Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 . . . . אַזױ צו זאָגן: אַז אַ מאַן שיקט אַװעק זײַן װײַב, און זי גײט אַװעק פֿון אים, און װערט אַן אַנדער מאַנס, װעט ער דען זיך װידער אומקערן צו איר? װאָלט ניט זינדיק פֿאַרזינדיקט װערן יענע לאַנד? און דו האָסט מזַנה געװען מיט ליבהאָבער אַ סך, און װילסט זיך אומקערן צו מיר, זאָגט גאָט. 2 הײב אױף דײַנע אױגן אױף די הױכע ערטער, און זע, װוּ ביסטו ניט געשענדט געװאָרן? אױף די װעגן האָסטו געלױערט אױף זײ, װי אַן אַראַבער אין דער מדבר; און האָסט זינדיק געמאַכט דאָס לאַנד מיט דײַן זנות און מיט דײַן שלעכטיקײט. 3 דרום זײַנען די פֿרירעגנס פֿאַרמיטן געװאָרן, און שפּעטרעגן איז ניט געװען; אָבער אַ שטערן פֿון אַ זוֹנה איז געװען בײַ דיר, 4 האָסטו זיך ניט געװאָלט שעמען. האָסטו ניט אַקאָרשט גערופֿן צו מיר: פֿאָטער מין, װעט ער אױף אײביק אַ שׂנאה טראָגן? 5 װעט ער שטענדיק זי אָנהאַלטן? אָט האָסטו גערעדט, און דאָך געטאָן דאָס בײז, און געפּוֹעלט בײַ זיך.
6 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט אין די טעג פֿון מלך יֹאשִיָהו: האָסטו געזען װאָס די אָפּגעקערטע ישׂראל האָט געטאָן? זי איז געגאַנגען אױף יעטװעדער הױכן גערגל, און אונטער יעדער צװײַגהאַפֿטיקן בױם, און האָט דאָרטן מזַנה געװען. 7 און איך האָב געװעסט געזאָגט: נאָכדעם אַז זי האָט געטאָן דאָס אַלץ, װעט זי זיך אומקערן צו מיר; אָבער זי האָט זיך ניט אומגעקערט. און די פֿעלשערין איר שװעסטער יהודה האָט דאָס געזען. 8 אָבער איך האָב געזען, אַז הגם דערפֿאַר װאָס די אָפּגעקערטע ישׂראל האָט אומטרײַשאַפֿט באַגאַנגען, האָב איך זי אַװעקגעשיקט, און איר געגעבן איר שײדבריװ, האָט פֿון דעסטװעגן ניט מוֹרא געהאַט די פֿעלשערין יהודה איר שװסטער, און זי אױך איז געגאַנגען און האַט מזַנה געװען. 9 און עס איז געװען, פֿון װעגן דער לײַכטיקײט פֿון איר זנות האָט זי זינדיק געמאַכט דאָס לאַנד, און זי האָט אומטרײַשאַפֿט באַגאַנגען מיט שטײן און מיט האָלץ. 10 אָבער אַפֿילו נאָך אַלעם דעם האָט די פֿעלשערין איר שװעסטער יהודה זיך ניט אומגעקערט צו מיר מיט איר גאַנצן האַרצן, נאָר בלױז מיט ליגן, זאָגט גאָט.
