Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 די נבֿואה אױף צור. יאָמערט איר שיפֿן פֿון תַּרְשִיש, װאָרום זי איז פֿאַרװיסט, אָן אַ הױז, אָן אַן אײַנגאַנג; פֿון לאַנד פֿון די כִּתּיםאיז דאָס זײ אַנטפּלעקט געװאָרן. 2 זײַט שטיל, איר באַװױנער פֿון ברעג; דו װאָס די סָוחרים פֿון צידון, די ים-פֿאָרער, האָבן דיך אָנגעפֿילט. 3 און איבער גרױסע װאַסערן איז דער זאָמען פֿון שיחור, דער שניט פֿון נילוס, איר אײַנקום געװען; און זי איז געװען דער מאַרק פֿון די פֿעלקער. 4 שעם זיך צידון, װאָרום דער ים האָט געזאָגט, די פֿעסטונג פֿון ים, אַזױ צו זאָגן: װי איך װאָלט גאָר ניט געװײטאָקט און ניט געבאָרן, און קײן בחורים ניט דערצױגן, אָדער יונגפֿרױען אױפֿגעבראַכט. 5 אַז מע װעט הערן אין מצרַיִם, װעט מען ציטערן בײַ דער הערונג פֿון צור. 6 גײט אַריבער קײן תַּרְשִיש, יאָמערט, איר באַװױנער פֿון ברעג. 7 איז דאָס אײַך די לוסטיקע, װאָס פֿון פֿריִע פֿאַרצײַטיקע טעג פֿלעגן זי פֿירן אירע פֿיסאין דער װײַטן צו װױנען? 8 װער האָט דאָס באַראָטן אױף צור דער באַקרױנטער, װאָס אירע סָוחרים זײַנען געװען שׂרָרות, אירע האַנדלסלײַט די נִכבָדים פֿון דער ערד? 9 גאָט פֿון צבֿאות האָט דאָס באַראָטן, צו פֿאַרשװעכן דעם שטאָלץ פֿון אַל דער שײנקײט, צו מאַכן גרינגגעשאַצט אַלע נִכבָדים פֿון דער ערד. 10 איבערפֿלײץ דײַן לאַנד װי דער נילוס, טאָכטער תַּרְשִיש, ניטאָ מער קײן אײַנצאַם. 11 ער האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט איבערן ים, ער האָט געמאַכט ציטערן מלוכות; גאָט האָט באַפֿױלן װעגן כּנַעַן, צו פֿאַרטיליקן אירע פֿעסטונגען. 12 און ער האָט געזאָגט: װעסט ניט מער לוסטיק זײַן, געשענדטע יונגפֿרױ טאָכטער צידון. שטײ אױף, גײ אַריבער קײן כִּתּים; אױך דאָרט װעסטו קײן מנוחה ניט האָבן. 13 זע, דאָס לאַנד פֿון די כַּשׂדים – די דאָזיקע אומה איז נאָך ניט געװעןװען אשור האָט עס געגרונטפֿעסט פֿאַר מדבר-לײַט – זײ האָבן אױפֿגעשטעלט זײערע באַלעגערטורעמס, זײ האָבן אײַנגעװאָרפֿן אירע פּאַלאַצן; מע האָט זײ געמאַכט פֿאַר אַ חוּרבֿה. 14 יאָמערט איר שיפֿן פֿון תַּרְשִיש, װאָרום פֿאַרװיסט געװאָרן איז אײַער פֿעסטונג. 15 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג: װעט צור זײַן פֿאַרגעסן זיבעציק יאָר, אַזױ װי די טעג פֿון אײן מלך; צום סָוף פֿון זיבעציק יאָר װעט געשען מיט צוראַזױ װי אין געזאַנג פֿון דער זונה: 16 נעם אַ האַרף, גײ אום אין שטאָט, פֿאַרגעסענע זונה; שפּיל שײן, זינג פֿיל, כּדי זאָלסט דערמאָנט װערן. 17 און עס װעט זײַן צום סָוף פֿון זיבעציק יאָר, װעט גאָט זיך דערמאָנען אָן צור, און זי װעט זיך אומקערן צו איר זונה-לױן, און װעט װידער פֿאַרקערן מיט אַלע קיניגרײַכן פֿון דער װעלטאױפֿן געזיכט פֿון דער ערד. 18 אָבער איר פֿאַרדינסט און איר זונה-לױןװעט זײַן הײליק צו גאָט; ער װעט ניט באַהאַלטן און ניט אײַנגעשלאָסן װערן; נײַערט פֿאַר די װאָס זיצן פֿאַר גאָט װעט זײַן איר פֿאַרדינסט, צו עסן צו זאַט, און פֿאַר אַ צודעק אַ שײנעם.
