Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 רוף מיט קעל, זאָלסט ניט צוריקהאַלטן, אַזױ װי אַ שופֿר הײב אױף דײַן קָול, און זאָג מײַן פֿאָלק זײער פֿאַרברעך, און דעם הױז פֿון יעקבֿ זײערע זינד. 2 און זײ זוכן מיך נאָך טאָג פֿאַר טאָג, און װיסן מײַנע װעגן באַגערן זײ! אַזױ װי אַ פֿאָלק װאָס טוט גערעכטיקײט, און פֿאַרלאָזט ניט דאָס געזעץ פֿון זײַן גאָט, פֿאַרלאַנגען זײ פֿון מיר משפּטים גערעכטע, די נאָנטקײט פֿון גאָט באַגערן זײ. 3 ״פֿאַר װאָס פֿאַסטן מיר, און דו זעסט ניט? פּײַניקן מיר אונדזער זעל, און דו מערקסט ניט?״ זעט, אין טאָג פֿון אײַער פֿאַסטן געפֿינט איר אַן עסק, און אַלע אײַערע אַרבעטער טוט איר דריקן. 4 איר פֿאַסט דאָך נאָר פֿאַר קריג און שטרײַט, און צו שלאָגן מיטן פֿױסט פֿון אומרעכט; איר פֿאַסט ניט אין אַזאַ טאָגצו מאַכן הערן אין דער הײך אײַער קָול. 5 איז אַזאַ דאָס פֿאַסטן װאָס איך האָב אױסגעװײלט? אַ טאָג פֿאַר אַ מענטשן צו פּײַניקן זײַן זעל? צו בײגן װי אַ װאַסערריטל זײַן קאָפּ, און זאַק און אַש זאָל ער זיך אױסבעטן? צי דאָס רופֿסטו פֿאַסטן, און אַ טאָג פֿון באַװיליקונג צו גאָט? 6 איז ניט דאָס דאָס פֿאַסטן װאָס איך האָב אױסגעװײלט: לױז מאַכן די קײטן פֿון אומרעכט, אָפּבינדן די בינדשטריק פֿון יאָך, און אַרױסלאָזן פֿרײַ די געדריקטע, און יעטװעדער יאָך זאָלט איר צעברעכן? 7 איז עס ניט, אָפּצוברעכן פֿון דײַן ברױט דעם הונגעריקן, און פֿאַרװאָגלטע אָרימע זאָלסטו אַרײַנברענגען אין הױז? אַז דו זעסט אַ נאַקעטן, זאָלסטו אים באַדעקן, און פֿון דײַן אײגן פֿלײש זאָלסטו זיך ניט פֿאַרהױלן? 8 דענצמאָל װעט אױסברעכן װי דער פֿרימאָרגן דײַן ליכט, און דײַן הײלונג װעט אַרױסשפּראָצן גיך; און דיר פֿאַרױס װעט גײן דײַן גערעכטיקײט, און די פּראַכט פֿון גאָט װעט דיך נאָכבאַלײטן. 9 דענצמאָל װעסטו רופֿן, און גאָט װעט ענטפֿערן; װעסט שרײַען, און ער װעט זאָגן: דאָ בין איך! אַז דו װעסט אָפּטאָן פֿון צװישן דיר פֿאַריאָכונג, טײטלען מיטן פֿינגער, און רעדן אומרעכט; 10 און װעסט אױסשטרעקן צום הונגעריקן דײַן זעל, און די געדריקטע זעל װעסטו זעטן; דענצמאָל װעט אױפֿשײַנען אין חושך דײַן ליכט, און דײַן פֿינצטערקײט װי מיטן טאָג. 11 און גאָט װעט דיך פֿירן תּמיד, און װעט זעטן אין טריקענישן דײַן זעל, און דײַנע בײנער װעט ער שטאַרקן; און װעסט זײַן װי אַ גאָרטן אַן אָנגעטרונקענער, און װי אַן אױסגאַנג װאַסערװאָס זײַנע װאַסערן טוען ניט פֿעלשן. 12 און מע װעט אָפּבױען בײַ דיר אײביקע חורבֿות, גרונטפֿעסטן פֿון דָור-דורות װעסטו אױפֿשטעלן; און מע װעט דיך רופֿן פֿאַרמױערער פֿון בראָכן, באַנײַער פֿון װעגן צום װױנען. 13 אַז דו װעסט אָפּהאַלטן צוליב שבת דײַן פֿוס, פֿון טאָן דײַנע עסקים אין מײַן הײליקן טאָג; און װעסט רופֿן שבת אַ תּענוג, דעם הײליקן [טאָג] פֿון גאָט, געערלעכט; און װעסט אים ערלעכן, ניט צו טאָן דײַנע גאַנגען, ניט צו געפֿינען דיר אַן עסק, אָדער אָפּרעדן אַ זאַך. 14 דענצמאָל װעסטו זיך קװיקן מיט גאָט, און איך װעל דיך אַרױפֿזעצן אױף די הײכן פֿון דער ערד, און דיך מאַכן עסן די אַרב פֿון דײַן פֿאָטער יעקבֿ; װאָרום דאָס מױל פֿון גאָט האָט גערעדט.