11 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: די אָפּגעקערטע ישׂראל האָט זיך אַרױסגעװיזן מער רעכטפֿאַרטיק פֿון דער פֿעלשערין יהודה. 12 גײ און זאָלסט רופֿן די דאָזיקע װערטער קען צפֿון, און זאָגן: קער זיך אום, דו אָפּגעקערטע ישׂראל, זאָגט גאָט: איך װעל ניט װאַרפֿן אַ בײז פּנים אױף אײַך, װאָרום איך בין גענאָדיק, זאָגט גאָט, איך האַלט ניט אַ שׂנאה אױף אײביק. 13 נאָר זײ װיסן דײַן זינד, אַז אָן יהוה דײַן גאָט האָסטו געבראָכן, און האָסט צעשפּרײט דײַנע װעגן צו פֿרעמדע, אונטער יעטװעדער צװײַגהאַפֿטיקן בױם; און צו מײַן קָול הט איר ניט צוגעהערט, זאָגט גאָט. 14 קערט אײַך אום, קינדער אָפּקערער, זאָגט גאָט, װאָרום איך בין אײַער האַר, און איך װעל אײַך נעמען אײנעם פֿון אַ שטאָט, און צװײ פֿון אַ משפּחה, און װעל אײַך ברענגען קײן צִיוֹן. 15 און איך װעל אײַך געבן פּאַסטוכער נאָך מײַן האַרצן, און זײ װעלן אײַך פֿיטערן מיט קענשאַפֿט און מיט פֿאַרשטאַנדיקײט. 16 און עס װעט זײַן, אַז איר װעט זיך מערן און פֿרוכפּערן אין לאַנד, אין יענע טעג, זאָגט גאָט, װעט מען מער ניט זאָגן: דער אָרון פֿון גאָטס בונד; און ער װעט אױפֿן זינען ניט אַרױף, און מע װעט אים ניט דערמאָנען און ניט דאַכטן; און ער װעט מער ניט געמאַכט װערן. 17 אין יענער צײַט װעט מען רופֿן ירושָלַיִם דער טראָן פֿון גאָט, און אײַנזאַמלען װעלן זיך צו איר אַלע פֿעלקער, פֿון װעגן גאָטס נאָמען, קײן ירושָלַיִם, און זײ װעלן מער ניט גײן נאָך דער אײַנגעשפּאַרטיקײט פֿון זײער בײזן האַרצן. 18 אין יענע טעג װעט גײן דאָס הױז פֿון יהודה מיט דעם הױז פֿון ישׂראל, און זײ װעלן קומען אין אײנעם פֿון צפֿון-לאַנד אין דעם לאַנד װאָס איך האָב געמאַכט אַרבן אײַערע עלטערן. 19 און איך האָב געװעסט געזאָגט: װי װעל איך דיך אױסריכטן צװישן די קינדער, און דיר געבן אַ גלוסטיק לאַנד, די שײנשענסטע נחלה פֿון די פֿעלקער! און איך האָב געזאָגט: ״פֿאָטער מײַן״ װעסטו מיך רופֿן, און פֿון הינטער מיר װעסטו זיך ניט אָפּקערן. 20 אָבער אַזױ װי אַ װײַב װאָס פֿעלשט אָן איר מאַן, אַזױ האָט איר געפֿעלשט אָן מיר, הױז פֿון ישׂראל, זאָט 21 אַ קָול װערט אױף די הױכע ערטער געהערט, אַ תּכנונים-געװײן פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָרום זײ האָבן פֿאַרקרימט זײער װעג, פֿאַרגעסן אָן יהוה זײער גאָט. 22 קערט אײַך אום, קינדער אָפּקערער, איך װעל הײלן אײַערע אָפּקערונגען. דאָ זײַנען איר, געקומען צו דיר, װאָרום דו ביסט יהוה אונדזער גאָט. 23 פֿאַר װאָר, פֿאַלש איז װאָס פֿון די הײכן, דער טומל פֿון די בערג; פֿאַר װאָר, אין יהוה אונדזער גאָט איז די הילף פֿון ישׂראל. 24 און די שאַנדגעטערײַ האָט אױפֿגעגעסן די מי פֿון אונדזערע עלטערן, פֿון אונדזער יוגנט אָן, זײערע שאָף און זײערע רינדער, זײערע זין און זײערע טעכטער. 25 לאָמיר ליגן אין אונדזער שאַנד, און זאָל אונדז באַדעקן אונדזער שמאַך, װאָרום צו יהוה אונדזער גאָט האָבן מיר געזינדיקט, מיר און אונדזערע עלטערן, פֿון אונדזער יוגנט און ביז הײַנטיקן טאָג, און מיר האָבן ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון יהוה אונדזער גאָט.
