Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 אױף די קינדער פֿון עַמוֹן. אַזױ האָט גאָט געזאָגט: האָט ישׂראל קײן קינדער ניט? צי האָט ער קײן יוֹרש ניט? פֿאַר װאָס האָט מַלכָּם געיַרשעט גָד, און זײַן פֿאָלק האָט זיך באַזעצט אין זײַנע שטעט? 2 דרום זע, טעג קומען, זאָגט גאָט, און איך װעל מאַכן הערן אױף רַבה פֿון די קינדער פֿון עַמוֹן אַ שאַלונג פֿון מלחמה; און זי װעט װערן אַ װיסטער הױפֿן, און אירע טעכטערשטעט װעלן אין פֿײַער אָנגעצונדן װערן; און ישׂראל װעט ירשען זײַנע ירשער, זאָגט גאָט. 3 יאָמער, כֶשבוֹנק װאָרום פֿאַרװיסט געװאָרן איז עַי; שרײַט, איר טעכטער פֿון רַבה, גורט אָן זאַקקלײדער, קלאָגט און לױפֿט אום צװישן די שאָפֿגעהעפֿטן, װאָרום מַלכָּם װעט אין גלות גײן, זײַנע פּריסטער און זײַנע האַרן אין אײנעם. 4 װאָס רימסטו זיך מיט די טאָלן, מיט דײַן פֿלוסיקן טאָל, דו טאָכטער װידערשפּעניקע, װאָס פֿאַרזיכערט זיך אױף אירע אוֹצרות: ״װער קען קומען צו מיר?״ 5 זע, איך ברענג אױף דיר אַ פּחד, זאָגט יהוה דער גאָט פֿון צבָאוֹת, פֿון אַלע דײַנע אַר אומיקע, און איר װעט פֿאַרשטױסן װערן איטלעכער גלײַך אַקעגן זיך, און קײַנער װעט ניט אײַנזאַמלען דעם פֿאַרװאָגלטן. 6 אָבער דערנאָך װעל איך אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון די קינדער פֿון עַמוֹן, זאָגט גאָט. 7 אױף אֶדוֹם. אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָאוֹת: איז מער קײן חכמה ניטאָ אין תֵּימָן? איז אַן עצה אױסגעגאַנגען פֿון די פֿאַרשטאַנדיקע? איז אױסגעװעפּט געװאָרן זײער חכמה? 8 אַנטלױפֿט, פֿאַרקערט אײַך, באַזעצט אײַך טיף, באַװױנער פֿון דדָן; אָרום דער בראָך פֿון עֵשָׂון ברענג איך אױף אים, בעת איך רעכן זיך מיט אים. 9 אױב האַרבסטער װאָלטן געקומען צו דיר, װאָלטן זײ דאָך אַ נאָכקלײַב געלאָזט; אױב נגבים בײַ דער נאַכט, װאָלטן זײ דאָך בלױז צעשטערט גענוג פֿאַר זיך. 10 אָבער איך האָב אַנטלױזט עֵשָׂון, איך האָב אַנטפּלעקט זײַנע פֿאַרבאָרגענישן, און באַהאַלטן קען ער זיך ניט; פֿאַרװיסט געװאָרן אין זײַן זאָמען, און זײַנע ברידער און זײַנע שכנים, און ער איז מער ניטאָ. 