Hebrew
1 קְרָ֤א בְגָרוֹן֙ אַל־תַּחְשֹׂ֔ךְ כַּשּׁוֹפָ֖ר הָרֵ֣ם קוֹלֶ֑ךָ וְהַגֵּ֤ד לְעַמִּי֙ פִּשְׁעָ֔ם וּלְבֵ֥ית יַעֲקֹ֖ב חַטֹּאתָֽם׃ 2 וְאוֹתִ֗י י֥וֹם יוֹם֙ יִדְרֹשׁ֔וּן וְדַ֥עַת דְּרָכַ֖י יֶחְפָּצ֑וּן כְּג֞וֹי אֲשֶׁר־צְדָקָ֣ה עָשָׂ֗ה וּמִשְׁפַּ֤ט אֱלֹהָיו֙ לֹ֣א עָזָ֔ב יִשְׁאָל֙וּנִי֙ מִשְׁפְּטֵי־צֶ֔דֶק קִרְבַ֥ת אֱלֹהִ֖ים יֶחְפָּצֽוּן׃ 3 לָ֤מָּה צַּ֙מְנוּ֙ וְלֹ֣א רָאִ֔יתָ עִנִּ֥ינוּ נַפְשֵׁ֖נוּ וְלֹ֣א תֵדָ֑ע הֵ֣ן בְּי֤וֹם צֹֽמְכֶם֙ תִּמְצְאוּ־חֵ֔פֶץ וְכָל־עַצְּבֵיכֶ֖ם תִּנְגֹּֽשׂוּ׃ 4 הֵ֣ן לְרִ֤יב וּמַצָּה֙ תָּצ֔וּמוּ וּלְהַכּ֖וֹת בְּאֶגְרֹ֣ף רֶ֑שַׁע לֹא־תָצ֣וּמוּ כַיּ֔וֹם לְהַשְׁמִ֥יעַ בַּמָּר֖וֹם קוֹלְכֶֽם׃ 5 הֲכָזֶ֗ה יִֽהְיֶה֙ צ֣וֹם אֶבְחָרֵ֔הוּ י֛וֹם עַנּ֥וֹת אָדָ֖ם נַפְשׁ֑וֹ הֲלָכֹ֨ף כְּאַגְמֹ֜ן רֹאשׁ֗וֹ וְשַׂ֤ק וָאֵ֙פֶר֙ יַצִּ֔יעַ הֲלָזֶה֙ תִּקְרָא־צ֔וֹם וְי֥וֹם רָצ֖וֹן לַיהוָֽה׃ 6 הֲל֣וֹא זֶה֮ צ֣וֹם אֶבְחָרֵהוּ֒ פַּתֵּ֙חַ֙ חַרְצֻבּ֣וֹת רֶ֔שַׁע הַתֵּ֖ר אֲגֻדּ֣וֹת מוֹטָ֑ה וְשַׁלַּ֤ח רְצוּצִים֙ חָפְשִׁ֔ים וְכָל־מוֹטָ֖ה תְּנַתֵּֽקוּ׃ 7 הֲל֨וֹא פָרֹ֤ס לָֽרָעֵב֙ לַחְמֶ֔ךָ וַעֲנִיִּ֥ים מְרוּדִ֖ים תָּ֣בִיא בָ֑יִת כִּֽי־תִרְאֶ֤ה עָרֹם֙ וְכִסִּית֔וֹ וּמִבְּשָׂרְךָ֖ לֹ֥א