Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 הערט מיר צו, איר אינדזלען, און פֿאַרנעמט, איר פֿעלקער פֿון דער װײַט: גאָט האָט מיך פֿון טראַכט גערופֿן, פֿון מײַן מוטערס לײַב האָט ער מײַן נאָמען דערמאָנט. 2 און ער האָט געמאַכט מײַן מױל װי אַ שאַרפֿע שװערד, אין שאָטן פֿון זײַן האַנט האָט ער מיך באַהאַלטן; און ער האָט מיך געמאַכט פֿאַר אַ בלאַנקער פֿײַל, אין זײַן פֿײַלבײַטל האָט ער מיך פֿאַרבאָרגן. 3 און ער האָט צו מיר געזאָגט: מײַן קנעכט ביסטו, ישׂראל, װאָס איך רים זיך מיט דיר. און איך האָב געװעסט געזאָגט: אומנישט האָב איך מיך געמיט, 4 אױף נישט און ניװעץ האָב איך מײַן כּוח פֿאַרלענדט; אָבער מײַן משפּט איז בײַ יהוה, און מײַן לױן בײַ מײַן גאָט. 5 און אַצונד האָט גאָט געזאָגט – דער װאָס האָט מיך געפֿורעמט פֿון טראַכטפֿאַר אַ קנעכט צו אים – אומצוקערן צו זיך יעקבֿ, און ישׂראל זאָל אײַנגעזאַמלט װערן צו אים; און איך בין געמאַכט אין די אױגן פֿון יהוה, און מײַן גאָט איז מײַן שטאַרקײט. 6 און ער האָט געזאָגט: קנאַפּ איז – װײַל דו ביסט מײַן קנעכט – אױפֿצוריכטן די שטאַמען פֿון יעקבֿ, און די צװײַגן פֿון ישׂראל אומצוקערן; נאָר איך װעל דיך מאַכן פֿאַר אַ ליכט פֿון די פֿעלקער. אַז מײַן הילף זאָל זײַן ביז צום עק פֿון דער ערד. 7 אַזױ האָט גאָט געזאָגט, דער אױסלײזער פֿון ישׂראל, און זײַן הײליקער, צו דעם פֿאַראַכטן פֿון מענטשן, צו דעם פֿאַרומװערדיקטן פֿון פֿעלקער, צו דעם קנעכט פֿון געװעלטיקער: מלכים װעלן זען און װעלן אױפֿשטײן, שׂרָרות – און װעלן זיך בוקן, פֿון װעגן גאָט װאָס איז געטרײַ, דעם הײליקן פֿון ישׂראל װאָס האָט דיך אױסדערװײלט. 8 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: אין צײַט פֿון באַװיליקונג טו איך דיר ענטפֿערן, און אין טאָג פֿון ישועה טו איך דיך העלפֿן; און איך װעל דיך היטן, און דיך מאַכןפֿאַר אַ בונד מיט די אומות, כּדי אױפֿצוריכטן דאָס לאַנד, צו מאַכן אַרבן נַחלות פֿאַרװיסטע; 9 צו זאָגן צו די געפֿאַנגענע: גײט אַרױס! צו די װאָס אין פֿינצטערניש: אַנטפּלעקט אײַך! בײַ די װעגן װעלן זײ זיך פֿיטערן, און אױף אַלע הױכע ערטער װעט זײַן זײער פֿיטערונג. 10 זײ װעלן ניט הונגערן און ניט דאָרשטן, און ניט פּלאָגן װעט זײ היץ און זון, װאָרום זײער דערבאַרימער װעט זײ באַלײטן, און בײַ קװאַלן װאַסער װעט ער זײ פֿירן. 11 און איך װעל מאַכן אַלע מײַנע בערג פֿאַר אַ װעג, און מײַנע שטעגן װעלן דערהײכט װערן. 12 זע, די װעלן קומען פֿון דער צײַט, און די-אָ װעלן קומען פֿון צפֿון און פֿון מערבֿ, און די, פֿון לאַנד סינים. 