Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 הערט דאָס װאָרט װאָס גאָט האָט אױף אײַך גערעדט, איר הױז פֿון ישׂראל: 2 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: דעם װעג פֿון די פֿעלקער זאָלט איר זיך ניט אָפּלערנען, און פֿאַר די צײכנס פֿון הימל זאָלט איר זיך ניט שרעקן, װײַל די פֿעלקער שרעקן זיך פֿאַר זײ. 3 װאָרום די מנהגים פֿון די אומות, דאָס איז נישטיקײט; װאָרום עס איז אַ האָלץ װאָס מע האָט פֿון װאַלד אױסגעהאַקט, דאָס װערק פֿון אַ מײַנסטערס הענט מיט דער הובל. 4 מיט זילבער און מיט גאָלד באַשײנט מען עס, מיט נעגל און מיט האַמערס באַפֿעסטיקט מען עס, עס זאָל זיך ניט װאַקעלן. 5 װי אַ פֿאָלקן אין אַ פּלוצערפֿעלד זײַנען זײ, און זײ קענען ניט רעדן; טראָגן מוזן זײ געטראָגן װערן, װײַל זײ קענען ניט שפּרײזן. איר זאָלט ניט מוֹרא האָבן פֿאַר זײ, װאָרום זײ קענען ניט בײז טאָן, און אױך גוטס טאָן איז ניטאָ אין זײ. 6 ניטאָ דײַן גלײַכן, יהוה, גרױס ביסטו, און גרױס איז דײַן נאָמען אין גבורה. 7 װער זאָל דיך ניט פֿאָרכטן, קיניג פֿון די פֿעלקער? פֿאַר װאָר, דיר קומט עס, װאָרום צװישן אַלע קליגסטע פֿעלקער, און אין אַל זײער מלוכה, איז ניטאָ דײַן גלײַכן. 8 און אַלע אין אײנעם זײַנען זײ פֿאַרגרעבט און נאַריש; אַ נישטיקע לערנונג, אַ האָלץ איז דאָס. 9 זילבערבלעך פֿון תַּרשיש געבראַכט, און גאָלד פֿון אױפָֿז, די אַרבעט פֿון אַ מײַנסטער, און אַ שמעלצערס הענט; בלאָ און פּורפּל איז זײער מלבוש, די אַרבעט פֿון קינצלער זײַנען זײ אַלע. 10 אָבער יהוה איז דער אמתער גאָט, ער איז דער לעבעדיקער גאָט, און דער אײביקער קיניג; פֿון זײַן כּעס ציטערט די ערד, און פֿעלקער קענען ניט אױסהאַלטן זײַן צאָרן. 11 אַזױ זאָלט איר זאָגן צו זײ: די געטער װאָס האָבן די הימלען און די ערד ניט געמאַכט, װעלן אונטערגײן פֿון דער ערד און פֿון אונטער די דאָזיקע הימלען. 