Yiddish
Hebrew
Yiddish
1 אַכט יאָר איז יֹאשִיָהו אַלט געװען, אַז ער איז געװאָרן מלך, און אײן און דרײַסיק יאָר האָט ער געקיניגט אין ירושלים. און דער נאָמען פֿון זײַן מוטער איז געװען ידידָה די טאָכטער פֿון עַדָיָהן, פֿון בָצקַת. 2 און ער האָט געטאָן װאָס איז רעכטפֿאַרטיק אין די אױגן פֿון גאָט, און ער איז געגאַנגען אין אַל דעם װעג פֿון זײַן פֿאָטער דָוִדן, און האָט זיך ניט אָפּגעקערט רעכטס אָדער לינקס.
3 און עס איז געװען אין אַכצנטן יאָר פֿון מלך יֹאשִיָהו, האָט דער מלך געשיקט שָפֿן דעם זון פֿון אַצַליָהו, דעם זון פֿון משוּלָמען, דעם שרײַבער, אין הױז פֿון גאָט, אַזױ צו זאָגן: 4 גײ אַרױף צו חִלקִיָהו דעם כּהן-גדול, און זאָל ער צונױפֿצײלן דאָס געלט װאָס איז געבראַכט געװאָרן אין הױז פֿון גאָט, װאָס די שװעלהיטערס האָבן געזאַמלט פֿון פֿאָלק. 5 און זאָל מען עס געבן אױף דער האַנט פֿון די װערקמײַנסטערס װאָס זײַנען געשטעלט איבער דעם הױז פֿון גאָט; און זײ זאָלן עס געבן צו די בַעַל-מלאָכות, װאָס אין הױז פֿון גאָט, אױף צו פֿאַרריכטן די צעבראָכענע ערטער פֿון הױז; 6 צו די האָלצמײַנסטערס, און צו די בױמײַנסטערס, און צו די מױערער, און אױף צו קױפֿן האָלץ און געהאַקטע שטײנער, צו פֿאַרריכטן דאָס הױז. 7 און מע זאָל זיך ניט רעכענען מיט זײ װעגן דעם געלט װאָס װערט געגעבן אױף זײער האַנט, נײַערט אױף נאמנות זאָלן זײ אַרבעטן. 8 און חִלקִיָהו דער כּהן-גדול האָט געזאָגט צו שָפֿן דעם שרײַבער: דאָס בוך פֿון דער תּורה האָב איך געפֿונען אין הױז פֿון גאָט. און חִלקִיָהו האָט געגעבן דאָס בוך צו שָפֿנען, און ער האָט עס איבערגעלײענט. 9 און שָפֿן דער שרײַבער איז געקומען צום מלך, און האָט געבראַכט דעם מלך אַן ענטפֿער, און האָט געזאָגט: דײַנע קנעכט האָבן אױסגעשאָטן דאָס געלט װאָס האָט זיך געפֿונען אין הױז, און זײ האָבן עס געגעבן אױף דער האַנט פֿון די װערקמײַנסטערס װאָס זײַנען געשטעלט איבער דעם הױז פֿון גאָט. 10 און שָפֿן דער שרײַבער האָט דערצײלט דעם מלך, אַזױ צו זאָגן: חִלקִיָהו דער כּהן האָט מיר געגעבן אַ בוך. און שָפֿן האָט עס געלײענט פֿאַרן מלך. 11 און עס איז געװען, װי דער מלך האָט געהערט די װערטער פֿון דעם בוך פֿון דער תּורה, אַזױ האָט ער צעריסן זײַנע קלײדער. 