13 זינגט, איר הימלען, און פֿרײ זיך, דו ערד, און ברעכט אױס, איר בערג, אין געזאַנג, װאָרום גאָט האָט געטרײסט זײַן פֿאָלק, און זײַנע אָרימע טוט ער דערבאַרימען. 14 און צִיון האָט געזאָגט: פֿאַרלאָזן האָט מיך יהוה, און גאָט האָט פֿאַרגעסן אָן מיר. 15 קען אַ פֿרױ פֿאַרגעסן איר ברוסטקינד, ניט צו דערבאַרימען דעם זון פֿון איר לײַב? אַפֿילו די דאָזיקע זאָלן פֿאַרגעסן, װעל איך אָן דיר ניט פֿאַרגעסן. 16 זע, אױף די האַנטפֿלעכן האָב איך דיך אױסגעקריצט, דײַנע מױערן זײַנען תּמיד פֿאַר מיר. 17 אײַליק קומען דײַנע קינדער; דײַנע צעשטערער און דײַנע פֿאַרװיסטערװעלן אַרױס פֿון דיר. 18 הײב אױף רונד אַרום דײַנע אױגן, און זע: זײ אַלע זײַנען אײַנגעזאַמלט, און קומען צו דיר. אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט, אַז זײ אַלע װעסטו װי אַ צירונג אָנטאָן, און װעסט זײ אָנקניפּן אַזױ װי אַ כּלה; 19 װאָרום דײַנע חורבֿות און דײַנע װיסטענישן, און דײַן לאַנד דאָס צעשטערטע – פֿאַר װאָר, װעסט אַצונד ענג זײַן פֿון װױנער, און דערװײַטערט װעלן זײַן דײַנע אומברענגער. 20 זאָגן װעלן נאָך אין דײַנע אױערןדײַנע אָנגעװאָרענע קינדער: ענג איז מיר דער אָרט, טרעט מיר אָפּ, איך זאָל קענען װױנען. 21 און װעסט זאָגן אין דײַן האַרצן: װער האָט מיר די דאָזיקע געבאָרן? איך בין געװען אָן קינדער און עלנד, פֿאַרטריבן און פֿאַרװאָגעלט; און די דאָזיקע װער האָט אױפֿגעצױגן? זע, איך בין דאָך געבליבן אַלײן, די דאָזיקע װוּ זײַנען געװען?
22 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: זע, איך װעל אױפֿהײבן צו די פֿעלקער מײַן האַנט, און צו די אומות װעל איך אױפֿשטעלן מײַן פֿאָן, און זײ װעלן ברענגען דײַנע זין אין בוזעם, און דײַנע טעכטער װעלן אױפֿן אַקסל געטראָגן װערן. 23 און מלכים װעלן זײַן דײַנע דערציִער, און זײער שׂרָרותטעס דײַנע אַמען; מיטן פּנים צו דער ערד װעלן זײ זיך בוקן צו דיר, און דעם שטױב פֿון דײַנע פֿיס װעלן זײ לעקן; און װעסט װיסן אַז איך בין יהוה, װאָס ניט פֿאַרשעמט װערן די װאָס האָפֿן צו מיר. 24 װערט אַװעקגענומען פֿון דעם גִבור דער רױב, צי װערט דער פֿאַנג פֿון דעם זיגער אַנטרונען? 25 פֿאַר װאָר, אַזױ זאָגט יהוה: אַפֿילו דער פֿאַנג פֿון דעם גִבור זאָל אַװעקגענומען װערן, און דער רױב פֿון דעם שטאַרקן זאָל אַנטרונען װערן, אָבער מיט דײַנע קריגער װעל איך קריגן, און דײַנע קינדער װעל איך העלפֿן. 26 און איך װעל מאַכן עסן דײַנע דריקער זײער פֿלײש, און װי טרױבנזאַפֿט װעלן זײ זײער בלוט שיכּורן; און אַלע לײַבער װעלן װיסן אַז איך יהוה בין דײַן העלפֿער, און דײַן אױסלײזער איז דער מאַכטיקער פֿון יעקבֿ.
Hebrew
1 שִׁמְע֤וּ אִיִּים֙ אֵלַ֔י וְהַקְשִׁ֥יבוּ לְאֻמִּ֖ים מֵרָח֑וֹק יְהוָה֙ מִבֶּ֣טֶן קְרָאָ֔נִי מִמְּעֵ֥י אִמִּ֖י הִזְכִּ֥יר שְׁמִֽי׃ 2 וַיָּ֤שֶׂם פִּי֙ כְּחֶ֣רֶב חַדָּ֔ה בְּצֵ֥ל יָד֖וֹ הֶחְבִּיאָ֑נִי וַיְשִׂימֵ֙נִי֙ לְחֵ֣ץ בָּר֔וּר בְּאַשְׁפָּת֖וֹ הִסְתִּירָֽנִי׃ 3 וַיֹּ֥אמֶר לִ֖י עַבְדִּי־אָ֑תָּה יִשְׂרָאֵ֕ל אֲשֶׁר־בְּךָ֖ אֶתְפָּאָֽר׃ 4 וַאֲנִ֤י אָמַ֙רְתִּי֙ לְרִ֣יק יָגַ֔עְתִּי לְתֹ֥הוּ וְהֶ֖בֶל כֹּחִ֣י כִלֵּ֑יתִי אָכֵן֙ מִשְׁפָּטִ֣י אֶת־יְהוָ֔ה וּפְעֻלָּתִ֖י אֶת־אֱלֹהָֽי׃ 5 וְעַתָּ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה יֹצְרִ֤י מִבֶּ֙טֶן֙ לְעֶ֣בֶד ל֔וֹ לְשׁוֹבֵ֤ב יַֽעֲקֹב֙ אֵלָ֔יו וְיִשְׂרָאֵ֖ל לא יֵאָסֵ֑ף וְאֶכָּבֵד֙ בְּעֵינֵ֣י יְהוָ֔ה וֵאלֹהַ֖י הָיָ֥ה עֻזִּֽי׃ 6 וַיֹּ֗אמֶר נָקֵ֨ל מִֽהְיוֹתְךָ֥ לִי֙ עֶ֔בֶד לְהָקִים֙ אֶת־שִׁבְטֵ֣י יַעֲקֹ֔ב ונצירי יִשְׂרָאֵ֖ל לְהָשִׁ֑יב וּנְתַתִּ֙יךָ֙ לְא֣וֹר גּוֹיִ֔ם לִֽהְי֥וֹת יְשׁוּעָתִ֖י עַד־קְצֵ֥ה הָאָֽרֶץ׃   ס 7 כֹּ֣ה אָֽמַר־יְהוָה֩ גֹּאֵ֨ל יִשְׂרָאֵ֜ל קְדוֹשׁ֗וֹ לִבְזֹה־נֶ֜פֶשׁ לִמְתָ֤עֵֽב גּוֹי֙ לְעֶ֣בֶד מֹשְׁלִ֔ים מְלָכִים֙ יִרְא֣וּ וָקָ֔מוּ שָׂרִ֖ים וְיִֽשְׁתַּחֲוּ֑וּ לְמַ֤עַן יְהוָה֙ אֲשֶׁ֣ר נֶאֱמָ֔ן קְדֹ֥שׁ יִשְׂרָאֵ֖ל וַיִּבְחָרֶֽךָּ׃ 8 כֹּ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה בְּעֵ֤ת רָצוֹן֙ עֲנִיתִ֔יךָ וּבְי֥וֹם יְשׁוּעָ֖ה עֲזַרְתִּ֑יךָ וְאֶצָּרְךָ֗ וְאֶתֶּנְךָ֙ לִבְרִ֣ית עָ֔ם לְהָקִ֣ים אֶ֔רֶץ לְהַנְחִ֖יל נְחָל֥וֹת שֹׁמֵמֽוֹת׃ 9 לֵאמֹ֤ר לַֽאֲסוּרִים֙ צֵ֔אוּ לַאֲשֶׁ֥ר בַּחֹ֖שֶׁךְ הִגָּל֑וּ עַל־דְּרָכִ֣ים יִרְע֔וּ וּבְכָל־שְׁפָיִ֖ים מַרְעִיתָֽם׃ 10 לֹ֤א יִרְעָ֙בוּ֙ וְלֹ֣א יִצְמָ֔אוּ וְלֹא־יַכֵּ֥ם שָׁרָ֖ב וָשָׁ֑מֶשׁ כִּי־מְרַחֲמָ֣ם יְנַהֲגֵ֔ם וְעַל־מַבּ֥וּעֵי מַ֖יִם יְנַהֲלֵֽם׃ 11 וְשַׂמְתִּ֥י כָל־הָרַ֖י לַדָּ֑רֶךְ וּמְסִלֹּתַ֖י יְרֻמֽוּן׃ 12 הִנֵּה־אֵ֕לֶּה מֵרָח֖וֹק יָבֹ֑אוּ וְהִֽנֵּה־אֵ֙לֶּה֙ מִצָּפ֣וֹן וּמִיָּ֔ם וְאֵ֖לֶּה מֵאֶ֥רֶץ סִינִֽים׃ 13 רָנּ֤וּ שָׁמַ֙יִם֙ וְגִ֣ילִי אָ֔רֶץ יפצחו הָרִ֖ים רִנָּ֑ה כִּֽי־נִחַ֤ם יְהוָה֙ עַמּ֔וֹ וַעֲנִיָּ֖ו יְרַחֵֽם׃   