11 לאָז איבער דײַנע יתוֹמים, איך זאָל זײ דערנערן, און דײַנע אַלמנות זאָלן אױף מיר זיך פֿאַרזיכערן. 12 װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, די װאָס זײ האָט ניט געקומט טרינקען דעם כָּוס, זײ זאָלן יאָ טרינקען, און דו זאָלסט זײַן דער װאָס זאָל שױנען פֿאַרשױנט װערן? װעסט ניט פֿאַרשױנט װערן, נײַערט טרינקען װעסטו טרינקען. 13 װאָרום איך שװער בײַ מיר, זאָגט גאָט, אַז פֿאַר אַ שרעק, פֿאַר אַ שאַנד, פֿאַר אַ װיסטעניש, און פֿאַר אַ קללה, װעט בצרָה װערן, און אַלע אירע שטעט װעלן װערן אײביקע כורבות. 14 אַ הערונג האָב איך געהערט פֿון גאָט, און אַ שליך איז געשיקט צװישן די פֿעלקער: זאָלמט אײַך אײַן, און קומט אױף איר, און שטײט אױף צו מלחמה. 15 װאָרום זע, קלײן מאַך איך דיך צװישן די פֿעלקער, פֿאַראַכט צװישן מענטשן. 16 דײַן מוֹראדיקײט האָט דיך פֿאַרפֿירט, די מוטװיליקײט פֿון דײַן האַרצן, דו װאָס װױנסט אין די שפּאַלטן פֿון פֿעלז, װאָס פֿאַרנעמסט די הײך פֿון באַרג. װען זאָלסט דערהײכן װי אַן אָדלער דײַן נעסט, װעל איך פֿון דאָרט דיך אַראָפּנידערן, זאָגט גאָט. 17 און אֶדוֹם װעט װערן פֿאַר אַ שרעק, איטלעכער װאָס גײט איר פֿאַרבײַ װעט זיך דערשרעקן, און װעט שמוצערן אױף אַלע אירע פּלאָגן. 18 אַזױ װי די איבערקערעניש פֿון סדוֹם און עַמוֹרָה און אירע שכנים, זאָגט גאָט, װעט קײן מענטשן דאָרט ניט װױנען, און קײן מענטשנקינד װעט זיך ניט אױפֿהאַלטן אין איר. 19 זע, װי אַ לײַב פֿון דעם געװעלד פֿון יַרדן, װעט ער אַרױפֿגײן אױף דער פֿעסטער װױנונג; װאָרום אין אַ רגע װעל איך אים אָניאָגן אױף איר, און װער דער אױסדערװײלטער, דעם װעל איך אױפֿזעצן איבער איר. װאָרום װער איז מײַן גלײַכן? און װער קען מיך אַרױסרופֿן? און װער איז דער פּאַסטוך װאָס קען באַשטײן פֿאַר מיר? 20 דרום הערט דעם באַראָט פֿון גאָט װאָס ער האָט באַראָטן אױף אֶדוֹם, און זײַנע טראַכטונגען װאָס ער טראַכט אױף די באַװױנער פֿון תֵּימָן: אױב די מינדסטע פֿון די שאָף װעלן זײ ניט אַװעקשלעפּן! אױב מע װעט ניט פֿאַרװיסטן זײער װױנונג איבער זײ! 21 פֿון דעם הילף פֿון זײער פֿאַל ציטערט די ערד; אַ געשרײ װאָס זײַן הילך װערט אױפֿן ים-סוף געהערט. 