12 און דער מלך האָט באַפֿױלן חִלקִיָהו דעם כּהן, און אַחיקָם דעם זון פֿון שָפֿנען, און עַכבור דעם זון פֿון מיכָיָהו, און שָפֿן דעם שרײַבער, און עַשָׂיָה דעם מלכס דינער אַזױ צו זאָגן: 13 גײט פֿרעגט בײַ גאָט פֿאַר מיר, און פֿאַר דעם פֿאָלק, און פֿאַר גאַנץ יהוּדה, װעגן די װערטער פֿון דעם דאָזיקן געפֿונענעם בוך, װאָרום גרױס איז דער גרימצאָרן פֿון גאָט װאָס איז אָנגעצונדן אױף אונדז, פֿאַר װאָס אונדזערע עלטערן האָבן ניט צוגעהערט צו די װערטער פֿון דעם דאָזיקן בוך, צו טאָן אַזױ װי אַלץ װאָס איז אָנגעשריבן פֿאַר אונדז. 14 איז געגאַנגען חִלקִיָהו דער כּהן, און אַחיקָם, און עַכבור, און שָפֿן, און עַשָׂיָה, צו חוּלדָה דער נבֿיאָה, דער װײַב פֿון שַלום דעם זון פֿון תִּקוָה דעם זון פֿון חַרחַסן, דעם קלײדער-היטער– און זי האָט געװױנט אין ירושלים, אין צװײטן שטאָטפֿערטל– און זײ האָבן גערעדט צו איר. 15 האָט זי צו זײ געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: זאָגט צו דעם מאַן װאָס האָט אײַך געשיקט צו מיר: 16 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, איך ברענג אַן אומגליק אױף דעם דאָזיקן אָרט און אױף זײַנע באַװױנער– אַלע װערטער פֿון דעם בוך װאָס דער מלך פֿון יהוּדה האָט געלײענט; 17 דערפֿאַר װאָס זײ האָבן מיך פֿאַרלאָזן, און האָבן גערײכערט צו פֿרעמדע געטער, כּדי מיך צו דערצערענען מיט אַלע מעשׂים פֿון זײערע הענט, דרום װעט מײַן גרימצאָרן זיך אָנצינדן אױף דעם דאָזיקן אָרט, און װעט ניט פֿאַרלאָשן װערן. 18 און צו דעם מלך פֿון יהוּדה װאָס שיקט אײַך פֿרעגן בײַ גאָט, צו אים זאָלט איר אַזױ זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: װעגן די װערטער װאָס דו האָסט געהערט, 19 איז, װײַל דײַן האַרץ איז װײך געװאָרן, און ביסט געװאָרן אונטערטעניק פֿאַר גאָט װען דו האָסט געהערט װאָס איך האָב גערעדט אױף דעם דאָזיקן אָרט און אױף זײַנע באַװױנער, אַז זײ װעלן װערן פֿאַר אַ שרעק און פֿאַר אַ קללה, און האָסט צעריסן דײַנע קלײדער, און האָסט געװײנט פֿאַר מיר, האָב איך אױך צוגעהערט, זאָגט גאָט. 20 דרום זע, איך זאַמל דיך אײַן צו דײַנע עלטערן, און װעסט אײַנגעזאַמלט װערן אין דײַן קבֿר בשלום, און דײַנע אױגן װעלן ניט זען דאָס גאַנצע בײז װאָס איך ברענג אױף דעם דאָזיקן אָרט. און זײ האָבן געבראַכט צום מלך דעם ענטפֿער.