12 ער האָט געמאַכט די ערד מיט זײַן כּוֹך, באַפֿעסטיקט די װעלט מיט זײַן חכמה, און מיט זײַן פֿאַרשטאַנדיקײט די הימלען פֿאַרשפּרײט. 13 בײַם קָול פֿון זײַן דונערן װערט אַ פֿילקײט פֿון װאַסער אין הימל; און ער ברענגט אױף װאָלקן פֿון עק פֿון דער ערד; ער מאַכט בליצן צום רעגן, און ציט אַרױס פֿון זײַנע שפּײַכלערס דעם װינט. 14 איטלעכער מענטש איז פֿאַרגרעבט, אָן פֿאַרשטאַנד, איטלעכער שמעלצער װערט צו שאַנד פֿון דעם געץ; װאָרום פֿאַלש איז זײַן געגאָסענער אָפּגאָט, און קײן אָטעם איז אין זײ ניטאָ. 15 נישטיק זײַנען זײ, אַ װערק פֿון פֿאַרפֿירעניש; אין דער צײַט פֿון זײער רעכנשאַפֿט װעלן זײ אונטערגײן. 16 ניט װי די דאָזיקע איז דער חלק פֿון יעקב; װאָרום ער איז דער באַשעפֿער פֿון אַלץ, און ישׂראל איז דער שבט פֿון זײַן אַרב; יהוה פֿון צבָאות איז זײַן נאָמען. 17 קלײַב אױף פֿון דער ערד דײַן בינטל, דו װאָס זיצסט אין באַלעגערונג. 18 װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, איך שלײַדער אַרױס דאָס מאָל די באַװױנער פֿון לאַנד, און װעל זײ צודריקן, כּדי זײ זאָלן דערשפּירן. 19 װײ מיר אױף מײַן בראָך! שװער אין מײַן װוּנד! און איך האָב געװעסט געזאָגט: אַ קראַנקשאַפֿט נאָר איז דאָס, און איך װעל זי אַריבערטראָגן. 20 מײַן געצעלט אין פֿאַרװיסט, און אַלע מײַנע שטריק זײַנען צעריסן, מינע קינדער זײַנען אַרױס פֿון איר און זײַנען ניאָט. ניטאָ װער זאָל אױסשפּרײַטן װידער מײַן געצעלט, און װער זאָל אױפֿציען מײַנע פֿאָרהאַנגען. 21 װאָרום פֿאַרגרעבט זײַנען די פּאַסטוכער, און גאָט האָבן זײ ניט געזוכט; דרום האָב זײ ניט באַגליקט, און זײער גאַנצע סטאַדע איז צעשפּרײט געװאָרן. 22 האָרך! אַ הערונג אָט קומט, און אַ גרױסער רַעַש פֿון צפֿון-לאַנד, צו מאַכן די שטעט פֿון יהודה אַ װיסטעניש, אַ װױנונג פֿון שאַקאַלן. 23 איך װײס, גאָט, אַז ניט בײַם מענטשן איז זײַן װעג, ניט בײַם מענטשן איז גײענדיק צו לענקען זײַן טריט. 24 שטראָף מיך, גאָט, אָבער מיט גערעכטיקײט, ניט אין דײַן צאָרן, כּדי זאָלסט מיך ניט פֿאַרמינערן. 25 גיס אױך דײַן גרימצאָרן אױף די פֿעלקער װאָס קענען דיך ניט, און אױף די משפּחות װאָס רופֿן ניט דײַן נאָמען, װאָרום פֿאַרצערט האָבן זײ יעקב, יאָ, אים פֿאַרצערט און אים פֿאַרלענדט, און זײַן װױנונג פֿאַרװיסט.
Hebrew
1 שִׁמְע֣וּ אֶת־הַדָּבָ֗ר אֲשֶׁ֨ר דִּבֶּ֧ר יְהוָ֛ה עֲלֵיכֶ֖ם בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵֽל׃ 2 כֹּ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה אֶל־דֶּ֤רֶךְ הַגּוֹיִם֙ אַל־תִּלְמָ֔דוּ וּמֵאֹת֥וֹת הַשָּׁמַ֖יִם אַל־תֵּחָ֑תּוּ כִּֽי־יֵחַ֥תּוּ הַגּוֹיִ֖ם מֵהֵֽמָּה׃ 3 כִּֽי־חֻקּ֥וֹת הָֽעַמִּ֖ים הֶ֣בֶל ה֑וּא כִּֽי־עֵץ֙ מִיַּ֣עַר כְּרָת֔וֹ מַעֲשֵׂ֥ה יְדֵ֥י־חָרָ֖שׁ בַּֽמַּעֲצָֽד׃ 4 בְּכֶ֥סֶף וּבְזָהָ֖ב יְיַפֵּ֑הוּ בְּמַסְמְר֧וֹת וּבְמַקָּב֛וֹת יְחַזְּק֖וּם וְל֥וֹא יָפִֽיק׃ 5 כְּתֹ֨מֶר מִקְשָׁ֥ה הֵ֙מָּה֙ וְלֹ֣א יְדַבֵּ֔רוּ נָשׂ֥וֹא יִנָּשׂ֖וּא כִּ֣י לֹ֣א יִצְעָ֑דוּ אַל־תִּֽירְא֤וּ מֵהֶם֙ כִּי־לֹ֣א יָרֵ֔עוּ וְגַם־הֵיטֵ֖יב אֵ֥ין אוֹתָֽם׃   ס 6 מֵאֵ֥ין כָּמ֖וֹךָ יְהוָ֑ה גָּד֥וֹל אַתָּ֛ה וְגָד֥וֹל שִׁמְךָ֖ בִּגְבוּרָֽה׃ 7 מִ֣י לֹ֤א יִֽרָאֲךָ֙ מֶ֣לֶךְ הַגּוֹיִ֔ם כִּ֥י לְךָ֖ יָאָ֑תָה כִּ֣י בְכָל־חַכְמֵ֧י הַגּוֹיִ֛ם וּבְכָל־מַלְכוּתָ֖ם מֵאֵ֥ין כָּמֽוֹךָ׃ 8 וּבְאַחַ֖ת יִבְעֲר֣וּ וְיִכְסָ֑לוּ מוּסַ֥ר הֲבָלִ֖ים עֵ֥ץ הֽוּא׃ 9 כֶּ֣סֶף מְרֻקָּ֞ע מִתַּרְשִׁ֣ישׁ יוּבָ֗א וְזָהָב֙ מֵֽאוּפָ֔ז מַעֲשֵׂ֥ה חָרָ֖שׁ וִידֵ֣י צוֹרֵ֑ף תְּכֵ֤לֶת וְאַרְגָּמָן֙ לְבוּשָׁ֔ם מַעֲשֵׂ֥ה חֲכָמִ֖ים כֻּלָּֽם׃ 10 וַֽיהוָ֤ה אֱלֹהִים֙ אֱמֶ֔ת הֽוּא־אֱלֹהִ֥ים חַיִּ֖ים וּמֶ֣לֶךְ עוֹלָ֑ם מִקִּצְפּוֹ֙ תִּרְעַ֣שׁ הָאָ֔רֶץ וְלֹֽא־יָכִ֥לוּ גוֹיִ֖ם זַעְמֽוֹ׃   ס 11 כִּדְנָה֙ תֵּאמְר֣וּן לְה֔וֹם אֱלָ֣הַיָּ֔א דִּֽי־שְׁמַיָּ֥א וְאַרְקָ֖א לָ֣א עֲבַ֑דוּ יֵאבַ֧דוּ מֵֽאַרְעָ֛א וּמִן־תְּח֥וֹת שְׁמַיָּ֖א אֵֽלֶּה׃   ס 12 