22 זע, װי אַן אָדלער װעט ער זיך אױפֿהײבן און שװעבן, און שפּרײַטן זײַנע פֿליגלען קעגן בצרָה; און דאָס האַרץ פֿון די גיבוֹרים פֿון אֶדוֹם אין יענעם טאָג װעט זײַן װי דאָס האַרץ פֿון אַ פֿרױ אין װײען. 23 אױף דַמֶשֶׂק. פֿאַרשעמט איז חַמָת און אַרפַּד, װאָרום אַ שלעכטע הערונג האָבן זײ געהערט; צעגאַנגען זײַנען זײ געװאָרן; אױפֿן אים איז אַן אומרו, ער קען זיך ניט אײַנשטילן. 24 שלאַף געװאָרן איז דַמֶשֶׂק, זי קערט זיך צו אַנטלױפֿן, און אַ ציטערניש האָט זי אָנגענומען; אַנגסט און װײען האָבן זי אָנגעכאַפּט װי אַ געװינערין. 25 װי ניט פֿאַרשוֹינט געװאָרן איז דער גערימטער כּרַך, די שטאָט פֿון מײַן פֿרײד! 26 פֿאַר װאָר, אירע יונגע לײַט װעלן פֿאַלן אין אירע גאַסן, און אַלע מלחמה-לײַט װעלן פֿאַרשניטן װערן אין יענעם טאָג, זאָגט גאָט פֿון צבָאוֹת. 27 און איך װעל אָנצינדן אַ פֿײַער אין דער מױער פֿון דַמֶשֶׂק, און עס װעט פֿאַרצערן די פּאַלאַצן פֿון בן-הַדַד. 28 אױף קַדָר, און אױף די קיניגרײַכן פֿון חצוֹר װאָס נבוכַדרֶאצַר דער מלך פֿון בבֿל האָט געשלאָגן. אַזױ האָט גאָט געזאָגט: שטײט אױף, גײט אַרױף אױף קֵדָר, און פֿאַרװיסט די קינדער פֿון מזרח. 29 זײערע געצעלטן און זײערע שאָף װעט מען צונעמען; זײערע פֿאָרהאַנגען, און אַלע זײערע כּלים, און זײערע קעמלען װעט מען צונעמען פֿאַר זיך; און מען װעט אױסרופֿן אױף זײ: אַ שרעק רונד אַרום! 30 אַנטרינט, אַנטלױפֿט װײַט, באַזעצט אײַך טיף, באַװױנער פֿון חצוֹר, זאָגט גאָט; װאָרום נבוכַדרָאצַר דער מלך פֿון בבֿל האָט באַראָטן אױף אײַך אַ בסראָט און טראַכט אױף אײַך אַ טראַכטונג. 