Hebrew
1 בֶּן־שְׁמֹנֶ֤ה שָׁנָה֙ יֹאשִׁיָּ֣הוּ בְמָלְכ֔וֹ וּשְׁלֹשִׁ֤ים וְאַחַת֙ שָׁנָ֔ה מָלַ֖ךְ בִּירוּשָׁלָ֑͏ִם וְשֵׁ֣ם אִמּ֔וֹ יְדִידָ֥ה בַת־עֲדָ֖יָה מִבָּצְקַֽת׃ 2 וַיַּ֥עַשׂ הַיָּשָׁ֖ר בְּעֵינֵ֣י יְהוָ֑ה וַיֵּ֗לֶךְ בְּכָל־דֶּ֙רֶךְ֙ דָּוִ֣ד אָבִ֔יו וְלֹא־סָ֖ר יָמִ֥ין וּשְׂמֹֽאול׃   פ
3 וַיְהִ֗י בִּשְׁמֹנֶ֤ה עֶשְׂרֵה֙ שָׁנָ֔ה לַמֶּ֖לֶךְ יֹאשִׁיָּ֑הוּ שָׁלַ֣ח הַ֠מֶּלֶךְ אֶת־שָׁפָ֨ן בֶּן־אֲצַלְיָ֤הוּ בֶן־מְשֻׁלָּם֙ הַסֹּפֵ֔ר בֵּ֥ית יְהוָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 4 עֲלֵ֗ה אֶל־חִלְקִיָּ֙הוּ֙ הַכֹּהֵ֣ן הַגָּד֔וֹל וְיַתֵּ֣ם אֶת־הַכֶּ֔סֶף הַמּוּבָ֖א בֵּ֣ית יְהוָ֑ה אֲשֶׁ֥ר אָסְפ֛וּ שֹׁמְרֵ֥י הַסַּ֖ף מֵאֵ֥ת הָעָֽם׃ 5 ויתנה עַל־יַד֙ עֹשֵׂ֣י הַמְּלָאכָ֔ה הַמֻּפְקָדִ֖ים בבית יְהוָ֑ה וְיִתְּנ֣וּ אֹת֗וֹ לְעֹשֵׂ֤י הַמְּלָאכָה֙ אֲשֶׁר֙ בְּבֵ֣ית יְהוָ֔ה לְחַזֵּ֖ק בֶּ֥דֶק הַבָּֽיִת׃ 6 לֶחָ֣רָשִׁ֔ים וְלַבֹּנִ֖ים וְלַגֹּֽדְרִ֑ים וְלִקְנ֤וֹת עֵצִים֙ וְאַבְנֵ֣י מַחְצֵ֔ב לְחַזֵּ֖ק אֶת־הַבָּֽיִת׃ 7 אַ֚ךְ לֹא־יֵחָשֵׁ֣ב אִתָּ֔ם הַכֶּ֖סֶף הַנִּתָּ֣ן עַל־יָדָ֑ם כִּ֥י בֶאֱמוּנָ֖ה הֵ֥ם עֹשִֽׂים׃ 8 וַ֠יֹּאמֶר חִלְקִיָּ֜הוּ הַכֹּהֵ֤ן הַגָּדוֹל֙ עַל־שָׁפָ֣ן הַסֹּפֵ֔ר סֵ֧פֶר הַתּוֹרָ֛ה מָצָ֖אתִי בְּבֵ֣ית יְהוָ֑ה וַיִּתֵּ֨ן חִלְקִיָּ֧ה אֶת־הַסֵּ֛פֶר אֶל־שָׁפָ֖ן וַיִּקְרָאֵֽהוּ׃ 9 וַיָּבֹ֞א שָׁפָ֤ן הַסֹּפֵר֙ אֶל־הַמֶּ֔לֶךְ וַיָּ֥שֶׁב אֶת־הַמֶּ֖לֶךְ דָּבָ֑ר וַיֹּ֗אמֶר הִתִּ֤יכוּ עֲבָדֶ֙יךָ֙ אֶת־הַכֶּ֙סֶף֙ הַנִּמְצָ֣א בַבַּ֔יִת וַֽיִּתְּנֻ֗הוּ עַל־יַד֙ עֹשֵׂ֣י הַמְּלָאכָ֔ה הַמֻּפְקָדִ֖ים בֵּ֥ית יְהוָֽה׃ 10 וַיַּגֵּ֞ד שָׁפָ֤ן הַסֹּפֵר֙ לַמֶּ֣לֶךְ לֵאמֹ֔ר סֵ֚פֶר נָ֣תַן לִ֔י חִלְקִיָּ֖ה הַכֹּהֵ֑ן וַיִּקְרָאֵ֥הוּ שָׁפָ֖ן לִפְנֵ֥י הַמֶּֽלֶךְ׃ 11 וַֽיְהִי֙ כִּשְׁמֹ֣עַ הַמֶּ֔לֶךְ אֶת־דִּבְרֵ֖י סֵ֣פֶר הַתּוֹרָ֑ה וַיִּקְרַ֖ע אֶת־בְּגָדָֽיו׃ 12 וַיְצַ֣ו הַמֶּ֡לֶךְ אֶת־חִלְקִיָּ֣ה הַכֹּהֵ֡ן וְאֶת־אֲחִיקָ֣ם