עֹשֵׂ֥ה אֶ֙רֶץ֙ בְּכֹח֔וֹ מֵכִ֥ין תֵּבֵ֖ל בְּחָכְמָת֑וֹ וּבִתְבוּנָת֖וֹ נָטָ֥ה שָׁמָֽיִם׃ 13 לְק֨וֹל תִּתּ֜וֹ הֲמ֥וֹן מַ֙יִם֙ בַּשָּׁמַ֔יִם וַיַּעֲלֶ֥ה נְשִׂאִ֖ים מִקְצֵ֣ה ארץ בְּרָקִ֤ים לַמָּטָר֙ עָשָׂ֔ה וַיּ֥וֹצֵא ר֖וּחַ מֵאֹצְרֹתָֽיו׃ 14 נִבְעַ֤ר כָּל־אָדָם֙ מִדַּ֔עַת הֹבִ֥ישׁ כָּל־צוֹרֵ֖ף מִפָּ֑סֶל כִּ֛י שֶׁ֥קֶר נִסְכּ֖וֹ וְלֹא־ר֥וּחַ בָּֽם׃ 15 הֶ֣בֶל הֵ֔מָּה מַעֲשֵׂ֖ה תַּעְתֻּעִ֑ים בְּעֵ֥ת פְּקֻדָּתָ֖ם יֹאבֵֽדוּ׃ 16 לֹֽא־כְאֵ֜לֶּה חֵ֣לֶק יַעֲקֹ֗ב כִּֽי־יוֹצֵ֤ר הַכֹּל֙ ה֔וּא וְיִ֨שְׂרָאֵ֔ל שֵׁ֖בֶט נַֽחֲלָת֑וֹ יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת שְׁמֽוֹ׃   ס 17 אִסְפִּ֥י מֵאֶ֖רֶץ כִּנְעָתֵ֑ךְ ישבתי בַּמָּצֽוֹר׃   ס 18 כִּֽי־כֹה֙ אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנְנִ֥י קוֹלֵ֛עַ אֶת־יוֹשְׁבֵ֥י הָאָ֖רֶץ בַּפַּ֣עַם הַזֹּ֑את וַהֲצֵר֥וֹתִי לָהֶ֖ם לְמַ֥עַן יִמְצָֽאוּ׃   ס 19 א֥וֹי לִי֙ עַל־שִׁבְרִ֔י נַחְלָ֖ה מַכָּתִ֑י וַאֲנִ֣י אָמַ֔רְתִּי אַ֛ךְ זֶ֥ה חֳלִ֖י וְאֶשָּׂאֶֽנּוּ׃ 20 אָהֳלִ֣י שֻׁדָּ֔ד וְכָל־מֵיתָרַ֖י נִתָּ֑קוּ בָּנַ֤י יְצָאֻ֙נִי֙ וְאֵינָ֔ם אֵין־נֹטֶ֥ה עוֹד֙ אָהֳלִ֔י וּמֵקִ֖ים יְרִיעוֹתָֽי׃ 21 כִּ֤י נִבְעֲרוּ֙ הָֽרֹעִ֔ים וְאֶת־יְהוָ֖ה לֹ֣א דָרָ֑שׁוּ עַל־כֵּן֙ לֹ֣א הִשְׂכִּ֔ילוּ וְכָל־מַרְעִיתָ֖ם נָפֽוֹצָה׃   ס 22 ק֤וֹל שְׁמוּעָה֙ הִנֵּ֣ה בָאָ֔ה וְרַ֥עַשׁ גָּד֖וֹל מֵאֶ֣רֶץ צָפ֑וֹן לָשׂ֞וּם אֶת־עָרֵ֧י יְהוּדָ֛ה שְׁמָמָ֖ה מְע֥וֹן תַּנִּֽים׃   ס 23 יָדַ֣עְתִּי יְהוָ֔ה כִּ֛י לֹ֥א לָאָדָ֖ם דַּרְכּ֑וֹ לֹֽא־לְאִ֣ישׁ הֹלֵ֔ךְ וְהָכִ֖ין אֶֽת־צַעֲדֽוֹ׃ 24 יַסְּרֵ֥נִי יְהוָ֖ה אַךְ־בְּמִשְׁפָּ֑ט אַל־בְּאַפְּךָ֖ פֶּן־תַּמְעִטֵֽנִי׃ 25 שְׁפֹ֣ךְ חֲמָתְךָ֗ עַל־הַגּוֹיִם֙ אֲשֶׁ֣ר לֹֽא־יְדָע֔וּךָ וְעַל֙ מִשְׁפָּח֔וֹת אֲשֶׁ֥ר בְּשִׁמְךָ֖ לֹ֣א קָרָ֑אוּ כִּֽי־אָכְל֣וּ אֶֽת־יַעֲקֹ֗ב וַאֲכָלֻ֙הוּ֙ וַיְכַלֻּ֔הוּ וְאֶת־נָוֵ֖הוּ הֵשַֽׁמּוּ׃   פ