31 שטײט אױף, גײט אַרױף אױף אַ רואיקן פֿאָלק װאָס זיצט אין זיכערקײט, זאָגט גאָט; קײן טירן און ריגל האָט ער ניט, אָפּגעזונדערט װױנען זײ. 32 און זײערע קעמלען װעלן זײַן צו רױב, און זײער מחנה פֿי צו פֿנג; און איך װעל זײ צעשפּרײַטן אױף אַלע װינטן – די װאָס מיט אָפּגעהאַקטע האָרעקן; און פֿון אַלע זײערע זײַטן װעל איך ברענגען זײער בראָך, זאָגט גאָט. 33 און חצוֹר װעט זײַן פֿאַר אַ װױנונג פֿון שאַקאַלן, אַ װיסטעניש ביז אײביק; קײן מענטש װעט ניט װױנען דאָרט, און קײן מענטשנקינד װעט זיך ניט אױפֿהאַלטן אין איר. 34 װאָס דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יִרמיָהו הנבֿיא אױף עֵילָם, אין אָנהײב פֿון דער מלוכה פֿון צִדקִיָה דעם מלך פֿון יהודה, אַזױ צו זאָגן: 35 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָאוֹת: זע, איך צעברעך דעם בױגן פֿון עֵילָם, די פּער פֿון זײערע גיבוֹרים. 36 און איך װעל ברענגען אױף עֵילָם די פֿיר װינטן פֿון די פֿיר עקן הימל, און איך װעל זײ צעשפּרײַטן צו אַלע די דאָזיקע װינטן; און עס װעט ניט זײַן אַ פֿאָלק, װאָס די פֿאַרשױסענע פֿון עֵילָם װעלן ניט קומען אַהין. 37 און איך װעל צעברעכן עֵילָם פֿאַר זײערע פֿײַנט, און פֿאַר די װאָס זוכן זײער לעבן, און איך װעל ברענגען אױף זײ אַן אומגליק – דעם גרים פֿון מײַן צאָרן, זאָגט גאָט; 38 און איך װעל נאָכשיקן נאָך זײ די שװערד, ביז איך טו זײ פֿאַרלענדן. און איך װעל שטעלן מײַן טראָן אין עֵילָם, און װעל אונגערברענגען פֿון דאָרטן קיניג און האַרן, זאָגט גאָט. 39 אָבער עס װעט זײַן אין סָוף פֿון די טעג, װעל איך אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון עֵילָם, זאָגט גאָט.
Hebrew
1 לִבְנֵ֣י עַמּ֗וֹן כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הֲבָנִ֥ים אֵין֙ לְיִשְׂרָאֵ֔ל אִם־יוֹרֵ֖שׁ אֵ֣ין ל֑וֹ מַדּ֗וּעַ יָרַ֤שׁ מַלְכָּם֙ אֶת־גָּ֔ד וְעַמּ֖וֹ בְּעָרָ֥יו יָשָֽׁב׃ 2 לָכֵ֡ן הִנֵּה֩ יָמִ֨ים בָּאִ֜ים נְאֻם־יְהוָ֗ה וְ֠הִשְׁמַעְתִּי אֶל־רַבַּ֨ת בְּנֵי־עַמּ֜וֹן תְּרוּעַ֣ת מִלְחָמָ֗ה וְהָֽיְתָה֙ לְתֵ֣ל שְׁמָמָ֔ה וּבְנֹתֶ֖יהָ בָּאֵ֣שׁ תִּצַּ֑תְנָה וְיָרַ֧שׁ יִשְׂרָאֵ֛ל אֶת־יֹרְשָׁ֖יו אָמַ֥ר