Hebrew
1 לֵאמֹ֡ר הֵ֣ן יְשַׁלַּ֣ח אִ֣ישׁ אֶת־אִשְׁתּוֹ֩ וְהָלְכָ֨ה מֵאִתּ֜וֹ וְהָיְתָ֣ה לְאִישׁ־אַחֵ֗ר הֲיָשׁ֤וּב אֵלֶ֙יהָ֙ ע֔וֹד הֲל֛וֹא חָנ֥וֹף תֶּחֱנַ֖ף הָאָ֣רֶץ הַהִ֑יא וְאַ֗תְּ זָנִית֙ רֵעִ֣ים רַבִּ֔ים וְשׁ֥וֹב אֵלַ֖י נְאֻם־יְהֹוָֽה׃ 2 שְׂאִֽי־עֵינַ֨יִךְ עַל־שְׁפָיִ֜ם וּרְאִ֗י אֵיפֹה֙ לֹ֣א שגלת עַל־דְּרָכִים֙ יָשַׁ֣בְתְּ לָהֶ֔ם כַּעֲרָבִ֖י בַּמִּדְבָּ֑ר וַתַּחֲנִ֣יפִי אֶ֔רֶץ בִּזְנוּתַ֖יִךְ וּבְרָעָתֵֽךְ׃ 3 וַיִּמָּנְע֣וּ רְבִבִ֔ים וּמַלְק֖וֹשׁ ל֣וֹא הָיָ֑ה וּמֵ֨צַח אִשָּׁ֤ה זוֹנָה֙ הָ֣יָה לָ֔ךְ מֵאַ֖נְתְּ הִכָּלֵֽם׃ 4 הֲל֣וֹא מֵעַ֔תָּה קראתי לִ֖י אָבִ֑י אַלּ֥וּף נְעֻרַ֖י אָֽתָּה׃ 5 הֲיִנְטֹ֣ר לְעוֹלָ֔ם אִם־יִשְׁמֹ֖ר לָנֶ֑צַח הִנֵּ֥ה דברתי וַתַּעֲשִׂ֥י הָרָע֖וֹת וַתּוּכָֽל׃   פ
6 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֵלַ֗י בִּימֵי֙ יֹאשִׁיָּ֣הוּ הַמֶּ֔לֶךְ הֲ‍ֽרָאִ֔יתָ אֲשֶׁ֥ר עָשְׂתָ֖ה מְשֻׁבָ֣ה יִשְׂרָאֵ֑ל הֹלְכָ֨ה הִ֜יא עַל־כָּל־הַ֣ר גָּבֹ֗הַּ וְאֶל־תַּ֛חַת כָּל־עֵ֥ץ רַעֲנָ֖ן וַתִּזְנִי־שָֽׁם׃ 7 וָאֹמַ֗ר אַחֲרֵ֨י עֲשׂוֹתָ֧הּ אֶת־כָּל־אֵ֛לֶּה אֵלַ֥י תָּשׁ֖וּב וְלֹא־שָׁ֑בָה ותראה בָּגוֹדָ֥ה אֲחוֹתָ֖הּ יְהוּדָֽה׃ 8 וָאֵ֗רֶא כִּ֤י עַל־כָּל־אֹדוֹת֙ אֲשֶׁ֤ר נִֽאֲפָה֙ מְשֻׁבָ֣ה יִשְׂרָאֵ֔ל שִׁלַּחְתִּ֕יהָ וָאֶתֵּ֛ן אֶת־סֵ֥פֶר כְּרִיתֻתֶ֖יהָ אֵלֶ֑יהָ וְלֹ֨א יָֽרְאָ֜ה בֹּֽגֵדָ֤ה יְהוּדָה֙ אֲחוֹתָ֔הּ וַתֵּ֖לֶךְ וַתִּ֥זֶן גַּם־הִֽיא׃ 9 וְהָיָה֙ מִקֹּ֣ל זְנוּתָ֔הּ וַתֶּחֱנַ֖ף אֶת־הָאָ֑רֶץ וַתִּנְאַ֥ף אֶת־הָאֶ֖בֶן וְאֶת־הָעֵֽץ׃ 10 וְגַם־בְּכָל־זֹ֗את לֹא־שָׁ֨בָה אֵלַ֜י בָּגוֹדָ֧ה אֲחוֹתָ֛הּ יְהוּדָ֖ה בְּכָל־לִבָּ֑הּ כִּ֥י אִם־בְּשֶׁ֖קֶר נְאֻם־יְהוָֽה׃   פ
11 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֵלַ֔י צִדְּקָ֥ה נַפְשָׁ֖הּ מְשֻׁבָ֣ה יִשְׂרָאֵ֑ל מִבֹּגֵדָ֖ה יְהוּדָֽה׃ 12 הָלֹ֡ךְ וְקֽ͏ָרָאתָ֩ אֶת־הַדְּבָרִ֨ים הָאֵ֜לֶּה צָפ֗וֹנָה וְ֠אָמַרְתָּ שׁ֣וּבָה מְשֻׁבָ֤ה יִשְׂרָאֵל֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה לֽוֹא־אַפִּ֥יל פָּנַ֖י בָּכֶ֑ם כִּֽי־חָסִ֤יד אֲנִי֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה לֹ֥א אֶטּ֖וֹר לְעוֹלָֽם׃ 13 אַ֚ךְ דְּעִ֣י עֲוֺנֵ֔ךְ כִּ֛י בַּיהוָ֥ה אֱלֹהַ֖יִךְ פָּשָׁ֑עַתְּ וַתְּפַזְּרִ֨י אֶת־דְּרָכַ֜יִךְ לַזָּרִ֗ים תַּ֚חַת כָּל־עֵ֣ץ רַעֲנָ֔ן