ס 14 וַתֹּ֥אמֶר צִיּ֖וֹן עֲזָבַ֣נִי יְהוָ֑ה וַאדֹנָ֖י שְׁכֵחָֽנִי׃ 15 הֲתִשְׁכַּ֤ח אִשָּׁה֙ עוּלָ֔הּ מֵרַחֵ֖ם בֶּן־בִּטְנָ֑הּ גַּם־אֵ֣לֶּה תִשְׁכַּ֔חְנָה וְאָנֹכִ֖י לֹ֥א אֶשְׁכָּחֵֽךְ׃ 16 הֵ֥ן עַל־כַּפַּ֖יִם חַקֹּתִ֑יךְ חוֹמֹתַ֥יִךְ נֶגְדִּ֖י תָּמִֽיד׃ 17 מִֽהֲר֖וּ בָּנָ֑יִךְ מְהָֽרְסַ֥יִךְ וּמַחֲרִבַ֖יִךְ מִמֵּ֥ךְ יֵצֵֽאוּ׃ 18 שְׂאִֽי־סָבִ֤יב עֵינַ֙יִךְ֙ וּרְאִ֔י כֻּלָּ֖ם נִקְבְּצ֣וּ בָֽאוּ־לָ֑ךְ חַי־אָ֣נִי נְאֻם־יְהוָ֗ה כִּ֤י כֻלָּם֙ כָּעֲדִ֣י תִלְבָּ֔שִׁי וּֽתְקַשְּׁרִ֖ים כַּכַּלָּֽה׃ 19 כִּ֤י חָרְבֹתַ֙יִךְ֙ וְשֹׁ֣מְמֹתַ֔יִךְ וְאֶ֖רֶץ הֲרִֽסֻתֵ֑יךְ כִּ֤י עַתָּה֙ תֵּצְרִ֣י מִיּוֹשֵׁ֔ב וְרָחֲק֖וּ מְבַלְּעָֽיִךְ׃ 20 ע֚וֹד יֹאמְר֣וּ בְאָזְנַ֔יִךְ בְּנֵ֖י שִׁכֻּלָ֑יִךְ צַר־לִ֥י הַמָּק֖וֹם גְּשָׁה־לִּ֥י וְאֵשֵֽׁבָה׃ 21 וְאָמַ֣רְתְּ בִּלְבָבֵ֗ךְ מִ֤י יָֽלַד־לִי֙ אֶת־אֵ֔לֶּה וַאֲנִ֥י שְׁכוּלָ֖ה וְגַלְמוּדָ֑ה גֹּלָ֣ה וְסוּרָ֗ה וְאֵ֙לֶּה֙ מִ֣י גִדֵּ֔ל הֵ֤ן אֲנִי֙ נִשְׁאַ֣רְתִּי לְבַדִּ֔י אֵ֖לֶּה אֵיפֹ֥ה הֵֽם׃   פ
22 כֹּֽה־אָמַ֞ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה הִנֵּ֨ה אֶשָּׂ֤א אֶל־גּוֹיִם֙ יָדִ֔י וְאֶל־עַמִּ֖ים אָרִ֣ים נִסִּ֑י וְהֵבִ֤יאוּ בָנַ֙יִךְ֙ בְּחֹ֔צֶן וּבְנֹתַ֖יִךְ עַל־כָּתֵ֥ף תִּנָּשֶֽׂאנָה׃ 23 וְהָי֨וּ מְלָכִ֜ים אֹֽמְנַ֗יִךְ וְשָׂרֽוֹתֵיהֶם֙ מֵינִ֣יקֹתַ֔יִךְ אַפַּ֗יִם אֶ֚רֶץ יִשְׁתַּ֣חֲווּ לָ֔ךְ וַעֲפַ֥ר רַגְלַ֖יִךְ יְלַחֵ֑כוּ וְיָדַ֙עַתְּ֙ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֔ה אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־יֵבֹ֖שׁוּ קֹוָֽי׃   ס 24 הֲיֻקַּ֥ח מִגִּבּ֖וֹר מַלְק֑וֹחַ וְאִם־שְׁבִ֥י צַדִּ֖יק יִמָּלֵֽט׃ 25 כִּי־כֹ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה גַּם־שְׁבִ֤י גִבּוֹר֙ יֻקָּ֔ח וּמַלְק֥וֹחַ עָרִ֖יץ יִמָּלֵ֑ט וְאֶת־יְרִיבֵךְ֙ אָנֹכִ֣י אָרִ֔יב וְאֶת־בָּנַ֖יִךְ אָנֹכִ֥י אוֹשִֽׁיעַ׃ 26 וְהַאֲכַלְתִּ֤י אֶת־מוֹנַ֙יִךְ֙ אֶת־בְּשָׂרָ֔ם וְכֶעָסִ֖יס דָּמָ֣ם יִשְׁכָּר֑וּן וְיָדְע֣וּ כָל־בָּשָׂ֗ר כִּ֣י אֲנִ֤י יְהוָה֙ מֽוֹשִׁיעֵ֔ךְ וְגֹאֲלֵ֖ךְ אֲבִ֥יר יַעֲקֹֽב׃   ס