הֵחֵ֛ל לְעֵינֵ֥י הַגּוֹיִ֖ם אֲשֶׁר־הֵ֣מָּה בְתוֹכָ֑ם אֲשֶׁ֨ר נוֹדַ֤עְתִּי אֲלֵיהֶם֙ לְעֵ֣ינֵיהֶ֔ם לְהוֹצִיאָ֖ם מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 10 וָאֽוֹצִיאֵ֖ם מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם וָאֲבִאֵ֖ם אֶל־הַמִּדְבָּֽר׃ 11 וָאֶתֵּ֤ן לָהֶם֙ אֶת־חֻקּוֹתַ֔י וְאֶת־מִשְׁפָּטַ֖י הוֹדַ֣עְתִּי אוֹתָ֑ם אֲשֶׁ֨ר יַעֲשֶׂ֥ה אוֹתָ֛ם הָאָדָ֖ם וָחַ֥י בָּהֶֽם׃ 12 וְגַ֤ם אֶת־שַׁבְּתוֹתַי֙ נָתַ֣תִּי לָהֶ֔ם לִהְי֣וֹת לְא֔וֹת בֵּינִ֖י וּבֵֽינֵיהֶ֑ם לָדַ֕עַת כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה מְקַדְּשָֽׁם׃ 13 וַיַּמְרוּ־בִ֨י בֵֽית־יִשְׂרָאֵ֜ל בַּמִּדְבָּ֗ר בְּחֻקּוֹתַ֨י לֹא־הָלָ֜כוּ וְאֶת־מִשְׁפָּטַ֣י מָאָ֗סוּ אֲשֶׁר֩ יַעֲשֶׂ֨ה אֹתָ֤ם הָֽאָדָם֙ וָחַ֣י בָּהֶ֔ם וְאֶת־שַׁבְּתֹתַ֖י חִלְּל֣וּ מְאֹ֑ד וָאֹמַ֞ר לִשְׁפֹּ֨ךְ חֲמָתִ֧י עֲלֵיהֶ֛ם בַּמִּדְבָּ֖ר לְכַלּוֹתָֽם׃ 14 וָאֶעֱשֶׂ֖ה לְמַ֣עַן שְׁמִ֑י לְבִלְתִּ֤י הֵחֵל֙ לְעֵינֵ֣י הַגּוֹיִ֔ם אֲשֶׁ֥ר הוֹצֵאתִ֖ים לְעֵינֵיהֶֽם׃ 15 וְגַם־אֲנִ֗י נָשָׂ֧אתִי יָדִ֛י לָהֶ֖ם בַּמִּדְבָּ֑ר לְבִלְתִּי֩ הָבִ֨יא אוֹתָ֜ם אֶל־הָאָ֣רֶץ אֲשֶׁר־נָתַ֗תִּי זָבַ֤ת חָלָב֙ וּדְבַ֔שׁ צְבִ֥י הִ֖יא לְכָל־הָאֲרָצֽוֹת׃ 16 יַ֜עַן בְּמִשְׁפָּטַ֣י מָאָ֗סוּ וְאֶת־חֻקּוֹתַי֙ לֹא־הָלְכ֣וּ בָהֶ֔ם וְאֶת־שַׁבְּתוֹתַ֖י חִלֵּ֑לוּ כִּ֛י אַחֲרֵ֥י גִלּוּלֵיהֶ֖ם לִבָּ֥ם הֹלֵֽךְ׃ 17 וַתָּ֧חָס עֵינִ֛י עֲלֵיהֶ֖ם מִֽשַּׁחֲתָ֑ם וְלֹֽא־עָשִׂ֧יתִי אוֹתָ֛ם כָּלָ֖ה בַּמִּדְבָּֽר׃ 18 וָאֹמַ֤ר אֶל־בְּנֵיהֶם֙ בַּמִּדְבָּ֔ר בְּחוּקֵּ֤י אֲבֽוֹתֵיכֶם֙ אַל־תֵּלֵ֔כוּ וְאֶת־מִשְׁפְּטֵיהֶ֖ם אַל־תִּשְׁמֹ֑רוּ וּבְגִלּוּלֵיהֶ֖ם אַל־תִּטַּמָּֽאוּ׃ 19 אֲנִי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֵיכֶ֔ם בְּחֻקּוֹתַ֖י לֵ֑כוּ וְאֶת־מִשְׁפָּטַ֥י שִׁמְר֖וּ וַעֲשׂ֥וּ אוֹתָֽם׃ 20 וְאֶת־שַׁבְּתוֹתַ֖י קַדֵּ֑שׁוּ וְהָי֤וּ לְאוֹת֙ בֵּינִ֣י וּבֵֽינֵיכֶ֔ם לָדַ֕עַת כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 21 וַיַּמְרוּ־בִ֣י הַבָּנִ֗ים בְּחֻקּוֹתַ֣י לֹֽא־הָ֠לָכוּ וְאֶת־מִשְׁפָּטַ֨י לֹא־שָׁמְר֜וּ לַעֲשׂ֣וֹת אוֹתָ֗ם אֲשֶׁר֩ יַעֲשֶׂ֨ה אוֹתָ֤ם הָֽאָדָם֙ וָחַ֣י בָּהֶ֔ם אֶת־שַׁבְּתוֹתַ֖י חִלֵּ֑לוּ וָאֹמַ֞ר לִשְׁפֹּ֧ךְ חֲמָתִ֣י עֲלֵיהֶ֗ם לְכַלּ֥וֹת אַפִּ֛י בָּ֖ם בַּמִּדְבָּֽר׃ 22 וַהֲשִׁבֹ֙תִי֙ אֶת־יָדִ֔י וָאַ֖עַשׂ לְמַ֣עַן שְׁמִ֑י לְבִלְתִּ֤י הֵחֵל֙ לְעֵינֵ֣י הַגּוֹיִ֔ם אֲשֶׁר־הוֹצֵ֥אתִי אוֹתָ֖ם לְעֵינֵיהֶֽם׃ 23 גַּם־אֲנִ֗י נָשָׂ֧אתִי אֶת־יָדִ֛י לָהֶ֖ם בַּמִּדְבָּ֑ר לְהָפִ֤יץ אֹתָם֙ בַּגּוֹיִ֔ם וּלְזָר֥וֹת אוֹתָ֖ם בָּאֲרָצֽוֹת׃ 24 יַ֜עַן מִשְׁפָּטַ֤י לֹֽא־עָשׂוּ֙ וְחֻקּוֹתַ֣י מָאָ֔סוּ וְאֶת־שַׁבְּתוֹתַ֖י חִלֵּ֑לוּ וְאַחֲרֵי֙ גִּלּוּלֵ֣י אֲבוֹתָ֔ם הָי֖וּ עֵינֵיהֶֽם׃ 25 וְגַם־אֲנִי֙ נָתַ֣תִּי לָהֶ֔ם חֻקִּ֖ים לֹ֣א טוֹבִ֑ים וּמִ֨שְׁפָּטִ֔ים לֹ֥א יִֽחְי֖וּ בָּהֶֽם׃ 26 וָאֲטַמֵּ֤א אוֹתָם֙ בְּמַתְּנוֹתָ֔ם בְּהַעֲבִ֖יר כָּל־פֶּ֣טֶר רָ֑חַם לְמַ֣עַן אֲשִׁמֵּ֔ם לְמַ֙עַן֙ אֲשֶׁ֣ר יֵֽדְע֔וּ אֲשֶׁ֖ר אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   ס 27 לָכֵ֞ן דַּבֵּ֨ר אֶל־בֵּ֤ית יִשְׂרָאֵל֙ בֶּן־אָדָ֔ם וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵיהֶ֔ם כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה ע֗וֹד זֹ֚את גִּדְּפ֤וּ אוֹתִי֙ אֲב֣וֹתֵיכֶ֔ם בְּמַעֲלָ֥ם בִּ֖י מָֽעַל׃ 28 וָאֲבִיאֵם֙ אֶל־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֤ר נָשָׂ֙אתִי֙ אֶת־יָדִ֔י לָתֵ֥ת אוֹתָ֖הּ לָהֶ֑ם וַיִּרְאוּ֩ כָל־גִּבְעָ֨ה רָמָ֜ה וְכָל־עֵ֣ץ עָבֹ֗ת וַיִּזְבְּחוּ־שָׁ֤ם אֶת־זִבְחֵיהֶם֙ וַיִּתְּנוּ־שָׁם֙ כַּ֣עַס קָרְבָּנָ֔ם וַיָּשִׂ֣ימוּ שָׁ֗ם רֵ֚יחַ נִיח֣וֹחֵיהֶ֔ם וַיַּסִּ֥יכוּ שָׁ֖ם אֶת־נִסְכֵּיהֶֽם׃ 29 וָאֹמַ֣ר אֲלֵהֶ֔ם מָ֣ה הַבָּמָ֔ה אֲשֶׁר־אַתֶּ֥ם הַבָּאִ֖ים שָׁ֑ם וַיִּקָּרֵ֤א שְׁמָהּ֙ בָּמָ֔ה עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 30 לָכֵ֞ן אֱמֹ֣ר אֶל־בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֗ל כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה הַבְּדֶ֥רֶךְ אֲבֽוֹתֵיכֶ֖ם אַתֶּ֣ם נִטְמְאִ֑ים וְאַחֲרֵ֥י שִׁקּוּצֵיהֶ֖ם אַתֶּ֥ם זֹנִֽים׃ 31 וּבִשְׂאֵ֣ת מַתְּנֹֽתֵיכֶ֡ם בְּֽהַעֲבִיר֩ בְּנֵיכֶ֨ם בָּאֵ֜שׁ אַתֶּם֩ נִטְמְאִ֤֨ים לְכָל־גִּלּֽוּלֵיכֶם֙ עַד־הַיּ֔וֹם וַאֲנִ֛י אִדָּרֵ֥שׁ לָכֶ֖ם בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֑ל חַי־אָ֗נִי נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה אִם־אִדָּרֵ֖שׁ לָכֶֽם׃ 32 וְהָֽעֹלָה֙ עַל־ר֣וּחֲכֶ֔ם הָי֖וֹ לֹ֣א תִֽהְיֶ֑ה אֲשֶׁ֣ר אַתֶּ֣ם אֹמְרִ֗ים נִֽהְיֶ֤ה כַגּוֹיִם֙ כְּמִשְׁפְּח֣וֹת הָאֲרָצ֔וֹת לְשָׁרֵ֖ת עֵ֥ץ וָאָֽבֶן׃ 33 חַי־אָ֕נִי נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה אִם־לֹ֠א בְּיָ֨ד חֲזָקָ֜ה וּבִזְר֧וֹעַ נְטוּיָ֛ה וּבְחֵמָ֥ה שְׁפוּכָ֖ה אֶמְל֥וֹךְ עֲלֵיכֶֽם׃ 34 וְהוֹצֵאתִ֤י אֶתְכֶם֙ מִן־הָ֣עַמִּ֔ים וְקִבַּצְתִּ֣י אֶתְכֶ֔ם מִן־הָ֣אֲרָצ֔וֹת אֲשֶׁ֥ר נְפוֹצֹתֶ֖ם בָּ֑ם בְּיָ֤ד חֲזָקָה֙ וּבִזְר֣וֹעַ נְטוּיָ֔ה וּבְחֵמָ֖ה שְׁפוּכָֽה׃ 35 וְהֵבֵאתִ֣י אֶתְכֶ֔ם אֶל־מִדְבַּ֖ר הָֽעַמִּ֑ים וְנִשְׁפַּטְתִּ֤י אִתְּכֶם֙ שָׁ֔ם פָּנִ֖ים אֶל־פָּנִֽים׃ 36 כַּאֲשֶׁ֤ר נִשְׁפַּ֙טְתִּי֙ אֶת־אֲב֣וֹתֵיכֶ֔ם בְּמִדְבַּ֖ר אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם כֵּ֚ן אִשָּׁפֵ֣ט אִתְּכֶ֔ם נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 37 וְהַעֲבַרְתִּ֥י אֶתְכֶ֖ם תַּ֣חַת הַשָּׁ֑בֶט וְהֵבֵאתִ֥י אֶתְכֶ֖ם בְּמָסֹ֥רֶת