Hebrew
1 מַשָּׂ֖א צֹ֑ר הֵילִ֣ילוּ אֳנִיּ֣וֹת תַּרְשִׁ֗ישׁ כִּֽי־שֻׁדַּ֤ד מִבַּ֙יִת֙ מִבּ֔וֹא מֵאֶ֥רֶץ כִּתִּ֖ים נִגְלָה־לָֽמוֹ׃ 2 דֹּ֖מּוּ יֹ֣שְׁבֵי אִ֑י סֹחֵ֥ר צִיד֛וֹן עֹבֵ֥ר יָ֖ם מִלְאֽוּךְ׃ 3 וּבְמַ֤יִם רַבִּים֙ זֶ֣רַע שִׁחֹ֔ר קְצִ֥יר יְא֖וֹר תְּבֽוּאָתָ֑הּ וַתְּהִ֖י סְחַ֥ר גּוֹיִֽם׃ 4 בּ֣וֹשִׁי צִיד֔וֹן כִּֽי־אָמַ֣ר יָ֔ם מָע֥וֹז הַיָּ֖ם לֵאמֹ֑ר לֹֽא־חַ֣לְתִּי וְלֹֽא־יָלַ֗דְתִּי וְלֹ֥א גִדַּ֛לְתִּי בַּחוּרִ֖ים רוֹמַ֥מְתִּי בְתוּלֽוֹת׃ 5 כַּֽאֲשֶׁר־שֵׁ֖מַע לְמִצְרָ֑יִם יָחִ֖ילוּ כְּשֵׁ֥מַע צֹֽר׃ 6 עִבְר֖וּ תַּרְשִׁ֑ישָׁה הֵילִ֖ילוּ יֹ֥שְׁבֵי אִֽי׃ 7 הֲזֹ֥את לָכֶ֖ם עַלִּיזָ֑ה מִֽימֵי־קֶ֤דֶם קַדְמָתָהּ֙ יֹבִל֣וּהָ רַגְלֶ֔יהָ מֵֽרָח֖וֹק לָגֽוּר׃ 8 מִ֚י יָעַ֣ץ זֹ֔את עַל־צֹ֖ר הַמַּֽעֲטִירָ֑ה אֲשֶׁ֤ר סֹחֲרֶ֙יה֙ שָׂרִ֔ים כִּנְעָנֶ֖יהָ נִכְבַּדֵּי־אָֽרֶץ׃ 9 יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת יְעָצָ֑הּ לְחַלֵּל֙ גְּא֣וֹן כָּל־צְבִ֔י לְהָקֵ֖ל כָּל־נִכְבַּדֵּי־אָֽרֶץ׃ 10 עִבְרִ֥י אַרְצֵ֖ךְ כַּיְאֹ֑ר בַּת־תַּרְשִׁ֕ישׁ אֵ֖ין מֵ֥זַח עֽוֹד׃ 11 יָדוֹ֙ נָטָ֣ה עַל־הַיָּ֔ם הִרְגִּ֖יז מַמְלָכ֑וֹת יְהוָה֙ צִוָּ֣ה אֶל־כְּנַ֔עַן לַשְׁמִ֖ד מָעֻזְנֶֽיהָ׃ 12 וַיֹּ֕אמֶר לֹֽא־תוֹסִ֥יפִי ע֖וֹד לַעְל֑וֹז הַֽמְעֻשָּׁקָ֞ה בְּתוּלַ֣ת בַּת־צִיד֗וֹן כתיים ק֣וּמִי עֲבֹ֔רִי גַּם־שָׁ֖ם לֹא־יָנ֥וּחַֽ לָֽךְ׃ 13 הֵ֣ן אֶ֣רֶץ כַּשְׂדִּ֗ים זֶ֤ה הָעָם֙ לֹ֣א הָיָ֔ה אַשּׁ֖וּר יְסָדָ֣הּ לְצִיִּ֑ים הֵקִ֣ימוּ בחיניו עֹרְרוּ֙ אַרְמְנוֹתֶ֔יהָ שָׂמָ֖הּ לְמַפֵּלָֽה׃ 14 הֵילִ֖ילוּ אֳנִיּ֣וֹת תַּרְשִׁ֑ישׁ כִּ֥י שֻׁדַּ֖ד מָעֻזְּכֶֽן׃   ס 15 וְהָיָה֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא וְנִשְׁכַּ֤חַת צֹר֙ שִׁבְעִ֣ים שָׁנָ֔ה כִּימֵ֖י מֶ֣לֶךְ אֶחָ֑ד מִקֵּ֞ץ שִׁבְעִ֤ים שָׁנָה֙ יִהְיֶ֣ה לְצֹ֔ר כְּשִׁירַ֖ת הַזּוֹנָֽה׃ 16 קְחִ֥י כִנּ֛וֹר סֹ֥בִּי עִ֖יר זוֹנָ֣ה נִשְׁכָּחָ֑ה הֵיטִ֤יבִי נַגֵּן֙ הַרְבִּי־שִׁ֔יר לְמַ֖עַן תִּזָּכֵֽרִי׃ 17 וְהָיָ֞ה מִקֵּ֣ץ שִׁבְעִ֣ים שָׁנָ֗ה יִפְקֹ֤ד יְהוָה֙ אֶת־צֹ֔ר וְשָׁבָ֖ה לְאֶתְנַנָּ֑ה וְזָֽנְתָ֛ה אֶת־כָּל־מַמְלְכ֥וֹת הָאָ֖רֶץ עַל־פְּנֵ֥י הָאֲדָמָֽה׃ 18 וְהָיָ֨ה סַחְרָ֜הּ וְאֶתְנַנָּ֗הּ קֹ֚דֶשׁ לַֽיהוָ֔ה לֹ֥א יֵֽאָצֵ֖ר וְלֹ֣א יֵֽחָסֵ֑ן כִּ֣י לַיֹּשְׁבִ֞ים לִפְנֵ֤י יְהוָה֙ יִֽהְיֶ֣ה סַחְרָ֔הּ לֶאֱכֹ֥ל לְשָׂבְעָ֖ה וְלִמְכַסֶּ֥ה עָתִֽיק׃   פ