תִתְעַלָּֽם׃ 8 אָ֣ז יִבָּקַ֤ע כַּשַּׁ֙חַר֙ אוֹרֶ֔ךָ וַאֲרֻכָתְךָ֖ מְהֵרָ֣ה תִצְמָ֑ח וְהָלַ֤ךְ לְפָנֶ֙יךָ֙ צִדְקֶ֔ךָ כְּב֥וֹד יְהוָ֖ה יַאַסְפֶֽךָ׃ 9 אָ֤ז תִּקְרָא֙ וַיהוָ֣ה יַעֲנֶ֔ה תְּשַׁוַּ֖ע וְיֹאמַ֣ר הִנֵּ֑נִי אִם־תָּסִ֤יר מִתּֽוֹכְךָ֙ מוֹטָ֔ה שְׁלַ֥ח אֶצְבַּ֖ע וְדַבֶּר־אָֽוֶן׃ 10 וְתָפֵ֤ק לָֽרָעֵב֙ נַפְשֶׁ֔ךָ וְנֶ֥פֶשׁ נַעֲנָ֖ה תַּשְׂבִּ֑יעַ וְזָרַ֤ח בַּחֹ֙שֶׁךְ֙ אוֹרֶ֔ךָ וַאֲפֵלָתְךָ֖ כַּֽצָּהֳרָֽיִם׃ 11 וְנָחֲךָ֣ יְהוָה֮ תָּמִיד֒ וְהִשְׂבִּ֤יעַ בְּצַחְצָחוֹת֙ נַפְשֶׁ֔ךָ וְעַצְמֹתֶ֖יךָ יַחֲלִ֑יץ וְהָיִ֙יתָ֙ כְּגַ֣ן רָוֶ֔ה וּכְמוֹצָ֣א מַ֔יִם אֲשֶׁ֥ר לֹא־יְכַזְּב֖וּ מֵימָֽיו׃ 12 וּבָנ֤וּ מִמְּךָ֙ חָרְב֣וֹת עוֹלָ֔ם מוֹסְדֵ֥י דוֹר־וָד֖וֹר תְּקוֹמֵ֑ם וְקֹרָ֤א לְךָ֙ גֹּדֵ֣ר פֶּ֔רֶץ מְשֹׁבֵ֥ב נְתִיב֖וֹת לָשָֽׁבֶת׃ 13 אִם־תָּשִׁ֤יב מִשַּׁבָּת֙ רַגְלֶ֔ךָ עֲשׂ֥וֹת חֲפָצֶ֖יךָ בְּי֣וֹם קָדְשִׁ֑י וְקָרָ֨אתָ לַשַּׁבָּ֜ת עֹ֗נֶג לִקְד֤וֹשׁ יְהוָה֙ מְכֻבָּ֔ד וְכִבַּדְתּוֹ֙ מֵעֲשׂ֣וֹת דְּרָכֶ֔יךָ מִמְּצ֥וֹא חֶפְצְךָ֖ וְדַבֵּ֥ר דָּבָֽר׃ 14 אָ֗ז תִּתְעַנַּג֙ עַל־יְהוָ֔ה וְהִרְכַּבְתִּ֖יךָ עַל־בָּ֣מֳותֵי אָ֑רֶץ וְהַאֲכַלְתִּ֗יךָ נַחֲלַת֙ יַעֲקֹ֣ב אָבִ֔יךָ כִּ֛י פִּ֥י יְהוָ֖ה דִּבֵּֽר׃   ס