יְהוָֽה׃ 3 הֵילִ֨ילִי חֶשְׁבּ֜וֹן כִּ֣י שֻׁדְּדָה־עַ֗י צְעַקְנָה֮ בְּנ֣וֹת רַבָּה֒ חֲגֹ֣רְנָה שַׂקִּ֔ים סְפֹ֕דְנָה וְהִתְשׁוֹטַ֖טְנָה בַּגְּדֵר֑וֹת כִּ֤י מַלְכָּם֙ בַּגּוֹלָ֣ה יֵלֵ֔ךְ כֹּהֲנָ֥יו וְשָׂרָ֖יו יַחְדָּֽיו׃ 4 מַה־תִּתְהַֽלְלִי֙ בָּֽעֲמָקִ֔ים זָ֣ב עִמְקֵ֔ךְ הַבַּ֖ת הַשּֽׁוֹבֵבָ֑ה הַבֹּֽטְחָה֙ בְּאֹ֣צְרֹתֶ֔יהָ מִ֖י יָב֥וֹא אֵלָֽי׃ 5 הִנְנִי֩ מֵבִ֨יא עָלַ֜יִךְ פַּ֗חַד נְאֻם־אֲדֹנָ֧י יְהוִ֛ה צְבָא֖וֹת מִכָּל־סְבִיבָ֑יִךְ וְנִדַּחְתֶּם֙ אִ֣ישׁ לְפָנָ֔יו וְאֵ֥ין מְקַבֵּ֖ץ לַנֹּדֵֽד׃ 6 וְאַחֲרֵי־כֵ֗ן אָשִׁ֛יב אֶת־שְׁב֥וּת בְּנֵֽי־עַמּ֖וֹן נְאֻם־יְהוָֽה׃   ס 7 לֶאֱד֗וֹם כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת הַאֵ֥ין ע֛וֹד חָכְמָ֖ה בְּתֵימָ֑ן אָבְדָ֤ה עֵצָה֙ מִבָּנִ֔ים נִסְרְחָ֖ה חָכְמָתָֽם׃ 8 נֻ֤סוּ הָפְנוּ֙ הֶעְמִ֣יקוּ לָשֶׁ֔בֶת יֹשְׁבֵ֖י דְּדָ֑ן כִּ֣י אֵ֥יד עֵשָׂ֛ו הֵבֵ֥אתִי עָלָ֖יו עֵ֥ת פְּקַדְתִּֽיו׃ 9 אִם־בֹּֽצְרִים֙ בָּ֣אוּ לָ֔ךְ לֹ֥א יַשְׁאִ֖רוּ עֽוֹלֵל֑וֹת אִם־גַּנָּבִ֥ים בַּלַּ֖יְלָה הִשְׁחִ֥יתוּ דַיָּֽם׃ 10 כִּֽי־אֲנִ֞י חָשַׂ֣פְתִּי אֶת־עֵשָׂ֗ו גִּלֵּ֙יתִי֙ אֶת־מִסְתָּרָ֔יו וְנֶחְבָּ֖ה לֹ֣א יוּכָ֑ל שֻׁדַּ֥ד זַרְע֛וֹ וְאֶחָ֥יו וּשְׁכֵנָ֖יו וְאֵינֶֽנּוּ׃ 11 עָזְבָ֥ה יְתֹמֶ֖יךָ אֲנִ֣י אֲחַיֶּ֑ה וְאַלְמְנֹתֶ֖יךָ עָלַ֥י תִּבְטָֽחוּ׃   ס 12 כִּי־כֹ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה הִ֠נֵּה אֲשֶׁר־אֵ֨ין מִשְׁפָּטָ֜ם לִשְׁתּ֤וֹת הַכּוֹס֙ שָׁת֣וֹ יִשְׁתּ֔וּ וְאַתָּ֣ה ה֔וּא נָקֹ֖ה תִּנָּקֶ֑ה לֹ֣א תִנָּקֶ֔ה כִּ֥י שָׁתֹ֖ה תִּשְׁתֶּֽה׃ 13 כִּ֣י בִ֤י נִשְׁבַּ֙עְתִּי֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה כִּֽי־לְשַׁמָּ֧ה לְחֶרְפָּ֛ה לְחֹ֥רֶב וְלִקְלָלָ֖ה תִּֽהְיֶ֣ה בָצְרָ֑ה וְכָל־עָרֶ֥יהָ תִהְיֶ֖ינָה לְחָרְב֥וֹת עוֹלָֽם׃ 14 שְׁמוּעָ֤ה שָׁמַ֙עְתִּי֙ מֵאֵ֣ת יְהוָ֔ה וְצִ֖יר בַּגּוֹיִ֣ם שָׁל֑וּחַ הִֽתְקַבְּצוּ֙ וּבֹ֣אוּ עָלֶ֔יהָ וְק֖וּמוּ לַמִּלְחָמָֽה׃ 15 כִּֽי־הִנֵּ֥ה קָטֹ֛ן נְתַתִּ֖יךָ בַּגּוֹיִ֑ם בָּז֖וּי בָּאָדָֽם׃ 16 תִּֽפְלַצְתְּךָ֞ הִשִּׁ֤יא אֹתָךְ֙ זְד֣וֹן לִבֶּ֔ךָ שֹֽׁכְנִי֙ בְּחַגְוֵ֣י הַסֶּ֔לַע תֹּפְשִׂ֖י מְר֣וֹם גִּבְעָ֑ה כִּֽי־תַגְבִּ֤יהַ כַּנֶּ֙שֶׁר֙ קִנֶּ֔ךָ מִשָּׁ֥ם אֽוֹרִידְךָ֖ נְאֻם־יְהוָֽה׃ 17 וְהָיְתָ֥ה אֱד֖וֹם לְשַׁמָּ֑ה כֹּ֚ל עֹבֵ֣ר עָלֶ֔יהָ יִשֹּׁ֥ם וְיִשְׁרֹ֖ק עַל־כָּל־מַכּוֹתֶֽהָ׃ 18 כְּֽמַהְפֵּכַ֞ת סְדֹ֧ם וַעֲמֹרָ֛ה וּשְׁכֵנֶ֖יהָ אָמַ֣ר יְהוָ֑ה לֹֽא־יֵשֵׁ֥ב שָׁם֙ אִ֔ישׁ וְלֹֽא־יָג֥וּר בָּ֖הּ בֶּן־אָדָֽם׃ 19 הִ֠נֵּה כְּאַרְיֵ֞ה יַעֲלֶ֨ה מִגְּא֣וֹן הַיַּרְדֵּן֮ אֶל־נְוֵ֣ה אֵיתָן֒ כִּֽי־אַרְגִּ֤יעָה אֲרִיצֶ֨נּוּ מֵֽעָלֶ֔יהָ וּמִ֥י בָח֖וּר אֵלֶ֣יהָ אֶפְקֹ֑ד כִּ֣י מִ֤י כָמ֙וֹנִי֙ וּמִ֣י יֹעִידֶ֔נִּי וּמִי־זֶ֣ה רֹעֶ֔ה אֲשֶׁ֥ר יַעֲמֹ֖ד לְפָנָֽי׃   ס 20 לָכֵ֞ן שִׁמְע֣וּ עֲצַת־יְהוָ֗ה אֲשֶׁ֤ר יָעַץ֙ אֶל־אֱד֔וֹם וּמַ֨חְשְׁבוֹתָ֔יו אֲשֶׁ֥ר חָשַׁ֖ב אֶל־יֹשְׁבֵ֣י תֵימָ֑ן אִם־לֹ֤א יִסְחָבוּם֙ צְעִירֵ֣י הַצֹּ֔אן אִם־לֹ֥א יַשִּׁ֛ים עֲלֵיהֶ֖ם נְוֵהֶֽם׃ 21 מִקּ֣וֹל נִפְלָ֔ם רָעֲשָׁ֖ה הָאָ֑רֶץ צְעָקָ֕ה בְּיַם־ס֖וּף נִשְׁמַ֥ע קוֹלָֽהּ׃ 22 הִנֵּ֤ה כַנֶּ֙שֶׁר֙ יַעֲלֶ֣ה וְיִדְאֶ֔ה וְיִפְרֹ֥שׂ כְּנָפָ֖יו עַל־בָּצְרָ֑ה וְֽ֠הָיָה לֵ֞ב גִּבּוֹרֵ֤י אֱדוֹם֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא כְּלֵ֖ב אִשָּׁ֥ה מְצֵרָֽה׃   ס 23 לְדַמֶּ֗שֶׂק בּ֤וֹשָֽׁה חֲמָת֙ וְאַרְפָּ֔ד כִּי־שְׁמֻעָ֥ה רָעָ֛ה שָׁמְע֖וּ נָמֹ֑גוּ בַּיָּ֣ם דְּאָגָ֔ה הַשְׁקֵ֖ט לֹ֥א יוּכָֽל׃ 24 רָפְתָ֥ה דַמֶּ֛שֶׂק הִפְנְתָ֥ה לָנ֖וּס וְרֶ֣טֶט הֶחֱזִ֑יקָה צָרָ֧ה וַחֲבָלִ֛ים אֲחָזַ֖תָּה כַּיּוֹלֵדָֽה׃ 25 אֵ֥יךְ לֹֽא־עֻזְּבָ֖ה עִ֣יר תהלה קִרְיַ֖ת מְשׂוֹשִֽׂי׃ 26 לָכֵ֛ן יִפְּל֥וּ בַחוּרֶ֖יהָ בִּרְחֹבֹתֶ֑יהָ וְכָל־אַנְשֵׁ֨י הַמִּלְחָמָ֤ה יִדַּ֙מּוּ֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא נְאֻ֖ם יְהוָ֥ה צְבָאֽוֹת׃ 27 וְהִצַּ֥תִּי אֵ֖שׁ בְּחוֹמַ֣ת דַּמָּ֑שֶׂק וְאָכְלָ֖ה אַרְמְנ֥וֹת בֶּן־הֲדָֽד׃   ס 28 לְקֵדָ֣ר וּֽלְמַמְלְכ֣וֹת חָצ֗וֹר