בֶּן־שָׁ֠פָן וְאֶת־עַכְבּ֨וֹר בֶּן־מִיכָיָ֜ה וְאֵ֣ת שָׁפָ֣ן הַסֹּפֵ֗ר וְאֵ֛ת עֲשָׂיָ֥ה עֶֽבֶד־הַמֶּ֖לֶךְ לֵאמֹֽר׃ 13 לְכוּ֩ דִרְשׁ֨וּ אֶת־יְהוָ֜ה בַּעֲדִ֣י וּבְעַד־הָעָ֗ם וּבְעַד֙ כָּל־יְהוּדָ֔ה עַל־דִּבְרֵ֛י הַסֵּ֥פֶר הַנִּמְצָ֖א הַזֶּ֑ה כִּֽי־גְדוֹלָ֞ה חֲמַ֣ת יְהוָ֗ה אֲשֶׁר־הִיא֙ נִצְּתָ֣ה בָ֔נוּ עַל֩ אֲשֶׁ֨ר לֹֽא־שָׁמְע֜וּ אֲבֹתֵ֗ינוּ עַל־דִּבְרֵי֙ הַסֵּ֣פֶר הַזֶּ֔ה לַעֲשׂ֖וֹת כְּכָל־הַכָּת֥וּב עָלֵֽינוּ׃ 14 וַיֵּ֣לֶךְ חִלְקִיָּ֣הוּ הַ֠כֹּהֵן וַאֲחִיקָ֨ם וְעַכְבּ֜וֹר וְשָׁפָ֣ן וַעֲשָׂיָ֗ה אֶל־חֻלְדָּ֨ה הַנְּבִיאָ֜ה אֵ֣שֶׁת שַׁלֻּ֣ם בֶּן־תִּקְוָ֗ה בֶּן־חַרְחַס֙ שֹׁמֵ֣ר הַבְּגָדִ֔ים וְהִ֛יא יֹשֶׁ֥בֶת בִּירוּשָׁלַ֖͏ִם בַּמִּשְׁנֶ֑ה וַֽיְדַבְּר֖וּ אֵלֶֽיהָ׃ 15 וַתֹּ֣אמֶר אֲלֵיהֶ֔ם כֹּֽה־אָמַ֥ר יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל אִמְר֣וּ לָאִ֔ישׁ אֲשֶׁר־שָׁלַ֥ח אֶתְכֶ֖ם אֵלָֽי׃ 16 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנְנִ֨י מֵבִ֥יא רָעָ֛ה אֶל־הַמָּק֥וֹם הַזֶּ֖ה וְעַל־יֹֽשְׁבָ֑יו אֵ֚ת כָּל־דִּבְרֵ֣י הַסֵּ֔פֶר אֲשֶׁ֥ר קָרָ֖א מֶ֥לֶךְ יְהוּדָֽה׃ 17 תַּ֣חַת אֲשֶׁ֣ר עֲזָב֗וּנִי וַֽיְקַטְּרוּ֙ לֵאלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים לְמַ֙עַן֙ הַכְעִיסֵ֔נִי בְּכֹ֖ל מַעֲשֵׂ֣ה יְדֵיהֶ֑ם וְנִצְּתָ֧ה חֲמָתִ֛י בַּמָּק֥וֹם הַזֶּ֖ה וְלֹ֥א תִכְבֶּֽה׃ 18 וְאֶל־מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֗ה הַשֹּׁלֵ֤חַ אֶתְכֶם֙ לִדְרֹ֣שׁ אֶת־יְהוָ֔ה כֹּ֥ה תֹאמְר֖וּ אֵלָ֑יו כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הַדְּבָרִ֖ים אֲשֶׁ֥ר שָׁמָֽעְתָּ׃ 19 יַ֠עַן רַךְ־לְבָ֨בְךָ֜ וַתִּכָּנַ֣ע מִפְּנֵ֣י יְהוָ֗ה בְּֽשָׁמְעֲךָ֡ אֲשֶׁ֣ר דִּבַּרְתִּי֩ עַל־הַמָּק֨וֹם הַזֶּ֜ה וְעַל־יֹשְׁבָ֗יו לִהְי֤וֹת לְשַׁמָּה֙ וְלִקְלָלָ֔ה וַתִּקְרַע֙ אֶת־בְּגָדֶ֔יךָ וַתִּבְכֶּ֖ה לְפָנָ֑י וְגַ֧ם אָנֹכִ֛י שָׁמַ֖עְתִּי נְאֻם־יְהוָֽה׃ 20 לָכֵן֩ הִנְנִ֨י אֹֽסִפְךָ֜ עַל־אֲבֹתֶ֗יךָ וְנֶאֱסַפְתָּ֣ אֶל־קִבְרֹתֶיךָ֮ בְּשָׁלוֹם֒ וְלֹא־תִרְאֶ֣ינָה עֵינֶ֔יךָ בְּכֹל֙ הָֽרָעָ֔ה אֲשֶׁר־אֲנִ֥י מֵבִ֖יא עַל־הַמָּק֣וֹם הַזֶּ֑ה וַיָּשִׁ֥יבוּ אֶת־הַמֶּ֖לֶךְ דָּבָֽר׃