וּבְקוֹלִ֥י לֹא־שְׁמַעְתֶּ֖ם נְאֻם־יְהֹוָֽה׃ 14 שׁ֣וּבוּ בָנִ֤ים שׁוֹבָבִים֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה כִּ֥י אָנֹכִ֖י בָּעַ֣לְתִּי בָכֶ֑ם וְלָקַחְתִּ֨י אֶתְכֶ֜ם אֶחָ֣ד מֵעִ֗יר וּשְׁנַ֙יִם֙ מִמִּשְׁפָּחָ֔ה וְהֵבֵאתִ֥י אֶתְכֶ֖ם צִיּֽוֹן׃ 15 וְנָתַתִּ֥י לָכֶ֛ם רֹעִ֖ים כְּלִבִּ֑י וְרָע֥וּ אֶתְכֶ֖ם דֵּעָ֥ה וְהַשְׂכֵּֽיל׃ 16 וְהָיָ֡ה כִּ֣י תִרְבּוּ֩ וּפְרִיתֶ֨ם בָּאָ֜רֶץ בַּיָּמִ֤ים הָהֵ֙מָּה֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה לֹא־יֹ֣אמְרוּ ע֗וֹד אֲרוֹן֙ בְּרִית־יְהוָ֔ה וְלֹ֥א יַעֲלֶ֖ה עַל־לֵ֑ב וְלֹ֤א יִזְכְּרוּ־בוֹ֙ וְלֹ֣א יִפְקֹ֔דוּ וְלֹ֥א יֵעָשֶׂ֖ה עֽוֹד׃ 17 בָּעֵ֣ת הַהִ֗יא יִקְרְא֤וּ לִירוּשָׁלִַ֙ם֙ כִּסֵּ֣א יְהוָ֔ה וְנִקְוּ֨וּ אֵלֶ֧יהָ כָֽל־הַגּוֹיִ֛ם לְשֵׁ֥ם יְהוָ֖ה לִירוּשָׁלָ֑͏ִם וְלֹא־יֵלְכ֣וּ ע֔וֹד אַחֲרֵ֕י שְׁרִר֖וּת לִבָּ֥ם הָרָֽע׃   ס 18 בַּיָּמִ֣ים הָהֵ֔מָּה יֵלְכ֥וּ בֵית־יְהוּדָ֖ה עַל־בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֑ל וְיָבֹ֤אוּ יַחְדָּו֙ מֵאֶ֣רֶץ צָפ֔וֹן עַל־הָאָ֕רֶץ אֲשֶׁ֥ר הִנְחַ֖לְתִּי אֶת־אֲבוֹתֵיכֶֽם׃ 19 וְאָנֹכִ֣י אָמַ֗רְתִּי אֵ֚יךְ אֲשִׁיתֵ֣ךְ בַּבָּנִ֔ים וְאֶתֶּן־לָךְ֙ אֶ֣רֶץ חֶמְדָּ֔ה נַחֲלַ֥ת צְבִ֖י צִבְא֣וֹת גּוֹיִ֑ם וָאֹמַ֗ר אָבִי֙ תקראו־לִ֔י וּמֵאַחֲרַ֖י לֹ֥א תשובו 20 אָכֵ֛ן בָּגְדָ֥ה אִשָּׁ֖ה מֵרֵעָ֑הּ כֵּ֣ן בְּגַדְתֶּ֥ם בִּ֛י בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵ֖ל נְאֻם־יְהוָֽה׃ 21 ק֚וֹל עַל־שְׁפָיִ֣ים נִשְׁמָ֔ע בְּכִ֥י תַחֲנוּנֵ֖י בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל כִּ֤י הֶעֱוּוּ֙ אֶת־דַּרְכָּ֔ם שָׁכְח֖וּ אֶת־יְהֹוָ֥ה אֱלֹהֵיהֶֽם׃ 22 שׁ֚וּבוּ בָּנִ֣ים שׁוֹבָבִ֔ים אֶרְפָּ֖ה מְשׁוּבֹֽתֵיכֶ֑ם הִנְנוּ֙ אָתָ֣נוּ לָ֔ךְ כִּ֥י אַתָּ֖ה יְהֹוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃ 23 אָכֵ֥ן לַשֶּׁ֛קֶר מִגְּבָע֖וֹת הָמ֣וֹן הָרִ֑ים אָכֵן֙ בַּיהֹוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ תְּשׁוּעַ֖ת יִשְׂרָאֵֽל׃ 24 וְהַבֹּ֗שֶׁת אָֽכְלָ֛ה אֶת־יְגִ֥יעַ אֲבוֹתֵ֖ינוּ מִנְּעוּרֵ֑ינוּ אֶת־צֹאנָם֙ וְאֶת־בְּקָרָ֔ם אֶת־בְּנֵיהֶ֖ם וְאֶת־בְּנוֹתֵיהֶֽם׃ 25 נִשְׁכְּבָ֣ה בְּבָשְׁתֵּ֗נוּ וּֽתְכַסֵּנוּ֮ כְּלִמָּתֵנוּ֒ כִּי֩ לַיהוָ֨ה אֱלֹהֵ֜ינוּ חָטָ֗אנוּ אֲנַ֙חְנוּ֙ וַאֲבוֹתֵ֔ינוּ מִנְּעוּרֵ֖ינוּ וְעַד־הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וְלֹ֣א שָׁמַ֔עְנוּ בְּק֖וֹל יְהֹוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃   ס