Yiddish
1
װאָרום זע, דער האַר, גאָט פֿון צבֿאות, טוט אָפּ פֿון ירושלים און פֿון יהוּדהאַן אונטערלען און אַן אָנלען; יעטװעדער אונטערלען פֿון ברױט, און יעטװעדער אונטערלען פֿון װאַסער.
2
דעם גִבור און דעם מאַן פֿון מלחמה, דעם ריכטער און דעם נבֿיא, און דעם װאָרזאָגער און דעם עלטסטן;
3
דעם הױפּטמאַן פֿון פֿופֿציק, און דעם אָנגעזעענעםאון דעם בַעַל-יועץ, און דעם קלוגן צױבערער, און דעם שפּרוכקענער.
4
און איך װעל מאַכן ייִנגלעך פֿאַר זײערע האַרן, און קינדער װעלן געװעלטיקן איבער זײ.
5
און דאָס פֿאָלק װעט זיך דריקן, אײנער דעם אַנדערן, און איטלעכער זײַן חבֿר; אַ ייִנגל װעט זיך גרײסן קעגן זקן, און דער נִבֿזה קעגן נִכבד.
6
אַז עמעצער װעט אָנכאַפּןזײַן ברודער פֿון זײַן פֿאָטערס הױז: אַ בגד האָסטו, אַ פֿירער זאָלסטו אונדז זײַן, און די דאָזיקע שטרױכלעניש זאָל זײַן אונטער דײַן האַנט,
7
װעט ער שװערן אין יענעם טאָג, אַזױ צו זאָגן: איך װעל ניט זײַן קײן הײלער, אַז אין מײַן הױז איז ניטאָ קײן ברױט און קײן בגד; איר װעט מיך ניט מאַכן פֿאַרן פֿירער פֿון פֿאָלק.
8
װאָרום געשטרױכלט איז ירושלים, און יהוּדה איז געפֿאַלן; װײַל זײער צונג און זײערע מעשׂים זײַנען קעגן גאָט, צו װידערשפּעניקן די אױגן פֿון זײַן כּבֿוד.
9
דער אָנבליק פֿון זײער פּנים זאָגט עדות אױף זײ; און זײער זינד זאָגן זײ אױס װי סדום, זײ פֿאַרלײקענען ניט. װי צו זײער זעל, װאָס זײ האָבן זיך אַלײן בײז געטאָן.
10
זאָגט דעם גערעכטן אַז אים װעט זײַן גוט, װײַל די פֿרוכט פֿון זײערע מעשׂים װעלן זײ עסן.
11
װי צו דעם רָשע, אים װעט זײַן שלעכט, װאָרום די טוּונג פֿון זײַנע הענט װעט אים געשען.
12
מײַן פֿאָלק – זײַנע באַצװינגער זײַנען קינדער, און װײַבער געװעלטיקן איבער אים. מײַן פֿאָלק! דײַנע פֿירער זײַנען פֿאַרפֿירער, און דעם װעג פֿון דײַנע שטעגן האָבן זײ צעמישט.
13
גאָט שטײט אױף זיך צו קריגן, און ער שטעלט זיך צו משפּטן די פֿעלקער.
14
גאָט װעט גײן אין אַ משפּטמיט די עלטסטע פֿון זײַן פֿאָלק און זײַנע האַרן: דאָס האָט איר אָפּגעגעסן דעם װײַנגאָרטן, די גזלה פֿון אָרימאַן איז אין אײַערע הײַזער.
15
װאָס מײנט איר, װאָס איר צעדריקט מײַן פֿאָלק, און דעם פּנים פֿון די אָרימע צעמאָלט איר? זאָגט דער האַר, גאָט פֿון צבֿאות.
16
און גאָט האָט געזאָגט: װײַל די טעכטער פֿון צִיון זײַנען האָפֿערדיק, און גײען פֿאַרריסן דעם האַלדז, און װינקענדיק מיט די אױגן; גײען שװעבנדיק גײען זײ, און מיט זײערע פֿוסרינגען קלינגען זײ;
17
דרום װעט גאָט קרעציק מאַכןדעם קאָפּ פֿון די טעכטער פֿון צִיון, און גאָט װעט זײער שאַנד אַנטפּלעקן.
18
אין יענעם טאָג װעט גאָט אָפּטאָן די שײנקײט פֿון די פֿוסרינגען, און די שטערנבענדער, און די לבֿנהלעך;
19
די באָמבערלעך, און די אָרעמבענדער, און די שלײערס;
20
די קאָפּטיכער, און די טריטקײטלעך, און די גאַרטלען, און די לײַבלעך, און די קמֵיעות;
21
די פֿינגערלעך, און די נאָזרינגען;
22
די פֿאַרטיכטער, און די מאַנטלען, און די איבערדעקן, און די בײַטלען;
23
די טולן, און די לײַנענע טיכער, און די הױבן, און די דעקטיכער.
24
און עס װעט זײַן, אָנשטאָט בשׂמים װעט זײַן צעפֿױלטקײט, און אָנשטאָט אַ גאַרטל, אַ שטריק, און אָנשטאָט קרױזן, אַ פּליך, און אָנשטאָט אַ ברוסטטוך, אַ זאַקגורט; אַ בראַנד אָנשטאָט שײנקײט.
25
דײַנע מענער װעלן דורכן שװערד פֿאַלן, און דײַנע גיבורים אין מלחמה.
26
און קלאָגן און טרױערן װעלן אירע טױערן, און אױסגעלײדיקט װעט זי װערן, אױף דער ערד װעט זי זיצן.