הַבְּרִֽית׃ 38 וּבָרוֹתִ֣י מִכֶּ֗ם הַמֹּרְדִ֤ים וְהַפּֽוֹשְׁעִים֙ בִּ֔י מֵאֶ֤רֶץ מְגֽוּרֵיהֶם֙ אוֹצִ֣יא אוֹתָ֔ם וְאֶל־אַדְמַ֥ת יִשְׂרָאֵ֖ל לֹ֣א יָב֑וֹא וִֽידַעְתֶּ֖ם כִּי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃ 39 וְאַתֶּ֨ם בֵּֽית־יִשְׂרָאֵ֜ל כֹּֽה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְהֹוִ֗ה אִ֤ישׁ גִּלּוּלָיו֙ לְכ֣וּ עֲבֹ֔דוּ וְאַחַ֕ר אִם־אֵינְכֶ֖ם שֹׁמְעִ֣ים אֵלָ֑י וְאֶת־שֵׁ֤ם קָדְשִׁי֙ לֹ֣א תְחַלְּלוּ־ע֔וֹד בְּמַתְּנֽוֹתֵיכֶ֖ם וּבְגִלּוּלֵיכֶֽם׃ 40 כִּ֣י בְהַר־קָדְשִׁ֞י בְּהַ֣ר מְר֣וֹם יִשְׂרָאֵ֗ל נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה שָׁ֣ם יַעַבְדֻ֜נִי כָּל־בֵּ֧ית יִשְׂרָאֵ֛ל כֻּלֹּ֖ה בָּאָ֑רֶץ שָׁ֣ם אֶרְצֵ֔ם וְשָׁ֞ם אֶדְר֣וֹשׁ אֶת־תְּרוּמֹֽתֵיכֶ֗ם וְאֶת־רֵאשִׁ֛ית מַשְׂאוֹתֵיכֶ֖ם בְּכָל־קָדְשֵׁיכֶֽם׃ 41 בְּרֵ֣יחַ נִיחֹחַ֮ אֶרְצֶ֣ה אֶתְכֶם֒ בְּהוֹצִיאִ֤י אֶתְכֶם֙ מִן־הָ֣עַמִּ֔ים וְקִבַּצְתִּ֣י אֶתְכֶ֔ם מִן־הָ֣אֲרָצ֔וֹת אֲשֶׁ֥ר נְפֹצֹתֶ֖ם בָּ֑ם וְנִקְדַּשְׁתִּ֥י בָכֶ֖ם לְעֵינֵ֥י הַגּוֹיִֽם׃ 42 וִֽידַעְתֶּם֙ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֔ה בַּהֲבִיאִ֥י אֶתְכֶ֖ם אֶל־אַדְמַ֣ת יִשְׂרָאֵ֑ל אֶל־הָאָ֗רֶץ אֲשֶׁ֤ר נָשָׂ֙אתִי֙ אֶת־יָדִ֔י לָתֵ֥ת אוֹתָ֖הּ לַאֲבֽוֹתֵיכֶֽם׃ 43 וּזְכַרְתֶּם־שָׁ֗ם אֶת־דַּרְכֵיכֶם֙ וְאֵת֙ כָּל־עֲלִיל֣וֹתֵיכֶ֔ם אֲשֶׁ֥ר נִטְמֵאתֶ֖ם בָּ֑ם וּנְקֹֽטֹתֶם֙ בִּפְנֵיכֶ֔ם בְּכָל־רָעוֹתֵיכֶ֖ם אֲשֶׁ֥ר עֲשִׂיתֶֽם׃ 44 וִֽידַעְתֶּם֙ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֔ה בַּעֲשׂוֹתִ֥י אִתְּכֶ֖ם לְמַ֣עַן שְׁמִ֑י לֹא֩ כְדַרְכֵיכֶ֨ם הָרָעִ֜ים וְכַעֲלִילֽוֹתֵיכֶ֤ם הַנִּשְׁחָתוֹת֙ בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֔ל נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   פ