אֲשֶׁ֤ר הִכָּה֙ נבוכדראצור מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֔ל כֹּ֖ה אָמַ֣ר יְהוָ֑ה ק֚וּמוּ עֲל֣וּ אֶל־קֵדָ֔ר וְשָׁדְד֖וּ אֶת־בְּנֵי־קֶֽדֶם׃ 29 אָהֳלֵיהֶ֤ם וְצֹאנָם֙ יִקָּ֔חוּ יְרִיעוֹתֵיהֶ֧ם וְכָל־כְּלֵיהֶ֛ם וּגְמַלֵּיהֶ֖ם יִשְׂא֣וּ לָהֶ֑ם וְקָרְא֧וּ עֲלֵיהֶ֛ם מָג֖וֹר מִסָּבִֽיב׃ 30 נֻסוּ֩ נֻּ֨דוּ מְאֹ֜ד הֶעְמִ֧יקוּ לָשֶׁ֛בֶת יֹשְׁבֵ֥י חָצ֖וֹר נְאֻם־יְהוָ֑ה כִּֽי־יָעַ֨ץ עֲלֵיכֶ֜ם נְבוּכַדְרֶאצַּ֤ר מֶֽלֶךְ־בָּבֶל֙ עֵצָ֔ה וְחָשַׁ֥ב עליהם מַחֲשָׁבָֽה׃ 31 ק֣וּמוּ עֲל֗וּ אֶל־גּ֥וֹי שְׁלֵ֛יו יוֹשֵׁ֥ב לָבֶ֖טַח נְאֻם־יְהוָ֑ה לֹא־דְלָתַ֧יִם וְלֹֽא־בְרִ֛יחַ ל֖וֹ בָּדָ֥ד יִשְׁכֹּֽנוּ׃ 32 וְהָי֨וּ גְמַלֵּיהֶ֜ם לָבַ֗ז וַהֲמ֤וֹן מִקְנֵיהֶם֙ לְשָׁלָ֔ל וְזֵרִתִ֥ים לְכָל־ר֖וּחַ קְצוּצֵ֣י פֵאָ֑ה וּמִכָּל־עֲבָרָ֛יו אָבִ֥יא אֶת־אֵידָ֖ם נְאֻם־יְהוָֽה׃ 33 וְהָיְתָ֨ה חָצ֜וֹר לִמְע֥וֹן תַּנִּ֛ים שְׁמָמָ֖ה עַד־עוֹלָ֑ם לֹֽא־יֵשֵׁ֥ב שָׁם֙ אִ֔ישׁ וְלֹֽא־יָג֥וּר בָּ֖הּ בֶּן־אָדָֽם׃   ס 34 אֲשֶׁ֨ר הָיָ֧ה דְבַר־יְהוָ֛ה אֶל־יִרְמְיָ֥הוּ הַנָּבִ֖יא אֶל־עֵילָ֑ם בְּרֵאשִׁ֗ית מַלְכ֛וּת צִדְקִיָּ֥ה מֶֽלֶךְ־יְהוּדָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 35 כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת הִנְנִ֥י שֹׁבֵ֖ר אֶת־קֶ֣שֶׁת עֵילָ֑ם רֵאשִׁ֖ית גְּבוּרָתָֽם׃ 36 וְהֵבֵאתִ֨י אֶל־עֵילָ֜ם אַרְבַּ֣ע רוּח֗וֹת מֵֽאַרְבַּע֙ קְצ֣וֹת הַשָּׁמַ֔יִם וְזֵ֣רִתִ֔ים לְכֹ֖ל הָרֻח֣וֹת הָאֵ֑לֶּה וְלֹֽא־יִהְיֶ֣ה הַגּ֔וֹי אֲשֶׁ֛ר לֹֽא־יָב֥וֹא שָׁ֖ם נִדְּחֵ֥י עולם 37 וְהַחְתַּתִּ֣י אֶת־עֵ֠ילָם לִפְנֵ֨י אֹיְבֵיהֶ֜ם וְלִפְנֵ֣י מְבַקְשֵׁ֣י נַפְשָׁ֗ם וְהֵבֵאתִ֨י עֲלֵיהֶ֧ם רָעָ֛ה אֶת־חֲר֥וֹן אַפִּ֖י נְאֻם־יְהוָ֑ה וְשִׁלַּחְתִּ֤י אַֽחֲרֵיהֶם֙ אֶת־הַחֶ֔רֶב עַ֥ד כַּלּוֹתִ֖י אוֹתָֽם׃ 38 וְשַׂמְתִּ֥י כִסְאִ֖י בְּעֵילָ֑ם וְהַאֲבַדְתִּ֥י מִשָּׁ֛ם מֶ֥לֶךְ וְשָׂרִ֖ים נְאֻם־יְהוָֽה׃ 39 וְהָיָ֣ה בְּאַחֲרִ֣ית הַיָּמִ֗ים אשוב אֶת־שבית עֵילָ֖ם נְאֻם־יְהוָֽה׃   ס